Folkets straf og løftet om genoprettelse
1Ved en anden lejlighed sagde Herren til mig:
2„Du skal ikke gifte dig og få børn her. 3-4For de børn, som fødes i denne by, vil sammen med deres fædre og mødre få en ynkelig død. Ingen vil holde dødsklage over dem eller begrave dem. Deres lig vil ligge og rådne som affald på jorden. Nogle falder i krig, mens andre dør af sult, og deres kroppe vil blive fortæret af gribbe og vilde dyr. 5Gå ikke til en afdøds hus for at deltage i dødsklage, vis ingen deltagelse. For jeg tager min velsignelse, nåde og barmhjertighed fra dem. 6Alle skal dø, uden at nogen begraver dem, både høj og lav. Ingen holder dødsklage, snitter sig i huden eller klipper håret af for at vise deres sorg. 7Ingen tilbyder de efterladte et trøstende måltid mad eller giver et bæger vin til den, der har mistet sine forældre.
8Hold dig også borte fra dem, der holder fest. 9For Herren den Almægtige, Israels Gud, siger: Jeg gør ende på glæden iblandt jer, og der bliver ikke holdt flere bryllupsfester. Og det vil ske i jeres egen generation.
10Når du giver folket det budskab, og de spørger: ‚Hvorfor vil Herren ramme os med så megen ulykke? Hvad har vi gjort, siden vi fortjener så hård en straf?’ 11skal du give dem følgende svar: ‚Fordi jeres forfædre forlod mig og dyrkede andre guder, fordi de var ulydige imod mine love, 12og fordi I selv opfører jer endnu værre end jeres forfædre. I følger blot jeres egne lyster og nægter at adlyde mig. 13Derfor jager jeg jer bort fra jeres eget land til et fremmed land, som hverken I selv eller jeres forfædre før har kendt. Dér kan I dyrke så mange afguder, I vil. I skal ikke regne med min hjælp.’ ”
14-15Herren fortsatte: „Men der kommer en tid, hvor man ikke længere vil sige: ‚Jeg sværger ved den Gud, som førte sit folk ud af Egypten,’ men man vil sige: ‚Jeg sværger ved den Gud, som førte sit folk hjem fra landet mod nord og de andre lande, som han i sin tid fordrev dem til.’ Engang vil jeg nemlig føre mit folk hjem igen til det land, jeg gav deres forfædre.
16Men nu sender jeg bud efter fiskere, som skal fiske dem ud fra deres gemmesteder. Og jeg sender bud efter jægere, som skal opsøge dem i bjergene og klippehulerne, hvor de har gemt sig. 17Jeg holder nøje øje med dem, og de kan hverken skjule sig selv eller deres synd for mig.
18Jeg vil straffe dem hårdt for alle deres synder, for de har forurenet mit land med deres væmmelige, livløse afguder. Med deres forfærdelige afgudsofringer har de besudlet det land, jeg gav dem i eje.”
19„Ak Herre,” udbrød jeg, „det er dig, der styrker og beskytter mig, du er min tilflugt i nødens stund. Mennesker fra alverdens folkeslag vil komme til dig og erkende: ‚Vores forfædre handlede tåbeligt ved at dyrke livløse afguder, der intet kunne udrette. 20Menneskeskabte guder kan aldrig sammenlignes med den sande Gud.’ ”
21Da sagde Herren: „Nu giver jeg dem en lærestreg og viser dem min magt, så de kan forstå, at jeg er Herren, den evige Gud.
Wala Tugoti si Jeremias sa Pagpangasawa
1Unya miingon ang Ginoo kanako, 2“Ayaw gayod pangasawa o pagbaton ug anak niini nga dapit. 3Kay sultihan ko ikaw kon unsay mahitabo sa mga batang natawo dinhi niining dapita ug sa ilang mga ginikanan. 4Mangamatay sila sa grabe nga balatian. Walay magsubo o molubong kanila. Magkatag ang ilang mga patayng lawas nga daw tae nga nagkatag sa yuta. Ang uban kanila mangamatay sa gira ug sa kagutom, ug ang ilang mga patayng lawas kan-on sa mga langgam ug ihalas nga mga mananap.”
5Miingon pa gayod ang Ginoo, “Ayaw pagsulod sa balay diin adunay pagbangotan alang sa patay. Ayaw pagbangotan o pagpakita sa imong kalooy alang kanila, kay gibawi ko na ang akong kaayo, paghigugma, ug kalooy niining mga tawhana. 6Mangamatay ang mga lumulupyo niining yutaa, dato man o pobre, ug wala gayoy molubong kanila. Walay mosamad sa iyang kaugalingon o magpaupaw sa pagpakita sa iyang pagsubo alang kanila. 7Walay mohatag ug pagkaon o ilimnon aron sa paglipay sa mga nagbangotan, bisan pa kon kini namatyan ug inahan o amahan. 8Ayaw usab pagsulod sa balay nga may kombira ug unya mokaon ug moinom didto. 9Kay ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel nagaingon: ‘Undangon ko ang kamaya ug kasadya niining lugara, lakip ang kasadya sa mga bag-ong kinasal. Ug makita mo kini nga mahitabo sa imo mismong kapanahonan.’
10“Kon isulti mo kini sa mga tawo, mangutana sila, ‘Unsay sala nga nahimo namo ngadto sa Ginoo nga atong Dios nga gipasidan-an man kami niya nga may moabot kanamo nga dakong katalagman?’ 11Ingna sila nga mao kini ang akong tubag: Gihimo ko kini kay gisalikway ako sa inyong mga katigulangan. Nagaalagad sila ug nagsimba sa ubang mga dios. Gisalikway nila ako ug wala nila tumana ang akong balaod. 12Ug mas daotan pa kamo kaysa inyong mga katigulangan. Gisunod ninyo ang mga tinguha sa gahi ug daotan ninyong kasingkasing imbis nga mosunod kamo kanako. 13Busa abugon ko kamo gikan niini nga yuta ngadto sa yuta nga wala kamo o ang inyong mga katigulangan masuheto. Didto mag-alagad kamo sa ubang mga dios adlaw ug gabii, ug dili ko gayod kamo kaloy-an.
14“Apan moabot ang panahon nga ang mga tawo dili na manumpa ug ingon niini: ‘Ipanumpa ko sa buhi nga Ginoo nga nagpagawas sa mga Israelinhon gikan sa Ehipto.’ 15Kondili, magaingon sila, ‘Ipanumpa ko sa buhi nga Ginoo nga nagpagawas sa mga Israelinhon gikan sa nasod sa amihan ug sa tanang nasod diin iya silang gipatibulaag.’ Kay ibalik ko sila sa yuta nga gihatag ko sa ilang mga katigulangan.
16“Apan sa pagkakaron, padad-an ko una silag daghang kaaway nga daw mga mangingisda nga modakop kanila. Human niana, magpadala akog mga kaaway nga daw mga mangangayam nga mangita kanila sa mga bukid, mga bungtod, ug mga kabatoan. 17Nakita ko ang tanan nilang mga binuhatan. Wala gayod matago gikan kanako ang ilang mga sala. 18Busa pabayron ko una silag doble sa ilang pagkadaotan ug sa ilang mga sala, tungod kay gipanamastamasan nila ang akong yuta sa ngil-ad ug patay nilang mga dios-dios.”
19Nagaingon ako, “O Ginoo, ikaw ang akong kusog ug dalangpanan sa panahon sa kalisod. Moduol kanimo ang mga nasod nga naggikan sa tibuok kalibotan16:19 tibuok kalibotan: sa literal, kinatumyan sa kalibotan. ug moingon, ‘Walay pulos ang mga dios-dios sa among mga katigulangan. Wala gayod kini nahimong kaayohan kanila. 20Makahimo ba ang tawo ug iyang kaugalingong dios? Kon mao, dili kana tinuod nga dios!’ ”
21Miingon ang Ginoo, “Busa karon ipakita ko kanila ang akong gahom ug katakos aron mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.”
