Dieu dans la nature et dans l’histoire
1Loué soit l’Eternel !
Oui, qu’il est bon de célébrer ╵notre Dieu en musique
et qu’il est agréable ╵et bienvenu ╵de le louer.
2L’Eternel rebâtit ╵Jérusalem,
il y rassemblera ╵les déportés ╵du peuple d’Israël.
3Ceux qui sont abattus, ╵il les guérit.
Il panse leurs blessures !
4C’est lui qui détermine ╵le nombre des étoiles,
et, à chacune d’elles, ╵il donne un nom.
5Notre Seigneur est grand, ╵son pouvoir est immense,
son savoir-faire est sans limite.
6L’Eternel soutient les petits,
mais il renverse les méchants ╵et les abaisse jusqu’à terre.
7Chantez pour l’Eternel ╵d’un cœur reconnaissant !
Célébrez notre Dieu ╵en jouant de la lyre !
8Il couvre les cieux de nuages,
prépare la pluie pour la terre,
fait germer l’herbe sur les monts.
9Il donne leur pâture ╵aux animaux,
aux petits du corbeau ╵que la faim fait crier.
10La vigueur du cheval ╵n’est pas ce qui compte à ses yeux,
ni la force de l’homme, ╵ce qu’il agrée.
11Mais l’Eternel agrée ╵ceux qui le craignent,
et ceux qui comptent ╵sur son amour.
12O toi, Jérusalem, ╵célèbre l’Eternel,
loue ton Dieu, ô Sion !
13Car il a renforcé ╵les verrous de tes portes,
il a béni tes fils chez toi,
14il fait régner la paix ╵sur tout ton territoire,
et il te rassasie ╵de la fleur du froment.
15A la terre, il envoie ses ordres
et promptement court sa parole.
16Il fait tomber la neige : ╵on dirait de la laine,
et il répand le givre : ╵on dirait de la cendre.
17Il lance sa glace en grêlons.
Qui peut supporter sa froidure ?
18Dès qu’il en donne l’ordre, ╵c’est le dégel.
S’il fait souffler son vent, ╵voici, les eaux ruissellent.
19C’est lui qui communique ╵sa parole à Jacob
et ses commandements, ╵ses lois à Israël.
20Il n’a agi ainsi ╵pour aucun autre peuple,
aussi ses lois ╵leur restent inconnues.
Loué soit l’Eternel !
Salmo 147
Pagdayeg sa Dios nga Makagagahom
1Dayega ang Ginoo!
Maayo ang pag-awit ug mga pagdayeg sa atong Dios.
Maayo gayod ug angayan nga dayegon siya.
2Gitukod pag-usab sa Ginoo ang Jerusalem,
ug gitigom niya pagbalik ang mga Israelinhon nga nabihag.
3Gilipay niya ang nagmasulob-on;
ug giayo ang ilang mga samad.
4Siya ang nagbuot sa gidaghanon sa mga bitoon
ug gihatagan niya ang matag usa kanila ug ngalan.147:4 gihatagan… ngalan: o, gitawag niya ang matag usa kanila sa ilang ngalan.
5Gamhanan kaayo ang atong Ginoo;
ang iyang kaalam dili matugkad.
6Gitabangan sa Ginoo ang mga dinaog-daog,
apan gilaglag niya sa hingpit ang mga daotan.
7Pag-awit kamo nga may pagpasalamat sa Ginoo.
Pagtukar kamo ug harpa alang sa atong Dios.
8Gitabonan niyag mga panganod ang kalangitan,
gipaulanan niya ang kalibotan,
ug gipatubo ang mga sagbot sa mga bungtod.
9Gihatagan niyag pagkaon ang mga mananap, ingon man ang mga pispis sa uwak kon mangayo kini ug pagkaon.
10Wala siya malipay sa kusgang mga kabayo o sa abtik nga mga sundalo,
11kondili sa mga nagatahod kaniya ug nagasalig sa iyang gugma.
12Pasidunggi ninyo ang Ginoo nga inyong Dios,
kamong mga lumulupyo sa Jerusalem.147:12 Jerusalem: Sa Hebreo makita usab ang pulong nga Zion, nga mao ang laing ngalan sa Jerusalem.
13Kay gilig-on niya ang mga pultahan sa inyong siyudad,
ug gipanalanginan niya kamo.
14Gihatagan niya ug kalinaw ang inyong dapit,
ug gibusog niya kamo sa labing maayo nga trigo.
15Gimandoan niya ang kalibotan,
ug mituman dayon kini.
16Ginatabonan niya ang yuta ug snow nga daw sama sa habol nga puti,
ug ginakatag niya ang pinong ice nga daw sama sa abog.
17Nagpadala siyag ulan nga ice nga daw gagmayng mga bato.
Kinsay makaagwanta sa katugnaw niini?
18Nagmando siya ug nangatunaw ang ice;
gipahangin niya ug midagayday ang tubig.
19Gipadayag niya ang iyang mga pulong, mga tulumanon, ug mga sugo sa mga taga-Israel nga mga kaliwat ni Jacob.
20Wala niya kini himoa sa ubang mga nasod;
wala sila makahibalo sa iyang mga sugo.
Dayega ang Ginoo!
