Sur le sacrifice de réparation
1Voici la loi concernant le sacrifice de réparation. C’est une chose très sainte. 2On égorgera la victime du sacrifice de réparation au même endroit que l’holocauste, et l’on aspergera de son sang tous les côtés de l’autel. 3On en offrira toutes les parties grasses, c’est-à-dire la queue, la graisse qui recouvre les entrailles, 4les deux rognons, la graisse qui les enveloppe et celle qui couvre le dos, ainsi que le dessus du foie qu’on enlèvera avec les rognons. 5Le prêtre les brûlera sur l’autel. C’est un sacrifice de réparation consumé par le feu pour l’Eternel. 6Tout homme faisant partie des prêtres pourra en manger ; il le consommera dans un lieu saint, car c’est une chose très sainte. 7La même loi régit le sacrifice de réparation et le sacrifice pour le péché : la viande de la victime revient au prêtre qui fait l’expiation.
8Quand un prêtre offre l’holocauste d’une personne, la peau de la victime qu’il a offerte lui revient.
9Toute offrande, cuite au four, dans une marmite ou une poêle, reviendra au prêtre qui l’a offerte. 10Par contre, toute autre offrande, pétrie à l’huile ou sans huile, appartiendra à tous les descendants d’Aaron, sans distinction.
Sur le sacrifice de communion
11Voici la loi concernant le sacrifice de communion que l’on offre à l’Eternel. 12Si on l’offre comme expression de sa reconnaissance, on offrira, avec ce sacrifice de reconnaissance, des gâteaux sans levain pétris à l’huile et des galettes sans levain arrosées d’huile, ainsi que des gâteaux faits de fleur de farine pétrie à l’huile7.12 Voir Nb 15.3.. 13On présentera l’offrande sur des gâteaux de pain levé7.13 C’est-à-dire du pain ordinaire qui n’était pas brûlé sur l’autel., pour compléter le sacrifice de communion, offert par reconnaissance. 14On prélèvera sur chacune de ces offrandes une portion pour l’offrir à l’Eternel ; celle-ci reviendra au prêtre qui aura fait l’aspersion du sang pour le sacrifice de communion. 15La viande du sacrifice de communion, offert par reconnaissance, sera mangée le jour où on l’offre. On n’en laissera rien jusqu’au lendemain matin.
16Si le sacrifice de communion est offert pour accomplir un vœu ou comme don volontaire, une partie de la viande de la victime sera mangée le jour où on l’offre, mais le reste pourra être mangé le lendemain. 17Ce qui restera de la viande du sacrifice le surlendemain sera brûlé. 18Si l’on en mange le surlendemain, celui qui a offert le sacrifice ne sera pas agréé, son sacrifice ne compte pas. Car cette viande est devenue impure, et celui qui en mange se rend coupable d’une faute.
19Si la viande est entrée en contact avec une personne ou un objet rituellement impur, on ne la mangera pas : il faudra la brûler.
Toute personne rituellement pure7.19 Il s’agit d’une pureté rituelle définie ailleurs dans le Lévitique (voir 5.2-3 ; 13.45-46 ; 15.2, 3, 19). pourra manger de la viande du sacrifice de communion, 20mais si quelqu’un mange de la viande du sacrifice de communion qui appartient à l’Eternel, alors qu’il se trouve en état d’impureté rituelle7.20 Voir Lv 12.1-8., il sera retranché de son peuple. 21De même, si quelqu’un mange de la viande du sacrifice de communion qui appartient à l’Eternel, après avoir touché quoi que ce soit de rituellement impur – impureté d’homme, animal impur ou quelque autre impureté abominable – il sera retranché de son peuple.
22L’Eternel parla à Moïse en ces termes : 23Dis aux Israélites : Vous ne mangerez pas de graisse de bœuf, de mouton, ni de chèvre. 24La graisse d’une bête crevée ou déchiquetée par un fauve pourra servir à d’autres usages, mais vous ne devez pas en manger. 25En effet, celui qui mange de la graisse des animaux qu’on offre à l’Eternel en la consumant par le feu sera retranché de son peuple. 26Nulle part où vous habiterez, vous ne consommerez de sang, que ce soit celui d’un oiseau ou d’un quadrupède. 27Si une personne consomme du sang, quel qu’il soit, elle sera retranchée de son peuple7.27 Voir Gn 9.4 ; Lv 17.10-14 ; Dt 12.16, 23 ; 15.23..
28L’Eternel parla à Moïse en ces termes : 29Dis aux Israélites : Celui qui offre à l’Eternel un sacrifice de communion en apportera la part qu’il donne à l’Eternel. 30Il l’apportera de ses propres mains pour qu’elle soit consumée par le feu pour l’Eternel. Il apportera la graisse avec la poitrine de l’animal et il fera avec la poitrine le geste de présentation devant l’Eternel. 31Le prêtre brûlera la graisse sur l’autel ; quant à la poitrine, elle reviendra à Aaron et à ses fils. 32Vous donnerez aussi comme offrande au prêtre le gigot droit de vos sacrifices de communion. 33Celui des fils d’Aaron qui offrira le sang et les parties grasses des sacrifices de communion aura ainsi comme part le gigot droit. 34Car je reçois des Israélites la poitrine pour laquelle on fait le geste de présentation et le gigot que l’on prélève sur les sacrifices de communion, et je les donne au prêtre Aaron et à ses descendants ; c’est une prescription qui restera en vigueur à perpétuité pour les Israélites.
35C’est la part qui revient à Aaron et à ses descendants sur les sacrifices consumés par le feu qui appartiennent à l’Eternel, à partir du jour où ils seront installés dans leur fonction de prêtre pour l’Eternel. 36C’est là ce que l’Eternel ordonna aux Israélites de donner aux prêtres à partir du jour où ceux-ci reçoivent l’onction. C’est une règle en vigueur à perpétuité, pour toutes les générations.
Conclusion
37Telles sont les lois concernant l’holocauste, l’offrande, le sacrifice pour le péché, le sacrifice de réparation, celui qu’on offre à l’occasion d’une investiture et le sacrifice de communion. 38L’Eternel les a données à Moïse au mont Sinaï, le jour où il commanda aux Israélites de lui offrir leurs sacrifices et leurs offrandes dans le désert du Sinaï.
Mga Karagdagang Tuntunin Tungkol sa Handog na Pambayad ng Kasalanan
1Ito ang mga tuntunin tungkol sa handog na pambayad ng kasalanan. Napakabanal ng handog na ito.
2Ang handog na pambayad ng kasalanan ay doon papatayin sa pinagpapatayan ng mga handog na sinusunog. At ang dugo nitoʼy iwiwisik sa paligid ng altar. 3Ang lahat ng taba nito ay ihahandog – ang matabang buntot, ang tabang bumabalot sa lamang-loob, 4ang mga bato at ang taba nito, pati na ang maliit na bahagi ng atay. 5Lahat ng itoʼy susunugin ng pari sa altar bilang handog sa Panginoon sa pamamagitan ng apoy. Itoʼy handog na pambayad ng kasalanan. 6Ang matitira ay maaaring kainin ng mga anak na lalaki ng mga pari, pero dapat nila itong kainin doon sa banal na lugar dahil napakabanal nito. 7Iisa ang tuntunin sa handog sa paglilinis at sa handog na pambayad ng kasalanan. Ang karne sa mga handog na ito ay para sa paring naghandog nito. 8Ang balat naman ng hayop na inialay bilang handog na sinusunog ay para rin sa paring nag-alay nito. 9Ganoon din sa lahat ng handog na butil na inialay bilang handog na pagpaparangal sa Panginoon, na niluto sa hurno o sa kawali. 10At ang lahat ng handog na pagpaparangal, may halo man itong langis o wala ay para na sa mga paring mula sa angkan ni Aaron at paghahati-hatian nila ito ng pantay-pantay.
Mga Karagdagang Tuntunin para sa Handog para sa Mabuting Relasyon
11Ito ang mga tuntunin tungkol sa handog para sa mabuting relasyon7:11 handog para sa mabuting relasyon: Tingnan sa Talaan ng mga Salita sa likod. na iniaalay sa Panginoon.
12Kung ang hayop na handog para sa mabuting relasyon ay inialay bilang handog ng pagpapasalamat sa Panginoon, sasamahan niya ito ng tinapay. Magdadala siya ng tinapay na walang pampaalsa katulad ng makapal na tinapay na hinaluan ng langis, manipis na tinapay na pinahiran ng langis, at tinapay na mula sa magandang klaseng harina na hinaluan ng langis. 13Maliban dito, magdadala rin siya ng tinapay na may pampaalsa. 14Siyaʼy maghahandog mula sa bawat uri ng tinapay na ito bilang kaloob sa Panginoon. At ang mga tinapay na ito na inihandog ay para na sa paring nagwiwisik ng dugo ng hayop na handog para sa mabuting relasyon. 15Ang karne ng hayop na inihandog bilang pagpapasalamat sa Panginoon ay dapat kainin ng taong naghandog nito at ng sambahayan niya at ng mga pari sa araw ding iyon, at dapat walang matira kinaumagahan.
16Pero kung ang kanyang handog para sa mabuting relasyon ay inialay niya bilang handog para tuparin ang isang panata o handog na kusang-loob, ang karne ay makakain sa araw ng paghahandog at ang matitira ay maaari pa ring kainin kinabukasan. 17At kung mayroon pa ring matira hanggang sa pangatlong araw, dapat na itong sunugin. 18Kapag may kumain pa nito sa pangatlong araw, hindi na tatanggapin ng Panginoon ang handog na ito at magiging walang kabuluhan ang handog niya. Ang handog na ito ay ituturing na kasuklam-suklam at magiging pananagutan pa ng sinumang kumain nito. 19Kapag ang karne ay hindi sinasadyang nadikit sa anumang bagay na itinuturing na marumi, hindi na iyon dapat kainin, kundi susunugin na lang. Tungkol sa mga karneng maaaring kainin, itoʼy maaaring kainin ng sinumang itinuturing na malinis ayon sa batas. 20Pero ang sinumang itinuturing na marumi7:20 marumi: Ang ibig sabihin, hindi karapat-dapat na makisama sa kanilang seremonyang pangrelihiyon. at kakain ng karneng handog para sa mabuting relasyon ay huwag ninyong ituring na kababayan. 21Ang sinumang nakahipo ng mga bagay na itinuturing na marumi, katulad ng dumi o sakit ng taong nakakahawa, hayop na itinuturing na marumi, o anumang bagay na kasuklam-suklam at pagkatapos ay kumain ng karne na inihandog sa Panginoon ay huwag na ninyong ituring na kababayan.
Pagbabawal ng Pagkain ng Dugo at Taba
22Nag-utos ang Panginoon kay Moises 23na sabihin ito sa mga taga-Israel:
Huwag kayong kakain ng taba ng baka, tupa o kambing. 24Ang taba ng hayop na namatay o pinatay ng ibang hayop ay maaari ninyong gamitin sa anumang nais ninyo, pero huwag ninyong kakainin. 25Ang sinumang kakain ng taba ng hayop na maaaring ihandog7:25 maaaring ihandog: o, inihandog. sa Panginoon ay huwag na ninyong ituring na kababayan. 26At saan man kayo tumira, huwag kayong kakain ng dugo ng hayop o ibon. 27Ang sinumang kakain ng dugo ay huwag na ninyong ituring na kababayan.
Ang Bahagi ng mga Pari sa mga Handog
28Nag-utos din ang Panginoon kay Moises 29na sabihin ito sa mga taga-Israel:
Ang sinumang mag-aalay ng handog para sa mabuting relasyon ay dapat magbukod ng bahagi ng handog na iyon para sa Panginoon na ibibigay sa mga pari. 30At ang bahaging iyon ng handog ay dadalhin mismo ng maghahandog sa altar upang ialay sa Panginoon bilang handog sa pamamagitan ng apoy. Dadalhin niya ang taba at pitso ng hayop, at itataas niya ang pitso sa presensya ng Panginoon bilang handog na itinataas. 31Pagkatapos, susunugin ng paring namumuno ng seremonya ang taba sa altar, pero ang pitso ay para kay Aaron at sa kanyang angkan. 32-33Ang kanang hita ng hayop na inihandog ay ibibigay sa paring naghahandog ng dugo at taba nito. 34Sapagkat ibinibigay ng Panginoon ang pitso at paa ng inyong handog kay Aaron at sa kanyang mga angkan. Ito ang bahaging para sa kanila magpakailanman.
35Iyon ang bahagi ng mga handog sa pamamagitan ng apoy para sa Panginoon na ibinigay kay Aaron at sa kanyang mga angkan mula sa araw na silaʼy itinalagang maglingkod sa Panginoon bilang mga pari. 36Nang araw na inordinahan sila, nag-utos ang Panginoon sa mga taga-Israel na dapat nilang ibigay ang bahaging iyon ng mga pari na para sa kanila magpakailanman, at dapat nila itong sundin hanggang sa susunod pang mga henerasyon.
37Iyon ang tuntunin tungkol sa handog na sinusunog, handog sa paglilinis, handog na pambayad ng kasalanan, handog sa pagtatalaga at handog para sa mabuting relasyon. 38Ang mga tuntuning ito ay ibinigay ng Panginoon kay Moises doon sa ilang sa Bundok ng Sinai, noong nag-utos ang Panginoon sa mga taga-Israel na maghandog sa kanya.
