Sand tilbedelse
1En sang af Asaf.
Herren, den almægtige Gud,
kalder menneskene sammen fra alle verdenshjørner.
2Hans herlighed stråler omkring ham,
han kommer fra Zion, det skønneste sted.
3Vor Gud er på vej,
og det sker ikke lydløst.
Foran ham går en fortærende ild,
omkring ham raser et voldsomt uvejr.
4Himmel og jord er hans vidner,
når han sætter sig for at dømme sit folk.
5„Lad hele mit folk komme sammen,
dem, som med ofre har bekræftet min pagt.”
6Gud er en retfærdig dommer,
det bevidner den himmelske verden.
7„Mit folk, hør hvad jeg har at sige.
Israel, jeg anklager jer, for jeg er jeres Gud.
8Jeg bebrejder jer ikke alle jeres ofre,
som I til stadighed bringer til mit alter.
9Men det er ikke tyre fra jeres huse
og bukke fra jeres stalde, jeg har brug for.
10Jeg ejer alle de dyr, der lever i skoven,
og alle dem, der græsser på de tusindvis af høje.
11Jeg har tal på alle bjergenes fugle,
selv jordens insekter er mine.
12Hvis jeg blev sulten,
ville jeg ikke bede jer om noget,
for jorden er min med alt,
hvad den indeholder.
13Jeg spiser ikke kødet fra de tyre, I ofrer,
jeg drikker ikke blodet fra de geder, I giver mig.
14Kom hellere med en lovsang som takoffer,
og opfyld jeres løfter til den almægtige Gud.
15Råb til mig, når I har problemer,
så jeg kan gribe ind, og I kan give mig ære.
16Men til de ugudelige siger jeg:
Hvorfor opremser I mine bud
og påstår, at I overholder min pagt?
17I nægter jo at lade jer vejlede
og blæser på, hvad jeg siger.
18Når I ser en tyv, slutter I jer til ham.
I godtager dem, der lever i utroskab.
19Jeres mund udspyr onde ord,
jeres tale er løgn og bedrag.
20I sidder og bagtaler jeres egen familie
og lægger onde planer imod dem.
21Når I ter jer sådan, skal jeg så bare se på?
I tror måske, jeg er ligeglad?
Nej, nu kan det være nok, nu bliver I straffet,
jeg er nødt til at stille jer for retten.
22Tænk over mine ord, I, der har glemt jeres Gud,
ellers vil jeg gøre det af med jer,
og der er intet, der kan redde jer.
23Lovsang er et offer, som ærer mig.
Jeg vil frelse alle, der adlyder mig.”
Salmo 5050:0 Salmo 50 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit ni Asaf.
Ang Tinuod nga Pagsimba
1Ang Ginoo, nga makagagahom nga Dios, nagasulti ug nagatawag sa mga tawo sa tibuok kalibotan.
2Nagasidlak siya gikan sa Zion, ang siyudad nga hingpit sa iyang katahom.
3Moabot ang Dios ug dili siya magpakahilom.
Sa iyang unahan may nagadilaab nga kalayo, ug sa iyang palibot may kusog nga bagyo.
4Tawgon niya ang kalangitan ug ang kalibotan nga mosaksi sa iyang paghukom sa iyang katawhan.
5Moingon siya, “Tigoma dinhi kanako ang akong matinumanon nga mga katawhan nga naghimo ug kasabotan kanako pinaagi sa paghalad.”
6Nagapadayag ang kalangitan sa pagkamatarong sa Dios,
kay siya ang maghuhukom.
7Moingon pa ang Dios, “Kamong akong katawhan, pamatia ninyo ang akong isulti.
Ako ang Dios, nga inyong Dios;
magasaksi ako batok kaninyo nga mga taga-Israel.
8Wala ko kamo badlonga tungod sa inyong mga halad,
ug sa inyong mga halad nga sinunog nga inyo kanunayng gidala kanako.
9Wala ako magkinahanglan sa inyong mga torong baka ug kanding,
10kay akoa ang tanang mga mananap:
ang mga mananap sa kalasangan, ang mga baka sa linibong kabungtoran,
11ang tanang langgam sa kabukiran, ug mga mananap sa kaumahan.
12Kon gutomon ako dili ko kamo sultihan,
tungod kay akoa ang kalibotan ug ang tanang anaa niini.
13Mokaon ba ako sa karne sa mga torong baka
o moinom sa dugo sa mga kanding? Siyempre dili!
14Ihalad ninyo kanako, nga Labing Halangdong Dios, ang inyong pagpasalamat,
ug tumana ninyo ang inyong mga saad kanako.
15Tawag kamo kanako sa panahon sa kalisod,
kay luwason ko kamo,
ug dayegon ninyo ako.”
16Apan sa mga daotan, mao kini ang giingon sa Dios,
“Wala kamoy katungod sa paglitok sa akong mga tulumanon ug kasabotan.
17Gikasilagan ninyo ang akong pagdisiplina kaninyo;
gisalikway ninyo ang akong gipangsulti.
18Kon may makita kamong kawatan makighigala kamo kaniya,
ug makig-uban usab kamo sa mga mananapaw.
19Nagasulti kamog daotan ug abtik kamong mamakak.
20Kanunay kamong nagasulti ug daotan batok sa inyong igsoon.
21Sa dihang gihimo ninyo kining mga butanga, nagpakahilom lang ako,
ug naghunahuna kamo nga sama ako kaninyo.
Apan karon badlongon ko kamo,
ug ipakita ko kaninyo kon unsa kamo kadaotan.
22“Pamatia ninyo kini, kamo nga nalimot sa Dios,
kay kon dili, laglagon ko kamo ug walay makaluwas kaninyo.
23Ang nagahalad kanako ug pagpasalamat nagapasidungog kanako,
ug ang nagatuman sa akong mga pamaagi akong luwason.”
