Guds dom over afgudsdyrkelsen blandt judæerne i Egypten
1Herren gav mig derefter følgende budskab om de judæere, der havde slået sig ned i byerne Migdol, Takpankes og Memfis i det nordlige Egypten og i området Patros i det sydlige Egypten:
2Herren, den Almægtige, Israels Gud, siger: „I ved, hvad jeg gjorde ved Jerusalem og Judas byer. De ligger nu i ruiner og er folketomme. 3Jeg måtte straffe befolkningen for deres ondskab, for de provokerede mig med deres afgudsdyrkelse. De dyrkede fremmede guder, som hverken de eller I eller jeres forfædre før kendte til. 4Gang på gang sendte jeg mine tjenere, profeterne, til dem for at advare dem: ‚Hold dog op med jeres afskyelige afgudsdyrkelse. I ved jo, at jeg hader det.’ 5Men de ville ikke høre efter, og de omvendte sig ikke fra deres ondskab. De blev ved med at ofre røgelse til de fremmede guder. 6Da kogte min vrede over, og min glødende harme faldt som ild ned over Judas byer og Jerusalems gader, så de nu er øde tomter.
7Og nu spørger Herren, den Almægtige, Israels Gud, jer: Hvorfor vil I ødelægge jer selv? Hvorfor vil I være årsag til, at samtlige mænd, kvinder, børn og spædbørn må lade livet? 8Her i Egypten, hvor I har slået jer ned, har I igen provokeret mig til vrede ved at lave nye afguder og ofre røgelse til dem. Derved har I fældet dommen over jer selv: I vil blive udryddet, og over hele verden vil man håne og forbande jer. 9Har I glemt jeres forfædres ondskab? Har I glemt alle de synder, som Judas konger og dronninger begik? Har I glemt jeres egne synder og jeres koners synder i Juda og Jerusalem? 10Indtil i dag har mit folk ikke angret eller vist mig respekt. I har ikke adlydt de love og forskrifter, jeg gav jer og jeres forfædre.
11Derfor siger Herren, den Almægtige, Israels Gud: Jeg har besluttet at udrydde jer. 12Jeg vil tilintetgøre den rest af Juda, der absolut ville flygte til Egypten. De skal alle sammen dø her enten i krig eller af sult, og de vil blive hånet, foragtet og forbandet. 13De kommer til at opleve den samme straf her, som ramte Jerusalem: krig, sult og epidemier. 14I flygtede herned i håbet om engang at vende tilbage, men kun en ganske lille rest får lov at vende tilbage. Det store flertal skal dø i Egypten.”
15En stor gruppe judæere fra både det nordlige og sydlige Egypten hørte mit budskab. Selv om det var kvinderne, der brændte røgelse for de egyptiske afguder, var mændene udmærket godt klar over det. Forsamlingen gav mig nu følgende svar: 16„Vi vil ikke høre på de budskaber, du påstår, at Herren har givet dig. 17Vi har lovet at brænde røgelse for Himlens Dronning og give hende drikofre, og det vil vi blive ved med. Det er jo ikke andet end det, vores forfædre og konger og ledere gjorde før i tiden i Judas byer og Jerusalems gader.44,17 Judæerne tilbad solen, månen og stjernerne under kong Manasse (2.Kong. 21,3ff), men holdt op under kong Josias, som blev dræbt i kampen mod egypterne, jf. 2.Kong. 23,26ff. Dengang led vi ingen nød. Vi havde masser at spise, og vi havde lykken med os. 18Men da vi holdt op med at brænde røgelse og bringe drikofre til Himlens Dronning, gik alting galt for os, og vi blev plaget af krig og sult.”
19Kvinderne tilføjede: „Tror du for øvrigt, at vi dyrker Himlens Dronning, udgyder drikofre til hende og bager kager til hendes ære uden at vores mænd ved det?”
20Da sagde jeg til den store forsamling af mænd og kvinder: 21„Herren så til med afsky, dengang jeres forfædre og konger og ledere brændte røgelse for afguderne i Judas byer og Jerusalems gader. 22Det var jo netop, fordi Herren ikke længere kunne holde ud at se på jeres ondskab og jeres afskyelige afgudsdyrkelse, at han ødelagde landet, så det i dag er et forbandet land med folketomme ruinbyer. 23Kan I da ikke forstå, at netop jeres afgudsdyrkelse og jeres oprør imod Herren og hans love og forordninger var årsag til jeres ulykke? 24Hør nu, hvad Herren siger til alle jer judæere, som har slået jer ned i Egypten. 25Herren, den Almægtige, Israels Gud, siger: I er alle sammen fast besluttede på at fortsætte med at brænde røgelse og give drikofre til Himlens Dronning, både mænd og kvinder. Så gør da, hvad I har lovet hende! 26Men hør Herrens ord, alle I judæere, der har slået jer ned i Egypten: Jeg sværger ved mit eget mægtige navn, at ingen af jer længere får mulighed for at påkalde mig og sige: ‚Så sandt Herren lever!’ 27Jeg skal sørge for, at I rammes af ulykke, så I alle omkommer som ofre for krig og sult her i Egypten. 28Det bliver kun en lille rest, der undslipper min vrede og vender tilbage til Judas land. Til den tid vil alle de judæere, som kom til Egypten for at bosætte sig her, erkende, hvem der havde ret, jer eller mig. 29Og nu vil jeg give jer et tegn på, at jeg mener mine trusler om straf alvorligt: 30Jeg vil udlevere Egyptens konge, Hofra, til hans fjender på samme måde, som jeg udleverede kong Zidkija af Juda til kong Nebukadnezar af Babylon.”
Ang Mensahi sang Dios sa mga Israelinhon sa Egipto
1Nagsiling ang Ginoo kay Jeremias parte sa tanan nga Judio nga nagaestar sa aminhan sang Egipto—sa mga banwa sang Migdol, Tapanhes, kag Memfis—kag pati ang sa bagatnan sang Egipto. 2Amo ini ang ginsiling sang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel: “Kamo mismo nakakita sang grabe nga kalaglagan nga ginpadala ko sa Jerusalem kag sa tanan nga banwa sang Juda. Guba na ini subong kag wala na sing may nagaestar 3tungod sa kalautan nga ginhimo sang ila mga pumuluyo. Ginpaakig nila ako paagi sa pagsunog sang insenso kag pagsimba sa mga dios-dios nga wala gani nila makilal-i ukon sang ila mga katigulangan. 4Permi ko sila ginapadal-an sang mga propeta nga akon mga alagad sa pagpaandam sa ila nga indi nila paghimuon inang makangilil-ad nga butang nga akon ginakaugtan. 5Pero wala gid sila magpamati ukon magtuman sa mga propeta. Wala sila magbiya sa ila kalautan ukon mag-untat sa pagsunog sang insenso sa iban nga mga dios. 6Gani ginpaagom ko sa ila ang akon puwerte nga kaakig. Daw sa kalayo ini nga naglamon sa mga banwa sang Juda kag sa Jerusalem, kag nangin mamingaw ini nga mga lugar kag guba hasta subong.
7“Gani ako, ang Ginoong Dios nga Makagagahom, ang Dios sang Israel, nagapamangkot: Ngaa ginalaglag ninyo ang inyo kaugalingon? Gusto bala ninyo nga maubos ang mga tawo sang Juda—ang mga lalaki, babayi, kabataan kag mga lapsag? 8Ngaa nga ginapaakig gid ninyo ako sa inyo ginhimo nga mga dios-dios? Ginasunugan pa ninyo ini sang insenso diri sa Egipto, nga inyo ginaestaran subong. Ginalaglag lang ninyo ang inyo kaugalingon kag ginahimo nga kangil-aran kag kahuy-anan sa tanan nga nasyon sa kalibutan. 9Nalimtan na bala ninyo ang mga kalautan nga ginhimo sang inyo mga katigulangan kag sang mga hari kag mga rayna sang Juda, kag ang mga kalautan nga ginhimo ninyo kag sang inyo mga asawa sa Juda kag Jerusalem? 10Hasta subong wala kamo magpaubos sang inyo kaugalingon kag magtahod sa akon. Wala man kamo magtuman sa akon kasuguan kag mga pagsulundan nga akon ginhatag sa inyo kag sa inyo mga katigulangan.
11“Gani ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel, handa na sa paglaglag sa inyo kag sa bug-os nga Juda. 12Kamo nga mga nabilin nga buhi sa Juda nga nagpamilit gid nga magkadto kag mag-estar diri sa Egipto, mapatay kamo tanan halin sa pinakakubos hasta sa pinakadungganon. Huo, mapatay kamo diri sa inaway ukon gutom. Pakamalauton kamo, kangil-aran, pakalainon, kag yagutaon. 13Himuon ko sa inyo diri sa Egipto ang akon ginhimo sa Jerusalem. Silutan ko man kamo paagi sa inaway, gutom, kag balatian. 14Mapatay kamo tanan, kamo nga mga nabilin nga buhi sa Juda nga nag-estar diri sa Egipto. Indi na kamo makabalik pa sa Juda, nga sa diin gusto ninyo makabalik liwat kag makaestar. Wala sing may makabalik sa inyo luwas sa pila lang nga makapalagyo.”
15Madamo gid nga mga Judio ang nagtipon sa pagpamati kay Jeremias. Ini sila nagaestar sa aminhan kag sa bagatnan sang Egipto. Karon, ang tanan nga lalaki nga nakahibalo nga ang ila mga asawa nagasunog sang insenso sa iban nga mga dios, kag ang tanan nga babayi nga nagatipon didto, nagsiling kay Jeremias, 16“Indi kami magpamati sa ginasiling mo sa amon sa ngalan sang Ginoo! 17Himuon gid namon ang tanan nga gusto namon himuon: Magasunog kami sang insenso sa amon diosa nga ‘Rayna sang Langit’ kag magahalad kami sa iya sang halad nga ilimnon pareho sang ginhimo namon sa mga banwa sang Juda kag sa mga dalan sang Jerusalem. Amo man ini ang ginhimo sang amon mga katigulangan kag sang amon mga hari kag mga opisyal. Sadto nga tion maayo ang amon kahimtangan; madamo kami sang pagkaon kag wala sing may malain nga natabo sa amon. 18Pero sang mag-untat kami sunog sang insenso sa Rayna sang Langit kag wala na maghalad sang halad nga ilimnon sa iya, nawad-an kami sang tanan, kag nagakalamatay sa inaway kag gutom.”
19Nagsiling man ang mga babayi, “Sang nagsunog kami sang insenso sa Rayna sang Langit kag naghalad sang halad nga ilimnon sa iya, kag nagluto sang tinapay sa iya dagway, nahibaluan ini sang amon bana.”
20Dayon nagsiling si Jeremias sa ila tanan, sa mga lalaki kag mga babayi nga nagabulos-bulos sabat sa iya, 21“Nagahunahuna bala kamo nga ang Ginoo wala nakahibalo nga kamo kag ang inyo mga katigulangan, ang inyo mga hari kag mga opisyal, kag ang tanan nga pumuluyo nagsunog sang insenso sa mga banwa sang Juda kag sa mga dalan sang Jerusalem? 22Kag sang indi na mabatas sang Ginoo ang inyo kalautan kag ang inyo makangilil-ad nga mga binuhatan, ginhimo niya ang inyo duta nga talamayon kag mamingaw, nga wala na sing may nagaestar, pareho sang natabo subong. 23Natabo ini nga kalaglagan sa inyo tungod kay nagsunog kamo sang insenso kag nagpakasala sa Ginoo. Wala kamo magtuman sa iya kasuguan ukon magsunod sa iya mga pagsulundan kag mga pagpanudlo.”
24Nagsiling pa si Jeremias sa tanan nga tawo didto, pati sa mga babayi, “Pamatii ninyo ang pulong sang Ginoo, kamo nga katawhan sang Juda nga nagaestar diri sa Egipto. 25Amo ini ang ginasiling sang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel: ‘Gintuman gid ninyo kag sang inyo mga asawa ang inyo ginpromisa nga magsunog sang insenso kag maghalad sang halad nga ilimnon sa Rayna sang Langit. Sige, padayuna ninyo ang inyo ginahimo. Tumana gid ninyo ang inyo ginpromisa. 26Pero pamatii ninyo ang akon ginasiling, kamo nga katawhan sang Juda nga nagaestar diri sa Egipto. Ginasumpa ko sa akon kaugalingon nga wala na sing may makagamit sa inyo sang akon makagagahom nga ngalan. Wala na sing may makasumpa sing pareho sini: “Nagasumpa ako sa ngalan sang buhi nga Ginoong Dios.” 27Kay imbes nga bantayan ko kamo para sa inyo kaayuhan, halitan ko kamo. Magakalamatay kamo diri sa Egipto paagi sa inaway ukon gutom hasta nga wala sing may mabilin sa inyo. 28Kon may mabilin gid man sa inaway kag makabalik sa Juda, diutay gid lang. Dayon mahibaluan sang mga nabilin nga katawhan sang Juda nga nagaestar subong diri sa Egipto kon kay sin-o pulong ang natuman—ang akon ukon ang ila. 29Amo ini ang tanda nga silutan ko gid kamo sa sini nga lugar, agod mahibaluan ninyo nga matuman gid ang kalaglagan nga ginsiling ko kontra sa inyo: 30Itugyan ko si Faraon Hofra nga hari sang Egipto sa iya mga kaaway nga gusto magpatay sa iya, subong nga gintugyan ko si Haring Zedekia sang Juda sa iya kaaway nga si Haring Nebucadnezar sang Babilonia nga gusto man magpatay sa iya.’ ”