Дополнительные правила о жертве повинности
1«Вот правила о жертве повинности, о великой святыне. 2Её нужно закалывать там же, где и жертву всесожжения. Её кровью нужно окропить жертвенник со всех сторон. 3Весь жир из неё пусть будет принесён в жертву: курдюк и жир, покрывающий внутренности, 4обе почки с жиром, который на них и который возле бёдер, и сальник с печени; всё это надо вынуть вместе с почками. 5Священнослужитель сожжёт это на жертвеннике. Это огненная жертва Вечному. Это жертва повинности. 6Все мужчины в семье священнослужителей могут её есть, но только в святом месте: это великая святыня.
7Для жертвы за грех и для жертвы повинности закон один: они принадлежат священнослужителю, который совершает очищение посредством их. 8Священнослужитель, который приносит чью-либо жертву всесожжения, может оставить себе шкуру. 9Любое хлебное приношение, испечённое в печи или приготовленное на сковороде или на противне, принадлежит священнослужителю, который его приносит, 10а любое хлебное приношение, смешанное с маслом или сухое, принадлежит в равных долях всем сыновьям Харуна».
Дополнительные правила о жертве примирения
11«Вот правила о жертве примирения, которую можно принести Вечному.
12Если кто-то приносит её в знак благодарности, то вместе с этой благодарственной жертвой пусть принесёт и пресные хлебы, замешенные на масле, пресные коржи, помазанные маслом, и хлебы из лучшей муки, хорошо замешенные на масле. 13Пусть вместе с благодарственной жертвой примирения он принесёт и лепёшки, приготовленные на закваске. 14Он должен принести по одному хлебу каждого вида в дар Вечному. Это принадлежит священнослужителю, который кропит кровью жертв примирения. 15Мясо этой благодарственной жертвы примирения нужно съесть в тот же день, когда её принесли. Его нельзя оставлять до утра.
16Но если жертва принесена по обету или как добровольное приношение, то пусть её едят в тот день, когда её принесли, а остаток можно будет есть и на следующий день. 17Но мясо жертвы, которое останется к третьему дню, нужно сжечь. 18Если мясо жертвы примирения будут есть на третий день, она не будет принята. Она не будет засчитана тому, кто её принёс, потому что она нечиста. Тот, кто будет её есть, будет отвечать за свой грех.
19Мясо, которое прикоснулось к чему-либо нечистому, есть нельзя. Его нужно сжечь. Чистое мясо может есть любой, кто чист. 20Но если мясо жертвы примирения с Вечным будет есть тот, кто нечист, он должен быть исторгнут из своего народа. 21Если кто-нибудь прикоснётся к нечистому – к человеческой нечистоте, к нечистому животному или любой нечистой твари, а потом станет есть мясо жертвы примирения Вечному, то он должен быть исторгнут из своего народа».
Запрет есть жир и кровь
22Вечный сказал Мусе:
23– Скажи исраильтянам: «Не ешьте жир волов, овец или коз. 24Жиром животного, которое пало или было растерзано дикими зверями, можно пользоваться, но есть его нельзя. 25Любой, кто станет есть жир животного, которое приносится в огненную жертву Вечному, должен быть исторгнут из своего народа. 26Где бы вы ни жили, нельзя употреблять ни крови птиц, ни крови животных. 27Любой, кто будет есть кровь, должен быть исторгнут из своего народа».
Доля священнослужителей
28Вечный сказал Мусе:
29– Скажи исраильтянам: «Любой, кто приносит Вечному жертву примирения, должен принести часть её в дар Вечному. 30Пусть он своими руками совершит Вечному огненную жертву. Он должен принести жир вместе с грудиной и потрясти грудину перед Вечным как приношение потрясания. 31Жир священнослужитель сожжёт на жертвеннике, а грудина достанется Харуну и его сыновьям. 32Отдавайте правое бедро ваших жертв примирения в дар священнослужителю. 33Долей сына Харуна, который приносит кровь и жир жертвы примирения, будет правое бедро. 34Из жертв примирения, которые приносят исраильтяне, Я взял грудину потрясания и бедро возношения и отдал их священнослужителю Харуну и его сыновьям как их постоянную долю от приношений исраильтян».
35Такова часть Харуна и его сыновей в огненных жертвах Вечному, отведённая им, когда они предстали, чтобы быть священнослужителями Вечного. 36Когда они были помазаны, Вечный повелел, чтобы исраильтяне отдавали им часть приношений как постоянную долю для грядущих поколений.
37Итак, вот правила о всесожжении, хлебном приношении, жертве за грех, жертве повинности, жертве при посвящении священнослужителей и жертве примирения, 38которые Вечный дал Мусе на горе Синай в день, когда Он повелел исраильтянам совершать приношения Вечному в Синайской пустыне.
Andere voorschriften
1‘Dit zijn de voorschriften betreffende het allerheiligste schuldoffer: 2het dier dat als schuldoffer wordt gebracht, moet worden geslacht op dezelfde plaats waar de brandoffers worden geslacht en het bloed zal over het altaar worden gesprenkeld. 3De priester zal al het vet, de staart, het vet dat de ingewanden bedekt, 4de beide nieren en het vet dat aan de lendenen zit en het aanhangsel van de lever offeren. 5De priester zal dit alles op het altaar verbranden als een schuldoffer aan de Here. 6Alleen de mannelijke priesters mogen ervan eten op een heilige plaats, want het is allerheiligst.
7Voor het zondoffer geldt hetzelfde als voor het schuldoffer. Het overblijfsel van het offerdier is voor de priester die daarmee verzoening heeft gedaan. 8De priester die voor iemand een brandoffer brengt, krijgt de huid van het offerdier. 9Elk spijsoffer dat in de oven gebakken, op de bakplaat of in de pan wordt klaargemaakt, is voor de priester die de offerande uitvoert. 10Alle spijsoffers, hetzij aangemaakt met olie, hetzij droog, zijn voor de zonen van Aäron.’
11‘Dit zijn de voorschriften betreffende de offers die aan de Here worden gebracht als vredeoffers: 12als het offer als dankoffer is bedoeld, moet men er met olie aangemaakte ongezuurde koeken, met olie bestreken ongezuurde koeken en koeken van fijn meel die zijn aangemaakt met olie, aan toevoegen. 13Dit offer moet samen met de koeken van gezuurd brood naast het vredeoffer als dankoffer worden gebracht. 14Een deel van dit offer zal de Here worden aangeboden door het omhoog te heffen. Daarna zal het aan de priester worden gegeven, die het bloed van het vredeoffer uitsprenkelt. 15Nadat het dier aan de Here is geschonken en geofferd als een vredeoffer, waarmee lof en dank aan Hem wordt gebracht, moet het diezelfde dag worden gegeten. Er mag niets blijven liggen tot de volgende dag. 16Als het gebrachte offer een gelofteoffer of gewoon een vrijwillig offer is, mag het vlees die dag en ook de volgende dag nog worden gegeten. 17Maar alles wat tot de derde dag blijft liggen, moet worden verbrand. 18Als op de derde dag toch iets van het offer wordt gegeten, zal het de offeraar kwalijk worden genomen. Wie ervan eet, zal schuldig zijn, want de Here heeft daar een afkeer van. 19Vlees dat in aanraking komt met iets dat onrein is, mag niet worden gegeten, maar moet worden verbrand. En voor het vlees dat wel mag worden gegeten, geldt: alleen degene die rein is, mag ervan eten. 20Iedere priester die onrein is, maar toch van het dankoffer eet, zal uit zijn volk worden verstoten. Het offer is van de Here en dus heilig. 21Ieder die iets aanraakt wat onrein is, hetzij van een mens, hetzij van een dier en daarna van het vredeoffer eet, zal uit zijn volk worden verstoten. Hij heeft iets heiligs dat van de Here is, onteerd.’
22Verder zei de Here tegen Mozes: 23‘Zeg de Israëlieten dat zij nooit vet eten of het nu van runderen, geiten of schapen is. 24Het vet van een dier dat aan een ziekte sterft of door een wild dier wordt gedood, mag voor andere doeleinden worden gebruikt, maar niet worden gegeten. 25Ieder die vet eet van een brandoffer aan de Here, zal uit zijn volk worden verstoten. 26Nergens in uw land mag bloed van vogels of dieren worden gegeten. 27Ieder die dat toch doet, zal uit het volk worden verstoten.’
28De Here sprak opnieuw tegen Mozes: 29‘Zeg de Israëlieten dat ieder die de Here een dankoffer brengt, het persoonlijk en eigenhandig moet komen brengen. 30Hij zal het gedeelte van het offer dat bestaat uit het vet en de borst dat voor de Here bestemd is, omhoog heffen en het zo, staande voor het altaar, aan de Here aanbieden. 31Daarna zal de priester het vet op het altaar verbranden, maar de borst zal voor Aäron en zijn zonen zijn. 32-33 De rechterschenkel zal aan de gewijde priesters worden afgestaan. 34Ik heb de borst en de rechterschenkel bestemd als giften van het volk Israël aan de zonen van Aäron. Aäron en zijn zonen moeten altijd dit deel van het offer krijgen. 35Het is hun loon! Het moet apart worden gehouden van de brandoffers en aan hen worden gegeven die de Here als priester dienen: aan Aäron en zijn zonen. 36Want op de dag dat de Here hen inwijdde, droeg Hij het volk Israël op hun deze delen te geven, het is hun eeuwigdurende recht, van generatie op generatie.’
37Dit waren de voorschriften betreffende het brandoffer, het spijsoffer, het zondoffer, het schuldoffer, het inwijdingsoffer en het vredeoffer, 38die de Here Mozes op de berg Sinaï gaf. Hij moest deze aan de Israëlieten doorgeven, zodat zij wisten hoe zij aan de Here dienden te offeren in de woestijn Sinaï.
