Притча о сеятеле и семенах
(Мат. 13:1-9; Лк. 8:4-8)
1Иса опять учил у озера. Вокруг Него собралась огромная толпа, так что Он был вынужден сесть в лодку и немного отплыть, а весь народ стоял на берегу. 2Иса многому учил народ в притчах, говоря им:
3– Послушайте: сеятель вышел сеять. 4Когда он разбрасывал семена, то некоторые из них упали у самой дороги. Прилетели птицы и склевали их. 5Другие упали в каменистые места, где было мало плодородной почвы. Они быстро проросли, потому что почва была неглубокой4:5 Тонкий слой земли, лежащий на каменной породе, быстрее прогревается, что способствует быстрому росту растений., 6но когда взошло солнце, оно опалило ростки, и те засохли, так как у них не было глубоких корней. 7Другие упали в терновник, который разросся, заглушил их, и семена не дали урожая. 8Но семена, которые упали на хорошую почву, взошли, выросли и принесли урожай в тридцать, а то и в шестьдесят, и даже во сто крат больше, чем было посеяно!
9Потом Иса добавил:
– У кого есть уши, чтобы слышать, пусть слышит!
Объяснение притчи о сеятеле и семенах
(Мат. 13:10-23; Лк. 8:9-15)
10Позже, когда толпа разошлась, постоянные спутники Исы вместе с двенадцатью посланниками спросили Его о притчах. 11Иса ответил:
– Вам открыта тайна Царства Всевышнего, а тем, внешним, всё даётся в притчах, 12чтобы
«они смотрели, но не увидели,
и слушали, но не поняли;
чтобы они не обратились,
и не были бы прощены»4:12 Ис. 6:9-10..
13Потом Иса спросил:
– Неужели и вы не поняли эту притчу? Как же вы тогда вообще сможете понимать притчи? 14Сеятель сеет слово. 15Некоторые люди похожи на семена, посеянные у дороги. Как только они услышат слово, приходит сатана и похищает посеянное в них. 16Другие похожи на семена, посеянные на каменистой почве. Эти люди, когда слышат слово, сразу же принимают его с радостью. 17Но у них нет корня и поэтому их хватает лишь на короткое время, и когда наступают трудности и гонения за слово, они сразу же отступаются. 18Третьи – как семена, посеянные среди терновника. Они слышат слово, 19но повседневные заботы, любовь к богатству и другие желания заглушают слово, делая его бесплодным. 20А есть люди, похожие на семена, посеянные в хорошую почву. Они слышат слово, принимают его и приносят плод – в тридцать, шестьдесят, а то и во сто крат больше посеянного.
Ответственность слушающих
(Лк. 8:16-18)
21Затем Он сказал им:
– Разве для того вносят в дом светильник, чтобы поставить его под горшок или под кровать? Наоборот, его ставят на подставку. 22Нет ничего тайного, что не станет явным, и нет ничего скрытого, что не выйдет на свет. 23Если у кого есть уши, чтобы слышать, пусть слышит!
24И ещё сказал им:
– Будьте внимательны к тому, что вы слышите. Какою мерою вы мерите, такой будет отмерено и вам, и даже прибавлено. 25У кого есть, тому будет дано ещё, а у кого нет, будет отнято и то, что он имеет.
Притча о засеянном поле
26Ещё Он сказал:
– Царство Всевышнего похоже на то, как если бы человек засеял поле. 27Проходят дни и ночи, человек то спит, то бодрствует, а семена всходят и растут, он и сам не знает как, 28ведь земля сама даёт плод. Сначала появляется росток, затем колос, потом колос наливается зерном, 29и когда созреет урожай, человек приходит с серпом, потому что наступила жатва4:29 См. Иоиль 3:13..
Притча о горчичном зерне
(Мат. 13:31-32; Лк. 13:18-19)
30Иса продолжал:
– С чем можно сравнить Царство Всевышнего? В какой притче можно описать его? 31Оно как горчичное зерно. Когда его сеют в землю, оно самое маленькое из всех семян, 32но когда вырастает, то становится больше всех огородных растений и раскидывает такие большие ветви, что птицы небесные могут вить гнёзда в их тени4:32 Ср. Дан. 4:7-9..
33Иса рассказывал им много подобных притч. Он не говорил им больше того, что они были в силах воспринять. 34Без притч Иса вообще не учил, но когда Он оставался наедине со Своими учениками, Он всё им объяснял.
Усмирение шторма
(Мат. 8:18, 23-27; Лк. 8:22-25)
35В тот же день, вечером, Иса сказал Своим ученикам:
– Переправимся на другую сторону озера.
36Отпустив народ, они вошли в лодку к Исе и отплыли от берега. К ним присоединились и другие лодки. 37Внезапно поднялся сильный шторм. Волны били о борта лодки, и её стало заливать. 38А Иса в это время спал на корме, подложив подушку под голову. Ученики разбудили Его и сказали:
– Учитель! Неужели Тебе всё равно, что мы гибнем?
39Проснувшись, Он запретил ветру и приказал озеру:
– Умолкни! Перестань!
В тот же момент ветер стих, и наступил полный штиль.
40– Ну что вы испугались? – сказал Он ученикам. – Где же ваша вера?
41Перепуганные ученики спрашивали друг друга:
– Кто Он, что даже ветер и волны повинуются Ему?
คำอุปมาเรื่องผู้หว่าน
(มธ.13:1-15,18-23; ลก.8:4-15)
1แล้วพระเยซูทรงสอนที่ริมทะเลสาบอีก ฝูงชนรุมล้อมพระองค์แน่นขนัดจนพระองค์ต้องเสด็จลงไปประทับนั่งในเรือ ขณะที่ประชาชนอยู่ที่ชายฝั่ง 2พระองค์ทรงยกคำอุปมาสอนหลายสิ่งแก่พวกเขาว่า 3“ฟังเถิด! ชาวนาผู้หนึ่งออกไปหว่านเมล็ดพืช 4ขณะที่หว่านบางเมล็ดก็ตกตามทางและนกมาจิกกินหมด 5บางเมล็ดตกบนพื้นกรวดหินซึ่งมีเนื้อดินน้อยจึงงอกขึ้นโดยเร็วเพราะดินตื้น 6แต่เมื่อแดดเผาก็เหี่ยวไปเพราะไม่มีราก 7บางเมล็ดตกกลางพงหนาม ต้นหนามก็งอกคลุมจึงไม่เกิดผล 8แต่ยังมีเมล็ดบางส่วนตกบนดินดี งอกขึ้นมา เติบโตและเกิดผลสามสิบเท่า หกสิบเท่า หรือถึงร้อยเท่า”
9แล้วพระเยซูตรัสว่า “ใครมีหู จงฟังเถิด”
10เมื่อทรงอยู่ตามลำพัง สาวกทั้งสิบสองคนกับคนอื่นที่แวดล้อมพระองค์อยู่ทูลถามพระองค์เกี่ยวกับคำอุปมาเหล่านั้น 11พระองค์ทรงบอกพวกเขาว่า “ความลับของอาณาจักรของพระเจ้าทรงโปรดให้พวกท่านรู้ ส่วนคนนอกนั้นทุกอย่างจะใช้คำอุปมา 12เพื่อว่า
“ ‘พวกเขาจะดูแล้วดูเล่าแต่จะไม่มีวันประจักษ์
และจะฟังแล้วฟังเล่าแต่จะไม่มีวันเข้าใจ
มิฉะนั้นแล้วเขาจะหันกลับมาและได้รับการอภัย!’4:12 อสย.6:9,10”
13แล้วพระเยซูตรัสกับพวกเขาว่า “พวกท่านยังไม่เข้าใจคำอุปมานี้หรือ? ถ้าอย่างนั้นจะเข้าใจคำอุปมาทั้งหลายได้อย่างไร? 14ชาวนาได้หว่านพระวจนะ 15บางคนก็เป็นเหมือนเมล็ดพืชที่ตกตามทาง ทันทีที่เขาได้ยิน ซาตานก็มาฉวยเอาพระวจนะที่หว่านลงในเขาไป 16บางคนก็เหมือนเมล็ดพืชที่หว่านลงบนพื้นหิน เมื่อได้ยินพระวจนะแล้วก็รับไว้ทันทีด้วยความยินดี 17แต่เนื่องจากไม่ได้หยั่งรากลึกจึงคงอยู่เพียงชั่วคราว เมื่อเกิดปัญหาหรือการข่มเหงเนื่องด้วยพระวจนะนั้นพวกเขาก็เลิกราไปอย่างรวดเร็ว 18บางคนเหมือนเมล็ดพืชที่หว่านลงกลางพงหนาม คือได้ยินพระวจนะ 19แต่ถูกความพะวักพะวนในชีวิตนี้ ความหลอกลวงของทรัพย์สมบัติ และความอยากได้ใคร่มีในสิ่งต่างๆ เข้ามารัดพระวจนะนั้นทำให้ไม่เกิดผล 20คนอื่นๆ เหมือนเมล็ดพืชที่หว่านลงบนดินดี คือผู้ที่ได้ยินพระวจนะแล้วรับไว้และเกิดผลสามสิบเท่า หกสิบเท่า หรือถึงร้อยเท่าของที่หว่านลงไป”
ตะเกียงบนเชิงตะเกียง
21พระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “ท่านไม่เอาตะเกียงวางไว้ใต้ถังหรือวางไว้ใต้เตียงใช่ไหม? ตรงกันข้าม ท่านย่อมตั้งไว้บนเชิงตะเกียงไม่ใช่หรือ? 22เพราะสิ่งที่ซ่อนเร้นจะถูกเปิดเผย สิ่งที่ปิดบังไว้จะถูกเปิดโปง 23ใครมีหูที่จะฟังก็จงฟังเถิด”
24พระองค์ตรัสอีกว่า “จงพิจารณาสิ่งที่ท่านได้ยินอย่างถี่ถ้วน ท่านตวงให้ไปด้วยทะนานอันใดท่านก็จะได้รับเท่ากับทะนานอันนั้น และได้รับมากยิ่งกว่านั้นอีก 25ผู้ใดมีอยู่แล้วจะได้รับเพิ่มขึ้น ส่วนผู้ที่ไม่มีแม้ที่เขามีอยู่ก็จะถูกริบเอาไปจากเขา”
คำอุปมาเรื่องเมล็ดพืชที่งอกขึ้น
26พระองค์ตรัสด้วยว่า “อาณาจักรของพระเจ้าเป็นเหมือนคนหนึ่งหว่านเมล็ดพืชลงในดิน 27ทั้งวันทั้งคืนไม่ว่าเขาหลับหรือตื่น เมล็ดพืชก็งอกและเติบโตขึ้นแม้เขาไม่รู้ว่ามันงอกขึ้นได้อย่างไร 28ดินทำให้มันงอกเป็นต้นอ่อนแล้วออกรวง จากนั้นมีเมล็ดข้าวเต็มรวง 29เมื่อข้าวสุกแล้ว เขาก็ใช้เคียวเกี่ยวเพราะถึงฤดูเกี่ยวแล้ว”
คำอุปมาเรื่องเมล็ดมัสตาร์ด
(มธ.13:31,32; ลก.13:18,19)
30พระองค์ตรัสอีกว่า “พวกเราจะเปรียบอาณาจักรของพระเจ้ากับอะไรดี หรือจะยกอุปมาใดมาอธิบาย? 31อาณาจักรของพระเจ้านั้นก็เหมือนเมล็ดมัสตาร์ดซึ่งเป็นเมล็ดที่เล็กที่สุดเมื่อเพาะลงในดิน 32แต่เมื่องอกขึ้นก็เป็นต้นใหญ่ที่สุดในสวน แผ่กิ่งก้านสาขาจนนกในอากาศมาพักอาศัยในร่มเงาได้”
33พระเยซูทรงยกคำอุปมาที่คล้ายกันนี้อีกหลายเรื่องมาตรัสกับพวกเขาเท่าที่พวกเขาจะเข้าใจได้ 34พระองค์ตรัสกับพวกเขาเป็นคำอุปมาทั้งสิ้น แต่เมื่อพระองค์ทรงอยู่กับเหล่าสาวกตามลำพังก็ทรงอธิบายทุกสิ่ง
พระเยซูทรงห้ามพายุ
(มธ.8:18,23-27; ลก.8:22-25)
35เย็นวันนั้นพระองค์ตรัสกับเหล่าสาวกว่า “ให้เราข้ามไปอีกฟากหนึ่งเถิด” 36พวกเขาก็พาพระองค์ไปในเรือที่ประทับอยู่นั้น โดยละฝูงชนไว้ข้างหลังและมีเรืออื่นๆ หลายลำตามพระองค์ไปด้วย 37เกิดพายุร้าย คลื่นซัดท่วมจนเรือจวนจะจมแล้ว 38พระเยซูทรงหนุนหมอนบรรทมอยู่ท้ายเรือ เหล่าสาวกมาปลุกพระองค์และทูลว่า “พระอาจารย์ พระองค์ไม่ทรงห่วงว่าเราจะจมน้ำตายหรือ?”
39พระองค์ทรงลุกขึ้นห้ามลมและคลื่นว่า “เงียบ! จงสงบนิ่งเดี๋ยวนี้!” แล้วลมก็หยุดพัด ทุกอย่างก็สงบนิ่งอย่างสิ้นเชิง
40พระองค์ตรัสกับเหล่าสาวกว่า “ทำไมจึงกลัวนัก? พวกท่านยังไม่มีความเชื่ออีกหรือ?”
41เหล่าสาวกแตกตื่นตกใจ ต่างถามกันว่า “พระองค์ทรงเป็นใครหนอ? แม้แต่ลมและคลื่นก็ยังเชื่อฟังพระองค์!”
