Paulus’ budskab blev accepteret af apostlene i Jerusalem
114 år efter tog jeg igen til Jerusalem, denne gang sammen med Barnabas. Jeg tog også Titus med. 2Gud havde gennem en åbenbaring vist mig, at jeg skulle tage derhen. Jeg mødtes så med lederne i menigheden i Jerusalem, som alle var jødekristne, og forelagde dem det budskab, som jeg forkynder for alle folkeslagene. Det gjorde jeg for at sikre mig, at mit arbejde ikke ville blive modarbejdet af de andre og derfor være forgæves. 3Titus, som jeg havde med, var aldrig blevet omskåret, fordi han ikke er jøde. Men lederne i Jerusalem accepterede ham som en kristen uden at kræve, at han først skulle omskæres.
4Jeg tog til Jerusalem, fordi nogle jøder var kommet til Antiokia og havde påstået, at man ikke kunne være kristen uden at blive omskåret. De havde sneget sig ind i menigheden under påskud af at være kristne, men de var ude på at ødelægge den frihed, vi har i Jesus, vores Frelser, og gøre os alle til slaver af de jødiske love. 5Men vi nægtede at bøje os for deres krav. At leve i Guds nåde er nemlig selve kernen i vores budskab.
6Under mødet i Jerusalem blev det klart, at lederne dér ikke havde noget at indvende imod det budskab, jeg forkynder. (At disse ledere var meget ansete, er uvæsentligt for mig, for Gud vurderer ikke mennesker efter, hvilken status de har.) 7Tværtimod accepterede de fuldt ud, at Gud har givet mig den opgave at forkynde budskabet om Jesus for de andre folkeslag, mens Peter har fået til opgave at forkynde det for jøderne. 8De accepterede, at ligesom Gud står bag Peters tjeneste som apostel for jøderne, på samme måde står han også bag min tjeneste som apostel for de andre folkeslag. 9Da Jakob, Peter og Johannes, der regnes for de øverste ledere, hørte, hvordan Gud havde velsignet min tjeneste, gav de Barnabas og mig hånden på, at vi alle skulle stå sammen i tjenesten for Gud. De accepterede, at vi skulle koncentrere os om de øvrige folkeslag, mens de selv ville gå til jøderne. 10Dog bad de os om at hjælpe de fattige kristne i Jerusalem, men det har jeg også altid været mere end villig til.
Paulus har tidligere konfronteret Peter i Antiokia
11Engang, da Peter var på besøg i menigheden i Antiokia, var jeg nødt til at konfrontere og irettesætte ham, for han var helt forkert på den. 12Da han først ankom, havde han intet imod at have spisefællesskab med de kristne, som ikke var jøder. Men da nogle af Jakobs jødiske bekendte fra Jerusalem kom, trak han sig tilbage fra fællesskabet med de ikke-jødiske kristne. Det gjorde han af frygt for dem, der mener, at man ikke kan være kristen uden også at være omskåret. 13De øvrige jødekristne i Antiokia fulgte Peter i hans hykleri. Ja, selv Barnabas lod sig rive med ind i det.
14Da jeg så, hvordan de jødekristne ledere gik på kompromis med sandheden, irettesatte jeg Peter i alles påhør. Jeg sagde til ham:
„Selvom du er jøde, følger du jo ikke længere alle de jødiske skikke. Hvordan kan du så forlange, at de kristne, som ikke er jøder, skal antage jødiske skikke, før du kan acceptere dem?2,14 Nogle fortolkere mener, at Paulus’ ord slutter her. Den græske tekst har ikke citationstegn, så det er et fortolkningsspørgsmål, hvor talen ophører. 15Vi, der er født som jøder, har i modsætning til dem, der ikke er jøder, et grundigt kendskab til de jødiske love. 16Alligevel har vi indset, at mennesker ikke kan blive accepteret af Gud ved at overholde de jødiske love, men det bliver de ved at tro på, at Jesus er deres Frelser. Derfor har vi også sat vores lid til Jesus. Vi ved, at vi er blevet accepteret af Gud på grund af vores tro på Kristus og ikke ved at overholde de jødiske love. 17Nogle jøder betragter os som store syndere, fordi vi har sat de jødiske love til side for i stedet at blive accepteret på grundlag af, hvad Kristus har gjort for os. Er det sandt, at vi er store syndere, fordi vi har sat vores lid til Kristus i stedet for lovgerninger? Absolut nej! 18Det er kun, hvis jeg går tilbage og genopbygger det system af love, som jeg er blevet løst fra, at jeg virkelig er en synder.
19Også mit liv var engang styret af de jødiske love. Men jeg blev løst fra dem for at kunne leve for Gud. 20Mit gamle liv er korsfæstet med Kristus. Jeg lever ikke, som jeg gjorde før, men nu lever Kristus i mig. Alt, hvad jeg gør, det gør jeg i troen på Guds Søn, som elskede mig og gav sit liv for mig. 21Jeg står fast på, at Gud accepterer os alene på grund af sin nåde. Hvis det var muligt at blive accepteret af Gud ved blot at overholde de jødiske love, så døde Kristus jo til ingen nytte!”
Si Pablo ug ang Uban nga mga Apostoles
1Paglabay sa 14 ka tuig, mibalik ako sa Jerusalem. Kauban ko si Barnabas, ug gidala ko usab si Tito. 2Mibalik ako tungod kay nagpadayag ang Dios kanako nga kinahanglan moadto ako didto. Nakigkita ako sa mga tigdumala sa mga tumutuo, ug sa dihang kami-kami na lang, gisaysay ko kanila kon unsa ang Maayong Balita nga akong giwali sa mga dili Judio. Gibuhat ko kadto kay dili ko buot nga mahimong walay kapuslanan ang akong mga paghago kaniadto ug hangtod karon. 3Nasabtan ko nga uyon sila sa akong giwali, kay bisan dili Judio si Tito nga kauban nako, wala sila mamugos nga tulion siya sumala sa Kasugoan ni Moises. 4Ang mga tawo lang nga nagpakaaron-ingnon nga mga tumutuo ang nagaingon nga kinahanglan siya nga tulion. Kadto nga mga tawo mitipon lang sa mga tumutuo aron panid-an ang atong kagawasan gikan sa Kasugoan ni Moises, nga naangkon nato pinaagi kang Cristo Jesus. Kay gusto nila kitang pugson sa pagsunod sa maong mga sugo. 5Apan wala gayod kami mosunod sa ilang gusto bisan gamay lang, aron maampingan namo alang kaninyo ang kamatuoran nga gitudlo sa Maayong Balita.
6Ang mga kadagkoan sa mga tumutuo didto sa Jerusalem wala gayoy gidugang sa akong gitudlo. (Hinuon walay bali kanako kon kinsa gayod sila, tungod kay sa Dios managsama lang kami.) 7Imbis nga modugang sila sa akong gitudlo, giila nila nga ako mao ang gitugyanan sa Dios sa pagtudlo sa Maayong Balita ngadto sa mga dili Judio, sama usab kang Pedro nga gitugyanan sa pagtudlo ngadto sa mga Judio. 8Kay ang Dios nga naghimo kang Pedro nga apostol alang sa mga Judio mao usab ang naghimo kanako nga apostol alang sa mga dili Judio. 9Busa pagkahibalo sa mga ginaila nga mga tigdumala sa mga tumutuo, nga mao sila si Santiago, Pedro,2:9 Pedro: sa Griego, Cefas. Mao usab ang ngalan ni Pedro. ug Juan, nga gihatagan ako sa Dios niini nga buluhaton, gidawat nila kami ni Barnabas isip ilang mga kauban sa pagtudlo sa Maayong Balita. Ug nagkauyon kami nga kami ni Barnabas magsangyaw sa mga dili Judio ug sila sa mga Judio. 10Ang ila lang gihangyo kanamo mao nga tabangan namo ang kabos nga mga tumutuo didto sa Jerusalem. Ug mao usab kana ang akong gustong buhaton.
Gibadlong ni Pablo si Pedro Didto sa Antioquia
11Unya, sa dihang didto si Pedro sa Antioquia gibadlong ko siya tungod kay sayop ang iyang gibuhat. 12Mao kini ang nahitabo: sa dihang wala pa moabot ang mga tawo ni Santiago, nagakaon si Pedro kauban sa mga dili Judio nga mga tumutuo. Apan pag-abot sa mga tawo ni Santiago, mibulag siya ug dili na siya mokaon uban sa mga dili Judio, kay nahadlok siya nga basin badlongon siya sa Judio nga mga tumutuo nga nagaingon nga ang tanan nga nagatuo kang Cristo kinahanglan mosunod sa Kasugoan ni Moises.2:12 Sumala kanila, kinahanglan ang mga sumusunod ni Cristo mosunod sa tanang mga sugo ni Moises, lakip ang mga sugo bahin sa pagkaon ug uban pa nga mga seremonya. 13Lakip ang uban nga Judio nga mga tumutuo didto sa Antioquia misunod usab kang Pedro bisan nasayran nila nga dili daotan ang mokaon uban sa mga dili Judio. Bisan gani si Barnabas nadala usab sa ilang pagpakaaron-ingnon. 14Sa dihang nakita ko nga wala sila mosunod sa kamatuoran nga gitudlo sa Maayong Balita, gisultihan ko si Pedro atubangan sa tanan. Miingon ako kaniya, “Nganong gibuhat mo kadto? Sama ra nga gipugos mo ang mga dili Judio sa pagsunod sa mga kasugoan sa mga Judio. Ikaw gani mismo nga Judio wala man mosunod sa mga kasugoan sa mga Judio, kondili nagakinabuhi ingon nga usa ka dili Judio.”
Judio o Dili Managsama nga Maluwas kon Motuo
15Natawo kami nga mga Judio, ug lahi kami sa mga dili Judio nga giisip namo kaniadto nga mga makasasala. 16Apan karon nasayran na namo nga gipakamatarong sa Dios ang tawo pinaagi sa iyang pagtuo kang Cristo Jesus ug dili sa pagtuman sa Kasugoan ni Moises. Busa kami usab nga mga Judio mituo kang Cristo Jesus aron pakamatarungon kami sa Dios tungod sa among pagtuo ug dili tungod sa among pagtuman sa Kasugoan. Kay wala gayoy tawo nga pakamatarungon sa Dios pinaagi sa iyang pagtuman sa Kasugoan. 17Karon, kon sa among tinguha nga pakamatarungon kami sa Dios pinaagi sa among pagpakighiusa kang Cristo makita nga kami makasasala, nagkahulogan ba kini nga si Cristo nagatukmod sa pagbuhat ug sala? Dili gayod! 18Apan kon balikan ko na usab ang pagsalig sa Kasugoan nga akong gibiyaan, ako na ang nagapamatuod nga makasasala ako tungod kay gilapas ko ang Kasugoan. 19Ang tinuod, pinaagi sa Kasugoan nasayran ko nga dili nako maangkon ang pagkamatarong pinaagi sa akong pagtinguha sa pagsunod niini. Ug karon nga dili na ako ilalom sa Kasugoan, gawasnon na ako nga magkinabuhi sa Dios. 20Namatay ako kauban ni Cristo sa krus. Dili na ako ang nagakinabuhi karon, kondili si Cristo na ang nagakinabuhi kanako. Ug kining kinabuhi nga akong ginakinabuhi karon mao ang resulta sa akong pagtuo sa Anak sa Dios nga nahigugma kanako ug naghalad sa iyang kinabuhi alang kanako. 21Wala ko gipakawalay pulos ang kalooy sa Dios. Kay kon ang pagtuman sa Kasugoan mao ang pamaagi nga pakamatarungon sa Dios ang tawo, nan walay kapuslanan ang kamatayon ni Cristo.
