Jérusalem est en ruine
1Psaume d’Asaph79.1 Voir note 50.1..
O Dieu ! Des peuples étrangers ╵ont pénétré dans ton domaine,
ils ont rendu impur ton temple saint,
ils ont fait de Jérusalem ╵un tas de ruines79.1 Voir 2 R 25.8-10 ; 2 Ch 36.17-19 ; Jr 52.12-14..
2Ils ont livré
les corps de tes serviteurs aux rapaces,
la chair de ceux qui te sont attachés
aux animaux sauvages.
3Ils ont versé des flots de sang
tout autour de Jérusalem
sans qu’il y ait personne ╵pour enterrer les morts.
4Nos voisins nous insultent,
et ceux qui nous entourent ╵se moquent de nous et nous raillent.
5Jusques à quand, ô Eternel, ╵seras-tu sans cesse irrité ?
Et ton ardente indignation ╵brûlera-t-elle comme un feu ?
6Déverse ta fureur ╵sur les peuples païens,
ceux qui ne te connaissent pas,
sur les royaumes
qui ne t’invoquent pas,
7car ils ont dévoré Jacob79.7 Jacob est mis ici pour le peuple d’Israël (Gn 32.28).,
et ils ont ravagé ╵le lieu de sa demeure79.7 Voir Jr 10.25..
8Ne tiens plus compte de nos fautes du passé !
Que tes compassions ╵sans tarder nous assistent,
car nous sommes tombés bien bas.
9Accorde-nous ton aide, ╵ô Dieu, notre Sauveur,
pour l’honneur de ton nom !
Délivre-nous, pardonne nos péchés
à cause de ce que tu es !
10Pourquoi les autres peuples diraient-ils :
« Où est leur Dieu79.10 Voir 42.4, 11 ; Jr 2.17 ; Mi 7.10 ; Ml 2.17. ? »
Montre-leur sous nos yeux,
que tu demandes compte ╵du meurtre de tes serviteurs !
11Que les plaintes des prisonniers ╵parviennent jusqu’à toi !
Et que les condamnés à mort
soient sauvés par ton bras puissant !
12Rends en plein cœur à nos voisins, ╵et au septuple79.12 Sept est le nombre exprimant la plénitude, donc ici la rétribution complète (Gn 4.15 ; Pr 6.31).,
l’insulte qu’ils t’ont infligée, ╵ô Eternel !
13Et nous, ton peuple, le troupeau ╵dont tu es le berger,
nous te célébrerons toujours,
et nous publierons tes louanges ╵au cours de tous les âges.
สดุดี 79
(บทสดุดีของอาสาฟ)
1ข้าแต่พระเจ้า ชนชาติทั้งหลายได้รุกรานกรรมสิทธิ์ของพระองค์
พวกเขาทำให้พระวิหารศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์เป็นมลทิน
พวกเขาทำให้เยรูซาเล็มกลายเป็นซากปรักหักพัง
2พวกเขาปล่อยให้ศพผู้รับใช้ของพระองค์
เป็นอาหารของฝูงนกในอากาศ
ให้เนื้อประชากรของพระองค์ตกเป็นอาหารของสัตว์ร้ายในแผ่นดิน
3พวกเขาทำให้เลือดหลั่งรินทั่วเยรูซาเล็ม
ดั่งน้ำนอง
ไม่มีใครสักคนที่จะจัดการฝังศพ
4ข้าพระองค์ทั้งหลายตกเป็นคำเปรียบเปรยของเพื่อนบ้าน
เป็นที่ดูหมิ่นและเยาะเย้ยของชนชาติโดยรอบ
5อีกนานเพียงใด ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า? พระองค์จะทรงพระพิโรธไปตลอดกาลหรือ?
อีกนานเพียงใดที่ความหึงหวงของพระองค์จะเผาผลาญดั่งไฟ?
6ขอทรงเทพระพิโรธลงเหนือชนชาติทั้งหลาย
ที่ไม่ยอมรับพระองค์
ลงเหนืออาณาจักรต่างๆ
ที่ไม่ยอมร้องทูลโดยออกพระนามของพระองค์
7เพราะพวกเขาได้กลืนกินยาโคบ
และทำลายล้างภูมิลำเนาของเขา
8ขออย่าทรงให้โทษบาปของบรรพบุรุษมาตกกับข้าพระองค์ทั้งหลาย
ขอพระเมตตามาถึงข้าพระองค์ทั้งหลายโดยเร็ว
เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายตกต่ำที่สุด
9ข้าแต่พระเจ้าองค์พระผู้ช่วยให้รอดของข้าพระองค์ทั้งหลาย ขอทรงช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายเถิด
เพื่อเห็นแก่เกียรติสิริแห่งพระนามของพระองค์
โปรดช่วยกู้และอภัยบาปของข้าพระองค์ทั้งหลาย
เพื่อเห็นแก่พระนามของพระองค์
10เหตุใดจะให้ชนชาติต่างๆ พูดได้ว่า
“พระเจ้าของพวกเขาอยู่ที่ไหน?”
ต่อหน้าต่อตาของเรา ขอให้ชนชาติทั้งหลายรับรู้โดยทั่วกันว่า
พระเจ้าทรงแก้แค้นแทนโลหิตที่หลั่งรินของผู้รับใช้ของพระองค์
11ขอให้เสียงครวญครางของเหล่านักโทษมาถึงต่อหน้าพระองค์
โดยอานุภาพแห่งพระกรของพระองค์
ขอทรงไว้ชีวิตผู้ถูกสั่งประหาร
12ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงแก้แค้นบรรดาคนที่อยู่ล้อมรอบข้าพระองค์
ซึ่งกำลังลบหลู่พระองค์ให้รับโทษหนักถึงเจ็ดเท่า
13แล้วข้าพระองค์ทั้งหลายผู้เป็นประชากรของพระองค์
เป็นแกะแห่งทุ่งหญ้าของพระองค์
จะสรรเสริญพระองค์เป็นนิตย์
ข้าพระองค์ทั้งหลายจะสรรเสริญเทิดทูนพระองค์สืบไปทุกชั่วอายุ
