Un linceul n’a pas de poches
1Au chef de chœur. Un psaume des Qoréites49.1 Voir note 42.1..
2O vous, tous les peuples, ╵écoutez ceci !
Habitants du monde, ╵prêtez attention,
3vous, gens d’humble condition ╵et vous, gens de haute condition,
vous, les hommes riches ╵comme vous les pauvres !
4De ma bouche sortent ╵des paroles sages,
et mon cœur médite ╵des propos sensés.
5Mon oreille écoute ╵des proverbes sages.
Au son de la lyre, ╵je vais révéler ╵le sens d’une énigme.
6Pourquoi donc craindrais-je, ╵aux jours du malheur,
où je suis environné ╵des méfaits des fourbes ?
7Ils ont foi en leur fortune
et ils tirent vanité ╵de leurs immenses richesses.
8Aucun homme, cependant, ╵ne peut racheter un autre.
Aucun ne saurait payer ╵à Dieu sa propre rançon.
9Car le rachat de leur vie ╵est bien trop coûteux.
Il leur faut, à tout jamais, ╵en abandonner l’idée.
10Vivront-ils toujours ?
Eviteront-ils la fosse ?
11On voit bien mourir le sage,
et le sot et l’insensé ╵vont périr également,
en laissant leurs biens à d’autres.
12Cependant, ils s’imaginent ╵que leurs maisons vont durer ╵jusque dans l’éternité49.12 Selon le texte hébreu. Les anciennes versions grecque et syriaque ont : cependant leur tombe sera leur maison pour toujours, leur demeure pour des générations.
et que leurs demeures ╵seront à l’abri du temps ╵pendant des générations,
eux qui voulaient que leurs terres ╵soient appelées de leur nom.
13L’homme le plus honoré ╵ne vit pas longtemps :
car il est semblable aux animaux ╵qui doivent périr49.13 Dans l’ancienne version grecque et la version syriaque, les v. 13 et 21 sont identiques..
14Tel est l’avenir de ceux ╵qui leur font confiance,
qui approuvent leurs discours49.14 Autre traduction : telle est leur voie, leur folie, et ceux qui les suivent approuvent leurs discours..
Pause
15On les pousse vers la tombe ╵comme un troupeau de moutons,
et la mort se repaît d’eux.
Au matin, les hommes droits ╵vont les piétiner.
Loin de leur demeure, ╵au séjour des morts, ╵leur beauté s’évanouira.
16Mais Dieu me délivrera ╵du séjour des morts,
car il me prendra.
Pause
17Ne sois donc pas alarmé ╵quand un homme s’enrichit,
quand tu vois le luxe ╵s’étaler dans sa maison.
18Car, lorsqu’il mourra, ╵il n’emportera ╵rien de ce qu’il possédait :
ses biens ne le suivront pas49.18 Voir 1 Tm 6.7..
19Pendant sa vie il pouvait ╵se dire béni
– et les gens vous louent ╵lorsque tout va bien pour vous – ,
20il lui faudra bien rejoindre ╵ses ancêtres décédés
qui, jamais plus, ne verront ╵briller la lumière.
21L’homme le plus honoré, ╵s’il n’a pas d’intelligence,
est semblable aux animaux ╵qui doivent périr.
1Een psalm van de Korachieten voor de koordirigent.
2Luister, alle volken der aarde!
Neem het goed in u op, alle wereldburgers,
3of u nu niets betekent of aanzienlijk bent,
of u arm bent of rijk.
4Uit mijn mond hoort u wijsheid,
wat uit mijn hart voortkomt,
is puur inzicht.
5Ik zal u wijze spreuken laten horen
en u bij het geluid van de citer geheimen vertellen.
6Waarom zou ik bang zijn als er dagen komen
waarop het kwaad lijkt te overheersen?
Als ik word belaagd door mijn vijanden
die mij kwaad willen doen?
7Als mensen
die hun vertrouwen op geld stellen
en zich op hun rijkdom beroemen,
mij naar het leven staan?
8Het is onmogelijk
om een ander vrij te kopen met geld,
om God een losgeld voor hem te betalen.
9De prijs voor een mensenleven
is immers altijd te hoog.
10Het is onmogelijk
dat iemand altijd blijft leven
en nooit zou sterven.
11Steeds weer zien wij
dat wijze mensen sterven
en ook dat onredelijke en domme mensen
allemaal sterven.
Zij moeten hun aardse bezittingen
aan anderen nalaten.
12Het ‘grootste’ wat zij tot stand brengen,
is dat hun huizen jarenlang blijven staan
en dat hun nageslacht daarin zal wonen.
Of zij noemen hun land naar zichzelf.
13Maar hoeveel een mens ook bezit,
hij zal toch eenmaal sterven,
net als de dieren vergaat hij
en er blijft niets over.
14Zo gaat het met degenen
die op zichzelf vertrouwen.
Zo is het einde van hen
die zichzelf zo graag horen praten.
15Ze komen in het dodenrijk terecht
en de dood zelf is daar hun herder.
Wanneer een nieuwe morgen aanbreekt,
zullen de oprechte mensen over hen heersen.
Hun lichaam zal vergaan
zodat zij geen aards huis meer hebben.
16Mijn leven zal echter door God worden bevrijd
uit de macht van het dodenrijk,
want Hij zal mij bij Zich opnemen.
17Maak u niet druk als iemand rijk wordt
en zijn bezittingen alleen maar toenemen.
18Wanneer hij sterft
kan hij niets meenemen
en zijn bezit kan hem niet volgen.
19Al voelt hij zich tijdens zijn leven
de gelukkigste man van de wereld,
al prijst men u
omdat u geniet van al het goede,
20toch zal hij sterven zoals zijn voorouders,
die het licht nooit meer zullen zien.
21De mens
die ondanks al zijn rijkdom
geen inzicht heeft,
is net als de dieren
die tot stof vergaan.
