Рахав и лазутчики
1Иешуа, сын Нуна, тайно послал из лагеря, расположенного в Шиттиме, двух лазутчиков.
– Пойдите, осмотрите эту землю, – сказал он, – особенно Иерихон.
Они отправились и пришли в дом блудницы, которую звали Рахав, и остались там ночевать.
2Царю Иерихона донесли:
– Какие-то исраильтяне пришли сюда вечером, чтобы разведать эту землю.
3И царь Иерихона послал людей сказать Рахав: «Выведи людей, которые пришли к тебе домой, потому что они пришли, чтобы разведать эту землю».
4Но женщина спрятала тех двоих мужчин. Она сказала:
– Да, ко мне приходили эти люди, но я не знала, откуда они. 5В сумерки, когда наступило время запирать городские ворота, эти люди ушли. Я не знаю, куда они пошли. Поспешите вслед за ними, и вы сможете их догнать.
6(А она отвела их на крышу и спрятала среди разложенных там снопов льна.)
7Преследователи бросились в погоню за лазутчиками по дороге, что ведёт к бродам на Иордане, и, как только они вышли, ворота заперли.
8Прежде чем лазутчики легли спать, Рахав поднялась к ним на крышу 9и сказала:
– Я знаю, что Вечный отдал эту землю вам, и великий страх перед вами охватил нас. Всех жителей этой страны охватил ужас перед вами. 10Мы слышали о том, что Вечный осушил ради вас воды Тростникового моря2:10 Тростниковое море – буквальный перевод с языка оригинала. Среди современных специалистов существуют различные мнения, о каком водоёме здесь идёт речь. Тростниковым морем могли называть как цепи озёр, расположенных на Суэцком перешейке и, вероятно, соединявшихся тогда проливами с Красным морем, так и Суэцкий и Акабский заливы Красного моря (см. карту № 2 и, напр., 3 Цар. 9:26). В Инджиле эти же воды названы Красным морем., когда вы вышли из Египта, и о том, что вы сделали с Сигоном и Огом, двумя царями аморреев к востоку от Иордана, которых вы полностью истребили. 11Когда мы услышали об этом, наши сердца обессилели и каждый пал духом из-за вас, потому что Вечный, ваш Бог, – это Бог на небе вверху и на земле внизу. 12Итак, пожалуйста, поклянитесь мне Вечным, что вы проявите милость к моей семье, как я проявила милость к вам. Дайте верный знак, 13что вы сохраните жизнь моему отцу и матери, моим братьям и сёстрам и всем их семьям и что вы спасёте нас от смерти.
14– Наши жизни за ваши жизни! – заверили её лазутчики. – Если ты не выдашь нас, мы проявим к тебе милость и верность, когда Вечный даст нам эту землю.
15И она помогла им спуститься вниз по верёвке через окно, так как дом, где она жила, находился в городской стене. 16Она сказала им:
– Идите к холмам, чтобы преследователи вас не нашли. Спрячьтесь там на три дня, пока они не вернутся, а потом идите своим путём.
17Лазутчики сказали ей:
– Мы будем свободны от клятвы, которую ты с нас взяла, 18если, когда мы войдём в эту землю, ты не привяжешь этот алый шнур к окну, через которое ты нас спустила, и если ты не приведёшь твоих отца и мать, твоих братьев и всю свою семью в твой дом. 19Если кто-нибудь выйдет из твоего дома на улицу, он сам будет повинен в своей смерти. Мы не будем за это в ответе. Но в смерти любого, кто будет у тебя в доме, мы будем повинны, если на него поднимут руку. 20Но если ты выдашь нас, мы будем свободны от клятвы, которую ты с нас взяла.
21– Хорошо, – ответила она, – пусть будет так, как вы сказали.
Она отпустила их и привязала к окну алый шнур.
22Они ушли, отправившись к холмам, и оставались там три дня, пока преследователи, обыскав всю дорогу, не вернулись, так и не найдя их. 23После этого те двое мужчин отправились в обратный путь. Они спустились с холмов, перешли вброд реку, пришли к Иешуа, сыну Нуна, и рассказали ему обо всём, что с ними произошло. 24Они сказали Иешуа:
– Вечный, несомненно, отдал всю эту землю в наши руки. Все её жители охвачены ужасом перед нами.
Rachab biedt de spionnen onderdak
1Daarop stuurde Jozua twee spionnen vanuit het kamp bij Sittim de rivier over om het gebied aan de overkant van de rivier te verkennen, in het bijzonder Jericho. De spionnen vertrokken en gingen het huis binnen van Rachab, een prostituee. Zij wilden daar de nacht doorbrengen. 2Maar iemand lichtte de koning van Jericho in dat twee Israëlieten, vermoedelijk spionnen, die avond waren aangekomen. 3De koning stuurde de mannen naar het huis van Rachab met de eis hen uit te leveren. ‘Het zijn spionnen,’ legden zij uit. ‘Zij zijn er door hun leiders op uitgestuurd om te ontdekken hoe zij ons het beste kunnen aanvallen.’ 4Zij had de mannen echter verborgen en zei tegen de aanvoerder van de groep: ‘Die mannen zijn hier inderdaad geweest, maar ik wist niet waar ze vandaan kwamen. 5Toen het donker werd, vlak voordat de stadspoorten werden gesloten, hebben zij de stad verlaten en ik weet niet waar ze naartoe gingen. Als u zich haast, kunt u hen waarschijnlijk nog wel inhalen!’ 6In werkelijkheid had zij de mannen naar het dak gebracht en verborgen onder vlasstengels die daar lagen te drogen. 7De mannen gingen de vermeende vluchtelingen achterna tot aan de Jordaan. De stadspoorten gingen achter hen dicht.
8Rachab ging intussen naar het dak om te praten met de mannen, voordat zij gingen slapen. 9Zij zei: ‘Ik weet heel goed dat uw God mijn land aan u gaat geven. Wij leven in grote angst voor u. Alle inwoners van dit land zijn verlamd door angst en radeloos. 10Wij hebben namelijk gehoord hoe de Here voor u een pad door de Rietzee maakte na uw vertrek uit Egypte! En wij weten ook wat u deed met Sichon en Og, de twee Amoritische koningen ten oosten van de Jordaan, hoe u hun land onder de voet liep en hun hele volk uitroeide. 11Geen wonder dat wij bang zijn! Niemand heeft nog de moed te vechten als hij dat allemaal heeft gehoord. Want uw God regeert als God boven in de hemelen en beneden op de aarde. 12-13 Ik wil u om één ding smeken: zweer mij bij de naam van uw God dat u bij de verovering van Jericho mij, mijn ouders en mijn broers en zusters met hun gezinnen in leven laat, omdat ik u heb geholpen.’ 14De mannen antwoordden: ‘Als u ons niet verraadt, zullen wij ervoor zorgen dat u en uw familieleden niets overkomt. Wij zullen u dankbaarheid en trouw bewijzen en u met ons eigen leven beschermen.’ 15Toen liet zij de mannen aan een touw langs de stadsmuur naar beneden zakken. Haar huis stond namelijk bovenop de muur. 16‘Vlucht naar de heuvels,’ raadde zij hun aan. ‘Verberg u daar drie dagen tot de mannen die u zoeken, zijn teruggekeerd. Daarna kunt u zonder gevaar teruggaan.’ 17-18 Voordat zij gingen, zeiden de mannen tegen haar: ‘Wij kunnen er niet voor instaan dat u niets overkomt als u niet bij de verovering dit rode koord uit het raam laat hangen. Zorg er ook voor dat al uw familieleden bij u in huis zijn. 19Als zij op straat komen, zijn wij niet verantwoordelijk voor de gevolgen. Maar wij zweren u dat niemand in dit huis zal worden gedood of verwond. 20Als u ons echter verraadt, zullen wij niet langer aan deze eed gebonden zijn.’ 21‘Dat beloof ik,’ antwoordde zij. En zij hing het rode koord uit het raam. 22De spionnen trokken de heuvels in en bleven daar drie dagen, totdat de achtervolgers na een vruchteloze speuractie naar de stad waren teruggekeerd. 23Toen kwamen de twee spionnen uit de heuvels, staken de rivier over en brachten Jozua verslag uit over wat er was gebeurd. 24‘De Here zal ons vast en zeker het hele land in handen geven,’ zeiden zij, ‘want alle inwoners zijn nu al vreselijk bang voor ons.’
