1Шаул же одобрял это убийство.
Гонение и рассеяние верующих
С того дня началось большое гонение на иерусалимскую общину верующих, и все, кроме посланников Масиха, рассеялись по Иудее и Самарии. 2Благочестивые люди похоронили Стефана и горько оплакивали его. 3А Шаул преследовал общину верующих. Он ходил из дома в дом, хватал мужчин и женщин и бросал их в темницу.
Служение Филиппа в Самарии
4Между тем, последователи Масиха, изгнанные из своих мест, возвещали Радостную Весть везде, куда бы они ни приходили. 5Филипп пришёл в один из городов Самарии и возвещал там о Масихе. 6Весь народ внимательно слушал то, что он говорил, и видел знамения, которые он совершал, 7потому что из многих одержимых выходили с громким криком нечистые духи, и многие парализованные и хромые получали исцеление. 8И в городе том была большая радость.
Колдун Шимон
9Был там один человек по имени Шимон, который раньше занимался в этом городе колдовством, изумляя жителей Самарии; сам он выдавал себя за кого-то великого. 10Все люди, и простые, и знатные, слушали его с восхищением, говоря:
– Этот человек – проявление всемогущего Бога, Которого называют Великим.
11А восхищались им потому, что он уже долгое время удивлял людей своим колдовством. 12Но когда жители этого города поверили Филиппу, возвещающему Радостную Весть о Царстве Всевышнего и об имени Исы Масиха, то многие мужчины и женщины прошли обряд погружения в воду8:12 Или: «обряд омовения»; также в ст. 13 и 16.. 13Шимон тоже поверил и прошёл обряд погружения. Он повсюду ходил за Филиппом, удивляясь знамениям и великим чудесам.
14Когда посланники Масиха в Иерусалиме услышали о том, что в Самарии приняли слово Всевышнего, они послали к ним Петира и Иохана. 15Те пришли и молились, чтобы новообращённые получили Святого Духа, 16потому что ни на кого из них Дух ещё не сошёл, они только прошли обряд погружения в воду в знак единения с Повелителем Исой8:16 Букв.: «во имя Повелителя Исы»; то же в 10:48; 19:5.. 17Затем Петир и Иохан возложили на них руки, и они приняли Святого Духа. 18Когда Шимон увидел, что Дух был дан через возложение рук посланников Масиха, он предложил им деньги, 19говоря:
– Дайте и мне такую силу, чтобы тот, на кого я возложу руки, получал Святого Духа.
20Но Петир ответил:
– Пусть твои деньги погибнут вместе с тобой, раз ты думаешь, что можешь купить дар Всевышнего за деньги! 21У тебя нет никакого права участвовать в этом служении, потому что сердце твоё не право перед Всевышним. 22Раскайся в этом зле и молись Вечному Повелителю, может быть, Он простит тебе такие мысли. 23Я вижу, что ты полон горькой желчи и скован цепями греха.
24Шимон ответил:
– Помолитесь обо мне Вечному Повелителю, чтобы со мной не приключилось ничего из сказанного вами.
25Посланники Масиха свидетельствовали и возвещали там слово о Повелителе. Потом они пошли обратно в Иерусалим и по дороге возвещали Радостную Весть во многих самарийских селениях.
Уверование эфиопского евнуха
26Ангел от Вечного сказал Филиппу:
– Ступай на юг, на безлюдную дорогу8:26 Или: «Ступай, в полдень будь на безлюдной дороге»., что ведёт из Иерусалима в Газу.
27Филипп встал и пошёл. В это время там находился эфиопский евнух, придворный кандакии8:27 Кандакия – титул эфиопских цариц (как фараоны в Египте)., то есть царицы эфиопов, заведовавший всей её казной. Он приезжал на поклонение в Иерусалим 28и теперь возвращался домой. Сидя в своей колеснице, он читал пророка Исаию. 29Дух сказал Филиппу:
– Подойди к этой колеснице и иди рядом.
30Филипп подбежал к колеснице и услышал, что в ней читают пророка Исаию.
– Ты понимаешь то, о чём читаешь? – спросил Филипп.
31– Как же мне понять без объяснения? – ответил тот и пригласил Филиппа подняться и сесть с ним.
32А читал он следующее место из Писания:
«Как овца, Он был ведён на заклание,
и как ягнёнок перед стригущим безмолвен,
так и Он не открывал уст Своих.
33Он был унижен и лишён права на справедливый суд.
Кто может рассказать о Его потомках?
Ведь Его жизнь забирается от земли»8:32-33 Ис. 53:7-8..
34Евнух спросил Филиппа:
– Скажи мне, о ком здесь говорит пророк, о себе или о ком-то другом?
35Тогда Филипп стал объяснять, начав с этого места Писания, и рассказал ему Радостную Весть об Исе. 36-37Тем временем они приблизились к какой-то воде.
– Смотри, вот вода, – сказал евнух. – Что мешает мне пройти обряд погружения?8:36-37 Или: «обряд омовения»; также в ст. 38.8:36-37 Некоторые рукописи включают стих 37: «Филипп сказал: „Если ты веришь всем сердцем, то можно“. Евнух сказал: „Я верю, что Иса Масих – Сын Всевышнего“».
38Он приказал остановить колесницу, оба они, Филипп и евнух, вошли в воду, и Филипп совершил над ним обряд погружения. 39А когда они вышли из воды, Дух Вечного Повелителя унёс Филиппа, и евнух его больше не видел. Радостный он продолжал свой путь. 40А Филипп оказался в городе Азоте. Он возвещал Радостную Весть во всех городах, пока не пришёл в Кесарию.
1Przyglądający się temu Szaweł w pełni akceptował karę śmierci wymierzoną Szczepanowi.
Prześladowanie i rozproszenie kościoła
Tego dnia rozpoczęło się masowe prześladowanie kościoła w Jerozolimie. Wszyscy, z wyjątkiem apostołów, rozproszyli się po Judei i Samarii. 2Ciało Szczepana zostało zaś w wielkim żalu pochowane przez kilku pobożnych ludzi. 3Szaweł w tym czasie zaczął wszędzie tępić członków kościoła. Wpadał do domów, wywlekał wierzących—mężczyzn oraz kobiety—i osadzał ich w więzieniu.
Filip udaje się do Samarii
4Ci, którzy uciekli z Jerozolimy, w drodze głosili dobrą nowinę. 5Filip zaszedł wtedy do pewnego miasta w Samarii i opowiadał tam o Mesjaszu. 6A przychodziły do niego wielkie tłumy, bo ludzie słyszeli już o czynionych przez niego cudach. 7Złe duchy z wielkim krzykiem opuszczały bowiem zniewolonych przez siebie ludzi, a wielu sparaliżowanych i niemogących chodzić odzyskiwało zdrowie. 8Z tego powodu wielka radość napełniła całe to miasto.
Szymon czarownik
9Mieszkał tam również niejaki Szymon, który od dawna uprawiał czarną magię. Zadziwiał Samarytan i twierdził, że jest kimś niezwykłym. 10Wszyscy więc, od najmniejszego do największego, darzyli go ogromnym szacunkiem, mówiąc: „Ten człowiek ma potężną moc Boga”. 11Liczono się z nim, ponieważ już od dłuższego czasu ludzie byli zdumieni jego magią. 12Teraz jednak wielu uwierzyło Filipowi, głoszącemu dobrą nowinę o królestwie Bożym i o Jezusie Chrystusie. W rezultacie tego, wielu mieszkańców—zarówno mężczyzn, jak i kobiet—zostało zanurzonych w wodzie. 13Wśród nich był Szymon—on także uwierzył i przyjął chrzest. Potem zaś wiernie towarzyszył Filipowi, a widząc jego potężne cuda, nie mógł się im nadziwić.
14Gdy apostołowie w Jerozolimie dowiedzieli się, że mieszkańcy Samarii przyjęli słowo Boże, posłali do nich Piotra i Jana. 15Ci modlili się, aby nowi wierzący otrzymali Ducha Świętego. 16Na nikogo z nich bowiem Duch jeszcze nie zstąpił. Byli jedynie zanurzeni w wodzie w imię Jezusa, Pana. 17Piotr i Jan kładli więc na nich ręce, a ci przyjmowali Ducha Świętego. 18Szymon, widząc, że apostołowie przez nałożenie rąk udzielają innym Ducha, przyniósł im pieniądze i powiedział:
19—Sprzedajcie mi tę moc i sprawcie, aby ten, na którego nałożę ręce, otrzymywał Ducha Świętego.
20—Przepadnij razem ze swoimi pieniędzmi!—odparł Piotr. —Jak mogłeś sądzić, że dar Boga można kupić! 21Nie masz żadnego udziału w głoszonym tu słowie Bożym, bo twoje serce nie jest szczere wobec Boga. 22Opamiętaj się więc, zerwij ze złem i proś Pana, a może przebaczy ci ten nikczemny pomysł. 23Widzę bowiem, że jesteś pogrążony w zgorzknieniu i nieprawości.
24—Módlcie się za mnie do Pana—zawołał Szymon—żeby nie spotkało mnie to, o czym powiedzieliście.
25Piotr i Jan potwierdzili wiarę Samarytan i przekazali im słowo Boże. A w drodze powrotnej do Jerozolimy jeszcze w wielu samarytańskich wioskach głosili dobrą nowinę.
Filip i Etiopczyk
26W tym czasie Filip otrzymał następujące polecenie od anioła Pana:
—Idź na południe, na pustynną drogę prowadzącą z Jerozolimy do Gazy.
27Filip wstał więc i poszedł. Właśnie wtedy wracał tą drogą wysoki urzędnik etiopskiej królowej Kandaki, który zarządzał jej finansami. Odwiedził on Jerozolimę, aby w świątyni oddać pokłon Bogu. 28Siedząc w swoim powozie, czytał na głos księgę proroka Izajasza. 29Wtedy Duch Święty powiedział Filipowi:
—Zbliż się do niego i idź obok powozu.
30Gdy Filip podbiegł, usłyszał, że urzędnik czyta księgę. Zapytał więc:
—Czy rozumiesz to, co czytasz?
31—Jak mogę rozumieć, skoro nikt mi tego nie wyjaśnia?—odpowiedział urzędnik.
Następnie poprosił Filipa, aby usiadł przy nim w powozie. 32A czytał właśnie następujący fragment Pisma:
„Jak owca prowadzona na rzeź
i jak baranek milczący wobec strzygących Go,
tak On nie otwiera swoich ust.
33Poniżono Go i odmówiono Mu sprawiedliwości.
Jak mógłby doczekać potomków,
skoro mordując, usunięto Go ze świata?”.
34—Wyjaśnij mi, czy prorok Izajasz mówi tu o sobie, czy o kimś innym—poprosił urzędnik.
35Wówczas Filip, zaczynając od tego fragmentu, przedstawił mu dobrą nowinę o Jezusie. 36-37W końcu, w trakcie podróży dotarli nad jakąś wodę.
—Spójrz, tu jest woda!—zawołał urzędnik. —Co stoi na przeszkodzie, abym został w niej zanurzony?
38Następnie polecił zatrzymać powóz. Obaj zeszli do wody i Filip ochrzcił urzędnika. 39A gdy wyszli z wody, Duch Pana zabrał Filipa i urzędnik już go więcej nie zobaczył. Mimo to pełen radości udał się w dalszą drogę. 40Filip natomiast znalazł się w Azocie. I kierując się w stronę Cezarei, głosił dobrą nowinę we wszystkich tamtejszych miastach.
