Mon Dieu, pourquoi m’as-tu abandonné ?
1Au chef de chœur. Psaume de David, à chanter sur la mélodie de « Biche de l’aurore ».
2Mon Dieu, mon Dieu, ╵pourquoi m’as-tu abandonné22.2 Jésus a repris ces paroles sur la croix (Mt 27.46 ; Mc 15.34). ?
Tu restes loin, ╵tu ne viens pas me secourir ╵malgré toutes mes plaintes.
3Mon Dieu, le jour, j’appelle, ╵mais tu ne réponds pas.
La nuit, je crie, ╵sans trouver de repos.
4Pourtant, tu es le Saint
qui sièges sur ton trône, ╵au milieu des louanges d’Israël.
5En toi déjà, ╵nos pères se confiaient,
oui, ils comptaient sur toi, ╵et tu les délivrais.
6Lorsqu’ils criaient à toi, ╵ils étaient délivrés,
lorsqu’ils comptaient sur toi, ╵ils n’étaient pas déçus.
7Mais moi je suis un ver22.7 Voir Jb 25.6 ; Es 41.14., ╵je ne suis plus un homme,
tout le monde m’insulte, ╵le peuple me méprise,
8ceux qui me voient ╵se rient de moi.
Tous, ils ricanent, ╵en secouant la tête22.8 Réminiscence en Mt 27.39 ; Mc 15.29. Voir Ps 109.25. :
9« Il se confie en l’Eternel ?
Eh bien, que maintenant ╵l’Eternel le délivre !
Puisqu’il trouve en lui son plaisir, ╵qu’il le libère donc22.9 Cité par les autorités juives devant Jésus en croix (Mt 27.43). ! »
10Toi, tu m’as fait sortir ╵du ventre maternel,
tu m’as mis en sécurité ╵sur le sein de ma mère.
11Dès mon jeune âge, ╵j’ai été placé sous ta garde.
Dès avant ma naissance, ╵tu es mon Dieu.
12Ne reste pas si loin de moi ╵car le danger est proche,
et il n’y a personne ╵qui vienne pour m’aider.
13De nombreux taureaux m’environnent :
ces fortes bêtes du Basan22.13 Le Basan était la région du nord-est du pays d’Israël où l’on élevait des bovins renommés pour leur vigueur (voir Dt 32.14 ; Ez 39.18). ╵sont tout autour de moi.
14Ils ouvrent largement ╵leurs gueules contre moi,
ils sont comme un lion ╵qui rugit et déchire.
15Je suis comme une eau qui s’écoule
et tous mes os sont disloqués.
Mon cœur est pareil à la cire,
on dirait qu’il se fond en moi.
16Ma force est desséchée ╵comme un tesson d’argile,
ma langue colle à mon palais22.16 Voir Jn 19.28.,
tu me fais retourner ╵à la poussière de la mort.
17Des hordes de chiens m’environnent,
la meute des méchants m’assaille.
Ils ont percé22.17 D’après certains manuscrits hébreux et les versions grecque et syriaque. La plupart des manuscrits hébreux ont : comme un lion. mes mains, mes pieds,
18je pourrais compter tous mes os ;
ils me regardent, ils me toisent,
19ils se partagent mes habits
et tirent au sort ma tunique22.19 Voir Mt 27.35 ; Mc 15.24 ; Lc 23.34 ; Jn 19.24..
20Mais toi, ô Eternel, ╵ne reste pas si loin !
O toi, ma force, ╵viens en hâte à mon aide !
21Délivre ma vie de l’épée !
Protège-moi ╵de la fureur des chiens !
22Délivre-moi ╵de la gueule du lion !
Préserve-moi ╵des cornes des taureaux !
Oui, tu m’as répondu !
23Je proclamerai à mes frères ╵quel Dieu tu es,
je te louerai ╵dans l’assemblée22.23 Cité en Hé 2.12..
24Vous tous qui craignez l’Eternel, ╵célébrez-le !
Descendants de Jacob, ╵glorifiez-le !
Descendants d’Israël, ╵redoutez-le !
25Il n’a ni mépris ni dédain ╵pour le pauvre dans l’affliction,
il n’a pas détourné ╵son regard loin de lui.
Non ! il a écouté ╵l’appel à l’aide ╵qu’il lui lançait.
26Grâce à toi, je te loue ╵dans la grande assemblée,
j’accomplirai mes vœux ╵devant ceux ╵qui te craignent.
27Que les malheureux mangent, ╵et qu’ils soient rassasiés !
Oui, qu’ils louent l’Eternel, ╵ceux qui vivent pour lui !
Que votre vie dure toujours !
28Aux confins de la terre, ╵tous les peuples du monde ╵se souviendront de l’Eternel. ╵Tous, ils se tourneront vers lui,
et toutes les peuplades ╵se prosterneront devant lui.
29Car l’Eternel est roi,
et il domine sur les peuples.
30Tous les grands de la terre ╵mangeront et l’adoreront,
et ceux qui s’en vont vers la tombe,
ceux dont la vie décline, ╵se prosterneront devant lui.
31Leur postérité, à son tour, ╵servira l’Eternel
et parlera de lui ╵à la génération ╵qui viendra après elle.
32Ils proclameront sa justice
et ils annonceront ╵au peuple qui va naître ╵ce qu’a fait l’Eternel.
فرياد كمک و سرود ستايش
1ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا ترک كرده‌ای؟ چرا دور ايستاده‌ای و ناله‌ام را نمی‌شنوی و به نجاتم نمی‌شتابی؟ 2شب و روز می‌نالم و آرامی ندارم، اما تو مرا اجابت نمی‌كنی. 3-4با وجود اين، تو پاک و مقدس هستی. پدران ما تو را ستايش كردند و بر تو توكل نمودند و تو نيز ايشان را نجات دادی؛ 5نزد تو فرياد برآوردند و رهايی يافتند. ايشان بر تو توكل كردند و نوميد و سرافكنده نشدند.
6اما من مانند كرم پست شده‌ام؛ مرا انسان به حساب نمی‌آورند. نزد قوم خود خوار و حقير شده‌ام. 7هر كه مرا می‌بيند، مسخره می‌كند. آنها سر خود را تكان می‌دهند و با طعنه می‌گويند: 8«آيا اين همان كسی است كه بر خدا توكل داشت؟ آيا اين همان شخصی است كه می‌گفت خدا او را دوست دارد؟ اگر خدا او را دوست دارد پس چرا نجاتش نمی‌دهد؟»
9ای خداوند، اين تو بودی كه مرا از رحم مادرم به دنیا آوردی. وقتی هنوز در آغوش مادرم بودم، تو از من مراقبت نمودی. 10از شكم مادرم، تو خدای من بوده‌ای و مرا حفظ كرده‌ای. 11اكنون نيز مرا ترک مكن، زيرا خطر در كمين است و غير از تو كسی نيست كه به داد من برسد. 12دشمنانم مانند گاوان نر سرزمين «باشان» مرا محاصره كرده‌اند. 13همچون شيران درنده دهان خود را باز كرده‌اند تا مرا بدرند. 14نيرويی در من نمانده است. تمام بندهای استخوانهايم از هم جدا شده‌اند. دلم مانند موم آب می‌شود. 15گلويم همچون ظرف گلی خشک شده و زبانم به كامم چسبيده. تو مرا به لب گور كشانده‌ای.
16دشمنانم مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند. مردم بدكار و شرور مرا احاطه نموده‌اند. دستها و پاهای مرا سوراخ كرده‌اند. 17از فرط لاغری تمام استخوانهايم ديده می‌شوند؛ بدكاران به من خيره شده‌اند. 18رَخت مرا در ميان خود تقسيم كردند و بر ردای من قرعه انداختند.
19ای خداوند، از من دور مشو؛ ای قوت من، به ياری من بشتاب! 20جانم را از دم شمشير برهان. جان عزيز مرا از دست بدكاران نجات ده. 21مرا از دهان اين شيران برهان؛ مرا از شاخهای اين گاوان وحشی نجات ده!
22كارهای شگفت‌انگيز تو را برای برادران خود تعريف خواهم كرد. در ميان جماعت خواهم ايستاد و تو را ستايش خواهم كرد. 23ای قوم خدا، او را سپاس گوييد! ای فرزندان يعقوب، وی را گرامی بداريد! ای بنی‌اسرائيل او را بپرستيد! 24او فقيران را فراموش نمی‌كند و مصيبت آنها را نديده نمی‌گيرد؛ روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلكه دعای آنها را می‌شنود و آن را اجابت می‌كند.
25در حضور جماعت بزرگ، تو را خواهم ستود. نذرهای خود را در حضور عزيزانت ادا خواهم نمود. 26فقيران غذا خواهند خورد و سير خواهند شد. طالبان خداوند او را ستايش خواهند كرد. باشد كه آنان هميشه زنده‌دل و كامياب باشند!
27همهٔ مردم جهان خداوند را به ياد خواهند داشت؛ همهٔ قومها به سوی خداوند بازگشت خواهند نمود و او را پرستش خواهند كرد. 28زيرا فرمانروايی از آن خداوند است و او بر قومها حكومت می‌كند.
29همهٔ متكبران در حضور او به خاک خواهند افتاد و او را سجده خواهند كرد؛ همهٔ انسانهای فانی در حضورش زانو خواهند زد! 30نسلهای آينده او را عبادت خواهند كرد، زيرا از پدران خود دربارهٔ كارهای خدا خواهند شنيد. 31به فرزندانی كه بعد متولد خواهند شد، گفته خواهد شد كه خداوند قوم خود را نجات داده است.
