Начало 48 – CARS & HLGN

Священное Писание

Начало 48:1-22

Якуб благословляет своих внуков – Манассу и Ефраима

1Некоторое время спустя Юсуфу сказали:

– Твой отец болен, – и он взял с собой двух своих сыновей, Манассу и Ефраима.

2Якубу сказали:

– К тебе пришёл твой сын Юсуф, – и Исраил собрался с силами, приподнялся и сел на постели.

3Якуб сказал Юсуфу:

– Бог Всемогущий явился мне в Лузе, в земле Ханаана, благословил меня 4и сказал мне: «Я сделаю тебя плодовитым, размножу тебя, произведу от тебя множество народов и дам эту землю в вечное владение твоим потомкам».

5Отныне двое твоих сыновей, рождённых тебе в Египте до моего прихода, станут моими. Ефраим и Манасса будут моими, как Рувим и Шимон; 6дети же, рождённые у тебя после них, будут твоими, они унаследуют часть земли из доли своих братьев – Ефраима и Манассы. 7Когда я возвращался из Паддана48:7 То есть из северо-западной Месопотамии., Рахиля, к горю моему, умерла в земле Ханаана, когда мы были ещё в пути, недалеко от Ефрафы. Поэтому я похоронил её там, у дороги в Ефрафу (то есть Вифлеем).

8Увидев сыновей Юсуфа, Исраил спросил:

– Кто это?

9Юсуф ответил отцу:

– Это сыновья, которых Всевышний дал мне здесь.

И тот сказал:

– Подведи их ко мне, чтобы мне благословить их.

10Глаза Исраила ослабли от старости, он почти ослеп. Юсуф подвёл сыновей поближе к своему отцу, и тот поцеловал и обнял их.

11Исраил сказал Юсуфу:

– Я и не мечтал вновь увидеть тебя, а Всевышний дал мне увидеть даже твоих детей.

12Юсуф отвёл их от колен Исраила и поклонился ему лицом до земли. 13Потом Юсуф поставил Ефраима справа от себя, по левую руку от Исраила, а Манассу слева от себя, по правую руку от Исраила, и подвёл их ближе к отцу. 14Но Исраил протянул правую руку и возложил её на голову Ефраима, хотя он и был младше, а левую, перекрестив руки, он возложил на голову Манассы, хотя Манасса был первенцем.

15Потом он благословил Юсуфа и сказал:

– Всевышний, перед Которым ходили

отцы мои Ибрахим и Исхак,

Всевышний, Который был защитником48:15 Букв.: «пастухом». Всевышний здесь сравнивается с пастухом, который любит и не оставляет своих овец и который готов положить за них жизнь. моим

всю мою жизнь до сего дня,

16Ангел, Который берёг меня от всякого зла, –

да благословит этих детей.

Пусть продолжится в них моё имя

и имена моих отцов Ибрахима и Исхака,

и пусть многочисленно будет их потомство на земле.

17Когда Юсуф увидел, что отец возложил правую руку на голову Ефраима, он огорчился и взял отца за руку, чтобы переложить её с головы Ефраима на голову Манассы.

18Юсуф сказал ему:

– Нет, отец, вот этот – первенец; положи правую руку на его голову.

19Но отец отказался и сказал:

– Я знаю, мой сын, я знаю. От него тоже произойдёт народ, и он тоже станет велик. Но его младший брат будет выше него, и его потомки станут множеством народов.

20И он благословил их в тот день и сказал:

– Ваши имена народ Исраила будет произносить как благословение, говоря: «Да сделает тебя Всевышний подобным Ефраиму и Манассе».

Так он поставил Ефраима впереди Манассы.

21И Исраил сказал Юсуфу:

– Я умираю, но Всевышний будет с вами и возвратит вас в землю ваших отцов. 22Я отдаю тебе, как высшему среди братьев, лишний горный кряж48:22 Лишний горный кряж – или: «город Шехем». Много веков спустя останки Юсуфа были захоронены в Шехеме (см. Иеш. 24:32)., который я отвоевал у аморреев мечом и луком.

Ang Pulong Sang Dios

Genesis 48:1-22

Si Manase Kag si Efraim

1Sang ulihi may nagsugid kay Jose nga nagamasakit ang iya amay nga si Jacob. Gani gindala niya ang iya duha ka anak nga si Manase kag si Efraim kag nagkadto sa iya. 2Sang ginsugiran si Jacob nga nag-abot ang iya anak nga si Jose, gintinguhaan niya nga makapungko sa iya hiligdaan. 3Nagsiling si Jacob kay Jose, “Sang didto pa ako sa Luz, sa duta sang Canaan, nagpakita sa akon ang Makagagahom nga Dios kag ginbendisyunan niya ako. 4Siling niya, ‘Hatagan ko ikaw sang madamo nga mga kaliwat agod mangin amay ka sang madamo nga mga katawhan. Kag ihatag ko ang ini nga duta sang Canaan sa imo mga kaliwat kag mangin ila ini hasta san-o.’ ”

5Nagpadayon si Jacob sa pagsiling, “Ang duha mo ka anak nga si Efraim kag si Manase, nga natawo diri sa Egipto antes ako mag-abot, kabigon ko nga akon mga anak. Gani pareho kay Reuben kag kay Simeon, magahalin man sa ila ang mga Israelinhon nga mga tribo. 6Pero ang masunod mo nga mga anak magapabilin nga imo, kag makabaton sila sang palanublion halin kay Efraim kag kay Manase.

7“Nadumduman ko nga sang paghalin namon sa Padan kag nagapanglakaton kami sa duta sang Canaan, napatay ang imo iloy.48:7 ang imo iloy: sa Hebreo, si Raquel. Natabo ini sang malapit na kami sa Efrata, gani ginlubong ko na lang siya sa higad sang dalan nga pakadto sa Efrata”48:7 Efrata: sa Hebreo, Efrat. (nga amo man ang Betlehem.)

8Sang makita ni Israel48:8 Israel: Siya amo man si Jacob. ang mga anak ni Jose, nagpamangkot siya, “Sin-o sila?” 9Nagsabat si Jose, “Sila ang akon mga anak nga ginhatag sa akon sang Dios diri sa Egipto.” Dayon nagsiling si Israel, “Dal-a sila diri sa akon agod mabendisyunan ko sila.” 10Daw indi na makakita si Israel tungod sa iya katigulangon, gani gindala ni Jose ang iya mga anak palapit kay Israel. Ginhakos sila ni Israel kag ginhalukan. 11Nagsiling si Israel kay Jose, “Wala na gid ako maglaom nga makita ko pa ikaw, pero karon gintugot sang Dios nga indi lang ikaw ang akon makita kundi pati man ang imo mga anak.”

12Ginkuha dayon ni Jose ang iya mga anak sa sabak ni Israel kag nagluhod siya bilang pagtahod sa iya amay. 13Dayon ginpapalapit niya liwat ang iya mga anak sa ila lolo agod bendisyunan sila. Si Efraim sa may tuo ni Jose, bali sa wala ni Israel; kag si Manase sa may wala ni Jose, bali sa tuo ni Israel. 14Pero gintungtong ni Israel ang iya tuo nga kamot sa ulo ni Efraim nga amo ang manghod, kag gintungtong niya ang iya wala nga kamot sa ulo ni Manase nga amo ang magulang. 15Dayon ginbendisyunan niya sila nga nagasiling,

“Kabay pa nga bendisyunan ini nga mga bata sang Dios nga gin-alagad sang akon katigulangan nga si Abraham kag si Isaac, nga amo man ang Dios nga nagabantay sa akon halin sang akon pagkatawo hasta subong.

16Kag kabay pa nga bendisyunan man sila sang anghel nga nagluwas sa akon sa tanan nga katalagman.

Kabay pa nga madumduman ako kag ang akon katigulangan nga si Abraham kag si Isaac paagi sa ila.

Kag kabay pa nga magdamo gid sila sa kalibutan.”

17Pagkakita ni Jose nga ginatungtong sang iya amay ang iya tuo nga kamot sa ulo ni Efraim, naglain iya buot. Gani gin-uyatan niya ang kamot sang iya amay agod sayluhon kay Manase, 18kag nagsiling, “Tay, indi ina amo. Ari ang magulang; itungtong ang imo tuo nga kamot sa iya ulo.” 19Pero nagsabat ang iya amay, “Huo, nahibaluan ko man anak. Ang mga kaliwat ni Manase mangin bantog man nga katawhan. Pero mas mangin bantog ang mga kaliwat ni Efraim kag mangin madamo sila nga mga grupo sang mga katawhan.” 20Gani ginhimo niya si Efraim nga labaw sang sa kay Manase. Kag sang sadto nga adlaw, ginbendisyunan niya sila nga nagasiling, “Pagagamiton sang mga Israelinhon ang inyo mga ngalan sa pagbendisyon. Magasiling sila, ‘Kabay pa nga pakamaayuhon ka sang Dios pareho kay Efraim kag kay Manase.’ ”

21Dayon nagsiling si Israel kay Jose, “Madali na lang ako mapatay, pero indi kamo magkabalaka kay pagaupdan kamo sang Dios kag pabalikon sa duta sang inyo katigulangan. 22Kag ikaw Jose ang magapanubli sang Shekem kag indi ang imo mga utod. Ina nga lugar naangkon ko sa pagpakig-away sa mga Amornon.”