Når Gud tilsyneladende ikke svarer
1Til korlederen Jedutun: En sang af Asaf.
2Jeg råber til Gud uden ophør.
Jeg håber, han hører min bøn.
3Jeg er i nød og søger hen til min herre.
Hele natten løfter jeg hænderne i bøn til ham.
Jeg har ikke ro i min sjæl, før han svarer.
4Jeg tænker på Gud og stønner i min nød,
jeg sukker af længsel efter hans hjælp.
5Jeg kan ikke sove, før han griber ind.
Jeg er fortvivlet, kan dårligt nok bede.
6Jeg mindes de gamle dage,
den tid, som nu er forbi.
7Dengang sang vi af glæde til langt ud på natten.
Nu sidder jeg og spørger mig selv:
8Har Herren forkastet mig for evigt?
Vil han aldrig igen være nådig?
9Er hans trofasthed opbrugt?
Gælder hans løfter ikke længere?
10Har Gud glemt at være god?
Har han lukket sit hjerte i vrede?
11Jeg kan ikke udholde den tanke,
at den Almægtige skulle have mistet sin magt.
12Jeg husker miraklerne i gamle dage,
de fantastiske ting, Gud gjorde engang.
13De er altid i mine tanker,
jeg kan ikke lade være at grunde over dem.
14Du er helt speciel, Gud,
ingen guder kan måles med dig.
15Du er undernes og miraklernes Gud,
du viste din magt, så alverden hørte om det.
16Du befriede dit folk med din vældige styrke,
det var Jakobs og Josefs slægt.
17Havet så dig og trak sig tilbage af frygt,
Det Røde Hav skælvede ved synet af dig.
Havdybet rystede af skræk,
18skyerne sendte strømme af regn.
Tordenen rullede hen over himlen,
dine lynpile fløj til alle sider.
19Tordenen rumlede som vognhjul,
lynene oplyste himlen.
Hele jorden rystede og bævede.
20Du banede en vej gennem havet,
du vandrede igennem de vældige vande,
men du efterlod dig ingen fodspor.
21Som en fårehyrde førte du dit folk,
Moses og Aron var dine hjælpere.
1Een psalm van Asaf voor de koordirigent. Voor de tempelzangers.
2Ik roep naar God,
ik richt mij tot Hem
en verlang ernaar
dat Hij naar mij luistert.
3Als ik het moeilijk heb,
zoek ik de Here.
De hele nacht
strek ik mijn handen
naar Hem uit
en word het wachten niet moe.
Alleen Hij kan mij troosten.
4Als ik aan God denk,
moet ik kreunen.
Ik word overmeesterd
door het verlangen naar zijn hulp.
5Ik kan er niet van slapen
en ben zo onrustig
dat ik niet kan bidden.
6Ik denk aan vroeger,
aan de jaren die voorbijgingen.
7Ik herinner mij
mijn blijde musiceren van toen,
ik pieker
over het verschil tussen toen en nu.
8Heeft de Here mij dan voor altijd afgewezen?
Zal Hij mij geen genade geven?
9Zijn zijn goedheid en trouw
voor altijd opgehouden?
Geldt zijn belofte niet meer
voor de komende generaties?
10Vergeet God
ons zijn genade te geven?
Heeft Hij de liefde en het medeleven
uit zijn hart gebannen?
11Ik moet zeggen
dat het mij groot verdriet doet
dat God, de Allerhoogste,
van gedachten verandert.
12Toch blijf ik mij de grote wonderen van de Here herinneren.
Alles wat U in het verleden hebt gedaan, zal ik gedenken.
13Ik wil over uw werk spreken en nadenken over alles wat U deed.
14O God, uw wegen zijn altijd goed en heilig.
Wie is zo groot als U, onze God?
15U bent de God die wonderen doet.
U hebt de volken uw macht laten zien.
16U hebt uw volk op een machtige manier bevrijd.
Alle zonen van Jakob en Jozef en hun nageslacht.
17Toen het water U zag, o God,
beefde en sidderde het.
18De wolken lieten de regen neervallen
en de donder rolde langs de hemel.
Uw pijlen werden afgeschoten.
19Het gedreun van de donder rolde langs de hemel.
De bliksemschichten verlichtten de hele aarde.
Alles sidderde en beefde.
20U maakte een weg dwars door de zee,
een pad door het water heen.
Daardoor konden uw voetsporen
later niet worden gevonden.
21U leidde uw volk als een schaapskudde,
met Aäron en Mozes als herders.
