Réponse de Job à Tsophar
Pourquoi les méchants prospèrent-ils ?
1Job prit la parole et dit :
2Ecoutez, je vous prie, ╵écoutez ce que je vous dis,
accordez-moi du moins ╵cette consolation.
3Supportez que je parle
et, quand j’aurai parlé, ╵tu pourras te moquer.
4Est-ce contre des hommes ╵que se porte ma plainte ?
Comment ne pas perdre patience !
5Tournez-vous donc vers moi, ╵vous serez stupéfaits
au point de perdre la parole.
6Moi-même quand j’y songe, ╵j’en suis épouvanté,
et un frisson d’horreur ╵s’empare de mon corps.
7Pourquoi les gens qui font le mal ╵demeurent-ils en vie ?
Pourquoi vieillissent-ils, ╵en reprenant des forces ?
8Leur descendance s’affermit ╵à leurs côtés,
et leurs petits-enfants ╵prospèrent sous leurs yeux.
9Leurs maisons sont paisibles, ╵à l’abri de la crainte,
et le bâton de Dieu ╵ne vient pas les frapper.
10Leurs taureaux sont toujours ╵vigoureux et féconds,
leurs vaches mettent bas ╵sans jamais avorter.
11Ils laissent courir leurs enfants ╵comme un troupeau d’agneaux,
leurs petits vont s’ébattre.
12Accompagnés des tambourins ╵et de la lyre, ils chantent,
et au son de la flûte, ╵ils se réjouissent.
13Ainsi leurs jours s’écoulent ╵dans le bonheur
et c’est en un instant ╵qu’ils rejoignent la tombe.
14Or, ils disaient à Dieu : ╵« Retire-toi de nous,
nous n’avons nulle envie ╵de connaître comment tu veux ╵que nous conduisions notre vie.
15Qu’est donc le Tout-Puissant ╵pour que nous le servions21.15 Autre traduction : pour que nous lui rendions un culte. ?
Qu’y a-t-il à gagner ╵à lui adresser des prières ? »
16Le bonheur de ces gens ╵n’est-il pas dans leurs mains21.16 Autre traduction : Certes, le bonheur de ces gens n’est pas entre leurs mains. ?
Mais loin de moi ╵l’idée de suivre leurs conseils !
17Voit-on souvent s’éteindre ╵la lampe des méchants21.17 C’est-à-dire mourir sans laisser de descendant (Pr 13.9). Job demande à ses amis combien de fois les « lois » qu’ils lui ont rabâchées se vérifient.,
ou bien la ruine ╵fondre sur eux ?
Dieu leur assigne-t-il ╵leur part de sa colère ?
18Quand sont-ils pourchassés ╵comme une paille au vent
ou comme un brin de chaume ╵qu’emporte la tempête ?
19Dieu réserverait-il ╵aux enfants du méchant ╵la peine qu’il mérite ?
Ne devrait-il pas au contraire ╵l’infliger au méchant lui-même ╵pour qu’il en tire la leçon ?
20Que, de ses propres yeux, ╵il assiste à sa ruine
et qu’il soit abreuvé ╵de la fureur du Tout-Puissant.
21Que lui importe donc ╵le sort de sa maison ╵quand il ne sera plus,
quand le fil de ses mois ╵aura été tranché ?
22Pourrait-on enseigner ╵quelque savoir à Dieu,
lui qui gouverne ╵tous les êtres célestes ?
23L’un meurt plein de vigueur, ╵dans la sérénité,
et en toute quiétude.
24Ses flancs sont pleins de graisse
et ses os pleins de moelle.
25Tel autre va s’éteindre ╵l’amertume dans l’âme,
sans avoir goûté au bonheur.
26Et tous deux, ils se couchent ╵dans la poussière
et ils sont recouverts ╵par la vermine.
27Oui, vos pensées, je les connais,
les réflexions blessantes ╵que vous entretenez ╵à mon encontre21.27 Autre traduction : Les mauvais desseins que vous me prêtez..
28Vous me demanderez : ╵« Où donc est maintenant ╵la maison du tyran ?
Et la demeure des méchants, ╵qu’est-elle devenue ? »
29Mais interrogez donc ╵les passants du chemin,
et ne contestez pas ╵les preuves qu’ils apportent.
30Oui, le jour du désastre ╵épargne le méchant,
au jour de la colère, ╵il est mis à l’abri.
31Qui osera lui reprocher ╵en face sa conduite ?
Et qui lui paiera de retour ╵tout le mal qu’il a fait ?
32Il est porté en pompe ╵au lieu de sépulture,
on veille sur sa tombe.
33Les mottes du vallon ╵qui recouvrent son corps ╵lui sont légères.
Tout un cortège ╵a marché à sa suite,
des gens sans nombre ╵l’ont précédé.
34Comment donc m’offrez-vous ╵des consolations aussi vaines ?
Car, vraiment ce qui reste ╵de toutes vos réponses, ╵ce n’est que fausseté.
Jobs reactie op Zofar
1Job antwoordde Zofar:
2-3 ‘Luister nu toch naar mij, dat zou al een hele troost zijn. Je kunt doorgaan met spotten wanneer ik ben uitgesproken.
4Mijn klacht richt zich toch niet tot mensen, maar tot God. Daarom ben ik ook zo ongeduldig.
5Bekijk mij met afschuw en sla je hand verschrikt voor de mond.
6Als ik hier diep over nadenk, word ik er zelf bang van en begin ik te beven.
7Waarom bereiken de goddelozen een hoge leeftijd en wordt hun macht steeds groter?
8Tijdens hun leven zien zij hun kinderen en kleinkinderen opgroeien en volwassen worden.
9In hun huizen is vrede, angst is voor hen een onbekend gevoel en God straft hen niet.
10-13Hun vee is gezond en vruchtbaar, zij hebben veel kinderen die een gelukkig leven leiden en hun kleinkinderen vullen hun tijd met zingen en dansen en musiceren op trommel, citer en fluit. Zij zijn welgesteld en hoeven zichzelf niets te ontzeggen. Zelfs wanneer ze sterven, gebeurt dat in alle rust en vrede.
14En dat alles ondanks het feit dat zij God afwezen en niets te maken wilden hebben met Hem en zijn leefregels.
15“Wat moeten we met de Almachtige God?” zeggen zij. “Waarom zouden wij Hem moeten gehoorzamen? Bidden tot Hem levert ons immers niets op?”
16Jullie zeggen dat zij hun welvaart niet in eigen hand hebben, daarom wil ik ook niets met hun raad en plannen te maken hebben.
17Hoe vaak gaat het licht van de goddelozen niet plotseling uit en treft God hen met rampen en verdriet!
18Zij worden als stro door de wind voortgejaagd, de storm rukt hen weg als kaf van het koren!
19Maar God zal ook hun kinderen straffen! Maar volgens mij moet de man die zondigt, zelf door God worden gestraft en niet zijn kinderen! Laat hij zelf de straf maar voelen!
20Ja, laat hem voor zijn eigen zonde boeten. Laat hem de toorn van de Almachtige maar aan den lijve voelen.
21Want als hij dood is, zal hij nooit meer in staat zijn van zijn gezin te genieten.
22Maar wie kan God, de opperste Rechter, terechtwijzen?
23-24 De een sterft wanneer hij nog gezond is en weldoorvoed een rustig en vredig leven leidt.
25De ander sterft in diepe ellende en armoede, terwijl hij nooit iets goeds heeft gekend.
26Beiden worden in dezelfde aarde begraven en door dezelfde wormen opgegeten.
27Ik weet precies wat jullie nu denken en hoe jullie mij nu onrecht willen aandoen.
28Jullie willen mij gaan vertellen over rijke en goddeloze mensen, die door hun zonden in het verderf werden gestort.
29Maar dan zeg ik: vraag het maar eens aan hen die veel hebben gereisd en zij zullen jullie hun verhalen vertellen.
30-32Dat de goddeloze mens op de onheilsdag wordt gespaard en aan de toorn weet te ontsnappen. Niemand wijst hem in het openbaar op zijn fouten. Niemand zet hem zijn misdaden betaald. En bij zijn graf wordt een erewacht opgesteld.
33Bij zijn begrafenis wordt hij naar de plaats gebracht, waar de zachte aarde hem zal bedekken. Zo gaat het nu altijd, zo ging het voor hem en zo gaat het ook na hem.
34Hoe denken jullie mij dan te kunnen troosten met de onzin die jullie uitkramen. Al jullie antwoorden zijn niets dan leugens!’
