Guds dom over Judas onde konger
1Herren sagde til mig: „Gå hen til paladset og sig til Judas konge, Jojakim: 2Hør, hvad Herren siger til dig, Judas konge, som sidder på Davids trone. Lad også dine embedsmænd og alle andre i paladset høre det. 3Herren siger: Vær retfærdig og gør altid det rigtige. Hjælp dem, som bliver bestjålet eller uretfærdigt behandlet. Du må ikke mishandle eller udnytte de forsvarsløse fremmede, enkerne eller de forældreløse. Du må ikke slå uskyldige mennesker ihjel. 4Hvis du vil adlyde mig, vil Davids slægt fortsat få lov at sidde på tronen i Jerusalem, og de vil sammen med deres embedsmænd og øvrige følge kunne køre ud og ind ad paladsets porte i de kongelige kareter.
5Men hvis du ikke vil lytte til min advarsel, sværger jeg højtideligt på, at dit fornemme palads vil blive til en dynge ruiner.
6Hør, hvad Herren siger om kongepaladset: I mine øjne var du som det frugtbare Gilead og Libanons grønne skove. Men jeg vil ødelægge dig, så du kommer til at ligne en mennesketom ødemark. 7Jeg sender mænd til at begå hærværk imod dig, bevæbnet med økser og brækjern. De skal nedrive dine mure, hugge dine prægtige cedertræsbjælker i stykker og kaste dem på bålet. 8Folk fra fjerne lande skal gå forbi denne ruinby og udbryde: ‚Hvorfor ødelagde Herren så prægtig en by?’ 9Og man vil svare: ‚Fordi byens indbyggere brød pagten med Herren, deres Gud, og dyrkede andre guder.’
10Græd ikke over den konge, som allerede er død,22,10 Kong Josias døde fredeligt, men hans søn Joahaz blev ført i eksil til Egypten og hans sønnesøn Jojakin til Babylon. Joahaz hed egentlig Shallum, som der står i den hebraiske tekst, men kongerne fik gerne et særligt navn, når de besteg tronen. Jf. 2.Kong. 23,31ff. Joahaz’ bror, Jojakim, blev konge, efter at Joahaz var ført i eksil. men græd over ham, der føres bort i eksil og aldrig mere får sit fædreland at se. 11Hør, hvad Herren siger om Judas kong Joahaz, der efterfulgte sin far Josias, og som blev ført i eksil: 12Han vil dø i det fremmede og aldrig se sit eget land igen.
13Kong Jojakim, du er en ond konge. Du udbygger dit flotte palads, tvinger dine landsmænd til at arbejde for dig, men betaler dem ikke for det. 14Du siger: ‚Jeg bygger et prægtigt palads med store sale ovenpå, mange vinduer og cedertræspaneler på væggene, dekoreret med rødlige farver.’ 15Men man bliver ikke en stor konge, bare fordi man ejer store rigdomme. Hvorfor mon det gik din far så godt? Fordi han var fair og retfærdig, og derfor velsignede Gud ham. 16Han sørgede for, at de fattige og nødstedte fik hjælp, og derfor gik det ham godt. Sådan handler de, der kender Herren. 17Men du derimod, du er egoistisk, grisk og uærlig. Du myrder uskyldige mennesker, undertrykker de fattige og hersker brutalt.
18Derfor vil Herren straffe dig, kong Jojakim af Juda, som efterfulgte din far Josias. Hverken din familie eller dine undersåtter vil sørge over din død. 19Du får ingen værdig begravelse, men dit lig slæbes ud af byen og smides på lossepladsen.”
Jerusalems og Judas skæbne
20„Åh, mit folk,” siger Herren, „I har grund til at sørge, for alle jeres forbundsfæller er besejret. I kan søge efter dem i Libanon, kalde på dem i Bashan eller lede efter dem i Moabs bjerge, men det er forgæves.
21Mens landet endnu havde fred, advarede jeg jer, men I svarede: ‚Lad os være.’ Sådan har I opført jer fra begyndelsen. Altid har I gjort oprør imod mig. 22Jeres ledere bliver blæst væk som af et vindpust, og jeres forbundsfæller ført bort som fanger. I vil opleve stor ydmygelse, og det sker alt sammen på grund af jeres ondskab. 23I har hidtil følt jer sikre som en fugl, der har sin rede i Libanons regnskove, men snart vil I komme til at stønne af smerte som en kvinde i fødselsveer.”
Dommen over Jekonja
24„Så sandt jeg lever,” siger Herren til kong Jekonja22,24 På hebraisk „Konja”, en kort form af Jekonja, som er et andet navn for Jojakin. af Juda, Jojakims søn. „Jeg vil fjerne dig fra tronen, for du er ikke værdig til at være leder for mit folk. 25Jeg udleverer dig til dem, du frygter mest, kong Nebukadnezar og den babyloniske hær. 26Jeg jager dig og din mor ud af landet, og I skal begge dø i et fremmed land. 27I vil længes tilbage til jeres fædreland, men aldrig se det igen.”
28Hvorfor er kong Jekonja blevet som en revnet krukke, ingen vil eje? Hvorfor skal både han og hans børn føres i eksil til fjerne lande?
29Åh, mit stakkels land og mit stakkels folk! Hør, hvad Herren siger: 30„Lad Jekonja gå over i historien, som om han var en barnløs konge, for ingen af hans børn vil nogensinde sidde på Davids trone og herske i Juda. Han vil blive husket som en mislykket konge.”
Ang Silot sa Ginoo sa mga Hari sa Juda
1Miingon ang Ginoo kanako, “Lakaw sa palasyo sa hari sa Juda ug isulti kini nga mensahe: 2‘Hari sa Juda, nga kaliwat ni David, paminawa kining mensahe sa Ginoo. Papaminawa usab ang imong mga opisyal ug ang imong katawhan nga gapangagi sa mga pultahan niining palasyo. 3Miingon ang Ginoo: Buhata ninyo ang husto ug matarong. Tabangi ninyo ang mga gikawatan; luwasa ninyo sila sa mga kamot sa nanglupig kanila. Ayaw ninyo daog-daoga o pasipad-i ang mga ilo, mga biyuda, ug ang mga langyaw nga nagapuyo uban kaninyo. Ayaw usab kamo pagpatay ug mga tawong inosente. 4Kay kon tumanon lang ninyo kini nga mga sugo, kanunay gayod nga may kaliwat ni David nga maghari dinhi sa Jerusalem. Padayon nga mosulod ug mogawas ang maong hari sa mga pultahan niining palasyo, sakay sa mga karwahe ug mga kabayo, kauban sa iyang mga opisyal ug katawhan. 5Apan kon dili ninyo tumanon kini nga mga sugo, ipanumpa ko sa akong kaugalingon nga malaglag kini nga palasyo.’ ”
6Kay mao kini ang gisulti sa Ginoo bahin sa palasyo sa hari sa Juda:
“Alang kanako, sama ikaw katahom sa Gilead o sa tumoy sa bukid sa Lebanon. Apan himuon ko ikaw nga sama sa disyerto, sama sa lungsod nga walay nagpuyo. 7Magpadala akog mga tawo nga moguba kanimo. Matag usa kanila may mga gamit, ug pamutlon nila ang pinili nga mga kahoyng sedro, ug ilabay sa kalayo. 8Ang mga tawo nga gikan sa nagkalain-laing mga nasod nga molabay niini nga siyudad magpangutan-anay sa usag usa, ‘Ngano kaha nga gihimo kini sa Ginoo niining bantogan nga siyudad?’ 9Ang mahimong tubag mao kini: ‘Tungod kay gisalikway nila ang kasabotan sa Ginoo nga ilang Dios, ug nagsimba sila ug nagaalagad sa ubang mga dios.’ ”
Ang Mensahe bahin kang Jehoahaz
10-11Mga katawhan sa Juda, ayaw na kamo paghilak ug pagbangotan alang kang Haring Josia nga patay na. Hilaki hinuon ninyo pag-ayo ang iyang anak nga si Jehoahaz, nga mipuli kaniya ingon nga hari sa Juda. Kay gibihag siya ug dili na gayod makabalik sa iyang yutang natawhan. Ang Ginoo mismo ang nagaingon, “Dili na siya makabalik. 12Mamatay siya didto sa dapit diin siya gibihag. Dili na niya makita pag-usab kini nga yuta.”
Ang Mensahe bahin kang Jehoyakim
13Alaot ikaw, Jehoyakim, nga nagpatukod sa imong palasyo sa dili matarong nga paagi. Ginapatrabaho mo ang imong isigka-tawo nga walay bayad. 14Miingon ka pa, “Magpatukod akog palasyo nga may dagkong mga kuwarto sa taas. Pabutangan ko kinig dagkong mga bintana ug pabongbongan ug kahoyng sedro, ug papintalan ug pula.”
15Naghunahuna ka ba nga mahimo kang bantogan nga hari kon magpatukod kag palasyo nga kahoyng sedro? Nganong dili ka mosunod sa imong amahan? Husto ug matarong ang iyang gihimo, busa nagmalampuson siya ug hamugaway ang iyang pagkinabuhi. 16Gipanalipdan niya ang katungod sa mga kabos ug mga timawa, busa miuswag siya. Mao kana ang kahulogan sa pagtahod kanako. 17Apan ikaw, wala kay laing gitinguha kondili ang pagpanikas, pagpamatay sa mga tawong inosente, pagpangdaog-daog, ug pagpanghuthot.
18Busa mao kini ang giingon sa Ginoo bahin kang Jehoyakim nga hari sa Juda, nga anak ni Josia, “Walay magbangotan alang kaniya inigkamatay niya. Ang iyang pamilya, mga opisyal, ug mga ginsakopan dili magbangotan alang kaniya. 19Ilubong siya sama sa usa ka patay nga asno; guyoron ang iyang patayng lawas ug ilabay sa gawas sa pultahan sa Jerusalem.”
20Katawhan sa Juda, panghilak kamo kay nalaglag na ang inyong kaabin nga mga nasod. Pangitaa ninyo sila sa Lebanon. Singgit ug tawga ninyo sila sa Basan ug sa Abarim. 21Gipasidan-an ko kamo sa dihang maayo pa ang inyong kahimtang, apan wala kamo mamati. Mao na gayod kanay inyong batasan sukad sa bata pa kamo; dili gayod kamo motuman kanako. 22Katagon ko ang tanan ninyong mga pangulo, ug ang inyong kaabin nga mga nasod pagabihagon. Maulawan gayod kamo tungod sa tanan ninyong daotang binuhatan.
23“Kamong nagpuyo sa palasyo nga hinimo sa mga kahoyng sedro nga gikan sa Lebanon, mag-agulo kamo kon moabot na ang mga kasakit kaninyo, sama sa pag-agulo sa usa ka babayeng nagabati.
Ang Mensahe bahin kang Jehoyakin
24“Ako, ang buhi nga Ginoo, manumpa nga isalikway ko ikaw, Jehoyakin nga hari sa Juda, nga anak ni Jehoyakim. Bisan pag ikaw ang simbolo sa akong gahom22:24 simbolo sa akong gahom: sa literal, singsing sa akong tuong kamot nga pangtimbre. kuhaan ko gayod ikaw niana nga katungod. 25Itugyan ko ikaw sa mga kamot sa nagatinguha sa pagpatay kanimo, nga imong gikahadlokan. Oo, itugyan ko ikaw kang Nebucadnezar nga hari sa Babilonia ug sa iyang mga sundalo.22:25 iyang mga sundalo: sa literal, mga Kaldeanhon. 26Ipabihag ko ikaw ug ang imong inahan ngadto sa dapit nga dili ninyo yutang natawhan, ug didto mangamatay kamong duha. 27Dili na kamo makabalik sa yuta nga inyong gihandom nga balikan. 28Jehoyakin, nahisama ka sa buak nga kolon nga gilabay kay dili na mapuslan. Mao kana ang hinungdan kon nganong ikaw ug ang imong mga kabataan bihagon ngadto sa dapit nga wala kamo masuheto.”
29O yuta sa Juda, paminawa ang pulong sa Ginoo. 30Kay mao kini ang iyang giingon, “Isulat nga kini si Jehoyakin walay anak. Kay walay bisan usa sa iyang mga anak nga molampos sa paglingkod sa trono ni David ingon nga hari sa Juda. Kining tawhana dili magmauswagon sa iyang kinabuhi.”
