Psaumes 139 – BDS & HLGN

La Bible du Semeur

Psaumes 139:1-24

Seigneur, tu sais tout de moi

1Au chef de chœur. Psaume de David.

Eternel, ╵tu me sondes ╵et tu me connais.

2Toi, tu sais quand je m’assieds ╵et quand je me lève.

De loin, tu discernes ╵tout ce que je pense.

3Tu sais quand je marche ╵et quand je me couche,

et tous mes chemins ╵te sont familiers.

4Bien avant qu’un mot ╵vienne sur mes lèvres,

Eternel, ╵tu sais déjà tout ╵ce que je vais dire.

5Tu m’entoures ╵par-derrière et par-devant,

et tu mets ta main sur moi.

6Merveilleux savoir ╵hors de ma portée,

savoir trop sublime ╵pour que je l’atteigne.

7Où pourrais-je aller ╵loin de ton Esprit ?

Où pourrais-je fuir ╵hors de ta présence ?

8Si je monte au ciel ╵tu es là,

et si je descends ╵au séjour des morts, ╵t’y voilà !

9Si j’emprunte ╵les ailes de l’aube

et que j’aille demeurer ╵aux confins des mers,

10là aussi ta main ╵me dirigera,

ton bras droit ╵me tiendra.

11Et si je me dis : ╵« Du moins les ténèbres ╵m’envelopperont »,

alors la nuit même ╵se change en lumière ╵tout autour de moi.

12Pour toi, même les ténèbres ╵ne sont pas obscures

et la nuit est claire ╵comme le plein jour :

lumière ou ténèbres ╵pour toi sont pareilles.

13Tu m’as fait ce que je suis,

et tu m’as tissé ╵dans le ventre de ma mère.

14Je te loue ╵d’avoir fait de moi ╵une créature ╵aussi merveilleuse :

tu fais des merveilles,

et je le reconnais bien.

15Mon corps n’était pas caché ╵à tes yeux

quand, dans le secret, ╵je fus façonné

et tissé ╵comme dans les profondeurs ╵de la terre.

16Je n’étais encore ╵qu’une masse informe, ╵mais tu me voyais

et, dans ton registre, ╵se trouvaient déjà inscrits

tous les jours ╵que tu m’avais destinés

alors qu’aucun d’eux ╵n’existait encore.

17Combien tes desseins, ô Dieu, ╵sont, pour moi, impénétrables,

et comme ils sont innombrables !

18Si je les comptais,

ils seraient bien plus nombreux ╵que les grains de sable ╵sur les bords des mers.

Voici, je m’éveille, ╵je suis encore avec toi.

19Puisses-tu, ô Dieu, ╵faire mourir le méchant !

Que les hommes sanguinaires ╵partent loin de moi !

20Ils se servent de ton nom ╵pour leurs desseins criminels,

eux, tes adversaires, ╵l’utilisent pour tromper.

21Eternel, ╵comment donc ne pas haïr ╵ceux qui te haïssent,

et ne pas prendre en dégoût ╵ceux qui te combattent ?

22Eh bien, je leur voue ╵une haine extrême,

et les considère ╵comme mes ennemis mêmes.

23Sonde-moi, ô Dieu, ╵pénètre mon cœur,

examine-moi, ╵et pénètre les pensées ╵qui me bouleversent !

24Considère si je suis ╵le chemin du mal

et dirige-moi ╵sur la voie ╵prescrite depuis toujours !

Ang Pulong Sang Dios

Salmo 139:1-24

Salmo 139Salmo 139 Ang titulo sa Hebreo: Ang kanta nga ginsulat ni David. Sa direktor sang mga manugkanta.

Ang Bug-os nga Ihibalo kag Pag-atipan sang Dios

1Ginoo, gin-usisa mo ako gani kilala mo ako.

2Nahibaluan mo kon nagapungko ako ukon nagatindog.

Bisan ara ka sa malayo nahibaluan mo ang tanan ko nga ginahunahuna.

3Ginatan-aw mo ako sa akon pag-obra kag pagpahuway.

Nahibaluan mo ang tanan ko nga ginahimo.

4Ginoo, bisan wala pa ako makahambal, nahibaluan mo na ang akon inughambal.

5Ginalibutan mo ako,

kag ginaprotektaran mo ako sang imo gahom.

6Ang imo nahibaluan parte sa akon tama gid ka makatilingala;

indi ko gid ini matungkad.

7Diin bala ako makapalagyo sa imo Espiritu?139:7 Espiritu: ukon, espiritu; ukon, gahom.

Diin bala ako makakadto nga wala ikaw?

8Kon magsaka man ako sa langit, didto ikaw;

kon magkadto man ako sa lugar sang mga patay, didto man ikaw.

9Kon magkadto man ako pasidlangan ukon mag-estar sa pinakamalayo nga lugar sa nakatundan,

10didto ka gihapon sa pagtuytoy kag sa pagbulig sa akon.

11Halimbawa, pangabayon ko ang kadulom sa pagtabon sa akon,

ukon ang kasanag nga nagalibot sa akon nga mangin gab-i.

12Pero bisan ang kadulom indi madulom para sa imo,

kag ang gab-i pareho lang kasanag sang adlaw.

Kay ang kadulom kag ang kasanag pareho lang sa imo.

13Kilala mo ako kay ikaw ang naghimo sang akon bug-os nga kabuhi.

Ikaw ang nagporma sa akon sa tiyan sang akon iloy.

14Ginadayaw ko ikaw kay makatilingala gid ang paghimo mo sa akon.

Makatilingala ang imo mga binuhatan, kag nahibaluan ko gid ina.

15Nakita mo ang akon mga tul-an sang ginporma ako sing tago sa sulod sang tiyan sang akon iloy.139:15 sa sulod… iloy: sa literal, sa kadadalman sang duta.

16Nakita mo na ako bisan wala pa ako maporma.

Ang gintalana nga mga inadlaw nga magakabuhi ako nasulat na sa imo libro, bisan wala pa ini magsugod.

17O Dios, indi ko matungkad ang imo ginahunahuna;139:17 indi… ginahunahuna: ukon, daw ano kabilidhon para sa akon ang imo ginahunahuna.

puwerte ini kadamo.

18Kon isipon ko ini, madamo pa ini sang sa balas.

Kon magbugtaw ako ang akon hunahuna ara gihapon sa imo.

19O Dios, kabay pa nga pamatyon mo ang mga malaot!

Kabay pa nga magpalagyo sa akon ang mga manugpatay sang tawo.

20Nagahambal sila sing malain parte sa imo.

Sila nga imo mga kaaway nagamitlang sang imo ngalan sa wala sing pulos.

21Ginoo, ginakainitan ko ang mga nagakainit sa imo.

Ginakangil-aran ko ang mga nagakontra sa imo.

22Puwerte gid ang akon kainit sa ila;

ginakabig ko sila nga akon mga kaaway.

23Usisaa ako, O Dios, agod mahibaluan mo ang akon tagipusuon.

Tilawi ako, agod mahibaluan mo ang akon ginahunahuna.

24Tan-awa kon may malaot ako nga pagginawi

kag tuytuyi ako sa dalan nga dapat nakon agihan hasta san-o.