La perversion universelle
1Hélas ! Malheur à moi !
Parce que je ressemble ╵à celui qui viendrait ╵chercher des fruits en plein été7.1 En Israël, la moisson est terminée à la Pentecôte, il n’y a donc plus rien à récolter en été.,
à celui qui grappille ╵après les vendangeurs.
Mais il n’y a pas une grappe ╵que l’on pourrait manger,
et pas une figue nouvelle ╵dont j’ai si grande envie.
2Non, il ne reste plus ╵dans le pays ╵d’hommes fidèles à l’Eternel,
plus personne n’est droit.
Tous guettent l’occasion ╵de répandre le sang
et chacun traque son prochain ╵en lui tendant un piège.
3Pour commettre le mal, ╵leurs mains sont bien expertes.
Les dirigeants exigent des présents,
et les juges se déterminent ╵en fonction de ce qu’on les paie,
les grands émettent leurs avis ╵pour satisfaire leur avidité ;
ils font ainsi cause commune7.3 ils font ainsi cause commune: sens incertain..
4Le meilleur parmi eux ╵n’a pas plus de valeur ╵qu’un tas de ronces,
et le plus droit est pire ╵qu’un buisson d’épineux…
Le voici qui arrive, ╵le jour annoncé par tes sentinelles,
le jour où l’Eternel ╵va intervenir contre toi.
Alors, ╵ils seront consternés.
5Ne vous fiez donc plus ╵à votre compagnon,
et n’ayez pas confiance ╵en votre ami ;
oui, même devant celle ╵qui dort entre tes bras,
garde tes lèvres closes !
6Car le fils méprise son père,
la fille se révolte ╵contre sa propre mère,
comme la belle-fille ╵contre sa belle-mère,
et chacun a pour ennemis ╵les gens de sa famille7.6 Repris en Mt 10.35-36 ; Lc 12.53..
7Pour moi, je mets mon espérance ╵en l’Eternel,
je m’attends au Dieu qui me sauve,
et mon Dieu m’entendra.
Le nouvel exode
Espoir de renouveau
8Ne te réjouis pas ╵à mes dépens, ╵ô toi, mon ennemie7.8 Il s’agit de la nation qui s’oppose au peuple d’Israël.,
car si je suis tombée, ╵je me relèverai.
Si je suis installée ╵dans les ténèbres,
l’Eternel est pour moi une lumière.
9J’ai péché contre lui,
je supporterai donc ╵le poids de sa colère,
jusqu’à ce jour ╵où il prendra en main ma cause, ╵où il me fera droit,
et me fera sortir ╵à la lumière,
et je contemplerai son œuvre ╵qui établira la justice.
10Alors mon ennemie ╵en sera le témoin,
et sera couverte de honte,
elle qui me disait :
« Où donc est l’Eternel ton Dieu ? »,
et je la verrai de mes yeux
être foulée aux pieds
comme la boue des rues.
11Voici venir le jour ╵où l’on rebâtira ╵les murs de votre ville,
et voici, ce jour-là, ╵on repoussera tes frontières7.11 Autre traduction : le décret sera éloigné..
12En ce jour te sera rendu ╵le territoire ╵que délimitent tes frontières7.12 D’autres comprennent : des gens viendront vers toi.,
de l’Assyrie jusqu’à l’Egypte,
et de l’Egypte jusqu’au fleuve,
et d’une mer à l’autre, ╵d’une montagne à l’autre.
13Le reste de la terre ╵deviendra un désert ╵à cause de leurs habitants,
ce sera le salaire ╵de ses agissements.
Prière
14Eternel, pais ton peuple ╵sous ta houlette !
C’est le troupeau qui t’appartient ;
il habite à l’écart ╵dans la forêt,
au milieu d’un terrain fertile7.14 Autre traduction : du Carmel..
Qu’il puisse paître ╵dans les prés du Basan
et du mont Galaad,
comme aux jours d’autrefois !
15Comme au temps de jadis, ╵où tu sortis d’Egypte,
je te ferai voir des prodiges.
16Les autres peuples le verront ╵et seront dans la confusion
malgré tout leur pouvoir.
Ils demeureront bouche close,
et ils seront abasourdis.
17Ils devront lécher la poussière ╵tout comme le serpent
et comme les reptiles ;
ils sortiront, tremblant, ╵de leurs retranchements,
et se présenteront ╵devant l’Eternel, notre Dieu ;
tout terrifiés, ils te craindront.
18Quel est le Dieu semblable à toi,
qui efface les fautes ╵et qui pardonne les péchés
du reste de ton peuple ╵qui t’appartient ?
Toi, tu n’entretiens pas ╵ta colère à jamais,
mais tu prends ton plaisir ╵à faire grâce.
19Oui, de nouveau ╵tu auras compassion de nous,
tu piétineras nos péchés,
et au fond de la mer, ╵tu jetteras toutes nos fautes.
20Tu témoigneras ta fidélité ╵au peuple de Jacob
et ta grâce aux descendants d’Abraham
comme tu l’as promis ╵aux temps anciens, à nos ancêtres.
Ang Kasamaan ng mga Israelita
1Sinabi ni Micas: Kawawa ako! Para akong isang gutom na naghahanap ng mga natirang bunga7:1 natirang bunga: Kaugalian ng mga Israelita ang pagtitira ng mga bunga para sa mga dukha, biyuda, o mga dayuhan. ng ubas o igos pero walang makita ni isa man. 2Ang ibig kong sabihin, wala na akong nakitang tao sa Israel na tapat sa Dios. Wala nang natirang taong matuwid. Ang bawat isa ay naghahanap ng pagkakataon para patayin ang kanyang kababayan, tulad ng taong naghahanda ng bitag sa hayop na kanyang huhulihin. 3Bihasa silang gumawa ng kasamaan. Ang mga pinuno at mga hukom ay tumatanggap ng suhol. Sumusunod lamang sila sa gusto ng mga taong tanyag at makapangyarihan. Nagkakaisa sila upang baluktutin ang katarungan. 4Ang pinakamabuti sa kanila ay parang dawag na walang silbi. Dumating na ang panahon ng pagpaparusa ng Dios sa mga taong ito, gaya ng kanyang babala sa kanila sa pamamagitan ng mga propeta na parang mga guwardya sa tore. Dumating na ang panahon ng kanilang pagkalito.
5Dahil sa laganap na ang kasamaan, huwag na kayong magtiwala sa inyong kapwa o sa inyong mga kaibigan. At mag-ingat kayo sa inyong sinasabi kahit na sa inyong mahal na asawa. 6Sapagkat sa mga panahong ito, ang anak na lalaki ay hindi na gumagalang sa kanyang ama, ang anak na babae ay nagrerebelde sa kanyang ina, at ang manugang na babae ay nagrerebelde rin sa kanyang biyenang babae. Ang kaaway ng isang tao ay ang kanya mismong kapamilya.
7Pero para sa akin, magtitiwala ako sa Panginoon na aking Dios. Maghihintay ako sa kanya na magliligtas sa akin, at tiyak na ako ay kanyang diringgin.
Ililigtas ng Panginoon ang mga Israelita
8Sinabi ng mga Israelita, “Hindi tayo dapat kutyain ng ating mga kaaway. Kahit na nadapa tayo, muli tayong babangon. At kahit na nasa kadiliman tayo, ang Panginoon ang ating ilaw. 9Dahil sa nagkasala tayo sa Panginoon, dapat nating tiisin ang kanyang parusa sa atin hanggang sa ipagtanggol niya tayo at bigyan ng katarungan. Makikita natin ang pagliligtas niya sa atin sa pamamagitan ng pagdala niya sa atin sa kaliwanagan. 10Makikita ito ng ating mga kaaway at mapapahiya sila. Sapagkat kinukutya nila tayo noon na nagsasabi, ‘Nasaan na ang Panginoon na inyong Dios?’ Hindi magtatagal at makikita natin ang kapahamakan nila. Magiging tulad sila ng putik na tinatapak-tapakan sa lansangan.”
11Sinabi ni Micas sa mga taga-Jerusalem: Darating ang araw na muli ninyong itatayo ang mga pader ninyo at sa panahong iyon lalong lalawak ang inyong teritoryo. 12Sa panahon ding iyon, pupunta sa inyo ang mga tao mula sa Asiria at sa mga lungsod ng Egipto, at mula sa Egipto hanggang sa Ilog ng Eufrates, at mula sa malalayong lugar.7:12 mula sa malalayong lugar: sa literal, mula sa isang dagat patungo sa isang dagat at mula sa isang bundok patungo sa isa pang bundok. 13Magiging mapanglaw na lugar ang mga bansa sa mundo dahil sa kasamaan ng mga naninirahan doon.
Nanalangin ang mga Israelita na Kaawaan Sila ng Dios
14Nanalangin ang mga Israelita, “Panginoon, bantayan nʼyo po kami na iyong mga mamamayan katulad ng pagbabantay ng pastol sa kanyang mga tupa. Ang mga lupain sa aming paligid ay may masaganang pastulan, pero kami ay namumuhay sa kaparangan na kami-kami lang. Palawakin nʼyong muli ang aming teritoryo hanggang sa Bashan at sa Gilead katulad noon. 15Magpakita po kayo sa amin ng mga himala katulad ng inyong ginawa nang ilabas nʼyo kami sa Egipto. 16Makikita ito ng mga bansa at mapapahiya sila sa kabila ng kanilang kapangyarihan. At hindi na sila makikinig o magsasabi ng mga panlalait sa amin. 17Gagapang sila sa lupa na parang ahas dahil sa sobrang hiya. Lalabas sila sa kanilang lungga na nanginginig sa takot sa inyo, Panginoon naming Dios. 18Wala na pong ibang Dios na tulad ninyo. Pinatawad nʼyo ang kasalanan ng mga natitirang mamamayan na pag-aari ninyo. Hindi kayo nananatiling galit magpakailanman dahil ikinagagalak nʼyong mahalin kami. 19Muli nʼyo kaming kaawaan at alisin nʼyo po ang lahat naming mga kasalanan. Yurakan nʼyo ito at itapon sa kailaliman ng dagat. 20Ipakita nʼyo ang inyong pag-ibig at katapatan sa amin na mga lahi ni Abraham at ni Jacob, gaya ng iyong ipinangako sa kanila noong unang panahon.”
