Quand des frères sont unis
1Cantique pour la route vers la demeure de l’Eternel133.1 Voir note 120.1.. De David.
Oh ! Qu’il est bon ╵et qu’il est agréable
pour des frères de se trouver ensemble !
2C’est comme l’huile parfumée133.2 L’huile sainte réservée à l’onction des prêtres (Ex 30.22-33 ; Lv 8.30).
répandue sur la tête,
qui descend sur la barbe, ╵la barbe d’Aaron,
et coule jusqu’au bord ╵de ses habits.
3C’est comme la rosée ╵qui descend de l’Hermon
sur le mont de Sion133.3 Haute montagne au nord-est d’Israël, souvent couverte de neige. L’humidité aspirée sur ses pentes se répand en rosée fertilisante dans le nord du pays et souvent, par vent favorable, jusqu’en Judée (voir Gn 27.28 ; Ag 1.10 ; Za 8.12)..
C’est là que l’Eternel ╵accorde sa bénédiction
et la vie pour toujours.
สดุดี 133
(บทเพลงใช้แห่ขึ้นไปยังเยรูซาเล็ม บทประพันธ์ของดาวิด)
1เป็นการดีและน่าชื่นใจยิ่งนัก
เมื่อพี่น้องอาศัยอยู่ด้วยกันเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน!
2เหมือนน้ำมันล้ำค่าหลั่งรินลงบนศีรษะ
ไหลลงมาบนหนวดเครา
ไหลลงมาบนหนวดเคราของอาโรน
ไหลลงบนคอเสื้อของเขา
3ดั่งน้ำค้างแห่งภูเขาเฮอร์โมน
ตกลงบนภูเขาศิโยน
เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าประทานพระพรที่นั่น
ประทานแม้แต่ชีวิตชั่วนิจนิรันดร์
