Иеремия 31 – CARS & APSD-CEB

Священное Писание

Иеремия 31:1-40

1– В то время, – возвещает Вечный, – Я буду Богом всем кланам Исраила, а они будут Моим народом.

2Так говорит Вечный:

– Народ, уцелевший от меча,

найдёт милость в пустыне;

Я приду успокоить Исраил.

3Вечный явился мне в прошлом31:3 Или: «издалека»., говоря:

– Любовью вечной Я возлюбил тебя

и явил тебе милость.

4Я отстрою тебя,

и ты будешь отстроена, девственница Исраил.

Снова возьмёшься за бубны

и выйдешь плясать с веселящимися.

5И вновь разведёшь виноградники

на холмах Самарии;

виноградари разведут их

и будут снимать урожай.

6Наступит день, когда дозорные закричат

в нагорьях Ефраима:

«Придите, поднимемся на Сион

к Вечному, нашему Богу».

7Так говорит Вечный:

– Радостно пойте о потомках Якуба,

восклицайте величайшему из народов.

Возносите хвалу и говорите:

«О Вечный, спаси Свой народ,

остаток Исраила!»

8Я приведу их из северных стран,

соберу их с краёв земли.

Среди них и незрячие, и хромые,

беременные и роженицы –

сюда возвратится великое множество людей.

9Они придут с плачем,

с мольбою, в то время, когда Я буду вести их.

Я поведу их вблизи водных потоков,

по ровной дороге, на которой им не споткнуться,

так как Я – Отец Исраилу,

Ефраим31:9 Ефраим – так часто называли Северное царство – Исраил, где наиболее влиятельным был род Ефраима. – Мой первенец.

10Слушайте слово Вечного, народы,

и провозгласите на далёких побережьях:

«Тот, Кто рассеял народ Исраила, соберёт его

и будет беречь, словно пастух своё стадо».

11Вечный искупит потомков Якуба

и избавит от рук тех, кто сильнее.

12И они придут, и будут кричать от радости

на горе Сион;

возликуют от щедрот Вечного:

от зерна, молодого вина и масла,

ягнят и крупного скота.

Станет их жизнь как сад, орошаемый щедро,

и не будут они больше горевать.

13Девушки будут плясать, ликуя,

юноши и старики будут веселиться вместе.

Я обращу их печаль в ликование,

утешу их, дам им радость вместо скорби.

14Я насыщу священнослужителей изобилием,

и Мой народ насытится Моей щедростью, –

возвещает Вечный.

15Так говорит Вечный:

– Голос слышен в Раме31:15 Вавилонский царь создал лагерь в Раме, своего рода перевалочный пункт для людей, которых уводили в плен (см. 40:1).,

плач и горькое рыдание.

Это Рахиля31:15 Рахиля была женой Якуба и прародительницей трёх родов Исраила – Ефраима, Манассы и Вениамина (см. Нач. 30:22-24; 35:16-20). Здесь она олицетворяет народ Исраила. плачет о детях своих

и не находит утешения,

потому что их больше нет31:15 См. Мат. 2:16-18..

16Так говорит Вечный:

– Сдержи свои рыдания

и сотри с глаз слёзы,

так как за твою работу будет награда, –

возвещает Вечный. –

Они вернутся из вражьей земли.

17Есть надежда у тебя на будущее, –

возвещает Вечный. –

Твои дети вернутся в свою землю.

18Поистине, Я слышу плач Ефраима:

«Ты наказал меня, и я наказан,

как непокорный телёнок.

Верни мне благополучие, чтобы мне возвратиться,

ведь Ты – Вечный, мой Бог.

19Сбившись с пути, я каялся,

и, образумившись, бил себя в грудь.

Я был пристыжен, унижен,

я нёс позор своей юности».

20Разве Ефраим не Мой дорогой сын,

не Моё любимое чадо?

И хотя Я часто вынужден выговаривать ему,

Я всё ещё вспоминаю его с теплотой.

Сердце Моё тревожится за него;

Я его непременно помилую, –

возвещает Вечный. –

21Расставь дорожные знаки,

поставь указатели.

Следи за дорогой,

за путём, которым идёшь.

Вернись, о девственница Исраил,

вернись в свои города.

22Сколько ещё тебе скитаться,

дочь-отступница?

Вечный сотворит на земле небывалое:

женщина защитит31:22 Или: «будет искать». мужчину.

23Так говорит Вечный, Повелитель Сил, Бог Исраила:

– Когда Я восстановлю их, в земле иудейской и в городах Иудеи будут снова говорить: «Обитель праведности, святая гора, да благословит тебя Вечный!» 24Люди будут жить вместе в Иудее и во всех её городах: и земледельцы, и те, кто ходит со стадами. 25Я подкреплю уставшего и насыщу всех изнемогших.

26Тут я проснулся и огляделся. Мой сон был мне приятен.

27– Непременно наступят дни, – возвещает Вечный, – когда Я умножу людей и скот в Исраиле и Иудее. 28Как Я наблюдал за ними, искореняя и разрушая, низвергая, губя и посылая невзгоды, так же Я буду наблюдать за ними, созидая и утверждая, – возвещает Вечный. – 29В те дни уже не будут говорить:

«Отцы ели кислый виноград,

а у детей на зубах оскомина».

30Каждый будет умирать за свой грех; кто поест кислого винограда, у того и будет оскомина на зубах.

Новое священное соглашение

31– Приближается время, – возвещает Вечный, –

когда Я заключу новое священное соглашение

с народом Исраила и Иудеи.

32Это соглашение будет не таким,

какое Я заключил с их праотцами,

когда Я за руку вывел их из Египта.

То соглашение они нарушили,

хотя Я был им супругом31:32 Или: «Владыкой»., –

возвещает Вечный. –

33Поэтому Я в будущем заключу с народом Исраила

иное соглашение, – возвещает Вечный. –

Закон Мой Я вложу в их разум

и запишу в их сердцах.

Я буду их Богом,

а они будут Моим народом.

34И уже не будет друг учить друга,

и брат – брата,

говоря ему: «Познай Вечного»,

потому что Меня будут знать все,

от мала до велика, –

возвещает Вечный. –

Ведь Я прощу их беззакония

и больше не вспомню их грехов.

35Так говорит Вечный,

дающий солнце

для освещения днём,

установивший луну и звёзды

для освещения ночью,

вздымающий волны в море так,

что они ревут;

Вечный, Повелитель Сил, – Его имя:

36– Если эти уставы перестанут действовать предо Мной, –

возвещает Вечный, –

то и потомки Исраила перестанут быть народом предо Мной.

37Так говорит Вечный:

– Если можно измерить небо вверху,

а внизу отыскать основания земли,

то и Я отвергну всех потомков Исраила

из-за всего, что они сделали, –

возвещает Вечный.

38– Наступят дни, – возвещает Вечный, – когда этот город будет отстроен во славу Вечного от башни Хананила до Угловых ворот. 39А землемерная нить31:39 Землемерная нить – символ восстановления Иерусалима (см. также Зак. 1:16). протянется дальше, прямо до холма Гарев, а там свернёт к Гоа. 40Вся долина, куда бросали трупы и пепел, и все поля до долины Кедрон, до самого угла Конских ворот на востоке, станут святыней Вечного, а город больше никогда не будет ни разорён, ни разрушен.

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 31:1-40

Ang Pagbalik sa mga Israelinhon

1Nagpadayon ang Ginoo sa pag-ingon, “Nianang panahona, mahimo akong Dios sa tanang pamilya sa Israel, ug sila mahimong akong katawhan. 2Ako, ang Ginoo, nagaingon nga atimanon ko ang mga tawo nga nakalingkawas sa kamatayon samtang maglakaw sila sa kamingawan. Mobalik ako sa paghatag ug kapahulayan sa Israel.”

3Kaniadto,31:3 Kaniadto: o, Gikan sa layo. nagpakita ang Ginoo sa mga Israelinhon ug miingon, “Gihigugma ko gayod kamo sa walay kataposan nga gugma. Sa akong kaayo, gipaduol ko kamo kanako. 4Pabarogon ko kamo pag-usab, O katawhan sa Israel nga sama sa putli nga babaye. Gamiton ninyo pag-usab ang inyong mga tamborin ug mosayaw sa kalipay. 5Mananom kamo pag-usab ug mga ubas sa mga bukid sa Samaria, ug magpulos sa bunga niini. 6Moabot ang higayon nga ang mga tigbantay sa siyudad mosinggit gikan sa mga kabungtoran sa Efraim, ‘Dali kamo, motungas kita sa Jerusalem31:6 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. sa pagsimba sa Ginoo nga atong Dios.’ ”

7Miingon pa gayod ang Ginoo, “Pag-awit kamo ug panghugyaw sa kalipay alang sa Israel,31:7 Israel: sa Hebreo, Jacob. ang nagauna sa tanang nasod. Ipadayag ang inyong mga pagdayeg ug moingon, ‘O Ginoo, luwasa ang imong katawhan, ang nahibiling buhi sa mga Israelinhon.’ 8Pamati! Dad-on ko sila pagbalik gikan sa yuta sa amihan ug tigomon gikan sa labing halayo nga bahin sa kalibotan. Uban kanila mao ang mga buta ug mga bakol, ingon man ang mga mabdos ug ang mga hapit nang manganak. Usa ka dakong panon ang mobalik dinhi. 9Dad-on ko sila pagbalik nga nagahilak31:9 nagahilak: o, nagahilak sa paghinulsol. ug nagaampo. Dad-on ko sila sa kasapaan ug moagi sila sa maayong dalan diin dili sila mapandol. Kay ako ang amahan sa Israel, ug si Efraim31:9 Efraim: Ang labing lig-on nga tribo sa amihan nga Israel. Usahay nagarepresentar kini sa gingharian sa Israel. ang akong kamagulangang anak.

10“O mga nasod, paminawa ninyo ang isulti sa Ginoo, ug ibalita kini sa mga isla: Gipatibulaag ko ang mga Israelinhon, apan tigomon ko sila, ug bantayan sama sa gibuhat sa magbalantay sa mga karnero. 11Luwason ko ang mga kaliwat ni Jacob gikan sa kamot sa mga tawong mas gamhanan pa kay kanila. 12Moadto sila sa Bukid sa Zion ug manghugyaw sa kalipay. Maglipay sila tungod sa akong kaayo kanila—sa abunda nga trigo, bino, lana, ug mga kahayopan. Mahisama sila sa tanaman nga kanunayng gibisbisan, ug dili na sila maguol pag-usab. 13Ang ilang mga putli nga babaye ug mga batan-ong lalaki, apil ang mga tigulang, mosayaw sa kalipay. Pulihan ko ug kalipay ang ilang paghilak. Dasigon ko sila ug lipayon sa ilang kasubo. 14Busgon ko ang mga pari sa kaabundansya sa lamiang mga pagkaon. Tagbawon ko ang akong katawhan sa mga maayong butang. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

15Nagpadayon pa gayod sa pag-ingon ang Ginoo, “Madungog ang paghilak ug pagminatay sa lungsod sa Rama. Nagahilak si Raquel tungod sa iyang mga anak. Nagabakho siya ug wala gayoy makahupay sa iyang kasubo kay nangamatay ang iyang kabataan.”

16Mao kini ang giingon sa Ginoo, “Ayaw na paghilak kay gantihan ko ikaw sa imong mga binuhatan. Mobalik ang imong mga anak gikan sa yuta sa mga kaaway. 17Busa may paglaom pa alang sa imong kaugmaon. Kay mobalik ang imong mga anak sa ilang kaugalingong yuta. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

18Nadungog ko gayod ang mga pagbakho sa mga taga-Efraim. Miingon sila, “O Ginoo, sama kami sa nating baka nga wala mamanso. Gidisiplina mo kami ug nakakat-on kami. Ipasig-uli kami diha kanimo kay ikaw ang Ginoo nga among Dios. 19Mibiya kami kanimo, apan naghinulsol kami. Sa dihang nakaamgo kami sa among sala, nakapanghinuktok kami sa kasubo.31:19 nakapanghinuktok kami sa kasubo: sa Hebreo, gihapak nako ang akong paa (timailhan sa kasubo). Naulaw kaayo kami sa among gipanghimo niadtong mga batan-on pa kami.”

20Mitubag ang Ginoo, “Kamong katawhan sa Efraim pinalangga ko nga mga anak. Nalipay ako kaninyo. Bisan ug nagsige akog sulti batok kaninyo, nagahunahuna gihapon ako kaninyo. Gimingaw ako ug nalooy gayod kaninyo.

21“Pagbutang kamog mga ilhanan o mga ugsok nga mogiya kaninyo diha sa dalan. Timan-i ninyo pag-ayo ang inyong giagian kay mao kini ang dalan nga inyong pagaagian sa inyong pagbalik. O katawhan sa Israel nga sama sa putli nga babaye, balik na kamo sa inyong mga lungsod. 22Hangtod kanus-a kamong maglatagaw, O mga anak ko nga nahisalaag? Maghimo akog kabag-ohan sa kalibotan—ang babaye mao nay manalipod sa lalaki.”

Ang Umaabot nga Kauswagan sa Israel

23Miingon ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel, “Kon mapabalik ko na sa ilang yuta ang katawhan sa Juda moingon na usab sila, ‘Hinaut nga panalanginan sa Ginoo ang balaan nga bukid sa Jerusalem, diin siya nagapuyo.’ 24Magpuyo ang mga tawo sa Juda ug sa mga lungsod niini, apil ang mag-uuma ug ang mga bakero. 25Kay dasigon ko ang nagmagul-anon ug tagbawon ko ang nangaluya tungod sa kagutom. Busa moingon ang mga tawo,31:25 Busa moingon ang mga tawo: Ang ubang maalamon sa Biblia miingon nga si Jeremias ang misulti. 26‘Sa akong pagmata gibati ko nga nakaayo kanako ang akong pagkatulog.’ ”

27Nagpadayon sa pagsulti ang Ginoo, “Moabot ang higayon nga padaghanon ko gayod ang katawhan sa Israel ug Juda ug ang ilang kahayopan. 28Kaniadto gilaglag, giguba, ug gipukan ko sila. Apan karon sigurohon ko nga mapabarog sila, ug lig-onon ko sila. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. 29Nianang higayona ang mga tawo dili na moingon, ‘Mikaon ug aslom nga ubas ang mga ginikanan, ug ang mga anak ang gingilohan.’ 30Tungod kay ang tawo nga mikaon ug aslom nga ubas, mao lang ang mangilohan. Ang tawo lang nga nakasala mao ang mamatay.”

31Nagpadayon pa gayod sa pag-ingon ang Ginoo, “Moabot ang adlaw nga maghimo akog bag-ong kasabotan sa mga taga-Israel ug mga taga-Juda, 32ug dili kini sama niadtong unang kasabotan nga akong gihimo sa ilang mga katigulangan sa dihang gigiyahan ko sila pagawas gikan sa Ehipto. Gipakawalay-bili nila ang maong kasabotan bisan ug nahisama ako sa usa ka bana ngadto kanila. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

33Midugang pag-ingon ang Ginoo, “Ang bag-ong kasabotan nga akong himuon sa mga taga-Israel sa umaabot nga mga adlaw mao kini: Ibutang ko ang akong mga sugo sa ilang hunahuna, ug isulat ko kini sa ilang kasingkasing. Mahimo nila akong Dios, ug sila mahimong akong katawhan. 34Dili na kinahanglan nga tudloan pa nila ang ilang katagilungsod o igsoon nga moila sa Ginoo tungod kay silang tanan moila kanako—gikan sa labing ubos hangtod sa labing dungganon. Kay pasayloon ko sila sa ilang mga kalapasan, ug dili ko na hinumdoman ang ilang mga sala. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

35Unya miingon ang Ginoo, “Ako ang nagmando sa adlaw nga mohatag ug kahayag inigkaadlaw, ug sa bulan ug sa mga bitoon nga mohatag ug kahayag sa panahon sa kagabhion. Ug ako ang nagakutaw sa dagat aron modahunog ang mga balod. Ginoo nga Makagagahom ang akong ngalan. 36Samtang anaa pa ang langit ug ang kalibotan, magpabilin usab nga usa ka nasod ang Israel. 37Maingon nga dili masukod ang langit ug dili matugkad ang pundasyon sa kalibotan, dili ko usab isalikway sa hangtod ang tanang kaliwat ni Israel tungod sa daotan nilang mga binuhatan. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

38Nagpadayon sa pag-ingon ang Ginoo, “Moabot ang adlaw nga ang siyudad sa Jerusalem tukoron pag-usab alang kanako gikan sa Tore ni Hananel paingon sa pultahan nga gitawag ug Eskina. 39Gikan nianang mga lugara, magpadayon kini ngadto sa bungtod sa Gareb dayong liko sa Goa. 40Ang tibuok lugut nga labayanan sa mga patayng lawas ug sa mga abo sa mga halad—apil ang tanang kaumahan sa lugut sa Kidron sa sidlakan, hangtod sa pultahan nga ginaagian sa mga kabayo didto sa amihan—igahin alang kanako. Dili na gayod malaglag o mapukan pag-usab kini nga siyudad.”