Den mægtige engel med den lille bogrulle
1Jeg så en mægtig engel komme ned fra Himlen. Han var omgivet af en sky og havde en regnbue omkring hovedet. Hans ansigt skinnede som solen, og hans ben lyste som to ildsøjler. 2Han havde en lille, åben bogrulle i hånden, og han satte sin højre fod på havet og den venstre på landjorden. 3Han udstødte et råb som en løves brøl, og de syv tordener svarede ham. 4Da jeg skulle til at skrive ned, hvad de havde sagt, råbte en stemme fra Himlen: „Det, de syv tordener sagde, er hemmeligt. Skriv ikke noget om det!”
5-6Den mægtige engel, som stod med det ene ben på havet og det andet på landjorden, løftede højre hånd mod himlen og svor ved ham, der lever i al evighed, og som skabte himlen og alt, hvad der findes i den, og jorden og alt, hvad den rummer, og havet og alt, hvad der er i det. „Nu er tiden udløbet!” råbte han. 7„Når den syvende engel blæser i sin trompet, bliver den sidste del af Guds hemmelige plan ført ud i livet, den plan, som han har forkyndt for sine tjenere, profeterne.”
8Så talte stemmen fra Himlen igen til mig: „Gå hen til den mægtige engel, der står på havet og landjorden, og tag imod den lille, åbne bogrulle, han har i hånden.” 9Jeg gik hen til englen og bad ham om at give mig den lille bogrulle. „Ja, tag den og spis den,” sagde han. „Den vil smage som sød honning i din mund, men når du har spist den, vil den give dig store smerter i maven.”
10Jeg tog så den lille bogrulle fra englens hånd og spiste den. Den var sød som honning i min mund, men den gav mig store smerter i maven. 11Så sagde stemmen: „Der er stadig mere, du skal profetere om mange folkeslag, sproggrupper og magthavere.”
Ang Anghel kag ang Gamay nga Kasulatan
1Pagkatapos sadto, may nakita ako liwat nga anghel nga gamhanan nga nagapanaog halin sa langit. Nalikupan siya sang panganod, kag may nagalibot nga balangaw sa iya ulo. Nagasilak ang iya nawong pareho sa adlaw, kag ang iya mga tiil daw sa nagadabadaba nga kalayo. 2May ginauyatan siya nga gamay nga kasulatan nga nahumlad. Pag-abot niya sa kalibutan, gintungtong niya ang iya tuo nga tiil sa dagat kag ang iya wala nga tiil sa duta, 3kag nagsinggit siya. Ang iya tingog daw sa leon nga nagangurob. Pagkatapos niya singgit, nagsabat ang pito ka daguob. 4Isulat ko na kuntani ang ginhambal sang pito ka daguob, pero may nabatian ako nga tingog halin sa langit nga nagsiling, “Indi pag-ipanugid ang ginhambal sang pito ka daguob. Indi ini pag-isulat.”
5Karon, ang anghel nga nakita ko nga nagatindog sa dagat kag sa duta nagbayaw sang iya tuo nga kamot sa langit 6kag nagpanumpa sa Dios, ang Dios nga wala sing kamatayon, nga naghimo sang langit, duta, kag dagat, kag sang tanan nga butang nga ara sa ila. Nagsiling ang anghel, “Indi na magdugay, 7kay kon magpatunog na ang ikapito nga anghel sang iya trumpeta, himuon na sang Dios ang iya tinago nga plano suno sa iya ginsugid sa iya mga alagad nga mga propeta.”
8Nagsiling liwat sa akon ang tingog nga halin sa langit, “Kadtui ang anghel nga nagatindog sa dagat kag sa duta, kag kuhaa ang kasulatan nga nahumlad sa iya kamot.” 9Gani nagkadto ako sa anghel kag ginpangayo ko sa iya ang gamay nga kasulatan. Nagsiling siya sa akon, “Ari, kuhaa kag kauna. Daw dugos ini katam-is kon dira pa sa imo baba, pero pag-abot sa imo tiyan magapait ini.” 10Ginkuha ko ang kasulatan sa iya kamot kag ginkaon ko dayon. Daw dugos matuod ang iya katam-is sa akon baba, pero pagkatulon ko na, nagpait sa akon tiyan.
11Kag may nagsiling dayon sa akon, “Kinahanglan iwali mo liwat ang ginpahambal sang Dios parte sa nagkalain-lain nga nasyon, lahi, lingguahe kag hari.”
