Romains 4 – BDS & HLGN

La Bible du Semeur

Romains 4:1-25

1Prenons l’exemple d’Abraham, l’ancêtre de notre peuple, selon la descendance physique. Que pouvons-nous dire à son sujet ? Quelle a été son expérience ? 2S’il a été déclaré juste en raison de ce qu’il a fait, alors certes, il peut se vanter. Mais ce n’est pas ainsi que Dieu voit la chose ! 3En effet, que dit l’Ecriture ? Abraham a eu confiance en Dieu, et Dieu a porté sa foi à son crédit4.3 Paul emploie un terme du vocabulaire commercial qui signifie : imputer, porter au compte de quelqu’un. Dieu a porté l’acte de foi d’Abraham au compte du patriarche et l’a déclaré juste. pour le déclarer juste4.3 Gn 15.6..

4Si quelqu’un accomplit un travail, on lui compte son salaire non pas comme si on lui faisait une faveur, mais d’après ce qui lui est dû. 5Et si quelqu’un n’accomplit pas les œuvres requises par la Loi mais place sa confiance en Dieu qui déclare justes les pécheurs, Dieu le déclare juste en portant sa foi à son crédit. 6De même, David déclare béni l’homme que Dieu déclare juste sans qu’il ait produit les œuvres qu’exige la Loi :

7Ils sont bénis, ceux dont les fautes ont été pardonnées

et dont les péchés ont été effacés !

8Il est béni, l’homme au compte de qui

le Seigneur ne porte pas le péché4.8 Ps 32.1-2.!

9Cette bénédiction est-elle réservée aux seuls circoncis, ou est-elle aussi accessible aux incirconcis ? Nous venons de le dire : Dieu a porté la foi d’Abraham à son crédit pour le déclarer juste. 10A quel moment cela a-t-il eu lieu ? Quand Abraham était circoncis ou quand il était encore incirconcis ? Ce n’est pas quand il était circoncis, mais quand il ne l’était pas encore. 11Et Dieu lui donna ensuite le signe de la circoncision comme sceau de la justice qu’il avait déjà reçue par la foi avant d’être circoncis. Il est devenu ainsi le père de tous ceux qui croient sans être circoncis pour qu’eux aussi soient déclarés justes par Dieu de la même manière. 12Il est aussi devenu le père des circoncis qui ne se contentent pas d’avoir la circoncision, mais qui suivent l’exemple de la foi que notre père Abraham a manifestée alors qu’il était encore incirconcis.

13Car la promesse de recevoir le monde en héritage a été faite à Abraham ou à sa descendance non parce qu’il avait obéi à la Loi, mais parce que Dieu l’a déclaré juste à cause de sa foi. 14En effet, s’il faut être sous le régime de la Loi4.14 Autre traduction : s’il faut obéir à la Loi. pour avoir droit à cet héritage, alors la foi n’a plus de sens et la promesse est annulée. 15Car la Loi produit la colère de Dieu. Or, là où il n’y a pas de Loi, il n’y a pas non plus de transgression. 16Voilà pourquoi l’héritage se reçoit par la foi : c’est pour qu’il soit un don de la grâce. Ainsi, la promesse se trouve confirmée à toute la descendance d’Abraham, c’est-à-dire non seulement à celle qui a la Loi, mais aussi à celle qui partage la foi d’Abraham. Il est notre père à tous, 17comme le dit l’Ecriture : Je t’ai établi pour être le père d’une multitude de peuples4.17 Gn 17.5.. Placé en présence de Dieu4.17 Autre traduction : Il est notre père à tous 17 devant celui en qui il a mis sa confiance, Dieu qui donne…, il mit sa confiance en celui qui donne la vie aux morts et appelle à l’existence ce qui n’existe pas.

18Alors que tout portait au contraire, il a eu confiance, plein d’espérance. Ainsi il est devenu le père d’une multitude de peuples4.18 Gn 17.5. conformément à ce que Dieu lui avait dit : Tes descendants seront nombreux4.18 Gn 15.5..

19Bien qu’il considéra son corps, qui était comme mort – il avait presque cent ans – et celui de Sara, qui ne pouvait plus donner la vie, sa foi ne faiblit pas. 20Au contraire : loin de mettre en doute la promesse et de refuser de croire, il trouva sa force dans la foi, en reconnaissant la grandeur de Dieu4.20 Autre traduction : il fut fortifié dans sa foi et fit ainsi honneur à Dieu. 21et en étant absolument persuadé que Dieu est capable d’accomplir ce qu’il a promis.

22C’est pourquoi, Dieu l’a déclaré juste en portant sa foi à son crédit4.22 Gn 15.6.. 23Or si cette parole : Dieu a porté sa foi à son crédit a été consignée dans l’Ecriture, ce n’est pas seulement pour Abraham4.23 Autre traduction : elle ne concerne pas seulement Abraham.. 24Elle nous concerne nous aussi. Car la foi sera aussi portée à notre crédit, à nous qui plaçons notre confiance en celui qui a ressuscité Jésus notre Seigneur ; 25il a été livré pour nos fautes, et il est ressuscité pour que nous soyons déclarés justes4.25 Autre traduction : ressuscité parce qu’il avait accompli l’œuvre par laquelle nous sommes déclarés justes..

Ang Pulong Sang Dios

Roma 4:1-25

Si Abraham Bilang Halimbawa

1Bilang halimbawa kon paano ginapakamatarong sang Dios ang tawo, tan-awa bala ninyo si Abraham nga amay naton nga mga Judio. 2Kon ginpakamatarong siya sang Dios tungod sang iya maayo nga mga binuhatan, kuntani may ipabugal siya. Pero ang matuod, wala siya sing may ipabugal sa Dios. 3Nahibaluan ta ini tungod nga nagasiling ang Kasulatan, “Nagtuo si Abraham sa Dios, kag tungod sang iya pagtuo ginpakamatarong siya sang Dios.”4:3 Gen. 15:6. 4Ang tawo nga nagaobra ginasuhulan. Ang suhol indi makabig nga regalo tungod kay iya ini ginpangabudlayan. 5Pero ginpakamatarong kita sang Dios tungod sa aton pagtuo sa iya nga nagapakamatarong sa makasasala, kag indi tungod sa aton maayo nga mga binuhatan. 6Amo man ini ang buot silingon ni David sang nagsiling siya nga bulahan ang tawo nga ginpakamatarong sang Dios indi tungod sa iya maayo nga mga binuhatan.

7Nagsiling siya,

“Bulahan ang mga tawo nga ang ila mga paglapas ginpatawad,

nga ang ila mga sala wala na ginadumdom sang Dios.

8Bulahan ang tawo nga ang iya mga sala indi na gid pag-isipon sang Ginoo kontra sa iya.”4:8 Salmo 32:1-2.

9Ining mga ginhambal ni David indi lang para sa mga Judio, kundi para man sa mga indi Judio. Nahibaluan ta ini tungod nga nasambit na namon ang Kasulatan nga nagasiling, “Nagtuo si Abraham sa Dios, kag tungod sang iya pagtuo ginpakamatarong siya sang Dios.” 10San-o bala ini natabo? Indi bala ang pagpakamatarong sa iya natabo sa wala pa siya matuli? 11Gintuli siya sang ulihi bilang tanda nga ginpakamatarong siya sang Dios tungod sang iya pagtuo sa wala pa siya matuli. Amo ina nga si Abraham nangin amay4:11 amay: buot silingon, espirituhanon nga amay. sang tanan nga wala natuli pero nagatuo sa Dios; kag tungod sa ila pagtuo ginpakamatarong sila sang Dios. 12Si Abraham amay man sang mga tinuli, indi tungod lang sang ila nga pagkatinuli, kundi tungod nga nagatuo sila subong nga nagtuo ang aton amay nga si Abraham sa wala pa siya matuli.

Ang Promisa sang Dios Nabaton Paagi sa Pagtuo

13Sang una, nagpromisa ang Dios kay Abraham kag sa iya mga kaliwat nga ang kalibutan mangin ila. Ginpromisa ini indi tungod nga gintuman ni Abraham ang Kasuguan, kundi tungod nga ginpakamatarong siya paagi sa iya pagtuo. 14Kon ang mga nasakop sa Kasuguan4:14 ang mga nasakop sa Kasuguan: buot silingon, ang mga Judio nga nagahimulat nga magsunod sa Kasuguan ni Moises. amo lang ang makabaton sang ginpromisa sang Dios, wala sing pulos ang aton pagtuo sa Dios, kag amo man ang promisa sang Dios.4:14 amo man ang promisa sang Dios: buot silingon nga mangin wala sing pulos ang promisa sang Dios kay wala sing may makatuman sang Kasuguan. 15Ang Kasuguan amo ang kabangdanan kon ngaa ginapaagom sang Dios ang iya kaakig. Kon wala sing Kasuguan, wala man sing paglapas.

16Gani ang promisa sang Dios ginabasi sa pagtuo, agod mangin regalo sang Dios kag mangin pamatuod nga ini mabaton sang tanan nga kaliwat ni Abraham—indi lamang sa mga Judio nga nasakop sa Kasuguan kundi sa mga indi Judio nga nagatuo man pareho kay Abraham. Kay si Abraham amo ang amay sang tanan nga nagatuo, Judio man ukon indi. 17Nagasiling ang Dios sa Kasulatan, “Ginhimo ko ikaw nga amay sang madamo nga mga nasyon.”4:17 Gen. 17:5. Gani sa atubangan sang Dios, si Abraham aton amay. Kag ang Dios nga gintuohan ni Abraham amo man ang Dios nga nagahatag sang kabuhi sa mga patay4:17 patay: pareho sa patay si Abraham kag si Sara kay tigulang na sila kag baw-as si Sara. kag nagatuga sang mga butang nga wala pa. 18Bisan wala na gid sing paglaom nga mangin amay, nagtuo gihapon si Abraham kag padayon nga naglaom nga tumanon sang Dios ang iya ginpromisa sa iya nga siya mangin amay. Gani sa iya pagtuo, nangin amay siya sang madamo nga mga nasyon, suno gid sa ginsiling sang Dios sa iya nga, “Pareho man kadamo sa mga bituon ang imo mga kaliwat.”4:18 Gen. 15:5. 19Sang nagpromisa ang Dios kay Abraham, mga 100 na ka tuig ang iya edad, kag nahibaluan niya nga tigulang na siya kag imposible nga makapabata pa. Nahibaluan man niya nga ang iya asawa indi makabata tungod nga baw-as si Sara. Pero wala nagluya ang iya pagtuo sa Dios. 20Wala gid siya nagduhaduha sa promisa sang Dios, kundi nagtuo siya. Gani ginpabakod siya sang Dios. Kag gindayaw niya ang Dios 21tungod nga nagsalig gid siya nga sarang ang Dios magtuman sang iya ginpromisa. 22Gani tungod sa pagtuo ni Abraham ginpakamatarong siya sang Dios. 23Pero ang ginsulat sa Kasulatan nga “ginpakamatarong siya” ginsulat indi lang para kay Abraham, 24kundi para man sa aton. Pakamatarungon man kita kon nagatuo kita sa nagbanhaw kay Jesus nga aton Ginoo. 25Ginpatay si Jesus tungod sa aton mga sala, kag ginbanhaw siya agod pakamatarungon kita.