Mon Dieu, délivre-moi !
1Au chef de chœur. Sur la mélodie de « Ne détruis pas ! ». Cantique59.1 Signification incertaine. composé par David, lorsque Saül envoya cerner sa maison pour le faire mourir59.1 Voir 1 S 19.11-13..
2O mon Dieu ! délivre-moi ╵de mes ennemis !
Mets-moi à l’abri sur les hauteurs ╵hors de portée de mes agresseurs.
3Délivre-moi de ces gens ╵aux agissements iniques,
et viens me sauver ╵de ces hommes sanguinaires !
4Car les voici qui me guettent,
des hommes cruels ╵contre moi complotent
sans que j’aie commis de faute, ╵sans que j’aie péché, ╵Eternel.
5Sans que j’aie fait aucun mal, ╵voici qu’ils accourent, ╵et qu’ils se préparent.
Réveille-toi, viens à moi ╵et regarde !
6Eternel, ╵ô Dieu des armées célestes, ╵toi, Dieu d’Israël,
interviens ╵pour punir tous ces païens !
N’aie pas de pitié ╵pour ces traîtres malfaisants.
Pause
7Le soir, ils reviennent, ╵en grondant comme des chiens59.7 Il faut penser aux chiens sauvages qui, en Orient, rôdent par bandes aux abords des villes, à la recherche de nourriture.,
rôdant autour de la ville.
8Ils ont la bave à la bouche,
leurs propos sont des épées.
Ils se disent : ╵« Qui peut nous entendre ? »
9Mais toi, Eternel, ╵tu ris de ces gens,
tu te moques ╵de tous ces païens.
10Toi qui es ma force, ╵c’est vers toi que je regarde.
Oui, Dieu est ma forteresse.
11Dieu qui m’aime ╵viendra au-devant de moi59.11 Autres traductions : Dieu viendra vers moi avec son amour, ou : Dieu fera venir son amour vers moi.,
Dieu m’offrira en spectacle ╵tous mes ennemis.
12Ne les extermine pas59.12 Si Dieu les punissait par une destruction soudaine, ils seraient vite oubliés. Leur châtiment doit servir d’avertissement au peuple., ╵de peur que mon peuple oublie,
mais, par ta puissance, ╵secoue-les, renverse-les,
toi qui es Seigneur, ╵notre bouclier.
13Toutes leurs paroles ╵ne sont que péché.
Qu’ils soient pris au piège ╵de leur propre orgueil,
pour tous leurs mensonges ╵et pour leurs malédictions !
14Détruis-les dans ta colère, ╵détruis-les, qu’ils ne soient plus !
Alors on saura ╵que Dieu règne sur Jacob,
jusqu’aux confins de la terre !
Pause
15Le soir, ils reviennent, ╵en grondant comme des chiens,
rôdant autour de la ville ;
16çà et là, ils errent ╵en quête de proie.
S’ils ne sont pas rassasiés, ╵ils y passeront la nuit.
17Moi, je chanterai ta force
et, dès le matin, ╵j’acclamerai ton amour,
car tu es pour moi ╵une forteresse,
tu es mon refuge ╵quand je suis dans la détresse !
18Je veux donc te célébrer ╵par mes chants, ╵toi qui es ma force.
Oui, Dieu est ma forteresse : ╵c’est un Dieu qui m’aime.
1Een waardevol lied van David voor de koordirigent. Te zingen op de wijs van: ‘Vernietig niet.’ Hij schreef dit lied nadat Saul zijn huis had omsingeld met de bedoeling hem te doden.
2O mijn God, bevrijd mij toch van mijn vijanden.
Bescherm mij tegen hen die mij naar het leven staan.
3Red mij uit de handen van deze zondaars
en bewaar mij voor deze mannen die mijn bloed willen zien.
4Kijk maar, zij staan mij naar het leven,
zij sturen de sterksten eropuit om mij te vermoorden.
Ik heb toch niet tegen U gezondigd, Here?
5Zonder dat er aanleiding toe is,
komen zij op mij af.
Word toch wakker, kijk dan en kom mij te hulp.
6Here, U bent de God van de hemelse legers,
de God van mijn volk Israël.
Kom en straf alle ongelovigen.
Schenk uw genade niet aan verraderlijke zondaars.
7Elke avond komen zij terug
en lopen als huilende honden door de stad.
8Zij bespotten U en mij,
hun woorden zijn een aanval op wat heilig is.
Zij denken dat niemand dat hoort.
9U, Here, lacht hen uit!
U bespot al die ongelovigen.
10U bent al mijn kracht!
Ik let alleen op U,
want God is als een burcht voor mij,
bij Hem kan ik schuilen.
11Mijn God van liefde en trouw zal mij tegemoetkomen.
God, laat mij met blijdschap neerzien
op al die mensen die het mij moeilijk maakten.
12Dood hen niet, want dan zou mijn volk hen vergeten.
Maar laat hen door uw ingrijpen doelloos ronddwalen.
Laat hen maar vallen, o Here,
achter U kunnen wij wegschuilen.
13Alles wat zij zeggen, is zonde.
Zij denken dat zij onaantastbaar zijn.
Neem hen gevangen om die hoogmoed,
maar ook om de vloeken en leugens die zij uitspreken.
14Vernietig hen in uw toorn,
dood hen zodat wij hen nooit meer zullen zien
en zij er niet meer zijn.
Dan zullen zij beseffen dat God regeert in Israël
en ook in de rest van de wereld.
15Elke avond komen zij terug
en lopen als huilende honden door de stad.
16Zij zwerven rond om eten te vinden
en als zij niet genoeg vinden,
worden zij agressief.
17Maar ik wil uw kracht bezingen.
Reeds ʼs morgens vroeg jubel ik het uit
over uw goedheid en trouw.
Want U bent voor mij als een burcht,
een wijkplaats voor als het mij te moeilijk wordt.
18Mijn God, U bent mijn sterkte,
voor U wil ik lofliederen zingen.
God is voor mij een veilige burcht,
Hij betoont mij zijn goedheid en trouw.
