Le triomphe du Dieu victorieux
1Au chef de chœur. Psaume de David. A chanter. Cantique.
2Que Dieu se lève ! ╵Et voici : ses adversaires ╵sont dispersés !
Ses ennemis ╵fuient devant lui68.2 Voir Nb 10.35..
3Tu les dissipes68.3 Les versions anciennes ont : ils se dissipent. ╵comme une fumée se dissipe,
comme la cire ╵qui fond au feu !
Ainsi périssent devant Dieu ╵tous les méchants.
4Alors les justes ╵se réjouiront,
et ils seront ╵dans l’allégresse devant Dieu.
Oui, ils seront remplis de joie.
5Chantez à Dieu ! ╵Louez-le par vos chants !
Frayez la voie ╵de celui qui chevauche les nuées68.5 Le mot hébreu qui signifie plaines peut être rapproché d’un terme assyro-babylonien qui signifie nuages. L’expression celui qui chevauche les nuées se retrouve à Ougarit. Dieu est comparé à un chef d’armée qui chevauche à la tête de ses troupes et auquel, selon l’habitude antique, on prépare le chemin pour en ôter tout obstacle (Es 40.3). Les v. 1-18 décrivent la marche triomphale de Dieu, du Sinaï (sous Moïse) au mont Sion (sous David). !
Son nom est « l’Eternel ».
Exultez de joie devant lui !
6Il est le père ╵des orphelins, ╵le défenseur des veuves.
Oui, tel est Dieu ╵dans sa sainte demeure.
7Dieu accorde aux gens seuls ╵une famille.
Il donne aux prisonniers ╵de sortir libres, dans la joie.
Seuls les rebelles ╵sont confinés ╵dans un désert aride.
8O notre Dieu, ╵quand tu sortis ╵en tête de ton peuple68.8 Les v. 8-9 reprennent en partie le cantique de Débora (Jg 5.4-5).,
quand tu marchas ╵dans le désert,
Pause
9la terre alors trembla68.9 Voir Ex 19.18., ╵le ciel fondit en eau, ╵devant Dieu, le Dieu du mont Sinaï,
devant Dieu, le Dieu d’Israël.
10Tu répandis, ô Dieu, ╵une pluie bienfaisante
pour affermir le peuple68.10 D’autres comprennent : le pays. ╵qui t’appartient ╵alors qu’il était épuisé.
11Ton peuple habite dans le lieu
que tu as préparé, ╵ô Dieu, dans ta bonté,
pour que les pauvres s’y installent.
12Le Seigneur dit un mot,
et aussitôt les messagères ╵d’une bonne nouvelle ╵font une armée nombreuse68.12 Il s’agit de la foule des femmes annonçant la bonne nouvelle de la victoire de Dieu sur les habitants de Canaan (voir Ex 23.22-23, 27-28, 31 ; Dt 7.10-24 ; etc.)..
13Les rois des armées ennemies
s’enfuient et c’est la débandade.
Celles qui sont restées ╵à la maison
partagent le butin.
14Allez-vous rester au repos ╵auprès des bergeries68.14 auprès des bergeries: autre traduction : dans vos foyers. ?
Les ailes de la colombe sont argentées
et son plumage est jaune d’or68.14 Il s’agit, selon certains, des enseignes des armées au combat, selon d’autres, du butin dont on dresse l’inventaire. Selon d’autres encore, il pourrait s’agir de l’oiseau voyageur qui apporte la nouvelle de la victoire..
15Lorsque le Tout-Puissant ╵y dispersa les rois,
il neigeait sur le mont Tsalmôn68.15 Selon certains, une montagne près de Sichem (Jg 9.46-48), selon d’autres, le djebel Druze, un mont volcanique à l’est du Basan, au nord-est du lac de Galilée..
16Vous, montagnes sublimes, ╵monts du Basan68.16 Situé à l’est de la mer de Galilée, avec ses montagnes imposantes aux parois de basalte et aux nombreux sommets.,
monts aux cimes nombreuses, ╵monts du Basan,
17pourquoi jalousez-vous, ╵monts aux cimes nombreuses,
le mont choisi par Dieu ╵pour résidence68.17 C’est-à-dire le mont Sion. ?
Néanmoins l’Eternel ╵y habitera pour toujours.
18Les chars de Dieu ╵sont innombrables,
il y en a des milliers ╵et des milliers68.18 Voir 2 R 6.17 ; Ha 3.8, 15.,
et l’Eternel ╵est parmi eux.
Il est venu ╵du Sinaï ╵jusqu’à son sanctuaire68.18 Texte difficile. Autre traduction : le Seigneur est parmi eux et le Sinaï dans le sanctuaire..
19Tu es monté sur la hauteur, ╵tu as emmené des captifs.
Et tu as prélevé des dons68.19 La version syriaque a : tu as fait des dons aux hommes. La citation de ce verset en Ep 4.8 contient la même idée. ╵parmi les hommes,
et même parmi les rebelles, ╵pour ta demeure, ╵Eternel Dieu.
20Béni soit le Seigneur ╵jour après jour,
car il nous prend en charge, ╵ce Dieu qui est notre sauveur.
Pause
21Dieu est pour nous ╵un Dieu qui sauve !
L’Eternel, le Seigneur, ╵peut nous délivrer de la mort.
22Mais Dieu fracassera ╵le crâne de ses ennemis,
la tête chevelue ╵des hommes dont la conduite est coupable.
23Le Seigneur a déclaré : des monts du Basan, ╵je les ramènerai,
je les ramènerai ╵des profondeurs marines,
24afin que tu baignes tes pieds ╵dans le sang de ses ennemis,
et que tes chiens ╵prennent leur part à la curée.
25On voit arriver ton cortège, ô Dieu,
oui, le cortège ╵de mon Dieu, mon Roi, ╵dans le lieu saint68.25 Autre traduction : parmi le peuple saint..
26Les chanteurs sont en tête, ╵les musiciens en queue,
ils viennent au milieu ╵de jeunes filles, ╵battant du tambourin.
27Bénissez Dieu ╵dans vos rassemblements,
bénissez le Seigneur, ╵vous, issus d’Israël68.27 L’hébreu a : la source d’Israël, ce qui pourrait aussi s’appliquer au sanctuaire (voir Za 13.1). !
28En tête marche Benjamin, ╵le plus petit,
puis les chefs de Juda, ╵avec leurs grandes troupes,
les chefs de Zabulon ╵et ceux de Nephtali68.28 Selon un manuscrit hébreu. Le sens du texte hébreu traditionnel est obscur..
29Ton Dieu a décidé ╵de te prodiguer de la force68.29 Certains traduisent d’après quelques manuscrits hébreux, l’ancienne version grecque et la version syriaque : manifeste ta force, ô Dieu..
Veuille accomplir avec puissance, ╵ô Dieu, ╵tes œuvres envers nous,
30depuis ton sanctuaire ╵qui domine Jérusalem !
Des rois t’y apporteront leurs présents.
31Menace-le, ╵le crocodile ╵qui se tapit parmi les joncs,
de même que le troupeau des taureaux, ╵avec les veaux des peuples,
et qu’ils viennent se prosterner ╵en offrant leurs lingots d’argent.
Disperse-les, ces peuples ╵aimant la guerre !
32De nobles messagers68.32 D’après les versions anciennes. Hébreu de sens incertain. ╵arrivent de l’Egypte,
les Ethiopiens accourent, ╵les mains tendues vers Dieu.
33Royaumes de la terre, ╵chantez à Dieu !
Louez le Seigneur par vos chants !
Pause
34Oui, chantez en l’honneur ╵de celui qui chevauche dans les cieux, ╵les cieux antiques,
et qui fait résonner sa voix, ╵une voix éclatante.
35Proclamez de Dieu la puissance !
Il est majestueux ╵au-dessus d’Israël,
et sa puissance éclate ╵dans les nuées.
36Que tu es redoutable, ô Dieu, ╵depuis ton sanctuaire !
Lui, il est le Dieu d’Israël ╵et il donne à son peuple ╵force et puissance.
Béni soit Dieu !
سرود پيروزی
1ای خدا، برخيز و دشمنانت را پراكنده ساز. بگذار آنانی كه از تو نفرت دارند از حضور تو بگريزند. 2چنانكه دود در برابر باد پراكنده میشود، همچنان تو ايشان را پراكنده ساز؛ همانگونه كه موم در مقابل آتش گداخته میشود، همچنان بگذار گناهكاران در حضورت نابود شوند. 3اما نيكوكاران شادی كنند و در حضور تو خوشحال باشند؛ از شادی فرياد برآورند و خوش باشند.
4در وصف خدا سرود بخوانيد. نام او را ستايش كنيد. برای او كه بر ابرها سوار است، راهی درست كنيد. نام او خداوند است! در حضورش شادی كنيد!
5خدايی كه در خانهٔ مقدس خود ساكن است، پدر يتيمان و دادرس بيوهزنان میباشد. 6او بیكسان و آوارگان را در خانهها ساكن میگرداند و اسيران را آزاد میسازد. اما ياغيان در زمين خشک و بیآب ساكن خواهند شد.
7-8ای خدای اسرائيل، وقتی تو قوم برگزيدهٔ خود را هدايت كردی و از ميان بيابان عبور نمودی، زمين تكان خورد و آسمان باريد و كوه سينا از ترس حضور تو به لرزه افتاد. 9ای خدا، تو نعمتها بارانيدی و قوم برگزيدهٔ خود را كه خسته و ناتوان بودند، نيرو و توان بخشيدی. 10جماعت تو در زمين موعود ساكن شدند و تو ای خدای مهربان، حاجت نيازمندان را برآوردی.
11خداوند كلام را اعلان كرد و كسانی كه آن را بشارت دادند عدهٔ بیشماری بودند؛ كلام او اين است: 12«پادشاهان و سپاهيانشان بشتاب میگريزند! زنانی كه در خانه هستند غنايم جنگی را بين خود قسمت میكنند. 13آنها اگرچه روزی فقير و بينوا بودند، اما اينک خوشبخت و ثروتمندند و خود را مانند كبوتری كه بالهايش نقرهفام و پرهايش طلايی است با زر و زيور آراستهاند.» 14خدای قادر مطلق پادشاهانی را كه دشمن اسرائيل بودند مانند دانههای برف كه در جنگلهای كوه صلمون آب میشود، پراكنده و محو ساخت.
15-16ای کوههای عظيم باشان، ای سلسله جبال بزرگ كه قلههای بلند داريد، چرا با حسرت به اين كوهی كه خدا برای مسكن خود برگزيده است نگاه میكنيد؟ به يقين خداوند تا به ابد در آن ساكن خواهد بود.
17خداوند در ميان هزاران هزار عرابه از كوه سينا به خانهٔ مقدس خويش كه در كوه صهيون است، رفته است. 18او به عالم بالا صعود نموده عدهٔ زيادی را با خود به اسارت برده است. از ميان آدميان، حتی از كسانی كه زمانی ياغی بودهاند، بخششها گرفته است. خداوند در ميان ما ساكن خواهد شد.
19شكر و سپاس بر خداوندی كه هر روز متحمل بارهای ما میشود و خدايی كه نجات ماست. 20او نجات دهندهٔ ماست و ما را از مرگ میرهاند.
21خدا سر دشمنانش را كه در گناه زندگی میكنند، خرد خواهد كرد. 22-23خداوند میفرمايد: «دشمنان شما را از باشان و از اعماق دريا باز خواهم آورد تا در ميان خون ريخته شدهٔ آنان راه برويد و سگها خون ايشان را بخورند.»
24ای خدايی كه پادشاه و خداوند من هستی، همهٔ قومها حركت پيروزمندانهٔ تو را به سوی خانهٔ مقدست ديدهاند. 25سرايندگان در پيش و نوازندگان در عقب و دوشيزگان در وسط آنان دفزنان حركت میكنند. 26همهٔ مردم اسرائيل خدا را حمد گويند. ای فرزندان يعقوب، خداوند را ستايش كنيد. 27قبيلهٔ كوچک «بنيامين» پيشاپيش ستايشكنندگان خدا در حركت است؛ بعد از او رهبران قبيلهٔ «يهودا» با دستههای خود، سپس بزرگان قبيلهٔ «زبولون» و «نفتالی» حركت میكنند.
28ای خدا، نيروی خود را برای ما به کار ببر، همانگونه كه در گذشته اين كار را كردی. 29به احترام خانهٔ تو در اورشليم، پادشاهان هدايا نزد تو خواهند آورد. 30مصر، آن حيوان وحشی را كه در ميان نيزارها ساكن است، توبيخ نما. قومهای جهان را كه همچون رمههای گاو و گوساله هستند، سرزنش كن تا به فرمان تو گردن نهند و نقرههای خود را به تو تقديم كنند. اقوامی را كه جنگ را دوست میدارند، پراكنده ساز. 31مصر هدايا به دست سفيران خود خواهد فرستاد و حبشه دست دعا به سوی خداوند دراز خواهد كرد.
32-33ای سرزمينهای جهان، برای خدای ازلی و ابدی كه در آسمانها نشسته است، سرود بخوانيد؛ خداوند را كه با صدای بلند و نيرومند سخن میگويد، ستايش كنيد. 34قدرت خدا را توصيف نماييد خدايی كه شكوه و جلالش بر اسرائيل است و قوتش در آسمانها پابرجاست. 35چه سهمناک است خداوند در مكان مقدس خويش! خدای اسرائيل به قوم برگزيدهٔ خود قوت و عظمت میبخشد. او را شكر و سپاس باد!
