1Er du der, når bjerggeden føder sine kid,
eller når rådyret får unger?
2Ved du, hvor længe de går drægtige,
hvornår tiden kommer, hvor de føder deres unger?
3De lægger sig og føder uden din hjælp,
de regner ikke veerne for noget.
4Ungerne trives og vokser op
og forlader deres mor, når tiden er inde.
5Hvem gav vildæslet sin frihed,
så det ikke skulle trælle for mennesket?
6Jeg gav det vildmarken til bolig,
den salte slette blev dets hjem.
7Det holder sig borte fra byens larm,
hører ikke æseldrivernes råb.
8Dets føde vokser på bjergene,
dér finder det alle slags urter.
9Er vildoksen villig til at arbejde for dig?
Giver du den korn ved din krybbe?
10Kan du få den til at pløje dine marker,
11kan du tæmme dens vældige kræfter,
så den gør det hårde arbejde for dig?
12Vil den bringe din høst i hus
og trække dit korn til tærskepladsen?
13Strudsen basker fornøjet med vingerne,
men har ingen svingfjer som storken.
14Den lægger sine æg på jorden
og lader det varme sand ruge dem ud.
15Den ænser ikke, at et menneske kunne træde på dem,
eller at et dyr kunne ødelægge dem.
16Man skulle tro, ungerne ikke var dens egne,
den bekymrer sig ikke, om de lever eller dør,
17for Gud gjorde den glemsom,
gav den hverken forstand eller fornuft.
18Til gengæld kan den spæne af sted
hurtigere end en hest med rytter.
19Var det dig, der gav hesten dens kræfter,
klædte dens nakke med en flagrende manke?
20Lærte du den at springe som en græshoppe?
Dens prusten og vrinsken indjager skræk.
21Den stamper i jorden for at vise sin styrke,
den er klar til at gå i kamp mod fjendens hær.
22Den går frygtløs i krig,
vender ikke om, når den står over for et sværd.
23Pilekoggeret rasler,
lanser og spyd glimter i solen.
24Når signalhornet kalder til kamp,
farer den af sted i strakt galop,
25for den hører krigslarmen på lang afstand
og opfanger de fjerne kommandoråb.
26Har du lært høgen at flyve,
at ride på vinden, når den trækker mod syd?
27Befalede du ørnen at stige så højt
og bygge sin rede på klippens top?
28Dens hjem er på bjergets tinde,
på det solide klippefremspring,
29hvorfra den spejder langt omkring,
til den får øje på sit bytte.
30Den lever af dræbte dyr,
dens unger æder det blodige kød.”
1“Nakahibalo ka ba kon kanus-a manganak ang ihalas nga mga kanding? Nakabantay ka ba sa pag-anak sa mga lagsaw? 2Giihap mo ba ang mga bulan sa ilang pagmabdos hangtod manganak sila? Ug nahibaloan mo ba kon kanus-a sila manganak? 3Moluhod sila ug ihimugso nila ang ilang anak. 4Pagdako sa ilang anak sa kamingawan, manglakaw kini ug dili na mobalik. 5Kinsay naghatag ug kagawasan sa ihalas nga asno? 6Gihatag ko kaniya ang kamingawan aron iyang puy-an; gipapuyo ko siya sa yuta nga gipasagdan na. 7Magpalayo siya sa kasaba sa siyudad ug dili siya gusto nga mansohon. 8Maglibot-libot siya sa kabukiran sa pagpangita ug iyang masabsab.
9“Mapatrabaho mo ba ang ihalas nga baka? Magpabilin ba siya sa imong toril kon gabii? 10Mahiktan mo ba siya ug mapadaro sa imong uma? 11Makasalig ka ba sa iyang kusog sa pagtrabaho sa imong mabug-at nga trabahoon? 12Makasalig ka ba nga tigomon niya ug hakoton ang imong abot ngadto sa giokanan?
13“Kanindot tan-awon sa pako sa ostrich kon mokapay-kapay kini, apan dili kini makatupong sa kaanindot sa pako sa talabon. 14Biyaan sa ostrich ang iyang mga itlog sa yuta aron mainit-initan kini. 15Wala siyay kabalaka nga matumban kini o buakon sa ihalas nga mananap. 16Bangis kini sa iyang mga piso, nga daw dili kini iya. Bale-wala lang kaniya nga mawad-an ug pulos ang iyang hinagoan. 17Kay wala ko siya hatagig kaalam ug panabot. 18Apan kon siya nay modagan, kataw-an lang niya ang kabayo ug ang nagsakay niini.
19“Ikaw ba, Job, ang naghatag ug kusog sa kabayo? Ikaw bay naghatag sa iyang lambungay?39:19 lambungay: o, buhok sa iyang liog. 20Ikaw ba ang nagpalukso kaniya sama sa dulon ug nagpakurat sa mga tawo sa iyang pagpangusmo? 21Magpangahig siya sa yuta ug daw gapasigarbo sa iyang kusog. Unya modasdas siya sa gira. 22Wala siyay gikahadlokan, ug dili siya moatras sa espada.39:22 espada: o, gira. 23Motagingting ang mga udyong diha sa iyang kilid ug magpangidlap ang mga bangkaw sa nagasakay kaniya.
24“Manglupad ang abog sa kakusog sa iyang pagdagan. Dili na siya mapugngan inigtingog sa budyong. 25Magbahihi siya sa pagkadungog niya sa tingog sa budyong. Mapanimahoan niya ang gira bisan halayo ra kini, ug madungog niya ang panagsinggit sa gira ug ang daw nagadahunog nga mga mando sa mga komander.
26“Ikaw bay nagtudlo sa banog sa paglupad ug sa pag-adto sa habagatan? 27Ikaw bay nagmando sa agila sa paglupad ug sa paghimo sa iyang salag didto sa habog nga dapit? 28Nagapuyo ang agila sa pangpang; ang hait nga mga bato mao ang iyang salipdanan. 29Molantaw siya gikan didto sa pagpangita ug tukbonon, ug makita niya kini bisan sa layo. 30Kon asa ang patay atua siya, ug suyopon sa iyang mga piso ang dugo niini.”
