Den unge pige:
1„Jeg er som en rose fra Saronsletten,
som en lilje fra den frodige dal.”
Den unge mand:
2„Du er som en lilje blandt torne, min elskede,
langt smukkere end de andre piger.”
Den unge pige:
3„Og du, min elskede, er som et æbletræ2,3 Det vides ikke med sikkerhed, om det hebraiske ord henviser til æbler, ferskener eller abrikoser. Det mest sandsynlige er nok abrikos. i en fyrreskov,
langt ædlere end de andre mænd.
Jeg nyder at sidde i din skygge
og smage dine søde kys.
4Du fører mig til bords med kærlige blikke.
5Åh, styrk mig med rosinkager og æbler,
for jeg er syg af kærlighed.
6Din venstre arm er under mit hoved,
med din højre omfavner du mig.”
Den unge pige til de andre piger:
7„Jerusalems unge piger,
lov mig ved gazeller og markens dådyr,
at I ikke vækker kærligheden, før tiden er inde.”
Anden sang: De elskende finder sammen
Den unge pige:
8-9„Jeg kan høre min elskedes stemme.
Han er på vej hen til mig!
Se, dér kommer han løbende over bjergene,
springende ned ad bakkerne som en gazelle.
Se, nu står han uden for muren,
han kigger ind gennem vinduesgitteret.
10Min elskede siger til mig:
‚Stå op, min smukke! Kom med!
11Se, vinteren er forbi, nu er det forår.
12Blomster skyder op af jorden,
fuglene synger af glæde,
turtelduerne kurrer overalt i landet.
13De første figner er kommet,
vinrankens blomster spreder deres duft.
Stå op, min elskede!
Kom, du skønne, kom med mig!’ ”
Den unge mand:
14„Min due, hvorfor gemmer du dig bag klippen?
Lad mig se dit ansigt og høre din stemme,
for din stemme er bedårende, og dit ansigt er yndigt.
15Lad os fange alle de små ræve,
som vil ødelægge vores kærligheds blomstrende vingård.”
Den unge pige:
16„Min elskede, du er min, og jeg er din.
Du græsser din flok mellem liljerne,
17til dagen bliver sval og skyggerne lange.
Kom springende tilbage som en gazelle
hen over de ujævne bakkeskråninger.”
Ang Babaye
1Mora akog rosas sa Sharon ug liryo sa mga kapatagan.
Ang Lalaki
2Kon itandi sa uban nga mga babaye, ang akong pinangga sama sa liryo taliwala sa kasampinitan.
Ang Babaye
3Kon itandi sa uban nga mga batan-ong lalaki, ang akong pinangga sama sa kahoy nga mansanas taliwala sa kalasangan. Kalipay ko ang pagpasilong sa iyang landong, ug alang kanako tam-is ang iyang bunga. 4Gidala niya ako sa kombira ug gipabati niya kanako kon unsa niya ako paghigugma. 5Pabaskoga ako pinaagi sa pagpakaon kanakog pasas ug mansanas, kay naluya ako tungod sa gugma. 6Giunlanan ko ang iyang walang bukton ug ang iyang tuong bukton nagagakos kanako.
7Mga babaye sa Jerusalem, panumpa kamo pinaagi sa mga lagsaw ug mga gasela nga dili ninyo pukawon ang gugma kon dili pa ang hustong panahon.
8Nabati ko ang tingog sa akong hinigugma. Nagaabot na siya nga nagalukso-lukso sa mga bukid ug mga bungtod 9sama sa lagsaw. Tan-awa, tua siya sa gawas nagatindog luyo sa among bongbong ug nagalili kanako diha sa mga rehas sa bintana. 10Miingon siya kanako, “Dali na, mahal ko. Uban kanako, O matahom kong hinigugma. 11Human na ang tingtugnaw ug ang ting-ulan. 12Namukhad na ang mga bulak sa kapatagan, ug panahon na sa pag-awit. Madungog na diha sa kaumahan ang tingog sa mga salampati. 13Gasugod na ug pamunga ang mga kahoy nga igos ug nangalimyon na ang mga bulak sa ubas. Dali na, mahal ko. Uban kanako, O matahom kong hinigugma.”
Ang Lalaki
14Daw salampati ka nga nagatago diha sa kabatoan sa pangpang. Ipakita kanako ang imong matahom nga nawong ug ipabati kanako ang matam-is mong tingog.
Ang mga Babaye sa Jerusalem
15Dali! Dakpa ang gagmayng ihalas nga mga iro, nga gapangdaot sa among nagapamulak nga ubasan.
Ang Babaye
16Akoa ang akong hinigugma ug ako iyaha usab. Gipasabsab niya ang iyang kahayopan diha sa mga liryohan. 17Sa dili pa mobanagbanag ug sa dili pa moabot ang kabuntagon, balik kanako, mahal ko. Balik sama kapaspas sa lagsaw diha sa taliwala sa duha ka bukid.
