1Vois, devant lui, ╵tout espoir de le vaincre ╵est illusoire.
A sa vue seule, ╵on sera terrassé.
2Nul n’aura assez de courage ╵pour l’exciter.
Qui donc alors ╵pourrait me tenir tête ?
3Qui m’a prêté ╵pour que j’aie à lui rendre ?
Tout est à moi ╵sous l’étendue du ciel41.3 Cité en Rm 11.35..
4Je ne veux pas ╵me taire sur ses membres,
et je dirai sa force, ╵et la beauté ╵de sa constitution.
5Qui a ouvert ╵par-devant son habit41.5 Sa carapace est comparée à une cuirasse couvrant son corps. ?
Qui a franchi ╵les deux rangs de ses dents ?
6Qui a forcé ╵les battants de sa gueule ?
Ses crocs aigus ╵font régner la terreur.
7Majestueuses ╵sont ses rangées d’écailles,
et tels des boucliers ╵scellés entre eux,
8serrées les unes ╵contre les autres,
de sorte qu’aucun souffle ╵ne pourrait se glisser entre elles :
9soudées ensemble, ╵chacune à sa voisine,
elles se tiennent ╵et sont inséparables.
10Il éternue : ╵c’est un jet de lumière41.10 Par sa respiration et ses éternuements, de fines gouttelettes sont projetées en l’air ; éclairées par les rayons du soleil, elles font l’effet de jets de lumière..
Ses yeux ressemblent ╵aux lueurs de l’aurore41.10 Dans l’écriture hiéroglyphique, l’aurore est représentée par des yeux de crocodile..
11Des étincelles ╵jaillissent de sa gueule,
ce sont des gerbes ╵de flammes qui s’échappent.
12De ses narines ╵la fumée sort en jets
comme d’une marmite ╵ou d’un chaudron bouillant.
13Son souffle embrase ╵comme un charbon ardent
et, de sa gueule, ╵une flamme jaillit.
14C’est dans son cou ╵que sa vigueur réside,
et la terreur ╵danse au-devant de lui.
15Qu’ils sont massifs, ╵les replis de sa peau !
Soudés sur lui, ╵ils sont inébranlables.
16Son cœur est dur, ╵figé comme une pierre
il est durci ╵comme une meule à grain.
17Quand il se dresse41.17 Autre traduction : Devant sa majesté., ╵les plus vaillants ont peur.
Ils se dérobent, ╵saisis par l’épouvante.
18L’épée l’atteint ╵sans trouver nulle prise41.18 Autre traduction : Pour celui qui l’approche, l’épée ne sert à rien.,
et il en va de même de la lance, ╵de la flèche ou du javelot.
19Pour lui, le fer ╵est comme de la paille,
il prend le bronze ╵pour du bois vermoulu.
20Les traits de l’arc ╵ne le font jamais fuir
et les cailloux ╵qu’on lance avec la fronde ╵ne sont pour lui ╵que des fétus de paille.
21Oui, la massue ╵est pour lui un fétu de paille,
et il se rit ╵du sifflement des lances.
22Son ventre, armé ╵de tessons acérés,
est une herse ╵qu’il traîne sur la boue.
23Les eaux profondes, ╵il les fait bouillonner ╵comme un chaudron.
Il transforme le lac, ╵lorsqu’il y entre, ╵en un brûle-parfum.
24Sur son passage ╵son sillage étincelle.
Les flots paraissent ╵couverts de cheveux blancs.
25Nul n’est son maître ╵ici-bas sur la terre.
Il fut créé ╵pour ne rien redouter.
26Il brave tous les grands colosses.
Il est le roi ╵des plus fiers animaux.
Alles onder de hemelen is van God
1‘Er is niemand die het waagt hem op te hitsen, laat staan dat er iemand is die wil proberen hem te overwinnen. En als niemand tegen hem is opgewassen,
2zou er dan wel iemand bestaan die het tegen Mij kan opnemen? Ik ben niemand iets schuldig. Alles onder de hemelen is van Mij.
3Ik mag niet vergeten de geweldige kracht van zijn ledematen en zijn elegante lichaamsbouw te noemen.
4-5 Wie durft zijn huid af te stropen en met een bit binnen het bereik van zijn machtige kaken te komen, laat staan ze open te trekken? Want zijn tanden zijn vreselijke wapens.
6-8De overlappende schubben op zijn rug vormen een ondoordringbaar pantser, zodat er geen lucht tussen kan komen en niemand erin slaagt ze te doorboren.
9Wanneer hij snuift, schieten lichtflitsen naar buiten. Zijn ogen gloeien als de eerste zonnestralen.
10Vuur springt uit zijn muil.
11Er komt rook uit zijn neusgaten, net als uit een kookpot die op een fel brandend vuur staat.
12Ja, zijn adem kan kolen laten ontbranden, vlammen schieten op uit zijn bek.
13In zijn nek schuilt een angstaanjagende kracht die overal verschrikking zaait.
14Zijn vlees is hard en stevig, niet zacht en vet.
15Zijn hart is zo hard als rots, als een molensteen.
16Als hij opstaat, slaat zelfs de sterkste mannen de angst om het hart. Zij vluchten weg voordat ze door hem worden verpletterd.
17Een zwaard is een nutteloos wapen tegen hem en ook andere wapens halen niets uit.
18-19 Tegenover zijn kracht is ijzer net zo nutteloos als stro en koper net zo week als verrot hout. Voor pijlen slaat hij niet op de vlucht. Slingerstenen dan? U kunt net zo goed proberen hem met watten dood te gooien!
20Stokken zijn net zo goed als strohalmen en hij lacht als men speren naar hem toeslingert.
21Zijn buik is bedekt met schubben die zo scherp zijn als glasscherven en hij beweegt zich over het land voort als een dorsmachine.
22-23 Als hij zich opwindt, bruist het water omhoog en komen zelfs de diepere waterlagen in beroering. Als hij zich door het water beweegt, laat hij een breed lichtend spoor van schuim achter. Het water lijkt dan net zilverkleurig haar.
24Nergens anders op aarde is een dier te vinden dat zo weinig angst hoeft te hebben.
25Hij is het meest trotse van alle dieren en heerser over hen allen.’
