Deuxième livre
Soif de Dieu !
1Au chef de chœur. Méditation42.1 Signification incertaine. des Qoréites42.1 Descendants de Qoré, l’un des fils de Lévi (Ex 6.24 ; Nb 16 ; 26.11). Ils devinrent musiciens dans le tabernacle (1 Ch 6.18, 22) et portiers (1 Ch 26.1). Leur chef, du temps de David, était Hémân (88.1)..
2Comme une biche tourne la tête ╵vers le cours d’eau,
je me tourne vers toi, ô Dieu42.2 Autre traduction : Comme une biche soupire après les cours d’eau, je soupire après toi, ô Dieu. !
3J’ai soif de Dieu, ╵du Dieu vivant !
Quand donc pourrai-je aller ╵et me présenter devant Dieu ?
4Mes larmes sont le pain ╵de mes jours comme de mes nuits.
Sans cesse, on me répète :
« Ton Dieu, où est-il donc ? »
5Alors que j’épanche mon cœur, ╵je me souviens du temps
où, avec le cortège, ╵je m’avançais,
marchant avec la foule ╵vers le temple de Dieu,
au milieu de la joie ╵et des cris de reconnaissance
de tout un peuple en fête.
6Pourquoi donc, ô mon âme, ╵es-tu si abattue
et gémis-tu sur moi ?
Mets ton espoir en Dieu ! ╵je le louerai encore,
car il est mon Sauveur.
7Mon Dieu42.7 Certains rattachent ces mots à la fin du v. 6 et traduisent : car il est mon Sauveur, il est mon Dieu. 7 Je suis…, mon âme est abattue !
Voilà pourquoi, je pense à toi ╵du pays du Jourdain,
des cimes de l’Hermon ╵et du mont Mitséar42.7 L’Hermon constituait la frontière nord du pays de la promesse (Dt 3.8 ; Jos 11.17 ; 13.11 ; 1 Ch 5.23). Le mont Mitséar ou Petit-Mont n’est cité nulle part ailleurs..
8Un abîme en appelle un autre, ╵au grondement de tes cascades ;
tous tes flots et tes lames ╵ont déferlé sur moi.
9Que, le jour, l’Eternel ╵me montre son amour :
je passerai la nuit ╵à chanter ses louanges
et j’adresserai ma prière ╵au Dieu qui me fait vivre.
10Car je veux dire à Dieu, ╵lui qui est mon rocher :
« Pourquoi m’ignores-tu ?
Pourquoi donc me faut-il ╵vivre dans la tristesse,
subissant l’oppression ╵de l’ennemi ? »
11Mes membres sont meurtris, ╵mes ennemis m’insultent,
sans cesse, ils me demandent : ╵« Ton Dieu, où est-il donc ? »
12Pourquoi donc, ô mon âme, ╵es-tu si abattue, ╵et gémis-tu sur moi ?
Mets ton espoir en Dieu ! ╵Je le louerai encore,
mon Sauveur et mon Dieu.
کۆکراوەی بەشی دووەم
زەبوورەکانی 42–72
زەبووری 42
بۆ سەرۆکی کۆمەڵی مۆسیقاژەنان، هۆنراوەیەکی کوڕانی قۆرەح
1چۆن ئاسک بە پەرۆشە بۆ ئاوی ڕووبار،
ئەی خودایە، گیانی منیش بە پەرۆشە بۆ تۆ.
2گیانم تینووی خودایە، خودای زیندوو.
کەی دێم و بە دیداری خودا شاد دەبم42:2 لە ئەمادەگی خودا لە پەرستگا دەبم.؟
3بە شەو و ڕۆژ فرمێسکەکانم بوون بە خۆراکم،
لە کاتێکدا بە درێژایی ڕۆژ پێم دەڵێن: «کوا خوداکەت؟»
4هەناوم دەتوێتەوە ئەو کاتەی دێتەوە یادم:
چۆن لەگەڵ کۆمەڵانی خەڵکدا دەڕۆیشتین،
بەرەو ماڵی خودا پێشڕەویانم دەکرد،
بە هەلهەلە و ستایشکردنەوە لەناو کۆمەڵی جەژنگێڕان.
5ئەی گیانی من بۆچی خەمباریت؟
بۆ لە ناخمدا پەرێشانیت؟
ئومێدت بە خودا هەبێت،
چونکە هەر ستایشی ئەو دەکەم،
ئەو ڕزگارکەر و خودامە.
6گیانم خەمبارە لە ناخم،
بۆیە یادت دەکەمەوە
لە لای ڕووباری ئوردون،
لە بەرزاییەکانی حەرمۆنەوە42:6 بەرزترین شاخە لە سوریا، نزیکە 75 کم لە باکووری دەریاچەی جەلیل بووە.، لە کێوی میچعارەوە.
7قووڵایی بانگی قووڵایی دەکات،
بە دەم خوڕەی تاڤگەکانتەوە،
هەموو شەپۆلەکانت و تەوژمەکانت بەسەرمدا کەوتوون.
8بە ڕۆژ یەزدان خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی ئاراستە دەکات،
بە شەویش سروودی ئەو لەسەر لێومە،
نوێژێکە بۆ خودای ژیانم.
9خودا، کە تاشەبەردی منە، پێی دەڵێم:
«بۆچی لە یادت کردووم؟
بۆچی دەبێت بناڵێنم،
بچەوسێمەوە بە دەست دوژمنانم؟»
10بە تێکشکانی ئێسقانەکانم
ناحەزانم توانجم تێدەگرن،
بە درێژایی ڕۆژ پێم دەڵێن: «کوا خوداکەت؟»
11ئەی گیانی من بۆچی خەمباریت؟
بۆ لە ناخمەوە پەرێشانیت؟
ئومێدت بە خودا هەبێت،
چونکە من هەر ستایشی ئەو دەکەم،
ئەو ڕزگارکەر و خودامە.
