Néhémie 9 – BDS & APSD-CEB

La Bible du Semeur

Néhémie 9:1-37

Le peuple confesse ses péchés

1Le vingt-quatrième jour du même mois9.1 31 octobre 445 av. J.-C., les Israélites, revêtus d’habits de toile de sac et la tête couverte de poussière, s’assemblèrent pour un temps de jeûne. 2Ceux qui étaient Israélites de souche s’étaient séparés de tous les gens d’origine étrangère9.2 La réunion eut lieu dans le parvis du Temple où seuls les Juifs avaient accès. ; puis ils se présentèrent pour confesser leurs péchés et ceux de leurs ancêtres. 3Ils se mirent debout, chacun à sa place, et on lut pendant trois heures dans le livre de la Loi de l’Eternel, leur Dieu. Puis, pendant trois autres heures, ils se tinrent prosternés devant l’Eternel, leur Dieu, et confessèrent leurs péchés.

4Josué, Bani, Qadmiel, Shebania, Bounni, Shérébia, Bani et Kenani montèrent sur l’estrade dressée pour les lévites et implorèrent l’Eternel, leur Dieu, à haute voix. 5Puis les lévites, Josué, Qadmiel, Bani, Hashabnia, Shérébia, Hodiya, Shebania et Petahya s’écrièrent :

Levez-vous, bénissez l’Eternel, votre Dieu, pour toute l’éternité. Oui, que l’on te bénisse, toi dont la gloire surpasse tout ce que la louange peut exprimer ! 6C’est toi, Eternel, toi qui es l’unique ! Tu as fait le ciel, les cieux les plus élevés et tous les astres qui s’y trouvent ! Tu as créé la terre et tout ce qui est dessus, les mers et tout ce qu’elles renferment. Tu donnes la vie à tous les êtres, et l’armée céleste se prosterne devant toi.

7C’est toi, Eternel Dieu, qui as choisi Abram. Tu l’as fait quitter Our des Chaldéens et tu lui as donné le nom d’Abraham9.7 Voir Gn 12.1 ; 17.5.. 8Tu as constaté que son cœur t’était fidèle, et tu as conclu une alliance avec lui en lui promettant de donner à sa descendance le pays des Cananéens, des Hittites, des Amoréens, des Phéréziens, des Yebousiens et des Guirgasiens9.8 Voir Gn 15.18-21.. Et tu as accompli tes promesses, car tu es juste.

9Tu as vu la misère de nos ancêtres en Egypte, et tu as entendu lorsqu’ils ont imploré ton aide sur les bords de la mer des Roseaux9.9 Voir Ex 3.7 ; 14.10-12.. 10Tu as accompli des signes extraordinaires et des prodiges contre le pharaon, contre tous ses ministres et contre tout le peuple de son pays, parce que tu savais avec quelle cruauté les Egyptiens avaient traité nos ancêtres. Ainsi tu t’es acquis une grande renommée qui s’est maintenue jusqu’à ce jour9.10 Voir Ex 7 à 12.. 11Tu as ouvert la mer devant eux, et nos ancêtres l’ont traversée à sec : mais tu as précipité ceux qui les poursuivaient dans les flots comme une pierre qui s’enfonce dans des eaux tumultueuses9.11 Voir Ex 14.21-29 ; 15.4-5..

12Tu as conduit ton peuple, le jour par une colonne de nuée, et la nuit par une colonne de feu qui leur éclairait le chemin qu’ils devaient suivre9.12 Voir Ex 13.21-22.. 13Tu es descendu sur le mont Sinaï, tu leur as parlé du haut du ciel et tu leur as communiqué des articles de droit justes, des lois vraies, des ordonnances et des commandements excellents9.13 Pour les v. 13-14, voir Ex 19 à 23.. 14Tu leur as fait connaître ton saint sabbat et tu leur as donné, par l’intermédiaire de ton serviteur Moïse, des commandements, des ordonnances et une Loi. 15Tu leur as fourni du ciel du pain pour apaiser leur faim, et tu as fait jaillir de l’eau du rocher pour étancher leur soif. Tu leur as commandé d’aller prendre possession du pays que tu avais promis par serment de leur donner9.15 Voir Ex 16.4-15 ; 17.1-7 ; Dt 1.21..

16Mais eux et nos ancêtres sont devenus orgueilleux et se sont montrés rebelles. Ils n’ont pas obéi à tes commandements ; 17oui, ils ont refusé d’obéir, oubliant les œuvres extraordinaires que tu avais accomplies pour eux. Ils se sont rebellés et, dans leur révolte, ils ont voulu se donner un chef pour retourner à leur esclavage9.17 Nb 14.4 (voir Ps 106).. Mais toi, tu es un Dieu qui pardonne, un Dieu compatissant et qui fait grâce, tu es lent à te mettre en colère et d’une immense bonté : tu ne les as pas abandonnés9.17 Voir Ex 34.6 ; Nb 14.18., 18même quand ils se sont fabriqué un veau en métal fondu en déclarant : « Voici ton Dieu qui t’a fait sortir d’Egypte ! » et qu’ils ont proféré contre toi de graves blasphèmes9.18 Voir Ex 32.1-4.. 19Dans ton immense compassion, tu ne les as pas abandonnés au désert, et la colonne de nuée ne s’est pas écartée d’eux, elle a continué à les guider le jour sur leur chemin, et pendant la nuit, la colonne de feu n’a pas cessé d’éclairer pour eux la route qu’ils avaient à suivre9.19 Pour les v. 19-21, voir Dt 8.2-4.. 20Tu leur as donné ton bon Esprit pour leur accorder du discernement. Tu ne leur as pas refusé la manne dont tu les nourrissais et tu as continué à leur donner de l’eau pour étancher leur soif.

21Pendant quarante ans, tu as pourvu à leurs besoins dans le désert, et ils n’ont manqué de rien, leurs vêtements ne se sont pas usés et leurs pieds ne se sont pas enflés. 22Tu leur as permis de conquérir des royaumes et des peuples, et tu leur as donné en partage les territoires de ceux-ci jusqu’à leurs frontières. Ils ont pris possession du pays de Sihôn, roi de Heshbôn et de celui d’Og, roi du Basan9.22 Voir Nb 21.21-35.. 23Tu leur as accordé une descendance aussi nombreuse que les étoiles du ciel9.23 Voir Gn 15.5 ; 22.17 ; Dt 1.10. et tu les as conduits dans ce pays que tu avais ordonné à leurs ancêtres d’aller conquérir9.23 Voir Dt 10.11 ; 31.7.. 24Leurs descendants y sont entrés et en ont pris possession. Tu as soumis devant eux les Cananéens qui habitaient le pays, tu les as livrés en leur pouvoir, avec les rois et les peuples de cette région, pour qu’ils les traitent comme ils le voulaient9.24 Voir Jos 11.23.. 25Ils se sont emparés de villes fortifiées et de terres fertiles. Ils ont pris possession de maisons regorgeant de biens, de citernes déjà creusées, de vignes, d’oliviers, d’arbres fruitiers à profusion. Par ta grande bonté, ils ont mangé à leur faim et avec abondance, et ils ont vécu dans les délices9.25 Voir Dt 6.10-11..

26Mais voici qu’ils ont été indociles et se sont révoltés contre toi, ils ont tourné le dos à ta Loi, ils ont tué tes prophètes qui les enjoignaient de revenir à toi, et ils se sont rendus coupables de graves blasphèmes9.26 Pour les v. 26-28, voir Jg 2.6 à 3.6.. 27Alors tu les as livrés au pouvoir de leurs ennemis qui les ont attaqués. Mais une fois dans la détresse, ils ont imploré ton secours ; et toi, tu les as entendus du haut du ciel et, dans ton immense compassion, tu leur as envoyé des libérateurs qui les ont délivrés de leurs ennemis. 28Cependant, dès qu’ils avaient retrouvé la paix, les voilà qui recommençaient à faire le mal devant toi ! Alors tu les as de nouveau livrés au pouvoir de leurs ennemis, qui les ont opprimés. De nouveau, ils ont imploré ton secours ; et toi, tu les as entendus du haut du ciel et, dans ta grande compassion, tu les as délivrés maintes et maintes fois.

29Tu leur as enjoint de revenir à ta Loi ; mais eux, dans leur orgueil, ils ont refusé d’obéir à tes commandements. Ils ont transgressé tes lois qui, pourtant, font vivre ceux qui les appliquent. Ils se sont montrés rebelles, se sont obstinés dans leur révolte, et n’ont rien voulu entendre9.29 Voir Lv 18.5.. 30Tu les as supportés pendant de longues années et, inlassablement, ton Esprit les a avertis par l’intermédiaire de tes prophètes, mais ils n’ont pas écouté. Alors tu les as livrés à des peuples étrangers9.30 Voir 2 R 17.13-18 ; 2 Ch 36.15-16.. 31Mais même alors, dans ta grande compassion, tu ne les as pas complètement anéantis et tu ne les as pas abandonnés, car tu es un Dieu compatissant et qui fait grâce.

Les supplications du peuple

32Maintenant, ô notre Dieu, toi le Dieu grand, puissant et redoutable, qui es fidèle à ton alliance et qui nous conserves ta bonté, ne considère pas comme peu de chose toutes les grandes épreuves que nous avons rencontrées, nous, nos rois, nos dirigeants, nos prêtres, nos prophètes, nos ancêtres et tout ton peuple depuis l’époque de la domination assyrienne jusqu’à ce jour.

33Tu as été juste dans tout ce qui nous est arrivé, car tu as agi en toute fidélité, alors que nous, nous avons fait le mal. 34Nos rois, nos dirigeants, nos prêtres et nos ancêtres n’ont pas appliqué ta Loi et n’ont pas respecté tes commandements ; ils n’ont pas prêté attention aux avertissements que tu leur adressais. 35Tant qu’ils jouissaient dans leur royaume des nombreux bienfaits que tu leur accordais dans le pays spacieux et fertile que tu leur avais donné, ils ne t’ont pas adoré et ne se sont pas détournés de leurs mauvaises actions.

36A présent, nous voici esclaves ! Oui, nous sommes réduits à la servitude dans le pays que tu as donné à nos ancêtres pour qu’ils jouissent de ses fruits et de ses biens ! 37Les moissons abondantes qu’il produit profitent aux rois que tu nous as imposés à cause de nos fautes ; ils disposent à leur gré de notre corps et de nos troupeaux, et nous voilà plongés dans une profonde détresse.

Ang Pulong Sa Dios

Nehemias 9:1-38

Naghinulsol ang mga Israelinhon sa Ilang mga sala

1Sa ika-24 nga adlaw sa mao gihapon nga bulan, nagtigom ang mga Israelinhon aron magpuasa. Nagbisti silag sako ug nagbutang ug abo sa ilang ulo sa pagpakita sa ilang pagsubo. 2Gilain nila ang ilang kaugalingon gikan sa mga dili Israelinhon. Nanindog sila ug gisulti nila ang ilang mga sala ug ang mga sala sa ilang mga katigulangan. 3Nagpabilin sila sa pagtindog sulod sa tulo ka oras samtang gibasa kanila ang Kasugoan sa Ginoo nga ilang Dios. Ug sulod sa laing tulo ka oras gisulti nila ang ilang mga sala ug nagsimba sa Ginoo nga ilang Dios. 4Ang mga Levita mitindog sa hagdanan ug nagaampo ug kusog sa Ginoo nga ilang Dios. Sila mao si Jeshua, Bani, Kadmiel, Shebania, Buni, Sherebia, ug Kenani. 5Unya ang mga Levita nga sila si Jeshua, Kadmiel, Bani, Hashabnea, Sherebia, Hodia, Shebania, ug Petahia miingon, “Tindog kamo ug dayega ang Ginoo nga inyong Dios sa walay kataposan!”9:5 sa walay kataposan: o, nga nagakinabuhi gikan kaniadto hangtod sa kahangtoran.

Unya miingon sila,O Ginoo, dalaygon ang imong pagkagamhanan! Dili kini matupngan sa among mga pagdayeg. 6Ikaw lang ang Ginoo. Gihimo mo ang langit, ang yuta, ang dagat, ug ang tanang anaa niini. Ginahatagan mo ug kinabuhi ang tanan mong binuhat, ug ginasimba ka sa mga anghel sa langit.

7“Ikaw ang Ginoong Dios nga nagpili kang Abram ug nagdala kaniya pagawas sa Ur, nga sakop sa pagdumala sa mga Kaldeanhon.9:7 Kaldeanhon: Mga katawhan nga nagpuyo kaniadto sa habagatang bahin sa Babilonia. Sa kadugayan nahimong Kaldeanhon ang tawag sa mga taga-Babilonia. Ug ginganlan mo siyag Abraham. 8Nakita mo nga matinumanon siya kanimo, ug naghimo ka ug kasabotan kaniya nga imong ihatag sa iyang mga kaliwat ang yuta sa mga Canaanhon, Hitihanon, Amorihanon, Perisihanon, Jebusihanon, ug sa mga Gergasihanon. Ug gituman mo ang imong saad kanila, tungod kay matarong ka.

9“Nakita mo ang pag-antos sa among mga katigulangan sa Ehipto. Nadungog mo ang pagpangayo nilag tabang kanimo didto sa Pulang Dagat. 10Naghimo ka ug mga milagro ug mga katingalahang butang batok sa Faraon, ug sa tanan niyang mga opisyal ug katawhan, kay nahibaloan mo kon giunsa nila pagdaog-daog ang among mga katigulangan. Ug ang imong ngalan bantogan hangtod karon. 11Gitunga mo ang dagat atubangan sa imong katawhan aron makaagi sila sa yuta nga mala. Ang ilang mga kaaway nga naggukod kanila gitambog mo sa kinahiladman sa dagat nga sama sa bato nga gitambog sa sulog nga tubig. 12Kon adlaw, gitultolan mo sila pinaagi sa panganod nga daw haligi, ug kon gabii, pinaagi sa kalayo nga daw haligi, aron sa paghatag ug kahayag sa dalan nga ilang gilakwan.

13“Nanaog ka sa Bukid sa Sinai gikan sa langit ug nakigsulti ka kanila. Gihatagan mo silag husto nga mga lagda ug mga patakaran ug maayo nga mga tulumanon ug mga sugo. 14Gitudloan mo sila bahin sa ilang himuon sa Adlaw nga Igpapahulay. Ug gisugo mo sila pinaagi sa imong alagad nga si Moises nga tumanon nila ang imong mga sugo, mga tulumanon, ug mga lagda. 15Sa dihang gigutom sila, gihatagan mo silag pagkaon gikan sa langit, ug sa dihang giuhaw sila, gipainom mo silag tubig gikan sa bato. Giingnan mo sila nga sudlon nila ug panag-iyahon ang yuta nga imong gisaad nga ihatag kanila. 16Apan sila nga among mga katigulangan mapahitas-on, gahig ulo, ug wala motuman sa imong mga sugo. 17Nagdumili sila sa pagpamati kanimo, ug gikalimtan nila ang mga milagro nga imong gihimo alang kanila. Nagmagahi sila, ug misupak kanimo pinaagi sa pagpili ug mga pangulo nga modala kanila pagbalik sa pagkaulipon sa Ehipto. Apan mapinasayloon ka nga Dios, maloloy-on, puno sa grasya, dili daling masuko, ug mahigugmaon. Busa wala mo sila isalikway 18bisan naghimo silag rebulto nga baka ug miingon, ‘Mao kini ang atong dios nga nagpagawas kanato gikan sa Ehipto.’ Labihan gayod ang ilang pagpasipala kanimo! 19Apan tungod sa imong dakong kalooy kanila, wala mo sila pasagdi sa disyerto. Wala mobiya kanila ang panganod nga daw haligi nga nagatultol kanila kon adlaw, ug ang kalayo nga daw haligi nga nagahatag ug kahayag sa dalan nga ilang ginalakwan kon gabii. 20Gihatag mo kanila ang imong maayong Espiritu sa pagtudlo kanila. Wala nimo sila hikawi sa pagkaon sa manna, ug padayon mo silang gihatagan ug tubig alang sa ilang kauhaw. 21Giatiman mo sila sulod sa 40 ka tuig didto sa kamingawan, busa wala gayod sila makulangi sa ilang mga kinahanglanon. Wala modaan ang ilang mga bisti ug wala usab maluthi ang ilang mga tiil sa paglakaw.

22“Gitugyan mo kanila ang mga gingharian, mga nasod, ug ang mga yuta sa ilang palibot. Giilog nila ang yuta sa Heshbon nga gidumalahan ni Haring Sihon, ug ang yuta sa Basan nga gidumalahan ni Haring Og. 23Gipadaghan mo ang ilang mga kaliwat, sama sa mga bitoon sa langit. Gidala mo sila sa yuta nga imong gisaad sa ilang mga katigulangan nga ilang sudlon ug panag-iyahan. 24Busa gisulod nila kini ug gisakop. Gipapildi mo kanila ang mga Canaanhon nga nagpuyo niadtong yutaa. Gitugyan mo kanila ang mga Canaanhon apil ang ilang mga hari aron himuon nila ang gusto nilang himuon sa mga Canaanhon. 25Giilog sa imong katawhan ang pinarilan nga mga lungsod ug ang mabungahong mga yuta. Giilog usab nila ang mga balay nga puno sa maayong mga butang, mga atabay, mga ubasan, mga tamnanan sa olibo, ug ang mga punoan sa kahoy nga labihan kadaghan ug prutas. Nangaon sila kutob sa ilang gusto ug nanambok. Nagpakabuhong sila sa imong labihan nga kaayo nga gipakita kanila.

26“Apan luyo niini, misupak sila ug nagrebelde kanimo. Gitalikdan nila ang imong balaod ug gipatay nila ang imong mga propeta nga mipahimangno kanila aron sa pagpabalik kanila diha kanimo. Labihan gayod ang mga pagpasipala nga ilang gipanghimo! 27Busa gitugyan mo sila sa ilang mga kaaway nga naglisod-lisod kanila. Apan sa dihang nangayo sila ug tabang kanimo, gipamatian mo pa gihapon sila diha sa langit. Ug sa imong kalooy, gihatagan mo silag mga pangulo nga miluwas kanila gikan sa kamot sa ilang mga kaaway.

28“Apan kon maayo na ang ilang kahimtang, nagahimo na usab sila ug daotan sa imong atubangan. Unya gitugyan mo na usab sila sa kamot sa ilang mga kaaway aron dumalahan sila. Apan kon mangayo na usab sila sa imong tabang, mamati ka gihapon kanila diha sa langit. Ug sa imong kalooy ginaluwas mo sila kanunay. 29Gipahimangnoan mo sila aron motuman sila pagbalik sa imong Kasugoan. Apan nagmagahi sila ug wala nila tumana ang imong mga sugo. Nagpakasala sila batok sa imong mga sugo nga nagahatag ug tinuod nga kinabuhi sa nagatuman niini. Sa kagahi sa ilang mga ulo mitalikod sila kanimo, ug nagdumili sa pagpamati kanimo. 30Sulod sa daghang mga katuigan gipasensyahan mo sila ug gipahimangnoan sa imong Espiritu pinaagi sa mga propeta. Apan wala sila manumbaling. Busa gitugyan mo sila sa mga katawhan sa ilang palibot. 31Apan bisan pa niini, tungod sa dako mong kalooy, wala mo sila pasagdi o laglaga sa hingpit, kay maloloy-on ka nga Dios ug puno sa grasya.

32“Ikaw nga among Dios makagagahom, katingalahan, ug talahuron. Ginatuman mo ang imong kasabotan, ug ginapakita mo ang imong gugma. Karon, ayaw ipakawalay-bili ang among mga pag-antos. Nagaantos kami ug ang among mga hari, mga pangulo, mga pari, mga propeta, ug mga katigulangan, gikan pa sa panahon nga gidaog-daog kami sa mga hari sa Asiria hangtod karon. 33Matarong ang gihimo mong pagsilot kanamo. Nagmatinud-anon gayod ikaw kanamo, apan kami nagpakasala. 34Ang among mga hari, mga pangulo, mga pari, ug mga katigulangan wala motuman sa imong Kasugoan. Wala sila magtagad sa imong mga sugo ug mga pahimangno. 35Bisan aduna silay kaugalingong gingharian ug nakasinati sa imong dakong kaayo, ug bisan gihatagan mo sila sa halapad ug mabungahong yuta, wala gihapon sila moalagad kanimo o mobiya sa ilang daotang mga binuhatan. 36Mao nga karon nangaulipon kami dinhi niining yuta nga imong gihatag sa among mga katigulangan, diin makakaon unta sila sa mga abot niini ug makapahimulos sa uban pang mga kaayohan niini. 37Ang abunda nga mga abot sa yuta atua paingon sa mga hari nga gipadumala mo kanamo tungod sa among mga sala. Gihimo nila ang ilang gustong himuon kanamo ug sa among mga kahayopan. Ug labihan ang among pag-antos.”

Naghimo ug Kasabotan ang mga Tawo

38“Tungod niining tanan, kaming mga Judio naghimo ug usa ka lig-ong kasabotan. Gisulat kini ug giselyohan sa among mga pangulo, mga pari, ug mga Levita.”