La cité du Roi
1Cantique pour la route vers la demeure de l’Eternel132.1 Voir note 120.1..
O Eternel, ╵souviens-toi de David
et de toutes ses peines ;
2car il fit ce serment ╵à l’Eternel,
il adressa ce vœu ╵au Puissant de Jacob :
3« Non, je n’entrerai pas ╵dans la tente où j’habite,
je ne m’étendrai pas ╵sur mon lit de repos,
4je ne veux pas donner ╵de sommeil à mes yeux
ni d’assoupissement à mes paupières,
5avant d’avoir trouvé ╵un lieu pour l’Eternel,
une demeure pour le Puissant de Jacob. »
6Or nous en avons entendu parler ╵à Ephrata,
et nous l’avons trouvé ╵dans la campagne de Yaar132.6 Probablement Qiryath-Yearim (voir 1 S 7.1 ; 2 S 6)..
7Allons donc jusqu’à sa demeure !
Allons nous prosterner ╵devant son marchepied !
8Lève-toi, Eternel, ╵et viens au lieu de repos qui t’est destiné !
Oh ! viens avec le coffre de l’alliance132.8 Voir Ex 25.10-22. Les v. 8-10 ont leur parallèle en 2 Ch 6.41-42. ╵d’où rayonne ta force !
9Que tes prêtres se parent de justice,
que ceux qui te sont attachés ╵poussent des cris de joie.
10Pour l’amour de David ╵qui fut ton serviteur,
ne repousse pas l’homme ╵qui de ta part ╵a reçu l’onction d’huile sainte.
11L’Eternel a fait à David ╵un serment sûr,
il ne reviendra pas ╵sur ce qu’il a promis :
« Je mettrai sur ton trône
un fils issu de toi.
12Et si tes descendants ╵respectent mon alliance,
et ses clauses dont je les instruirai,
leurs propres fils aussi
siégeront sur ton trône ╵à perpétuité132.12 Voir 2 S 7.12-16 ; 1 Ch 17.11-14 ; Ps 89.4-5.. »
13En effet, l’Eternel ╵a fait choix de Sion,
oui, il l’a désirée ╵pour résidence :
14« C’est mon lieu de repos ╵où je résiderai toujours ;
c’est ici que je siégerai, ╵dans Sion que j’ai désirée.
15Oui, je la bénirai ╵en la comblant de biens,
et je rassasierai de pain ses pauvres.
16Je parerai ses prêtres de salut,
et ceux qui lui sont attachés ╵exulteront de joie.
17Là, j’accroîtrai ╵de David la puissance,
et tel un flambeau qui reste allumé, ╵j’établirai son successeur, ╵oint d’huile sainte de ma part132.17 Voir 1 R 11.36..
18Mais je parerai de honte ses ennemis
alors que, sur son front, ╵brillera sa couronne. »
สดุดี 132
(2พศด.6:41-42)
(บทเพลงใช้แห่ขึ้นไปยังเยรูซาเล็ม)
1ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าขอทรงระลึกถึงดาวิด
และความทุกข์ยากทั้งปวงที่เขาเผชิญ
2ดาวิดถวายปฏิญาณต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า
และได้สาบานต่อองค์ทรงฤทธิ์ของยาโคบไว้ว่า
3“ข้าพระองค์จะไม่เข้าบ้าน
จะไม่เข้านอน
4ข้าพระองค์จะไม่ยอมหลับตานอน
หรือปล่อยให้หนังตาเคลิ้มหลับไป
5จนกว่าข้าพระองค์จะพบสถานที่สำหรับองค์พระผู้เป็นเจ้า
เป็นที่ประทับขององค์ทรงฤทธิ์ของยาโคบ”
6เราได้ยินเรื่องนี้ในเอฟราธาห์
เราได้พบสิ่งนี้ในทุ่งแห่งยาอาร์132:6 คือ คีริยาทเยอาริม132:6 หรือได้ยินเรื่องนี้ในเอฟราธาห์ / เราพบเรื่องนี้ในทุ่งแห่งยาอาร์(ข้อ 7-9 ไม่อยู่ในเครื่องหมายคำพูด)
7“ให้เราไปยังที่ประทับของพระองค์
ให้เรานมัสการที่แท่นรองพระบาทของพระองค์
8ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงลุกขึ้นและเสด็จมายังที่ประทับของพระองค์เถิด
ทั้งพระองค์และหีบพันธสัญญาแห่งฤทธานุภาพของพระองค์
9ขอให้บรรดาปุโรหิตของพระองค์สวมความชอบธรรมเป็นอาภรณ์
ขอให้ประชากรของพระองค์ร้องเพลงด้วยความยินดี”
10เพื่อเห็นแก่ดาวิดผู้รับใช้ของพระองค์
ขออย่าทรงปฏิเสธผู้ที่ทรงเจิมตั้งไว้
11เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงปฏิญาณไว้กับดาวิด
เป็นคำปฏิญาณที่แน่นอนซึ่งพระองค์จะไม่ทรงคืนคำ
ว่า “เราจะให้ลูกหลานของเจ้าคนหนึ่ง
ขึ้นครองบัลลังก์ของเจ้า
12หากลูกหลานของเจ้ารักษาพันธสัญญาของเรา และรักษากฎเกณฑ์ที่เราได้สั่งสอนเขา
ลูกหลานของพวกเขาจะนั่ง
บนบัลลังก์ของเจ้าสืบๆ ไปเป็นนิตย์”
13เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเลือกศิโยน
พระองค์ทรงประสงค์ให้เป็นที่ประทับของพระองค์
14พระองค์ตรัสว่า “นี่คือที่พำนักของเราสืบๆ ไปเป็นนิตย์
เราจะครองบัลลังก์อยู่ที่นี่ เพราะเราประสงค์เช่นนั้น
15เราจะอวยพรให้นครนี้อุดมสมบูรณ์
และให้คนยากจนในเมืองนี้ได้อิ่มหนำ
16เราจะให้ปุโรหิตของเมืองนี้สวมความรอดเป็นอาภรณ์
ประชากรของนครนี้จะร้องเพลงด้วยความยินดีเสมอไป
17“เราจะให้มีเขาสัตว์132:17 ในที่นี้เขาสัตว์เป็นสัญลักษณ์ของผู้ที่เข้มแข็ง นั่นคือกษัตริย์เขาหนึ่งงอกขึ้นที่นี่เพื่อดาวิด
และตั้งดวงประทีปดวงหนึ่งสำหรับผู้ที่เราเจิมตั้งไว้
18เราจะทำให้ศัตรูของเขาสวมความอัปยศอดสูเป็นอาภรณ์
แต่มงกุฎบนศีรษะของเขาจะแวววับกระจ่างตา”
