Исход 15 – CARS & HLGN

Священное Писание

Исход 15:1-27

Песнь Мусы и Марьям

1Тогда Муса с исраильтянами воспели Вечному эту песню:

«Вечному буду петь –

Он высоко вознесён.

Коня и всадника

бросил Он в море.

2Вечный – моя сила и песнь;

Он стал мне спасением.

Он – мой Бог, я восславлю Его;

Он – Бог отца моего: я Его превознесу.

3Вечный – это воин;

Вечный – имя Ему.

4Колесницы и войско фараона

бросил Он в море.

Лучшие воины египтян

утоплены в Тростниковом море.

5Пучина сомкнулась над ними,

и они канули в бездну, как камень.

6Правая рука Твоя, Вечный,

мощью прославилась.

Правая рука Твоя, Вечный,

сокрушила врага.

7Величием Своей славы

Ты поверг восставших против Тебя.

Возгорелся Твой гнев –

он их, как солому, пожрал.

8Дохнул Ты на воды –

вздыбились они,

встали как стена;

сгустилась пучина морская.

9Хвастался враг:

„Погонюсь, настигну их.

Разделю добычу,

натешусь ею.

Вытащу меч –

истребит их моя рука“.

10Но дохнул Ты Своим вихрем,

и накрыло их море.

Утонули они, как свинец,

в могучих водах.

11Кто из богов подобен Тебе, о Вечный?

Кто подобен Тебе,

величественному в святости,

достойному славы,

творящему чудеса?

12Простёр Ты правую руку,

и поглотила врагов земля.

13Своей нетленной любовью

поведёшь Ты народ, который спас.

Своей силой Ты его направишь

к Своему святому жилищу.

14Народы услышат и затрепещут;

ужас охватит филистимских жителей.

15Устрашатся вожди Эдома,

правители Моава затрепещут,

скроются жители Ханаана –

16страх и ужас падут на них.

Силой Твоей руки

они станут как камень –

пока не пройдёт Твой народ, о Вечный,

пока не пройдёт народ, который Ты приобрёл15:16 Или: «сотворил»..

17Ты приведёшь и поселишь их

на горе Своего достояния –

на том месте, Вечный, которое Ты сделал Себе жилищем,

в том святилище, Владыка, которое Твои руки основали.

18Вечный будет царствовать вовеки!»

19Когда лошади, колесницы и всадники фараона вошли в море, Вечный обрушил на них морские воды. А исраильтяне прошли через море, как по суше. 20Пророчица Марьям, сестра Харуна, взяла бубен, и женщины с бубнами, танцуя, пошли за ней. 21Марьям им пела:

«Вечному пойте –

Он высоко вознесён.

Коня и наездника

бросил Он в море».

Воды Мары и Елима

22Муса повёл исраильтян от Тростникового моря, и они вошли в пустыню Сур. Три дня они шли по пустыне, не находя воды. 23Придя в Мару, они не могли пить воду: она была горькой. (Вот почему это место называется Мара («горечь»).) 24Народ стал роптать на Мусу, говоря: «Что нам пить?»

25Муса взмолился к Вечному, и Вечный показал ему кусок дерева. Муса бросил его в воду, и вода стала пригодной для питья.

Там Вечный дал им установленный закон, чтобы испытать их. 26Он сказал:

– Если вы будете внимательно слушать Мой голос, голос Вечного, вашего Бога, и делать то, что Я хочу, если будете послушны Моим повелениям и сохраните Мои установления, то Я не нашлю на вас ни одного из тех недугов, которые наслал на египтян. Ведь Я – Вечный, Который исцеляет вас.

27Они пришли в Елим, где было двенадцать источников воды и семьдесят пальм. Там они расположились лагерем у воды.

Ang Pulong Sang Dios

Exodus 15:1-27

Ang Kanta ni Moises

1Dayon nagkanta si Moises kag ang mga Israelinhon sang sini nga kanta sa Ginoo:

“Kantahan ko ang Ginoo tungod kay nagmadinalag-on gid siya.

Gintagbong niya sa dagat ang mga kabayo kag ang mga nagasakay sini.

2Ang Ginoo amo ang nagahatag sa akon sang kusog,

kag siya ang akon ginakanta.

Siya ang nagluwas sa akon.

Siya ang akon Dios, kag pagadayawon ko siya.

Siya ang Dios sang akon amay,15:2 amay: ukon, katigulangan. kag padunggan ko siya.

3Ginoo ang iya ngalan, kag isa siya ka mangangaway.

4Gintagbong niya sa dagat ang mga karwahe kag mga soldado sang hari sang Egipto.

Nagkalalumos sa Mapula nga Dagat ang mga pinakamaayo nga mga opisyal sang hari.

5Nagkalalumos sila sa madalom nga tubig;

nagkalalugdang sila sa kadadalman pareho sa bato.

6Puwerte gid ang imo gahom, O Ginoo;

paagi sini gindugmok mo ang mga kaaway.

7Sa imo pagkagamhanan, ginlaglag mo ang mga nagakontra sa imo.

Ginpaagom mo sa ila ang imo kaakig nga amo ang naglaglag sa ila nga daw sa ginsunog sila nga dagami.

8Sa isa mo lang ka paghuyop naghawa ang tubig.

Ang nagadaganas nga tubig naghawa kag nagtindog nga daw sa pader;

daw sa nagtig-a ang madalom nga dagat.

9Nagsiling ang kaaway nga nagapabugal,

‘Lagson ko sila kag dakpon;

partidahon ko ang ila mga manggad kag paayawan ko ang akon kaugalingon sini.

Gabuton ko ang akon espada kag laglagon ko sila.’

10Pero sa isa mo lang ka paghuyop nalumos sila sa dagat.

Naglugdang sila sa kadadalman pareho sa tingga.

11O Ginoo, sin-o bala nga dios ang makapareho sa imo?

Wala na sing pareho sa imo sa pagkabalaan kag pagkagamhanan.

Ikaw lang ang Dios nga nagahimo sang makatilingala nga mga butang!

12Paagi sa imo gahom15:12 Paagi sa imo gahom: sa literal, Gin-untay mo ang imo tuo nga kamot. ginlamon sang duta ang amon mga kaaway.

13“Sa imo mapinadayunon nga gugma tuytuyan mo ang mga tawo nga imo ginluwas.

Sa imo nga kusog, tuytuyan mo sila sa imo balaan nga puluy-an.

14Mabatian ini sang mga nasyon kag magakurog sila sa kahadlok.

Makulbaan gid ang mga Filistinhon.

15Ang mga pangulo sang Edom kag Moab magakulurog sa kahadlok,

kag ang mga pangulo15:15 pangulo: ukon, pumuluyo. sang Canaan magakalalipong sa kahadlok.

16Huo, makulbaan gid sila.

Paagi sa imo puwerte nga gahom magapahimuyong sila pareho sa bato,

hasta makaagi ang imo katawhan nga imo ginluwas,15:16 ginluwas: sa literal, ginbakal. O Ginoo.

17Pagadal-on mo ang imo katawhan sa imo duta,

kag ipahamtang mo sila sa bukid nga imo ginapanag-iyahan—

ang lugar nga ginhimo mo nga imo puluy-an, O Ginoo,

ang templo nga ikaw mismo ang naghimo.

18Magahari ka, O Ginoo, sa wala sing katapusan.”

19Gintabunan sang Ginoo sang tubig ang mga kabayo sang hari sang Egipto kag ang iya mga karwahe kag mga manugkabayo pagkatapos tabok sang mga Israelinhon sa mamala nga duta sa tunga sang dagat.

20Dayon si Miriam nga propeta kag utod ni Aaron nagkuha sang tamborin kag ginpangunahan niya ang mga babayi sa pagtukar sang tamborin kag pagsinaot. 21Nagkanta si Miriam sang sini nga kanta sa ila:

“Kanta kamo sa Ginoo tungod kay nagmadinalag-on gid siya.

Gintagbong niya sa dagat ang mga kabayo kag ang mga nagasakay sini.”

Ang Mapait nga Tubig

22Halin sa Mapula nga Dagat, gindala ni Moises ang mga Israelinhon sa kamingawan sang Shur. Sa sulod sang tatlo ka adlaw nagpanglakaton sila sa kamingawan kag wala sila sing may nakita nga tubig. 23Sang nakaabot sila sa Mara, nakakita sila sang tubig, pero indi sila makainom tungod kay mapait ang tubig. (Amo ina nga gin-ngalanan ini nga lugar nga Mara.15:23 Mara: buot silingon sa Hebreo, mapait.) 24Tungod sini, nagreklamo ang mga Israelinhon kay Moises, “Ano na lang ang imnon ta?”

25Gani nagpangayo sang bulig si Moises sa Ginoo, kag ginpakita sang Ginoo sa iya ang isa ka utod nga kahoy. Ginhaboy ini ni Moises sa tubig kag nagnamit ang tubig.

Didto naghatag ang Ginoo sang sini nga pagsulundan kag sugo sa pagtilaw sang ila katutom sa iya: 26“Kon magsunod kamo sing maayo sa akon, ang Ginoo nga inyo Dios, kag maghimo sing maayo sa akon panulok kag magtuman sang akon mga sugo kag mga pagsulundan, indi ko kamo pagpadal-an sang mga balatian pareho sa ginpadala ko sa mga Egiptohanon. Ako ang Ginoo nga inyo manug-ayo.”

27Nakaabot sila sa Elim, nga sa diin may 12 ka tuburan kag may 70 ka kahoy nga palma, kag nagkampo sila didto malapit sa tubig.