Кто важнее в Царстве Всевышнего?
(Мк. 9:33-37; Лк. 9:46-48; 17:1-2)
1Тогда же ученики подошли к Исе и спросили:
– Кто важнее всех в Царстве Всевышнего?
2Иса подозвал маленького ребёнка и поставил его посреди них.
3– Говорю вам истину, – сказал Иса, – если кто не изменится и не станет таким, как маленькое дитя, то он никогда не войдёт в Царство Всевышнего. 4Поэтому, кто смирит себя и станет таким, как это дитя, тот и самый великий в Царстве Всевышнего. 5Кто ради Меня принимает такого ребёнка, тот принимает и Меня. 6Но если же кто введёт в грех одного из этих малых, верующих в Меня, то для него было бы лучше, если бы ему повесили на шею мельничный жёрнов и утопили в море.
Об искушениях
(Мк. 9:43-47)
7– Горе миру от всего, что ведёт людей ко греху! И хотя в этом мире неизбежны соблазны, но горе тому человеку, кто вводит других людей в грех! 8Если же твоя рука или нога влечёт тебя ко греху, отсеки её и выбрось вон. Лучше тебе остаться с одной рукой или с одной ногой, но войти в рай, чем с двумя руками и двумя ногами быть брошенным в вечный огонь. 9Если твой глаз влечёт тебя ко греху, вырви его и отбрось. Лучше тебе с одним глазом войти в рай, чем с двумя глазами быть брошенным в огонь ада. 10-11Смотрите, не презирайте никого из этих малых. Говорю вам, что их ангелы18:10 Иудеи верили, что у каждого человека есть свой ангел-хранитель. Инджил говорит об ангелах-хранителях у детей и у последователей Исы Масиха (см. Евр. 1:14; см. также Заб. 33:8; 90:11). на небе всегда видят лицо Моего Небесного Отца18:11 В некоторых рукописях присутствуют слова: «Ведь Ниспосланный как Человек пришёл спасти погибшее»..
Притча о потерянной овце
(Лк. 15:4-7)
12– Как вы думаете? Если у человека есть сто овец, и одна из них заблудится, то разве он не оставит девяносто девять пастись на холмах и не пойдёт искать пропавшую? 13И если он найдёт её, то, говорю вам истину: он будет рад этой одной больше, чем девяноста девяти, которые не терялись. 14Так и ваш Небесный Отец не хочет, чтобы потерялся хоть один из этих меньших.
Об отношении к согрешающим верующим
(Лк. 17:3)
15– Если твой брат согрешил против тебя, то пойди и с глазу на глаз скажи ему, в чём он не прав. Если он послушает тебя, то ты приобрёл своего брата. 16Если же он не будет тебя слушать, то возьми с собой ещё одного или двух человек, чтобы «каждое слово было подтверждено показаниями двух или трёх свидетелей»18:16 Втор. 19:15.. 17Если он и их не захочет слушать, то скажи об этом общине верующих в Меня, и если он не послушается и общины, то тогда пусть он будет для тебя как язычник или как сборщик налогов. 18Говорю вам истину: что вы осудите на земле, то будет осуждено и Всевышним, Который на небесах, и что вы оправдаете на земле, то будет оправдано и Всевышним, Который на небесах. 19Ещё раз говорю вам, что если двое из вас здесь, на земле, примут решение относительно какого-нибудь дела, о котором они вопрошают Всевышнего, то Мой Отец, Который на небесах, даст им на него добро18:19 Или: «…согласятся просить Всевышнего о каком-нибудь деле, то Мой Отец, Который на небесах, сделает это для них».. 20Потому что там, где двое или трое собраны вместе ради Меня, там и Я нахожусь вместе с ними.
Притча о немилосердном должнике
(Лк. 17:4)
21Тогда Петир подошёл к Исе и спросил:
– Повелитель, сколько раз я должен прощать своего брата, если тот согрешит против меня? Семь раз?
22Иса ответил:
– Не семь, а семьдесят раз по семь18:22 Или: «семьдесят семь раз».. 23Царство Всевышнего можно сравнить с царём, который решил рассчитаться со своими слугами. 24Когда царь начал расчёт, то первым к нему привели того, кто был должен ему огромную сумму18:24 Букв.: «десять тысяч талантов». Это огромная, фантастическая сумма, примерно равная по стоимости 350 тоннам серебра. Один талант равнялся 6 000 динариев, т. е. наёмному работнику нужно было работать почти 20 лет, чтобы заработать лишь один талант.. 25Так как у должника не было чем расплатиться, то царь повелел продать для уплаты долга самого должника, его жену, детей и всё их имущество. 26Слуга пал и, поклонившись царю, стал просить: «Дай мне ещё немного времени, и я всё выплачу». 27Царь пожалел слугу, простил ему весь долг и отпустил его.
28Тот вышел и, встретив такого же слугу, который должен был ему всего сто серебряных монет18:28 Букв.: «сто динариев». Динарий – римская монета, примерно равная дневному заработку наёмного работника (см. 20:2)., схватил его и начал душить. «Верни сейчас же всё, что ты мне должен», – требовал он. 29Должник пал ему в ноги и стал умолять: «Дай мне ещё немного времени, и я всё выплачу». 30Но тот не захотел ждать и бросил его в темницу, пока не будет выплачен весь его долг. 31Другие слуги видели, что произошло, и это их возмутило. Они пошли и рассказали всё царю.
32Тогда царь позвал слугу. «Ах ты, негодный раб, – сказал он, – я по твоей просьбе простил тебе все долги, 33так неужели и ты не мог простить своего товарища, как я простил тебя?» 34Разгневавшись, царь отдал его в руки истязателей до тех пор, пока тот не выплатит весь свой долг.
35Так и Мой Небесный Отец поступит с вами, если вы не будете искренне прощать ваших братьев, – заключил Иса.
De grootste in het Koninkrijk van de hemelen
1In diezelfde tijd kwamen de leerlingen bij Jezus met de vraag: ‘Wie is de belangrijkste in het Koninkrijk van de hemelen?’ 2Jezus riep een kind bij Zich en zette het midden in de kring. 3‘Als u niet verandert en net zo wordt als de kinderen,’ zei Hij, ‘zult u nooit in het Koninkrijk van de hemelen komen. 4Wie zichzelf zo eenvoudig en klein vindt als dit kind, is de grootste in het Koninkrijk van de hemelen. 5Wie zoʼn kind met open armen ontvangt, uit liefde voor Mij, ontvangt Mij. 6Maar als iemand een van deze eenvoudigen die in Mij geloven, op het slechte pad brengt, zou het beter voor hem zijn dat hij met een zware molensteen om zijn nek in de zee werd gegooid.
7Het zal slecht aflopen met de wereld vanwege alle verleidingen. Het is onvermijdelijk dat er verleidingen komen. Maar als het uw schuld is dat iemand verkeerde dingen doet, loopt het slecht met u af. 8Als uw hand of voet u tot slechte daden verleidt, hak hem af en gooi hem weg. Het is beter verminkt het eeuwige leven binnen te gaan, dan met beide handen en voeten in het eeuwige vuur te worden gegooid. 9En als uw oog u tot slechte daden verleidt, ruk het dan uit en gooi het weg. Het is beter met één oog het eeuwige leven binnen te gaan, dan met twee ogen in het eeuwige vuur te worden gegooid. 10Kijk niet op een van deze eenvoudigen neer. Onthoud dit: hun engelen zijn voortdurend bij mijn Vader in de hemel. 11Want Ik, de Mensenzoon, ben gekomen om hen die verloren gaan, te redden.
12Veronderstel dat iemand honderd schapen heeft. Wat zal hij doen als één ervan wegloopt en verdwaalt? Zal hij dan niet de negenennegentig andere in de bergen achterlaten en op zoek gaan naar het ene dat verdwaald is? 13Als hij het vindt, verheugt hij zich meer over dat ene dan over de negenennegentig andere die niet verdwaald zijn. 14Zo wil uw hemelse Vader niet dat ook maar één van deze eenvoudige mensen verloren gaat. 15Als een van uw broeders u kwaad doet, moet u het hem onder vier ogen zeggen. Als hij uw terechtwijzing aanneemt, is de relatie tussen u en hem hersteld. 16Doet hij dat niet, haal er dan één of twee anderen bij die getuigen kunnen zijn. 17Wil hij nog niet luisteren, leg de zaak dan aan de gemeente voor. Als de gemeente hem in het ongelijk stelt en hij wil nog niet luisteren, moet u niet meer met hem omgaan. 18Want dit zeg Ik u: alles wat u op aarde bindend verklaart, zal ook in de hemel bindend zijn. En alles wat u op aarde ontbindt, zal ook in de hemel ontbonden worden. 19Dit moet u vooral weten: als twee van u het hier op aarde eens zijn over iets dat u mijn hemelse Vader vraagt, zal Hij het voor u doen. 20Want als twee of drie mensen bij elkaar zijn omdat zij bij Mij horen, ben Ik bij hen.’
21Petrus vroeg: ‘Here, als een van mijn broeders mij telkens kwaad doet, hoe vaak moet ik hem dan vergeven? Zeven keer?’ 22‘Nee,’ antwoordde Jezus, ‘Zeventig keer zeven keer!’
23‘U kunt het Koninkrijk van de hemelen vergelijken met een koning die besloot geld op te eisen dat hij tegoed had van zijn dienaren. 24Niet lang nadat hij daarmee was begonnen, werd iemand bij hem gebracht die hem vele miljoenen schuldig was. 25Maar de man kon niet betalen. De koning nam het besluit hem als slaaf te verkopen om zo aan geld te komen. Ook zijn vrouw en kinderen en al zijn bezittingen moesten worden verkocht. 26De man liet zich voor de koning neervallen, met zijn gezicht in het stof. Hij smeekte: “Geeft u mij alstublieft uitstel. Dan zal ik u alles terugbetalen.” 27De koning kreeg medelijden met hem, liet hem vrij en zei dat hij niets meer hoefde te betalen. 28Nauwelijks was de man weer buiten of hij ontmoette iemand van wie hij nog wat geld tegoed had. Hij greep hem bij de keel en eiste zijn geld onmiddellijk terug. 29De ander viel voor hem neer en smeekte: “Geef mij uitstel. Dan zal ik alles terugbetalen.” 30Maar de man wilde niet wachten en liet hem gevangen zetten, tot hij zijn schuld volledig zou hebben betaald. 31Enkele andere mensen die het zagen, vonden dit verschrikkelijk. Ze gingen het de koning vertellen. 32De koning liet de man bij zich roepen en zei: “Ondankbare hond! Ik heb u die enorme schuld kwijtgescholden, omdat u mij erom had gesmeekt. 33Moest u dan geen medelijden hebben met die ander, zoals ik medelijden heb gehad met u?” 34De koning was woedend en stuurde hem naar de folterkamer. Daar moest hij blijven tot de laatste cent betaald was. 35Zo zal mijn hemelse Vader ook met u doen als u uw broeders niet van harte vergeeft wat zij u hebben aangedaan.’
