Håb for fremtiden midt i ulykken
1Herren gav mig et nyt budskab om det fremtidige håb i kong Zidkija af Judas tiende regeringsår, der var Nebukadnezars attende regeringsår. 2Den babyloniske hær var i færd med at belejre Jerusalem, og jeg var under husarrest i den kongelige gardes boligkompleks. 3Kong Zidkija havde nemlig sat mig i forvaring, fordi jeg havde givet kongen følgende besked fra Herren: „Hør hvad Herren siger: Jeg overgiver denne by til den babyloniske konge, og han skal indtage den. 4Det vil ikke lykkes dig at undslippe, men du vil blive ført frem for kongen, 5som vil tage dig med til Babylon. Og der må du blive og udstå den straf, jeg har afmålt for dig. Hvis I kæmper mod babylonierne, vil det ikke gå jer godt.”
6Først sagde Herren til mig: 7„Din fætter Hanamel, Shallums søn, er på vej for at bede dig om at købe den jord, han ejer i Anatot. Han vil gøre dig opmærksom på, at du har forkøbsret til jorden, fordi du er hans nærmeste slægtning.”
8Det skete, som Herren havde sagt. Kort efter kom Hanamel og besøgte mig i den indre gård, hvor jeg sad i forvaring. „Køb min mark i Anatot i Benjamins land,” bad han. „Du har forkøbsret til den, fordi du er min nærmeste slægtning.” Da forstod jeg, at det var Herrens vilje, at jeg skulle købe den.
9Derpå købte jeg marken for 200 gram sølv, 10hvorefter jeg underskrev og forseglede skødet og afvejede sølvet i vidners nærværelse. 11Derpå tog jeg det forseglede dokument med dets betingelser og klausuler tillige med den uforseglede kopi, 12-13hvorefter jeg i Hanamels, vidnernes og de øvrige tilstedeværende judæeres påsyn overrakte dokumentet til Baruk, Nerijas søn, Mahsejas sønnesøn, idet jeg sagde:
14„Herren, den Almægtige, Israels Gud, siger: Tag dette forseglede dokument og kopien og læg dem i en lerkrukke, så de kan bevares for eftertiden. 15Herren, Israels Gud, lover jer, at engang i fremtiden skal Judas folk igen eje jord i deres eget land, og de skal købe og sælge huse, vingårde og marker.”
16Da jeg havde overrakt skøderne til Baruk, bad jeg følgende bøn:
17„Min Herre og Gud! I din almagt skabte du himlen og jorden, intet er for vanskeligt for dig. 18Du lader menneskers synder få konsekvenser for deres børn, men din trofasthed og barmhjertighed varer i 1000 generationer. Du er virkelig Gud Herren, den Almægtige. 19Du besidder al visdom og gør store undere. Du ser alt, hvad mennesker foretager sig, og du lønner enhver efter, hvordan de lever og handler. 20Du gjorde utrolige ting i Egyptens land, som stadig huskes den dag i dag. Og du fortsatte med at gøre mirakler i Israel og i landene omkring os, så dit ry i dag er stort blandt folkeslagene.
21Med mægtige undere, med kraft og frygtindgydende styrke, førte du dit folk Israel ud af Egypten, 22og du gav dem det land, du for længe siden lovede deres forfædre, et land der ‚flyder med mælk og honning’. 23Vores forfædre erobrede landet og bosatte sig der, men de nægtede at følge dig og adlyde dine love. De har praktisk talt ikke adlydt dig på et eneste punkt. Det er derfor, du har sendt denne frygtelige katastrofe over dem. 24Den babyloniske hær har allerede kastet volde op omkring bymuren. Snart vil det lykkes dem at erobre byen ved hjælp af hungersnød, epidemier og militær magt. Det er gået nøjagtig, som du advarede os om. 25Hvorfor har du så opfordret mig til i vidners nærværelse at købe denne mark og betale godt for den, når vi snart bliver løbet over ende af den babyloniske hær?”
26Da svarede Herren: 27„Jeg er Herren, Gud over alle jordens folkeslag. Er noget for vanskeligt for mig? 28Ja, jeg vil udlevere denne by til kong Nebukadnezar og hans hær, og de vil erobre den. 29De vil trænge ind i byen og sætte ild til den, så husene brænder ned til grunden. For det var her på husenes tagterrasser, at mit folk gjorde mig vred ved at brænde røgelse for Ba’al og udgyde drikofre til fremmede guder. 30Israel og Juda har gjort oprør imod mig fra begyndelsen af. De krænker mig ustandselig med deres onde handlinger. 31Fra det tidspunkt denne by blev bygget og indtil nu, har dens indbyggere konstant gjort mig vred. Derfor har jeg besluttet at udslette byen.
32Israels og Judas synder har gjort mig vred. Kongerne, embedsmændene, præsterne og profeterne, ja, hele folket har gjort oprør imod mig. 33De vendte mig ryggen i stedet for at søge min hjælp. Dag efter dag, år efter år, forsøgte jeg at lære dem at handle ret, men de ville ikke høre på mig. 34De har endda forurenet mit tempel ved at dyrke deres ækle afguder i helligdommen. 35De har bygget altre for Ba’al i Hinnoms dal og bragt deres egne børn som brændofre til afguden Molok, en afskyelig handling, jeg aldrig kunne drømme om at forlange. Med deres utrolige ondskab har de nedkaldt straffen over Judas folk.”
36Derfor siger Herren, Israels Gud: „Det er rigtigt, at denne by skal falde i den babyloniske konges hænder. Han vil erobre den ved hjælp af hungersnød, epidemier og militær magt. 37Jeg vil straffe Judas folk ved at sprede dem til mange lande, men engang vil jeg føre dem tilbage til denne by, hvor de så skal få lov til at leve i fred og sikkerhed. 38De skal være mit folk, og jeg vil være deres Gud. 39Jeg gør dem til ét folk, hvis mål er at tilbede mig alene. Da vil det gå dem godt, både dem og deres børn.
40Jeg vil forny pagten med dem, og jeg lover altid at gøre godt imod dem. Jeg vil give dem en sådan respekt for mig, at de aldrig mere vil vende sig fra mig. 41Jeg vil glæde mig over at kunne vise dem min godhed. I trofasthed og hengivenhed vil jeg plante dem igen, så de kan slå rod i landet. 42Lige så sikkert som jeg har opfyldt mine domsprofetier på dem ved at sende ulykke og rædsel over dem, lige så sikkert vil jeg opfylde mine løfter om at vise dem godhed.
43I siger med rette, at landet vil ligge øde hen, når det bliver erobret af babylonierne. Hverken mennesker eller dyr skal bo der. 44Men jeg lover jer, at engang skal man igen købe og sælge marker som før. Man skal underskrive og forsegle skøder i vidners nærværelse, både her omkring Jerusalem, i Benjamins land, i Judas byer, i det centrale højland, i Negev i syd og på bakkeskråningerne mod vest. For jeg vil give mit folk deres land tilbage,” siger Herren.
Nagbakal si Jeremias sang Uma
1May ginhambal ang Ginoo kay Jeremias sang ika-10 nga tuig sang paghari ni Zedekia sa Juda, nga amo ang ika-18 nga tuig sang paghari ni Nebucadnezar sa Babilonia. 2Sadto nga tion, ginakibon sang mga soldado sang Babilonia ang Jerusalem, kag si Propeta Jeremias napriso sa lagwerta sang mga guwardya sa palasyo sang hari sang Juda. 3Ginpapriso siya ni Haring Zedekia tungod sa iya ginhambal. Kay nagsiling si Jeremias, “Amo ini ang ginasiling sang Ginoo: Itugyan ko ini nga siyudad sa hari sang Babilonia, kag maagaw niya ini. 4Indi makapalagyo si Haring Zedekia sa mga taga-Babilonia,32:4 taga-Babilonia: sa literal, Kaldeanhon. Amo man sa bersikulo 5, 24, 25, 28 kag 43. kundi itugyan gid siya sa hari sang Babilonia kag magaatubang sa iya agod sentensyahan. 5Dal-on si Zedekia sa Babilonia, kag magapabilin siya didto hasta nga matapos ang pagsilot ko sa iya. Bisan magpakig-away kamo sa mga taga-Babilonia indi gihapon kamo magdaog. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
6Nagsiling si Jeremias, “Ginhambalan ako sang Ginoo nga 7si Hanamel nga anak ni Shalum nga akon tiyo magakadto sa akon kag magasiling, ‘Bakla ang akon uma sa Anatot. Tungod nga ikaw ang pinakamalapit ko nga paryente, may kinamatarong ka kag katungdanan sa pagbakal sini.’
8“Kag suno sa ginsiling sang Ginoo, nagkadto sa akon si Hanamel nga akon pakaisa didto sa lagwerta sang mga guwardya. Nagsiling siya, ‘Bakla ang akon uma sa Anatot sa kadutaan sang tribo ni Benjamin. May kinamatarong ka kag katungdanan sa pagpanag-iya sini, gani bakla ini.’
“Nahibaluan ko nga ang Ginoo gid ang nagsiling sadto, 9gani ginbakal ko ato nga uma kay Hanamel sa bili nga 17 ka bilog nga pilak. 10Ginpirmahan ko kag ginselyuhan ang papeles sa pagbakal sa atubangan sang mga saksi. Ginkilo ko dayon ang pilak kag ginbayad kay Hanamel. 11Dayon ginkuha ko ang papeles nga naselyuhan kag ang kopya sini nga wala naselyuhan, nga sa diin nasulat ang mga kasugtanan sang pagbakal. 12Kag ginhatag ko ini kay Baruc nga anak ni Neria kag apo ni Masea, sa presensya ni Hanamel kag sang mga saksi nga nagpirma sang sini nga papeles, kag sa presensya sang tanan nga Judio nga nagapungko didto sa lagwerta sang mga guwardya.
13“Kag sa atubangan nila ginsilingan ko si Baruc, 14‘Amo ini ang ginasiling sang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel: Kuhaa inang papeles nga naselyuhan kag ang wala naselyuhan, kag isulod ini sa bulobanga agod indi maano sa malawig nga panahon. 15Kay magaabot ang tion nga magaangkon liwat sang mga pagkabutang ang mga tawo sa sini nga lugar. Magabinaklanay sila sang mga balay, mga uma, kag mga talamnan sang ubas. Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel, ang nagasiling sini.’ ”
16Pagkatapos ko hatag sang papeles kay Baruc nga anak ni Neria, amo ini ang akon pangamuyo: 17“O Ginoong Dios, gintuga mo ang kalangitan kag ang kalibutan paagi sa imo puwerte nga gahom. Wala gid sing butang nga indi mo mahimo. 18Ginapakita mo ang imo gugma sa madamo nga mga henerasyon, pero ginasilutan mo man ang mga anak tungod sa sala sang ila mga ginikanan. Daw ano ikaw ka makagagahom nga Dios, nga ang ngalan Ginoo nga Makagagahom. 19Maayo gid ang imo mga plano kag makatilingala ang imo mga binuhatan. Makita mo ang tanan nga ginahimo sang mga tawo, kag ginabalusan mo sila suno sa ila pagginawi kag mga binuhatan. 20Naghimo ka sang mga milagro kag makatilingala nga mga butang didto sa Egipto kag ginapadayon mo ini hasta subong diri sa Israel kag sa iban nga mga nasyon. Kag paagi sini nangin bantog ka sa gihapon. 21Paagi sa mga milagro kag makatilingala nga mga butang, kag sa imo gahom nga nakapahadlok sa mga Egiptohanon, ginpaguwa mo ang imo katawhan nga mga Israelinhon sa Egipto. 22Ginhatag mo sa ila ining maayo kag mapatubason nga duta32:22 maayo… duta: sa literal, duta nga nagailig ang gatas kag dugos. nga imo ginpromisa nga ihatag sa ila mga katigulangan. 23Ginpanag-iyahan nila ini, pero wala sila magtuman sa imo ukon magsunod sa imo kasuguan. Wala sila maghimo sang imo ginpahimo sa ila. Gani ginpadal-an mo sila sang kalaglagan. 24Kag karon nagatumpok ang mga taga-Babilonia sang duta sa kilid sang pader sang Jerusalem agod mataklas nila ini kag maagaw ang siyudad. Kag tungod sa inaway, gutom, kag balatian, maagaw sang mga taga-Babilonia ang siyudad suno gid sa imo ginsiling. 25Pero sa pihak sini, O Ginoong Dios, ginsugo mo ako sa pagbakal sang uma sa atubangan sang mga saksi, bisan madali na lang maagaw sang mga taga-Babilonia ang ini nga siyudad.”
26Dayon nagsiling ang Ginoo kay Jeremias, 27“Ako ang Ginoo, ang Dios sang tanan nga katawhan. May butang bala nga indi ko mahimo? 28Gani, itugyan ko ini nga siyudad sa mga taga-Babilonia kag sa ila hari nga si Nebucadnezar, kag maagaw nila ini. 29Sunugon nila ini, pati ang mga balay nga ang mga atop sini ginasunugan sang mga insenso kay Baal kag ginahalaran sang halad nga ilimnon para sa iban nga mga dios, nga nakapaakig gid sa akon.
30“Ako, ang Ginoo, nagasiling nga halin pa gid sang una, wala sing iban nga ginahimo ang katawhan sang Israel kag Juda kundi puro lang pagpakasala. Ginpaakig nila ako paagi sa ila mga ginpanghimo. 31Halin sang pagtukod sang sini nga siyudad hasta subong, ginapaakig ako sang mga pumuluyo sini. Gani laglagon ko gid ini. 32Ginapaakig ako sang katawhan sang Israel kag Juda tungod sa tanan nga malain nga ila ginahimo—tanan gid sila: ang ila mga hari kag mga opisyal, ang ila mga pari kag mga propeta, kag ang katawhan sang Juda kag Jerusalem. 33Nagtalikod sila sa akon bisan sige-sige ang akon pagtudlo sa ila. Indi sila magpamati kag indi gusto tudluan. 34Gindagtaan nila ang templo nga akon ginpili nga lugar para padunggan ako paagi sa pagbutang sang makangilil-ad nga mga dios-dios didto. 35Nagpatindog sila sang mga simbahan para kay Baal didto sa Pulopatag sang Ben Hinom, kag didto man nila ginahalad ang ila mga anak kay Molec. Wala gid ako magsugo sini sa ila; wala gani ini magsulod sa akon hunahuna nga himuon nila ining makangilil-ad nga mga butang nga nangin kabangdanan sang pagpakasala sang katawhan sang Juda.
36“Nagasiling kamo nga paagi sa inaway, gutom, kag balatian itugyan ini nga siyudad sa hari sang Babilonia. Pero karon nagasiling ako, ang Ginoo, ang Dios sang Israel, nga 37pagatipunon ko ang akon katawhan halin sa tanan nga lugar nga sa diin ginpalapta ko sila tungod sa puwerte ko nga kaakig sa ila. Dal-on ko sila liwat sa sini nga lugar kag magakabuhi sila nga malinong. 38Mangin katawhan ko sila kag mangin Dios nila ako. 39Himuon ko nga mangin isa sila sa tinutuyo kag pagkabuhi, agod magtahod sila permi sa akon para sa ila kaugalingon nga kaayuhan kag sa kaayuhan man sang ila mga kaliwat. 40Magahimo ako sa ila sang kasugtanan nga wala sing katapusan, nga indi ako mag-untat sa paghimo sang maayo sa ila. Hatagan ko sila sang handom sa pagtahod sa akon, agod indi sila magbiya sa akon. 41Magakalipay ako sa paghimo sang maayo sa ila, kag paestaron ko sila sa sini nga duta nga hugot gid sa akon tagipusuon.”
42Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Subong nga ginpadal-an ko sang puwerte nga kalaglagan ini nga katawhan, padal-an ko man sila sang mga kaayuhan nga akon ginpromisa sa ila. 43Sa liwat magbinaklanay sang mga uma sa sini nga duta nga sa karon mamingaw kag wala sing may nagaestar, tawo man ukon sapat, kay gintugyan ini sa mga taga-Babilonia.
44“Huo, magbinaklanay liwat sang mga uma. Pirmahan, selyuhan, kag saksihan ang mga papeles sang pagbakal sini. Pagahimuon ini sa kadutaan ni Benjamin, sa mga baryo sa palibot sang Jerusalem, sa mga banwa sang Juda, sa mga banwa nga ara sa kabukiran, sa mga banwa sa bulobukid sa nakatundan, kag sa mga banwa sa Negev. Matabo ini tungod nga pabalikon ko ang akon katawhan sa ila duta halin sa pagkabihag.32:44 pabalikon… pagkabihag: ukon, ibalik ko ang maayo nga kahimtangan sang akon katawhan. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
