La cité du Roi
1Cantique pour la route vers la demeure de l’Eternel132.1 Voir note 120.1..
O Eternel, ╵souviens-toi de David
et de toutes ses peines ;
2car il fit ce serment ╵à l’Eternel,
il adressa ce vœu ╵au Puissant de Jacob :
3« Non, je n’entrerai pas ╵dans la tente où j’habite,
je ne m’étendrai pas ╵sur mon lit de repos,
4je ne veux pas donner ╵de sommeil à mes yeux
ni d’assoupissement à mes paupières,
5avant d’avoir trouvé ╵un lieu pour l’Eternel,
une demeure pour le Puissant de Jacob. »
6Or nous en avons entendu parler ╵à Ephrata,
et nous l’avons trouvé ╵dans la campagne de Yaar132.6 Probablement Qiryath-Yearim (voir 1 S 7.1 ; 2 S 6)..
7Allons donc jusqu’à sa demeure !
Allons nous prosterner ╵devant son marchepied !
8Lève-toi, Eternel, ╵et viens au lieu de repos qui t’est destiné !
Oh ! viens avec le coffre de l’alliance132.8 Voir Ex 25.10-22. Les v. 8-10 ont leur parallèle en 2 Ch 6.41-42. ╵d’où rayonne ta force !
9Que tes prêtres se parent de justice,
que ceux qui te sont attachés ╵poussent des cris de joie.
10Pour l’amour de David ╵qui fut ton serviteur,
ne repousse pas l’homme ╵qui de ta part ╵a reçu l’onction d’huile sainte.
11L’Eternel a fait à David ╵un serment sûr,
il ne reviendra pas ╵sur ce qu’il a promis :
« Je mettrai sur ton trône
un fils issu de toi.
12Et si tes descendants ╵respectent mon alliance,
et ses clauses dont je les instruirai,
leurs propres fils aussi
siégeront sur ton trône ╵à perpétuité132.12 Voir 2 S 7.12-16 ; 1 Ch 17.11-14 ; Ps 89.4-5.. »
13En effet, l’Eternel ╵a fait choix de Sion,
oui, il l’a désirée ╵pour résidence :
14« C’est mon lieu de repos ╵où je résiderai toujours ;
c’est ici que je siégerai, ╵dans Sion que j’ai désirée.
15Oui, je la bénirai ╵en la comblant de biens,
et je rassasierai de pain ses pauvres.
16Je parerai ses prêtres de salut,
et ceux qui lui sont attachés ╵exulteront de joie.
17Là, j’accroîtrai ╵de David la puissance,
et tel un flambeau qui reste allumé, ╵j’établirai son successeur, ╵oint d’huile sainte de ma part132.17 Voir 1 R 11.36..
18Mais je parerai de honte ses ennemis
alors que, sur son front, ╵brillera sa couronne. »
Salmo 132132 Salmo 132 Ang unang mga salita sa Hebreo: Ang awit habang paakyat.
Papuri sa Templo ng Dios
1Panginoon, huwag nʼyong kalilimutan si David at ang lahat ng paghihirap na kanyang tiniis.
2Alalahanin nʼyo ang pangako niya sa inyo Panginoon, kayo na Makapangyarihang Dios ni Jacob.
Ipinangako niya,
3“Hindi ako uuwi o mahihiga man sa aking higaan
4o matulog
5hanggaʼt hindi ako nakakakita ng lugar na matitirhan ng Panginoon, ang Makapangyarihang Dios ni Jacob.”
6Nang kami ay nasa Efrata nabalitaan namin kung nasaan ang Kaban ng Kasunduan,
at natagpuan namin ito sa kapatagan ng Jaar.
7Sinabi namin, “Pumunta tayo sa tirahan ng Panginoon, at sumamba tayo sa kanya sa harap ng kanyang trono.”
8Sige na po Panginoon, pumunta na kayo sa inyong templo kasama ng Kaban ng Kasunduan na sagisag ng inyong kapangyarihan.
9Sanaʼy palaging mamuhay ng matuwid ang inyong mga pari,
at umawit nang may kagalakan ang inyong mga tapat na mamamayan.
10Alang-alang kay David na inyong lingkod,
huwag nʼyong itatakwil ang haring inyong hinirang.
11Nangako kayo noon kay David,
at itoʼy tiyak na inyong tutuparin at hindi babawiin.
Sinabi nʼyo, “Isa sa iyong angkan ang papalit sa iyo bilang hari.
12At kung ang mga hari na nagmula sa iyong angkan ay susunod sa aking kasunduan at mga turo sa kanila,
ang kanilang mga anak ay maghahari rin magpakailanman.”
13Hinangad at pinili ng Panginoon ang Zion na maging tahanan niya.
Sinabi niya,
14“Ito ang aking tirahan magpakailanman;
dito ako maninirahan dahil ito ang nais ko.
15Bibigyan ko ang Zion ng lahat niyang pangangailangan,
at kahit ang mga mamamayan niyang dukha ay bubusugin ko ng pagkain.
16Ililigtas ko ang kanyang mga pari,
at ang kanyang tapat na mamamayan ay aawit sa kagalakan.
17“Paghahariin ko sa Zion, ang haring mula sa angkan ni David,
at gagawin ko siyang parang ilawang pumapatnubay sa mga tao.
18Hihiyain ko ang kanyang mga kaaway, ngunit pauunlarin ko ang kaharian niya.”
