Guds bud
1Velsignede er de, som gør Guds vilje,119,1 Denne salme er akrostisk ved, at hvert vers inden for hvert af de 22 afsnit begynder med samme bogstav i alfabetet.
alle de, som adlyder Herrens love.
2Velsignede er de, som holder fast ved hans bud,
og søger ham af hele deres hjerte.
3Vi ved, at han ønsker, vi skal følge hans vej,
derfor vælger vi at gøre hans vilje.
4Vi kender dine befalinger, Herre,
som du forventer, vi følger til punkt og prikke.
5Hvor ville jeg dog inderligt ønske,
at jeg kunne følge dine bud uden at vakle.
6Ved at fokusere på alle dine befalinger
undgår jeg at blive gjort til skamme.
7Vore hjerter bryder ud i tak,
når vi forstår dine retfærdige love.
8Vær tålmodig med mig,
for jeg ønsker at adlyde dine bud.
Lydighed
9Jeg opfordrer de unge til at følge dit ord,
for det hjælper dem til at blive på din vej.
10Jeg søger dig af hele mit hjerte,
lad mig ikke fare vild fra dine bud.
11Jeg gemmer dit ord i mit hjerte
for ikke at synde imod dig.
12Jeg lover og priser dig, Herre,
lær mig alle dine lovbud.
13Jeg gentager igen og igen
alle de bud, du har givet mig.
14Jeg glæder mig over dine befalinger,
som var de alverdens rigdomme.
15Jeg grunder over dine formaninger
og holder fast ved dine forskrifter.
16Jeg glæder mig over din vejledning
og vil aldrig glemme dit ord.
At følge Guds lov giver glæde og styrke
17Lad mig få øjnene op for din godhed,
så jeg kan tjene dig hele mit liv.
18Luk mine øjne op, så jeg kan se
de vidunderlige ting i din lov.
19Livet her på jorden er kort,
og jeg har brug for dine love til at lede mig.
20Længslen efter at kende dig ligger i mit hjerte,
mind mig om dine love hver eneste dag.
21Lovløse mennesker, der gør oprør mod dig,
vil blive dømt for deres egenrådige stolthed.
22Lad dem ikke hovere over mig,
fordi jeg adlyder dine bud.
23Lederne i samfundet bagtaler mig,
men jeg vil tjene dig og handle på dit ord.
24Lovene, du har givet mig, gør mig glad,
og jeg ønsker at følge din vejledning.
Guds lov giver styrke i modgang
25Jeg er nedslået og fortvivlet.
Giv mig nyt mod ved dit ord.
26Jeg fortalte dig det hele, og du hjalp mig.
Lær du mig nu dine principper.
27Jeg vil gerne forstå hensigten med dine bud,
og jeg beundrer dine gode love.
28Jeg føler mig så udkørt og trist.
Styrk mig ved dit ord.
29Jeg vil altid være ærlig over for dig,
lad din lov forvandle min karakter.
30Jeg har valgt at være trofast,
sat mig for at følge dine lovbud.
31Jeg klynger mig til dit ord,
for jeg ved, du ikke skuffer mig, Herre.
32Jeg vil ivrigt adlyde alle dine bud,
for du har givet mig viljen til at gøre det.
Længslen efter at leve i lydighed mod Guds lov
33Lær mig at følge dine love, Herre,
så jeg altid er lydig imod dem.
34Lad mig vokse i forståelsen af din lov,
så jeg kan holde den af hele mit hjerte.
35Led mig fremad på lydighedens vej,
for at følge dine bud er min lyst.
36Lad mit hjertes ønske være at følge dit ord
i stedet for at stræbe efter penge og profit.
37Livet uden dig er ikke andet end tomhed,
men at følge dit ord giver mig indhold i livet.
38Lad mig hvile i troen på dine løfter,
som gælder alle, der adlyder dig.
39Lad dem, der håner mig, blive til skamme,
for jeg ved, at dine bud er gode.
40Længslen efter dine love ligger i mit hjerte,
hjælp mig til altid at efterleve dem.
Tillid til Guds hjælp og indgriben
41Du har lovet at redde mig, Herre.
Vis mig nu din trofasthed og grib ind.
42Det er dit ord, jeg har sat min lid til.
Giv mig et svar til dem, der håner mig.
43Det, at du redder mig og griber ind,
vil bevise, at det, jeg har sagt om dig, er sandt.
44Da vil jeg altid holde din lov,
både nu og til evig tid.
45Det giver mig en vældig frimodighed,
at jeg bygger mit liv på dine love.
46Derfor skammer jeg mig ikke over dit ord,
men forkynder det frimodigt selv for konger.
47Det er en stor glæde at kende dine bud.
Åh, hvor jeg elsker dem.
48Dagligt rækker jeg hænderne ud efter dem.
Det fryder mig at kunne meditere over dem.
Guds trøst under vanskelige forhold
49Herre, jeg tjener dig i tillid til dine løfter,
for det er dem, der giver mig håb.
50Hver gang jeg kommer ud for modstand,
giver dit ord mig nyt mod på livet.
51Hån og spot hagler ned over mig,
men jeg holder fast ved dit ord.
52Herre, jeg holder mig dine bud for øje,
de har stået deres prøve, og de giver mig trøst.
53Harmen vælder op i mig,
når de gudløse gør nar af dine bud.
54Hvor jeg end opholder mig,
hylder jeg dine befalinger med glæde.
55Herre, selv om natten tænker jeg på dig,
også da vil jeg adlyde dine bud.
56Hver dag vil jeg følge dine bud,
for det giver mig glæde i livet.
At handle på Guds bud
57Jeg bygger mit liv på dig, Herre,
og jeg har besluttet at følge dine bud.
58Jeg beder dig af hele mit hjerte:
vær nådig imod mig, som du har lovet.
59Jeg har gjort status over mit liv
og har valgt at rette mig efter dit ord.
60Jeg vil ikke vente eller tøve,
men straks gøre det, du siger, jeg skal.
61Jeg vil aldrig glemme din lov,
selv om de gudløse prøver at få mig i fælden.
62Jeg kan stå op midt om natten
for at takke dig for dine gode love.
63Jeg er ven med alle, der tjener dig
og overholder dine forordninger.
64Jorden er fuld af din trofasthed, Herre,
lær mig at forstå dine bud til bunds.
Guds bud og samvittigheden
65Du har holdt dit løfte, Herre.
Du har velsignet mig som din tjener.
66Dine befalinger og bud er gode,
lær mig at forstå dem og bruge dem ret.
67Der var engang, hvor jeg gik mine egne veje,
men du ydmygede mig, og nu følger jeg dit ord.
68Du er god og gør altid det gode.
Hjælp mig at adlyde dine befalinger.
69Det kan godt være, de gudløse bagtaler mig,
men jeg vil helhjertet holde din lov.
70De er både tykhovedede og stivnakkede,
men at adlyde dit ord giver mig glæde.
71Det var godt, at du ydmygede mig,
så jeg kunne lære at overholde dine bud.
72Dit ord er mere værd for mig
end guld og sølv i dynger.
En ren samvittighed
73Dine hænder formede min krop.
Giv mig nu forstand til at fatte dine bud.
74De gudfrygtige hilser mig med glæde,
for jeg har sat min lid til dit ord.
75Dine domme er retfærdige, det ved jeg,
du ydmygede mig for mit eget bedste.
76Din nåde og barmhjertighed rejste mig op igen,
akkurat som du havde lovet din tjener.
77Din nåde gav mig nyt livsmod,
for jeg elsker trods alt dine bud.
78De hovmodige spottere bliver gjort til skamme,
for de bagtaler mig uden grund.
Men jeg vil grunde over dine befalinger.
79De der kender dine bud og adlyder dig,
dem vil jeg gerne have fællesskab med.
80Din lov vil jeg følge af hele mit hjerte,
så behøver jeg aldrig at skamme mig.
Bøn om hjælp og genoprettelse
81Herre, jeg længes efter, at du redder mig.
Jeg har sat min lid til dine løfter.
82Hvornår griber du ind og hjælper mig?
Jeg er snart træt af at vente.
83Herre, jeg er som en indtørret, tilrøget lædersæk,
men dine bud glemmer jeg aldrig.
84Hvor mange dage skal der gå?
Hvornår vil du straffe mine forfølgere?
85Hovmodige mennesker, som hader din lov,
har gravet en faldgrube for mig.
86Hele din lov er troværdig og pålidelig,
åh, hjælp mig mod de gudløses angreb.
87Herre, de har næsten gjort det af med mig,
men jeg vil ikke svigte dine bud.
88Hold mig i live på grund af din trofasthed,
så jeg kan adlyde de befalinger, du har givet mig.
Herrens evige ord
89Dit ord, Herre, står ved magt til evig tid,
det er fast forankret i Himlen.
90Din trofasthed rækker fra slægt til slægt,
du har grundfæstet jorden, så den ikke kan rokkes.
91Dine love står fast til denne dag,
for du er universets Herre.
92Dit ord gav mig den trøst, jeg havde brug for,
ellers var jeg for længst gået til grunde.
93Dine love vil jeg aldrig glemme,
for det er dem, der holder mig i live.
94Dig tilhører jeg, for du er min Gud.
Hjælp mig, for jeg ønsker at følge dine bud.
95De gudløse lurer på at slå mig ihjel,
men jeg har altid dine love i tanke.
96De fleste ting har deres begrænsning,
men dine befalinger har uanede dybder.
Kærlighed til Guds ord
97Jeg elsker dine bud, Herre.
Dagen igennem er de i mine tanker.
98Jeg mediterer over dit ord hver dag,
det giver mig et fortrin frem for mine fjender.
99Jeg har altid dine bud i mine tanker,
de gør mig visere end mine vejledere.
100Ja, jeg er klogere end de gamle og erfarne,
for jeg adlyder dine befalinger.
101Jeg holder mig væk fra enhver form for ondskab,
for jeg ønsker at adlyde dit ord.
102Jeg går ikke vild, men følger dine bud,
for du er den, der underviser mig.
103Jeg elsker at smage på dit ord,
det er sødere på tungen end honning.
104Jo mere indsigt jeg får i dine bud,
des mere hader jeg løgnens vej.
Guds ords lys
105Dit ord er en lygte for min fod,
et lys på vejen foran mig.
106Dine love er gode og retfærdige,
jeg har lovet mig selv altid at overholde dem.
107Der er mange, som er imod mig, Herre,
men du giver mig nyt mod, som du har lovet.
108Du fortjener min lovsang og tak, Herre,
fortsæt med at lære mig din vilje.
109Dine bud vil jeg aldrig glemme,
også selv om det bringer mig i livsfare.
110De gudløse sætter fælder for mig,
men jeg viger ikke en tomme fra dit ord.
111Dine love er mit evige eje,
de fylder mit hjerte med glæde.
112Det er min faste beslutning at adlyde dit ord,
indtil jeg drager mit sidste suk.
Helhjertet lydighed
113Dem, der følger dig halvhjertet, hader jeg,
men jeg elsker din lov af hele mit hjerte.
114Du er min tilflugt og mit skjold,
dit ord er det, der giver mig håb.
115Der er ingen, der kan hindre mig i at adlyde Gud,
de, der vil prøve, tager jeg afstand fra.
116Du har lovet at give mig styrke til at leve efter dit ord.
Jeg er overbevist om, at du ikke skuffer mig.
117Den hjælp og støtte, jeg får fra dig,
betyder, at jeg fortsat kan adlyde dine bud.
118Du forkaster dem, der foragter dit ord,
de er falske og fulde af løgn.
119Du lader alle de gudløse ende som aske.
Er det da mærkeligt, at jeg elsker dit ord?
120Dine domme er retfærdige og kan ikke appelleres,
derfor bæver jeg for dig i ærefrygt.
Om at følge Guds bud under modstand
121Jeg forsøger altid at gøre det rigtige.
Lad ikke mine fjender få bugt med mig.
122Jag de stolte og overmodige mennesker væk,
så de ikke har mulighed for at skade mig.
123Jeg er træt af at vente på, at du redder mig,
selv om jeg ved, at du altid holder dine løfter.
124Jeg ved, at din kærlighed omslutter mig,
lær mig at kende din vilje.
125Jeg er din tjener, giv mig forstand
til at fatte dine formaninger.
126Jeg græmmes, når de gudløse overtræder dine bud.
Herre, hvornår griber du ind?
127Jeg foretrækker din lov
frem for guld og grønne skove.
128Jeg hader løgn og bedrag,
men elsker at adlyde dine bud.
Velsignelsen ved at adlyde Guds vilje
129Din vejledning er vidunderlig,
jeg ønsker at rette mig efter den.
130Dit ord bringer lys, når det bliver forstået,
selv begyndere kan fatte det.
131Dit ord skaber en længsel i mig,
jeg kan aldrig få nok af det.
132Din nåde og barmhjertighed gør mig godt,
du er god mod alle, som elsker dig.
133Dit ord viser mig den vej, jeg skal gå,
så jeg ikke bliver overrumplet af det onde.
134Der er mennesker, som vil føre mig på vildspor.
Hjælp mig til at holde fast ved dine bud.
135Du velsigner mig med dit nærvær.
Hjælp mig at tjene dig bedre.
136Der er mange, der ikke holder dine bud,
derfor strømmer tårerne ned over mine kinder.
Ordet står fast for evigt
137Du er en god Gud, Herre,
alle dine love er retfærdige.
138Dine principper er fuldkomne,
og din trofasthed er stor.
139Der er mange, som ignorerer din vejledning,
og det skærer mig i hjertet at se det.
140Dit ord er ædelt som renset sølv,
derfor elsker jeg det så højt.
141Der er ikke noget særligt ved mig,
men jeg forsømmer ikke at adlyde dine bud.
142Din retfærdighed varer evigt,
din lov vil altid være sand.
143Det sker, at jeg tynges af bekymring og uro,
men dine bud gør mig glad igen.
144Din lov står altid ved magt,
lad mig forstå den bedre dag for dag.
En bøn om redning fra fjenderne
145Jeg beder dig inderligt om hjælp, Herre.
Svar mig, og jeg vil adlyde dine bud.
146Jeg råber til dig: „Red mig,
så jeg kan adlyde dine bud.”
147Jeg er oppe før daggry for at råbe om hjælp,
for jeg sætter min lid til løfterne i dit ord.
148Jeg ligger vågen om natten
og mediterer over dit ord.
149Jeg beder dig, Herre, hør min bøn,
vær mig nådig og red mit liv.
150Jeg gruer for, hvad mine fjender vil gøre,
for de er ligeglade med din lov.
151Jeg ved dog, at du er mig nær, Herre,
alle dine bud er grundet på sandheden.
152Jeg har for længe siden lært,
at dit ord står urokkeligt fast.
Guds løfter giver nyt mod
153Vær nådig og fri mig fra mine lidelser,
for jeg har ikke taget let på din lov.
154Ved at høre dine løfter får jeg nyt mod.
Kæmp på min side og red mig.
155Ved at gøre oprør mod dig og dine bud,
har de gudløse mistet håbet om frelse.
156Hvor er din nåde dog stor, Herre,
du har magt til at redde mit liv.
157Vel er mine fjender og modstandere mange,
men jeg holder fast ved dine lovbud.
158Ved synet af de gudløse bliver jeg fyldt med foragt,
for de gør oprør mod dine bud og befalinger.
159Vis mig din kærlighed og red mit liv,
Tænk dog på, hvor højt jeg elsker dine love.
Giv mig liv, for du elsker mig med trofast kærlighed!
160Værdien af dit ord er ubeskrivelig,
det er troværdigt og står fast for evigt.
Lydighed og tryghed
161Der er magtfulde mænd, som angriber mig uden grund,
men jeg vil holde fast ved dit ord i mit hjerte.
162Din vejledning fylder mig med glæde,
som en, der har vundet en stor gevinst.
163Det er løgn og bedrag, jeg hader,
men jeg elsker dit ord.
164Dag efter dag vil jeg takke dig
for dine retfærdige lovbud.
165De, der elsker din lov, lever trygt,
intet kan rokke dem.
166Der er en forvisning i mit hjerte om, at du vil redde mig,
og jeg vil blive ved med at adlyde dine bud.
167Dine befalinger har jeg altid for øje,
jeg elsker dem af hele mit hjerte.
168Du ved, at jeg har adlydt dine bud,
for mit liv ligger udbredt for dig.
Råb om frelse
169Jeg beder om hjælp, Herre, lyt til mit råb.
Lad dit ord give mig råd og vejledning.
170Ja, jeg beder så inderligt om nåde,
grib ind og red mig, som du har lovet.
171Jeg vil lovprise dig, Herre,
for du har lært mig at forstå dine bud.
172Jeg vil synge en sang om dit ord,
for alle dine love er gode og retfærdige.
173Jeg venter på, at du griber ind,
for jeg har valgt at gøre din vilje.
174Jeg længes efter, at du redder mig, Herre,
og jeg glæder mig over dine lovbud.
175Jeg ønsker at leve i lovprisning til dig.
Lad dit ord være min støtte på livsvejen.
176Jeg er som et får, der er faret vild.
Kom og red mig, for jeg har holdt fast ved dine bud.
Salmo 119
Ang Kasuguan sang Dios
1Bulahan ang mga tawo nga wala kasawayan ang ila kabuhi, nga nagakabuhi suno sa kasuguan sang Ginoo.
2Bulahan ang mga tawo nga nagasunod sa mga pagpanudlo sang Dios, nga nagatuman sa iya sa ila bug-os nga tagipusuon.
3Wala sila nagahimo sang malain kundi nagasunod sila sa mga pamaagi sang Dios.
4Ginoo, ginhatag mo sa amon ang imo mga pagsulundan agod tumanon namon ini nga may katutom.
5Dako gid ang akon handom nga ang akon pagkabuhi permi matutom sa pagtuman sang imo mga pagsulundan.
6Kon tumanon ko ang tanan mo nga mga sugo, indi ako mahuy-an.
7Dayawon ko ikaw nga may matinlo nga tagipusuon samtang nagatuon ako sang imo matarong nga mga sugo.
8Tumanon ko ang imo mga pagsulundan, gani indi gid ako pagpabay-i.
9Ano bala ang himuon sang isa ka pamatan-on agod mangin matinlo ang iya kabuhi?
Ang iya himuon amo ang pagsunod sa imo pulong.
10Nagadangop ako sa imo sa bug-os ko nga tagipusuon,
gani indi pag-itugot nga talikdan ko ang imo mga sugo.
11Ginatipigan ko ang imo pulong sa akon tagipusuon agod indi ako makasala sa imo.
12Dalayawon ikaw, Ginoo!
Tudlui ako sang imo mga pagsulundan.
13Ginasulit-sulit ko hambal ang tanan nga sugo nga imo ginhatag.
14Nagakalipay ako sa pagsunod sang imo mga pagpanudlo, labaw pa sa kalipay nga ginahatag sang manggad.
15Nagapamalandong ako sa imo mga pagsulundan
kag ginahunahuna ko sing maayo ang imo mga pamaagi.
16Nagakalipay ako sa imo mga pagsulundan
kag indi ko pagkalimtan ang imo pulong.
17Magmaayo ka sa akon nga imo alagad
agod padayon ako nga magkabuhi kag magtuman sang imo pulong.
18Buksi ang akon hunahuna
agod nga maintiendihan ko ang matahom nga mga kamatuoran sa imo kasuguan.
19Umalagi lang ako sa sining kalibutan,
gani ipahayag sa akon ang imo mga sugo.
20Sa tanan nga tion nagahandom gid ako sa paghibalo sang imo mga sugo.
21Ginasabdong mo ang mga bugalon, nga imo ginapakamalaot.
Ini sila nagatalikod sa imo mga sugo.
22Ilikaw ako sa ila nga pagpakahuya kag pagyaguta,
kay ginatuman ko ang imo mga pagpanudlo.
23Bisan pa magtipon ang mga manugdumala sa paglibak sa akon,
ako nga imo alagad magapamalandong sa imo mga pagsulundan.
24Ang imo mga pagpanudlo nagahatag sa akon sang kalipay;
amo ini ang akon manuglaygay.
25Daw mapatay na ako, gani padayuna ang akon kabuhi suno sa imo promisa.
26Ginsugid ko sa imo ang parte sa akon kabuhi kag ginpamatian mo ako.
Tudlui ako sang imo mga pagsulundan.
27Paintiendiha ako sang imo mga pagsulundan
agod mapamalandungan ko ang imo makatilingala nga mga binuhatan.
28Daw malumos ako sa kasubo, gani pabaskuga ako suno sa imo promisa.
29Buligi ako nga indi magkabuhi nga madaya;
kag kaluoyi ako nga matuman ko ang imo kasuguan.119:29 nga matuman ko ang imo kasuguan: ukon, paagi sa imo kasuguan.
30Ginpili ko ang husto nga dalan;
gusto ko gid nga magsunod sa imo mga sugo.
31Ginasunod ko, Ginoo, ang imo mga pagpanudlo,
gani indi pag-itugot nga mahuy-an ako.
32Ginatinguhaan ko gid ang pagkabuhi nga matinumanon sa imo mga sugo tungod kay ginadugangan mo ang akon pag-intiendi.119:32 ginadugangan… pag-intiendi: ukon, ginapalipay mo ako.
33Tudlui ako, Ginoo, sang imo mga pagsulundan,
kag pagatumanon ko ini hasta san-o.
34Hatagi ako sang pag-intiendi sa imo kasuguan,
kag sundon ko ini kag tipigan sa bug-os ko nga tagipusuon.
35Tuytuyi ako sa pagsunod sang imo mga sugo,
kay sa sini may kalipay ako.
36Hatagi ako sang handom sa pagtuman sang imo mga pagpanudlo sang sa paghandom nga magmanggaranon.
37Ilikaw ako sa paghandom sang mga butang nga wala sing pulos.
Padayuna119:37 padayuna: ukon, bag-uha. ang akon kabuhi suno sa imo promisa.
38Tumana ang imo promisa sa akon nga imo alagad, nga ginapromisa mo sa mga nagatahod sa imo.
39Kuhaa ang mga pagpakahuya sa akon nga akon ginakahadlukan
kay ginakabig ko nga maayo ang imo mga sugo.
40Luyag ko nga magtuman sang imo mga pagsulundan.
Tungod nga ikaw matarong, padayuna119:40 padayuna: ukon, bag-uha. ang akon kabuhi.
41Ginoo, ipakita ang imo paghigugma kag pagluwas sa akon, suno sa imo promisa.
42Dayon masabat ko ang mga nagapakahuya sa akon,
kay nagasalig ako sa imo mga pulong.
43Pahambala ako sang imo matuod nga mga pulong sa tanan nga tion,
kay ang akon paglaom ara lamang sa imo mga sugo.
44Permi ko tumanon ang imo kasuguan hasta san-o.
45Magakabuhi ako nga may kahilwayan,
kay nagatinguha gid ako sa pagtuman sang imo nga pagsulundan.
46Indi ako magkahuya sa pagsugid sang imo mga pagpanudlo sa atubangan sang mga hari.
47Nagakalipay gid ako sa pagsunod sa imo mga sugo nga akon ginahigugma.
48Ginatahod ko ang imo mga sugo nga akon ginahigugma,
kag ginapamalandungan ko ang imo mga pagsulundan.
49Dumduma ang imo promisa sa akon nga imo alagad,
kay sa sina ginahatagan mo ako sang paglaom.
50Ang imo promisa nagapabuhi sa akon kag nagahatag sa akon sang kalipay sa akon mga pag-antos.
51Puwerte gid ang paghikay sa akon sang mga bugalon,
pero wala ako nagabiya sa imo kasuguan.
52Ginoo, ginadumdom ko ang imo mga sugo nga dugay na nimo nga ginhatag,
kay nagahatag ini sa akon sang kalipay.
53Akig gid ako katama tungod sa mga malaot, nga nagasikway sang imo kasuguan.
54Nagakanta ako parte sa imo mga pagsulundan bisan diin ako mag-estar.119:54 bisan… mag-estar: ukon, diri sa kalibutan nga sa diin umalagi lang ako.
55Ginoo, sa kagab-ihon ginadumdom ko ikaw kag ang imo kasuguan, kon paano ko ini matuman.
56Amo ini ang akon kalipay: ang pagsunod sa imo mga pagsulundan.
57Ikaw lang gid Ginoo ang akon kinahanglan.
Nagapromisa ako sa pagtuman sang imo mga pulong.
58Ginapangabay ko ikaw sa bug-os ko nga tagipusuon nga kaluoyan mo ako suno sa imo promisa.
59Ginhunahuna ko kon paano ako nagkabuhi,
kag nagdesisyon ako nga magsunod sa imo mga pagpanudlo.
60Ginatuman ko gilayon ang imo mga sugo.
61Bisan pa ginagapos ako sang mga malaot, wala ko ginakalimtan ang imo kasuguan.
62Bisan pa sa tungang gab-i nagamata ako sa pagpasalamat sa imo tungod sang imo matarong nga mga sugo.
63Abyan ako sang tanan nga nagatahod sa imo kag nagatuman sang imo mga pagsulundan.
64Ginoo, ginahigugma mo ang tanan nga tawo sa kalibutan.
Tudlui ako sang imo mga pagsulundan.
65Ginoo, magmaayo ka sa akon nga imo alagad, suno sa imo promisa.
66Hatagi ako sang kaalam kag ihibalo
kay nagasalig ako sa imo mga sugo.
67Sang una, sang wala mo pa ako pagdisiplinaha, nagbiya ako sa imo,
pero subong ginatuman ko na ang imo pulong.
68Maayo ka gid kag maayo ang imo mga ginahimo.
Tudlui ako sang imo mga pagsulundan.
69Bisan ginabutang-butangan ako sang mga bugalon, ginatuman ko gihapon ang imo mga pagsulundan sa bug-os ko nga tagipusuon.
70Ina nga mga bugalon wala sing pag-intiendi sa imo kasuguan,
pero ako iya nagakalipay sa pagsunod sini.
71Maayo nga ginsilutan mo ako,
kay paagi sini nakatuon ako sang imo mga pagsulundan.
72Para sa akon, ang kasuguan nga imo ginhatag mas bilidhon pa sang sa madamo gid nga manggad.
73Gintuga mo ako kag ginporma;
hatagi ako sang pag-intiendi agod makatuon ako sang imo mga sugo.
74Nagakalipay ang mga nagatahod sa imo kon makita nila ako,
kay nagasalig ako sa imo pulong.
75Nakahibalo ako, Ginoo, nga matarong ang imo mga sugo.
Kag tungod nga matutom ka, gindisiplina mo ako.
76Kabay pa nga lipayon mo ako sang imo gugma suno sa imo promisa sa akon nga imo alagad.
77Kaluoyi ako agod padayon ako nga magakabuhi,
kay nagakalipay ako sa pagsunod sa imo kasuguan.
78Kabay pa nga mahuy-an ang mga bugalon tungod kay ginabutang-butangan nila ako.
Kon sa akon, magapamalandong ako sa imo mga pagsulundan.
79Kabay pa nga magpalapit sa akon ang mga nagatahod sa imo kag nakahibalo sang imo mga pagpanudlo.
80Kabay pa nga tumanon ko sa bug-os ko nga tagipusuon ang imo mga pagsulundan agod indi ako mahuy-an.
81Ginakapoy na ako sa paghulat sang imo pagluwas sa akon,
pero nagasalig ako sa imo pulong.
82Nagapalangdulom na ang akon panulok sing hulat sa imo promisa.
Nagapamangkot ako, “San-o mo pa bala ako pabaskugon kag lipayon?”
83Bisan pa pareho na ako sa indi na mapuslan nga panit nga suludlan sang bino, wala ko ginakalimtan ang imo mga pagsulundan.
84Hasta san-o pa bala ang akon paghulat?
San-o mo pa bala silutan ang mga nagahingabot sa akon nga imo alagad?
85Nagkutkot sang mga buho sa pagsiod sa akon ang mga bugalon nga wala nagasunod sa imo kasuguan.
86Masaligan gid ang tanan mo nga mga sugo.
Buligi ako, kay ginahingabot ako sang mga tawo bisan wala sing kabangdanan.
87Diutayan na lang ako nila mapatay,
pero wala ko ginsikway ang imo mga pagsulundan.
88Tipigi ang akon kabuhi suno sa imo gugma;
tumanon ko ang pagpanudlo nga ginhatag mo.
89Ginoo, ang imo pulong magapadayon sa wala sing katapusan;
malig-on ini pareho sa langit.
90Ang imo katutom nagapadayon hasta san-o.
Ginpahamtang mo sing malig-on ang kalibutan, gani nagapabilin ini.
91Ang tanan nga butang nagapabilin hasta subong tungod sa imo pagbuot.
Kay ini sila nagaalagad sa imo.
92Kon ang imo kasuguan wala nagalipay sa akon, kuntani napatay na ako tungod sang akon pag-antos.
93Indi ko gid pagkalimtan ang imo mga pagsulundan,
kay paagi sini ginapadayon119:93 ginapadayon: ukon, ginabag-o. mo ang akon kabuhi.
94Imo ako, gani luwasa ako!
Kay nagatinguha gid ako sa pagtuman sang imo mga pagsulundan.
95Nagahulat ang mga malaot sa pagpatay sa akon,
pero pamalandungan ko ang imo mga pagpanudlo.
96Nakita ko nga ang tanan nga butang may limitasyon,
pero ang imo mga sugo wala.
97Daw ano ang paghigugma ko sang imo kasuguan.
Ginapamalandungan ko gid ini permi.
98Kag tungod nga ari sa akon permi ang imo mga sugo,
mas maalam ako sang sa akon mga kaaway.
99Madamo pa ang akon naintiendihan sang sa akon mga manunudlo,
kay ang imo pagpanudlo amo ang akon ginapamalandungan.
100Labaw pa ang akon pag-intiendi sang sa mga tigulang,
kay ginatuman ko ang imo mga pagsulundan.
101Ginalikawan ko ang tanan nga malain nga pagginawi agod matuman ko ang imo pulong.
102Wala ako nagbiya sa imo mga sugo,
kay ikaw ang nagatudlo sa akon.
103Daw ano katam-is sang imo mga promisa, mas matam-is pa ini sang sa dugos.
104Nagakuha ako sing pag-intiendi halin sa imo mga pagsulundan,
gani ginakaugtan ko ang tanan nga malain nga pagginawi.
105Ang imo pulong pareho sa suga nga nagahatag kasanag sa akon alagyan.
106Tumanon ko gid ang akon ginsumpa nga magsunod sa imo matarong nga mga sugo.
107Puwerte gid ang akon pag-antos;
padayuna ang akon kabuhi, Ginoo, suno sa imo promisa.
108Batuna, Ginoo, ang akon kinabubut-on nga pagdayaw sa imo,
kag tudlui ako sang imo mga sugo.
109Bisan pa ara ako permi sa peligro sang kamatayon, wala ko ginakalimtan ang imo kasuguan.
110Nagbutang sang siod para sa akon ang mga malaot,
pero wala ako magbiya sa imo mga pagsulundan.
111Ang imo mga pagpanudlo amo ang akon bilidhon nga pagkabutang sa wala sing katapusan,
kay amo ini ang akon kalipay.
112Nagdesisyon ako nga tumanon ko gid ang imo mga pagsulundan hasta san-o.
113Ginakaugtan ko ang mga tawo nga indi mainunungon sa imo,
pero ginahigugma ko ang imo kasuguan.
114Ikaw ang akon palanaguan kag manugprotektar;
nagasalig ako sa imo pulong.
115Palayo kamo sa akon, kamo nga mga nagahimo sing malain,
agod matuman ko ang mga sugo sang akon Dios.
116Hatagi ako sang kusog suno sa imo promisa
agod padayon ako nga magakabuhi;
kag indi pag-itugot nga mapaslawan ako sa akon paglaom sa imo.
117Buligi ako agod maluwas ako;
kag isentro ko permi ang akon hunahuna sa imo mga pagsulundan.
118Ginasikway mo ang tanan nga nagabiya sa imo mga pagsulundan.
Sa pagkamatuod, ang ila pagpanunto wala sing pulos.
119Ginakabig mo nga pareho sa basura ang tanan nga malaot nga mga tawo diri sa kalibutan.
Tungod sini ginahigugma ko ang imo pagpanudlo.
120Nagakurog ako sa kahadlok sa imo;
nahadlok gid ako sa imo paghukom.119:120 nahadlok… paghukom: ukon, nagatahod ako sa imo mga sugo.
121Ginhimo ko ang matarong kag husto,
gani indi ako pagpabay-i sa akon mga kaaway.
122Magpromisa ka nga buligan mo ako nga imo alagad;
indi pag-itugot nga piguson ako sang mga bugalon.
123Nagapalangdulom na ang akon panulok sing hulat sa imo promisa nga luwason mo ako.
124Himua sa akon nga imo alagad ang suno sa imo paghigugma,
kag tudlui ako sang imo mga pagsulundan.
125Alagad mo ako, gani hatagi ako sing pag-intiendi
agod maintiendihan ko ang imo mga pagpanudlo.
126Ginoo, tion na ini nga maghulag ka,
kay wala na nagasunod ang mga tawo sa imo kasuguan.
127Tungod nga ginahigugma ko ang imo mga sugo labaw pa sa bulawan, bisan pa sa pinakapuraw nga bulawan,
128kag tungod nga ginasunod ko ang tanan mo nga pagsulundan,
ginakaugtan ko ang tanan nga malain nga pagginawi.
129Maayo gid ang imo mga pagpanudlo,
gani ginasunod ko ini sa bug-os ko nga tagipusuon.
130Ang pagpahayag sang imo mga pulong nagahatag sang kasanag sa hunahuna sang mga tawo kag kaalam sa mga wala sing alam.
131Puwerte gid ang akon handom sa imo mga sugo.
132Talupangda ako kag kaluoyi, pareho sang imo ginahimo permi sa mga nagahigugma sa imo.
133Tuytuyi ako paagi sa imo pulong;
indi pag-itugot nga gamhan ako sang kalautan.
134Luwasa ako sa mga nagapigos sa akon
agod matuman ko ang imo mga pagsulundan.
135Ipakita ang imo kaayo sa akon nga imo alagad,
kag tudlui ako sang imo mga pagsulundan.
136Puwerte gid ang akon hilibion tungod kay wala nagtuman ang mga tawo sa imo kasuguan.
137Matarong ka, Ginoo, kag husto ang imo mga sugo.
138Matarong kag masaligan gid ang mga pagpanudlo nga ginhatag mo.
139Puwerte gid ang akon kaakig kay ginasikway sang akon mga kaaway ang imo mga pulong.
140Napamatud-an nga masaligan gid ang imo promisa,
kag ini ginahigugma ko nga imo alagad.
141Bisan kubos ako kag ginahikayan, wala ko ginakalimtan ang imo mga pagsulundan.
142Wala sing katapusan ang imo pagkamatarong
kag matuod ang imo kasuguan.
143Nag-abot sa akon ang kalisod kag kasakit, pero ang imo mga sugo naghatag sa akon sang kalipay.
144Matarong ang imo mga pagpanudlo sa wala sing katapusan.
Hatagi ako sang pag-intiendi sa imo mga pagpanudlo agod padayon ako nga magakabuhi.
145Nagapanawag ako sa imo, Ginoo, sa bug-os ko nga tagipusuon;
sabta ako, kag pagatumanon ko ang imo mga pagsulundan.
146Nagapanawag ako sa imo;
luwasa ako, kag pagatumanon ko ang imo mga pagpanudlo.
147Nagabugtaw ako sa wala pa magbutlak ang adlaw
kag nagapangayo ako sang bulig sa imo.
Nagasalig ako sa imo promisa.
148Nagapulaw ako sa bilog nga gab-i sa pagpamalandong sang imo mga promisa.
149Pamatii ako, Ginoo, suno sa imo gugma;
padayuna ang akon kabuhi suno sa imo nga paghukom.119:149 paghukom: ukon, mga sugo.
150Nagapalapit sa akon ang mga malaot nga nagahingabot sa akon, nga nagasikway sang imo kasuguan.
151Pero malapit ka sa akon, Ginoo; kag masaligan119:151 masaligan: ukon, matuod. ang tanan mo nga mga sugo.
152Sa akon nga pagtuon sang imo mga pagpanudlo, dugay na nga nahibaluan ko nga ang ining imo mga pagpanudlo ginhimo mo nga magpadayon sa wala sing katapusan.
153Tan-awa bala ang akon pag-antos kag luwasa ako,
kay wala ko ginkalimtan ang imo kasuguan.
154Depensahi ako sa mga nagaakusar sa akon kag luwasa ako;
padayuna ang akon kabuhi suno sa imo promisa.
155Indi maluwas ang mga malaot, kay wala sila nagatinguha sa pagtuman sang imo mga pagsulundan.
156Dako ang imo kaluoy, Ginoo;
padayuna ang akon kabuhi suno sa imo nga paghukom.119:156 paghukom: ukon, mga sugo.
157Madamo nga mga kaaway ang nagahingabot sa akon,
pero wala gid ako magbiya sa imo mga pagpanudlo.
158Ginakangil-aran ko ang mga indi matutom sa imo,
kay wala nila ginatuman ang imo pulong.
159Tan-awa, Ginoo, kon daw ano ang akon paghigugma sa imo mga pagsulundan.
Padayuna ang akon kabuhi suno sa imo gugma.
160Matuod ang tanan mo nga pulong,
kag wala sing katapusan ang tanan mo nga matarong nga mga sugo.
161Ginahingabot ako sang mga manugdumala bisan wala sing kabangdanan,
pero ang akon tagipusuon nagatahod gid sa imo pulong.
162Nagakalipay ako sa imo promisa pareho sa isa ka tawo nga nakakita sang dako nga manggad.
163Ginakaugtan ko kag ginakangil-aran ang kabutigan,
pero ginahigugma ko ang imo kasuguan.
164Makapila119:164 Makapila: sa literal, Pito ka beses. ako magdayaw sa imo sa isa ka adlaw, tungod sang imo matarong nga mga sugo.
165Makaangkon sang maayo gid nga kahimtangan ang mga nagahigugma sang imo kasuguan,
kag wala sing may makalaglag sa ila.
166Nagalaom ako nga imo ako luwason, Ginoo,
kag nagasunod ako sa imo mga sugo.
167Dako gid ang akon paghigugma sa imo mga pagpanudlo,
gani ginatuman ko gid ini.
168Nahibaluan mo ang tanan ko nga ginahimo,
gani ginatuman ko ang imo mga pagsulundan kag mga pagpanudlo.
169Ginoo, kabay pa nga pamatian mo ang akon pagpanawag sa imo.
Hatagi ako sang pag-intiendi suno sa imo promisa.
170Kabay pa nga pamatian mo ang akon pangamuyo.
Luwasa ako suno sa imo promisa.
171Magadayaw ako permi sa imo,
kay gintudluan mo ako sang imo mga pagsulundan.
172Magakanta ako parte sa imo pulong,
kay matarong ang tanan mo nga mga sugo.
173Kabay pa nga handa ka permi sa pagbulig sa akon,
kay ginpili ko ang pagtuman sang imo mga pagsulundan.
174Nagahandom ako nga luwason mo ako, Ginoo.
Ang imo kasuguan nagahatag sa akon sang kalipay.
175Padayuna ang akon kabuhi agod madayaw ko ikaw,
kag kabay pa nga magbulig sa akon ang imo mga sugo.
176Nagtalang ako pareho sa nadula nga karnero,
gani pangitaa ako nga imo alagad
kay wala ko ginkalimtan ang imo mga sugo.
