Guds lys over Jerusalem og frelse for hans folk
1Herren siger: „Jerusalem, nu kan du snart stråle af lys igen, for der er nyt lys på vej til dig. Min herlighed vil igen skinne på dig. 2Hele jorden er dækket af mørke, og folkeslagene går rundt i blinde. Men du skal få min herlighed at se. Jeg vil lade mit lys skinne på dig. 3Folkeslag og konger vil søge hen imod det lys, der udstråler fra dig.
4Løft dit blik og se dig omkring. Alle dine sønner og døtre vender hjem til dig fra fjerne lande. 5Da stråler dine øjne af lykke, dit hjerte jubler af spænding og glæde. Man kommer sejlende til dig med kostbarheder fra hele verden. 6Lange karavaner af kameler og dromedarer fra Midjan, Efa og Saba styrer imod dig læsset med røgelse og guld, og de lovpriser min storhed. 7Kedars fåreflokke bringes til dig som gave, Nebajots væddere føres til mit alter og anerkendes som offerdyr. Mit herlige tempel udsmykkes med folkenes gaver.
8Hvad er det, der kommer flyvende som skyer, som duer, der vender hjem til dueslaget? 9Det er store skibe, der bringer dine sønner og døtre hjem fra fjerne lande. De er lastet med kostbarheder, medbringer sølv og guld for at ære Herrens navn, Israels hellige Gud, hvis herlighed stråler over dig.
10Fremmede folk skal genopbygge dine byer, og fjerne konger give tilsagn om hjælp. Skønt jeg knuste dig i min vrede, viser jeg dig nu barmhjertighed og nåde. 11Dine porte står åbne døgnet rundt, så konger kan bringe dig gaver fra deres folk. 12De nationer, som nægter at hjælpe dig, går til grunde, og deres indbyggere bliver udslettet. 13Libanons vældige træer bliver bragt til dig, cypresser, enebær- og fyrretræer, til udsmykning af mit hellige tempel, som er min fodskammel.
14De, der før undertrykte dig, kommer nu og bøjer sig ærbødigt for dig. De, som forfulgte dig, kysser dine fødder og kalder Jerusalem for ‚Herrens by’ og Zion for ‚Israels Guds bjerg’.
15Engang var du foragtet og hadet og svigtet af alle, men i fremtiden skal du blive æret og ophøjet og opleve glæde slægt efter slægt. 16Mægtige konger og nationer skal forsyne dig med det bedste, de har, og sørge for alle dine behov. Da vil du endelig for alvor forstå, at jeg, Herren, er din Frelser og Befrier, Israels mægtige Gud. 17Jeg udskifter dit kobber med guld, dit jern med sølv, dit træ med bronze og dine sten med jern. Jeg lader fred og retfærdighed omslutte dig. 18Man skal ikke mere høre om vold og ødelæggelse i landet. Bag dine mure er der tryghed, og på torvene er der lovsang.
19Da har du ikke længere brug for lyset fra solen om dagen og månen om natten, for jeg, Herren, din Gud, skal være dit evighedslys og din herlighed. 20Din nye sol går aldrig ned, og din nye måne aftager ikke, for jeg vil for altid være dit lys. Din sørgetid er til ende. 21Hele dit folk bliver et retskaffent folk, og de skal bo i landet for evigt som en plante, jeg selv har plantet. Det er mit værk, og det bringer mig ære. 22Den mindste familie bliver til en mægtig slægt, den ubetydeligste til et stort folk. Det vil jeg gøre, siger Herren. Når tiden er inde, vil jeg lade det ske i hast.”
Ang Bag-ong Jerusalem
1Bangon, O Jerusalem, ug sidlak sama sa adlaw! Kay miabot na ang imong kaluwasan60:1 kaluwasan: sa literal, suga. ug misidlak na kanimo ang gahom sa Ginoo. 2Tabonan sa bagang kangitngit ang mga nasod sa kalibotan, apan kamo dan-agan sa gahom sa Ginoo. 3Moduol ang mga nasod ug ang ilang mga hari sa imong kahayag. 4Tan-aw sa imong palibot! Nagkatigom na ang imong katawhan. Mamauli na sila kanimo gikan sa layong mga dapit—mora silag mga bata nga gikugos.60:4 mora silag mga bata nga gikugos tungod kay tabangan sila sa mga taga-Persia sa ilang pagpauli. 5Malipay ka gayod inigkakita mo niini. Mag-awas gayod sa kalipay ang imong kasingkasing kay ang mga bahandi sa mga nasod ug sa kadagatan pagadad-on diha kanimo. 6Mapuno ang imong kayutaan sa mga kamelyo sa mga taga-Midian ug mga taga-Efa. Kadtong gikan sa Sheba moabot nga may dalang mga bulawan ug mga insenso aron mosimba sa Ginoo. 7Dad-on kanimo sa mga taga-Kedar ug sa taga-Nebayot ang daghan nilang mga karnero, ug dawaton kini ingon nga halad sa halaran sa Ginoo. Himuon sa Ginoo nga halangdon ang iyang templo. 8-9Molayag ang mga barko nga daw sa mga panganod nga nagalupad, ug daw sa mga salampati nga nagapadulong sa ilang mga salag. Kini nga mga barko alang sa mga nagapuyo sa mga isla nga nagalaom sa Ginoo.60:8-9 sa Ginoo: sa Hebreo, kanako. Pangunahan sila sa mga barko gikan sa Tarshish sa pagdala sa imong katawhan pabalik kanimo gikan sa layong mga dapit. Magadala usab silag mga bulawan ug mga pilak alang sa Ginoo nga imong Dios, ang Balaang Dios sa Israel, kay gipasidunggan ka niya. 10Nagaingon ang Ginoo sa Jerusalem, “Pabarogon sa mga langyaw ang imong mga paril, ug ang ilang mga hari moalagad kanimo. Bisan gisilotan ko ikaw tungod sa akong kasuko, kaloy-an ko ikaw tungod sa akong kaayo. 11Kanunay na unyang abli ang imong pultahan adlaw ug gabii, sa pagdawat sa mga bahandi sa mga kanasoran. Moparada ang mga hari sa pagsulod sa imong gingharian. 12Kay malaglag gayod sa hingpit ang mga nasod o gingharian nga dili moalagad kanimo. 13Ang bahandi sa Lebanon maimo—ang ilang mga kahoy nga pino, enebro, ug sipres—aron sa pagpatahom sa templo nga akong puloy-anan. 14Ang mga kaliwat sa mga nagdaog-daog kanimo moduol kanimo nga magyukbo. Moluhod sa imong tiilan ang tanang mitamay kanimo, ug tawgon ka nila nga ‘Siyudad sa Ginoo,’ o ‘Zion, ang Siyudad sa Balaang Dios sa Israel.’ 15Bisag gisalikway ka ug gidumtan, ug walay nagtagad kanimo kaniadto, himuon ko ikaw nga halangdon hangtod sa kahangtoran, ug ikalipay ka sa tanang henerasyon. 16Atimanon ka sa mga nasod ug sa ilang mga hari sama sa usa ka bata nga gipasuso sa iyang inahan. Unya masayran mo nga ako mao ang Ginoo, ang imong Manluluwas ug Manunubos, ang Makagagahom nga Dios ni Jacob. 17Ilisdan ko ang mga materyales sa imong templo—ang mga bronsi ilisdan kog bulawan, ang mga puthaw ilisdan kog plata, ang mga kahoy ilisdan kog bronsi, ug ang mga bato ilisdan kog puthaw. Ug molungtad diha kanimo ang kalinaw ug pagkamatarong. 18Wala nay kagubot nga mahitabo diha sa imong yuta. Wala nay kalaglagan nga moabot kanimo. Magpalibot kanimo ang kaluwasan nga daw sa paril, ug magadayeg kanako ang mosulod sa imong mga pultahan.
19“Dili mo na kinahanglan ang kahayag sa adlaw ug sa bulan, kay ako, ang Ginoo, mao na ang mahimo nimong kahayag hangtod sa kahangtoran. Ako nga imong Dios mao na ang imong himaya. 20Ako ang mahimo nimong adlaw ug bulan nga dili mosalop; ang imong kahayag hangtod sa kahangtoran. Ug matapos na ang imong mga pag-antos. 21Ang tanan mong katawhan mahimong matarong, ug panag-iyahan nila ang yuta sa Israel hangtod sa hangtod. Gihimo ko sila; sama sila sa tanom nga akong gitanom alang sa akong kadungganan. 22Gamay lang sila, apan modaghan gayod sila. Wala silay katakos, apan mahimo silang gamhanan nga nasod. Ako, ang Ginoo, ang mohimo niini sa madali, sa gitakda nga panahon.”
