De førstefødte tilhører Herren
1Herren gav også Moses følgende befaling: 2„Alle Israels førstefødte sønner skal indvies til mig—også alle førstefødte handyr. De skal tilhøre mig.”
3Så sagde Moses til folket: „Den her dag er en dag, I altid vil huske, for det var den dag, I forlod Egypten og blev reddet ud af slaveriet. Herren førte jer ud ved sin vældige magt og mægtige undere. På den dag må I kun spise brød, der er bagt uden surdej.
4-5Denne dag i aviv13,4-5 Aviv er den første måned i det religiøse år, og det svarer til marts-april. måned skal hvert år fejres til minde om jeres befrielse fra slaveriet i Egypten. Når Herren har ført jer ind i det land, hvor kana’anæerne, hittitterne, amoritterne, hivvitterne og jebusitterne bor—det land, som han lovede jeres forfædre, et land, som ‚flyder med mælk og honning’, så skal I holde påske hvert år i aviv måned. 6-7I syv dage skal I spise usyrnet brød, og den syvende dag skal være en særlig højtidsdag for Herren. I de syv dage højtiden varer, må der ikke findes syrnet brød eller surdej i noget hjem, ja overhovedet ikke inden for landets grænser. 8Hvert år under denne højtid skal I forklare jeres børn, hvad det er, I fejrer—nemlig hvad Herren gjorde for jer, da han reddede jer fra slaveriet i Egypten. 9Denne årlige højtid skal være et konkret tegn, der giver jer identitet som Herrens befriede folk. Den skal være som et mærke på jeres hånd og pande og minde jer om, at I altid skal tænke og handle på Herrens befalinger, for med vældig magt og mægtige undere førte han jer ud af Egypten.
10I skal fejre påske hvert år i aviv måned. 11Og når Herren fører jer ind i kana’anæernes land, som han for længe siden lovede jeres forfædre, 12skal alle jeres førstefødte sønner og førstefødte handyr gives til Herren, fordi det førstefødte tilhører ham. 13Men da æsler er urene dyr, skal I ikke give ham et førstefødt hanæsel. I stedet kan I give ham et lam eller et gedekid. Hvis I vælger ikke at give noget i stedet for æselføllet, skal I brække halsen på det. Og hvis I ikke vil give jeres førstefødte sønner til at tjene Herren, skal I indløse dem med et passende offer, som I giver til Herren i stedet for.
14I fremtiden, når jeres børn spørger: ‚Hvad skal disse indløsningsofre gøre godt for?’ skal I svare dem: ‚Med vældig magt og mægtige undere udfriede Herren os fra slaveriet i Egypten. 15Farao nægtede at lade os rejse, og derfor slog Herren alle de førstefødte sønner i Egypten ihjel tillige med alle de førstefødte handyr. Det er derfor, vi nu giver vores førstefødte sønner og vores førstefødte handyr til Herren, selv om sønnerne kan indløses med et andet offer.’ 16Jeg understreger igen, at denne tradition skal være som et mærke på jeres hånd og pande, et synligt tegn til minde om, at det var Herren, som med sin vældige magt førte jer ud af Egypten.”
Skyen, der går foran folket
17-18Da Farao endelig lod israelitterne rejse, førte Gud dem ikke gennem filistrenes land, skønt det var den mest direkte vej fra Egypten til Kana’ans land. Gud sagde: „Folket kunne miste modet og ønske at vende tilbage til Egypten, når der bliver kampe undervejs.” I stedet førte han dem ad en omvej gennem ørkenen i retning mod Det Røde Hav. Israelitterne forlod Egypten i grupper på 50 familier.13,17-18 Eller: „i række og geled som en marcherende hær.” Meningen er omstridt.
19Moses tog Josefs mumie med sig, for Josef havde ladet Israels ledere sværge på, at man ville tage hans knogler med, når Gud engang førte sit folk ud af Egypten.
20Efter deres første stop i Sukkot slog de lejr ved Etam i udkanten af ørkenen. 21Herren gik selv foran dem, om dagen i form af en skysøjle for at vise dem vej og om natten i form af en ildsøjle for at lyse for dem. På den måde kunne de rejse både om dagen og om natten. 22Skysøjlen forlod dem ikke om dagen, og ildsøjlen forlod dem ikke om natten.
Ang Pagdedikar sa mga Kamagulangan nga Lalaki
1Nagsiling ang Ginoo kay Moises, 2“Idedikar sa akon ang tanan nga kamagulangan nga lalaki sang mga Israelinhon kag ang tanan nga kamagulangan nga sapat. Akon sila.” 3Dayon nagsiling si Moises sa mga tawo, “Dumduma ninyo ini nga adlaw, nga amo ang adlaw nga ginpaguwa kamo sa Egipto halin sa pagkaulipon. Kay ginpaguwa kamo sang Ginoo paagi sa iya gahom. Indi kamo magkaon sang tinapay nga may inugpahabok. 4Dumduma ninyo ini nga adlaw sang bulan sang Abib13:4 Abib: Ang nahauna nga bulan sang Hebreo nga kalendaryo. Natuon ini sa bulan sang Marso kag Abril.—ang adlaw nga ginpaguwa kamo sa Egipto. 5Dapat saulugon ninyo ini kon dal-on na kamo sang Ginoo sa duta sang mga Canaanhon, Hithanon, Amornon, Hivhanon, kag mga Jebusnon. Amo ini ang duta nga ginsumpa sang Ginoo sa inyo mga katigulangan nga ihatag sa inyo. Ini nga duta maayo kag mapatubason.13:5 duta… mapatubason: sa literal, duta nga nagailig ang gatas kag dugos. 6Sa tion sang inyo pagsaulog, magkaon kamo sang tinapay nga wala sing inugpahabok sa sulod sang pito ka adlaw, kag sa ikapito nga adlaw maghiwat kamo sang piesta para sa Ginoo. 7Indi gid kamo magkaon sang tinapay nga may inugpahabok sa sulod sinang pito ka adlaw, kag kinahanglan nga wala gid sing inugpahabok nga makita sa inyo mga balay ukon sa bisan diin sa inyo lugar. 8Sa tion sang inyo pagsaulog, ipaintiendi ninyo sa inyo mga anak nga ginahimo ninyo ini sa pagdumdom sang ginhimo sang Ginoo sang pagguwa ninyo sa Egipto. 9Ini nga piesta daw pareho sa isa ka marka sa inyo mga kamot ukon sa inyo mga agtang nga magapadumdom sa inyo nga dapat ninyo isugid ang mga sugo sang Ginoo, kay ginpaguwa niya kamo sa Egipto paagi sa iya gahom. 10Gani sauluga ninyo ini nga piesta sa natalana nga tion kada tuig.
11“Kon dal-on na gani kamo sang Ginoo sa duta sang mga Canaanhon nga iya ginsumpa nga ihatag sa inyo mga katigulangan kag sa inyo, 12idedikar ninyo sa Ginoo ang kamagulangan nga mga lalaki, tawo man ukon sapat, kay sila iya sang Ginoo. 13Puwede magawad sa Ginoo ang kamagulangan sang inyo mga asno paagi sa pagbaylo sini sang karnero. Pero kon indi ninyo ini paggawaron, kinahanglan nga patyon ang asno paagi sa pagbali sang iya liog. Dapat man ninyo magawad ang inyo kamagulangan nga mga anak nga lalaki. 14Kon sa ulihi magpamangkot ang inyo mga anak kon ngaa ginahimo ninyo ini, silinga sila nga, ‘Paagi sa gahom sang Ginoo ginpaguwa niya kami sa Egipto nga sa diin kami gin-ulipon. 15Sang wala pa kami pagtuguti sang hari nga maglakat, ginpamatay sang Ginoo ang tanan nga kamagulangan nga lalaki sa Egipto, tawo man ukon sapat. Amo ina kon ngaa ginahalad namon sa Ginoo ang tanan nga kamagulangan nga lalaki sang amon mga kasapatan kag ginatubos namon ang amon kamagulangan nga mga anak nga lalaki.’ 16Ini nga seremonya daw pareho sa isa ka marka sa inyo mga kamot ukon sa inyo mga agtang nga magapadumdom sa inyo nga ginpaguwa kamo sang Ginoo sa Egipto paagi sa iya gahom.”
Ang Pagtabok sang mga Israelinhon sa Mapula nga Dagat
17Sang ginpalakat sang hari ang mga Israelinhon, wala sila pagtuytuyi sang Dios sa dalan nga pakadto sa duta sang mga Filistinhon bisan amo ato ang laktod nga dalan. Kay nagsiling ang Dios, “Kon may inaway nga atubangon ang mga Israelinhon, basi magbaylo ang ila hunahuna kag magbalik sila sa Egipto.” 18Gani ginpalibot sila sang Dios sa kamingawan pakadto sa Mapula nga Dagat. Armado ang mga Israelinhon para sa inaway paghalin nila sa Egipto. 19Gindala ni Moises ang mga tul-an ni Jose, suno sa ginpasumpa anay ni Jose nga himuon sang mga Israelinhon. Nagsiling sadto si Jose, “Sigurado nga hilwayon kamo sang Dios. Kon matabo na nga maghalin na kamo sa sini nga lugar, dal-on ninyo ang akon mga tul-an.”
20Paghalin nila sa Sucot, nagkampo sila sa Etam, sa dulunan sang kamingawan. 21Kon adlaw, ginatuytuyan sila sang Ginoo paagi sa panganod nga daw haligi, kag kon gab-i ginatuytuyan sila paagi sa kalayo nga daw haligi nga nagahatag sa ila sang kasanag, agod makapanglakaton sila, adlaw man ukon gab-i. 22Wala gid nagahalin sa unahan sang mga tawo kon adlaw ang panganod nga daw haligi, kag kon gab-i, ang kalayo nga daw haligi.
