L’invasion
1Fuyez, Benjaminites, ╵quittez Jérusalem !
Sonnez du cor à Teqoa6.1 Teqoa: à quelques kilomètres au sud de Jérusalem. !
Elevez un signal ╵au-dessus de Beth-Hakkérem.
Car du nord arrive un malheur
et une grande catastrophe.
2La belle et délicate,
Dame Sion, ╵je la réduis en ruine.
3Des bergers monteront vers elle, ╵suivis de leurs troupeaux.
Ils planteront tout autour d’elle ╵leur campement de tentes
et chacun fera paître ╵ses bêtes sur son lot.
4Préparez-vous ╵pour le combat contre elle !
Debout ! Donnons l’assaut ╵à l’heure de midi !
Hélas, malheur à nous ╵car, déjà, le jour baisse,
et les ombres du soir s’allongent…
5Debout, attaquons-la de nuit,
détruisons ses palais !
6Voici ce que déclare l’Eternel, ╵le Seigneur des armées célestes :
Abattez donc ses arbres
et dressez des terrassements ╵contre Jérusalem,
cité qui doit être punie,
cité où règne la violence !
7Pareil au puits ╵qui fait couler son eau,
cette cité ╵fait couler sa méchanceté.
On n’entend, dans ses rues, ╵que violence et que ruine,
je n’y vois constamment
que souffrance et blessures.
8Laisse-toi avertir, ╵Jérusalem,
sinon mon cœur ╵s’éloignera de toi,
je te transformerai ╵en terre dévastée,
inhabitée.
9Voici ce que déclare l’Eternel, ╵le Seigneur des armées célestes :
Grappille jusqu’au bout ╵comme une vigne
ce qui subsiste d’Israël.
Fais repasser ta main,
comme le vendangeur ╵sur les sarments.
10Mais à qui parlerai-je
et qui avertirai-je ╵pour qu’enfin ils entendent ?
Leur oreille est incirconcise,
et ils sont incapables ╵de prêter attention.
La parole de l’Eternel
est devenue pour eux ╵un objet de mépris
dont ils ne veulent pas6.10 Voir Ac 7.51..
11Mais moi, je suis rempli ╵de la fureur de Dieu,
je ne peux plus la contenir.
Déverse-la ╵sur l’enfant dans la rue
et sur les jeunes gens ╵rassemblés dans leurs cercles.
Le mari et la femme seront pris,
l’ancien et le vieillard ╵qui est chargé de jours ╵seront pris eux aussi.
12Leurs maisons passeront à d’autres
ainsi que leurs champs et leurs femmes,
car ma main s’abattra ╵sur les habitants du pays,
l’Eternel le déclare6.12 Les v. 12-15 se retrouvent en 8.10-12..
13Car tous, petits ou grands,
sont avides de gains.
Tous, du prophète au prêtre,
pratiquent la duplicité.
14Ils guérissent superficiellement
mon peuple du désastre
en disant : « Tout va bien ! ╵Tout va vraiment très bien ! »
alors que rien ne va6.14 Voir Ez 13.10..
15Sont-ils honteux ╵d’avoir commis ╵des abominations ?
Ils n’ont aucune honte
et ils ne savent pas rougir,
et c’est pourquoi ils tomberont ╵avec ceux qui succombent,
et ils s’écrouleront ╵au moment où je leur ferai ╵rendre des comptes,
l’Eternel le déclare.
16Voici ce que dit l’Eternel :
Tenez-vous sur les routes, regardez ! ╵Informez-vous ╵des sentiers d’autrefois :
« Quel est le bon chemin ? » ╵Et puis, suivez-le donc
et vous y trouverez ╵du repos pour vous-mêmes.
Mais ils ont répondu :
« Nous n’y marcherons pas ! »
17Alors j’ai établi ╵des sentinelles parmi vous ╵qui vous ont dit :
« Prêtez donc attention ╵au son du cor ! »
Mais ils ont répondu :
« Nous n’écouterons pas » !
18C’est pourquoi écoutez, ╵vous, peuples étrangers !
Observez en témoins
ce qui6.18 Autre traduction : observe, assemblée, ce qui… se passera chez eux !
19Prête attention, ô terre :
je vais faire venir ╵sur ce peuple, un malheur,
fruit de ses stratagèmes.
Car ils n’ont pas voulu ╵écouter mes paroles
et ils ont rejeté ma Loi.
20Qu’ai-je à faire de l’encens ╵importé de Saba6.20 Saba: royaume du sud-ouest de l’Arabie, centre du commerce des épices (voir Es 60.6).
et du roseau aromatique ╵venant d’un pays éloigné6.20 Probablement l’Inde d’où l’on importait ce roseau aromatique. ?
Je n’agrée pas vos holocaustes,
et je n’apprécie pas vos sacrifices.
21Aussi, l’Eternel le déclare,
je vais dresser ╵sur le chemin du peuple ╵une série d’obstacles,
et ils feront tomber ╵les pères et les fils ensemble ;
voisins et compagnons ╵y périront.
Mauvaise nouvelle
22Voici ce que déclare l’Eternel :
« Un peuple va venir de la contrée du nord,
une grande nation ╵qui se met en campagne ╵des confins de la terre6.22 Les v. 22-24 ont leur parallèle en 50.41-43..
23Ils empoignent l’arc et la lance,
ils sont cruels et sans pitié,
et ils mugissent ╵comme la mer.
Ils sont montés sur des chevaux,
rangés en ordre de bataille ╵tout comme des soldats
pour te combattre, ╵toi, communauté de Sion ! »
24En entendant cette nouvelle,
nos bras ont défailli,
et l’angoisse nous a étreints,
et des douleurs nous ont saisis ╵comme pour une femme en couches.
25Ne sortez pas aux champs,
n’allez pas sur les routes,
car l’ennemi s’y tient, ╵le glaive dans la main :
de toutes parts, c’est la terreur6.25 Voir 20.3, 10 ; 46.5 ; 49.29..
26O communauté de mon peuple,
revêts ton habit de toile de sac,
roule-toi dans la cendre
et prends le deuil ╵comme pour un enfant unique !
Répands-toi en lamentations amères
car le dévastateur ╵fondra soudain sur nous !
27Voici, je t’ai placé ╵comme celui qui teste les métaux ╵au milieu de mon peuple
pour que tu examines,
que tu éprouves leur conduite.
28Ce sont tous des rebelles ╵qui refusent d’entendre,
qui vont, semant la calomnie.
Ils sont endurcis comme bronze et fer.
Et ce sont tous des destructeurs.
29Le soufflet souffle,
et le plomb est dévoré par le feu,
c’est en vain qu’on insiste ╵pour faire fondre les métaux,
car les scories ╵ne se détachent pas.
30Ils seront appelés : ╵« de l’argent de rebut »,
parce que l’Eternel ╵les a mis au rebut.
Napaligiran ang Jerusalem ng Kanyang mga Kaaway
1“Mga lahi ni Benjamin, tumakas kayo at magtago! Umalis kayo sa Jerusalem! Patunugin nʼyo ang trumpeta sa Tekoa at hudyatan nʼyo ang Bet Hakerem, dahil darating na ang kapahamakan mula sa hilaga. 2Wawasakin ko ang magandang lungsod ng Jerusalem.6:2 lungsod ng Jerusalem: sa literal, babaeng anak ng Zion. Ganito rin sa talatang 23. 3Papalibutan ito ng mga pinuno at ng kanilang mga sundalo.6:3 pinuno … sundalo: sa literal, pastol at ang mga hayop nila. Magtatayo sila ng kanilang mga tolda sa paligid nito at doon sila magkakampo. 4Sasabihin ng mga pinuno, ‘Humanda kayo! Pagsapit ng tanghali, sasalakayin natin sila.’ Pero pagdating ng hapon, sasabihin ng pinuno, ‘Lumulubog na ang araw at medyo nagdidilim na. 5Ngayong gabi na lang tayo sasalakay at wawasakin natin ang mga matitibay na bahagi ng lungsod na ito.’ ”
6Ito ang sinasabi ng Panginoong Makapangyarihan, “Pumutol kayo ng mga kahoy na pangwasak sa mga pader ng Jerusalem, at magtambak kayo ng lupa sa gilid ng pader at doon kayo dumaan. Nararapat nang parusahan ang lungsod na ito dahil laganap na rito ang mga pang-aapi. 7Katulad ng bukal na patuloy ang pag-agos ng tubig, patuloy ang paggawa nito ng kasamaan. Palaging nababalitaan sa lungsod na ito ang mga karahasan at panggigiba. Palagi kong nakikita ang mga karamdaman at sugat nito. 8Mga taga-Jerusalem, babala ito sa inyo at kung ayaw pa ninyong makinig, lalayo ako sa inyo, at magiging mapanglaw ang lupain nʼyo at wala nang maninirahan dito.”
9Sinabi pa ng Panginoong Makapangyarihan, “Ang mga matitirang buhay sa Israel ay ipapaubos ko sa mga kaaway, katulad ng huling pamimitas ng mga natitirang ubas. Tinitingnan nilang mabuti ang mga sanga at kukunin ang mga natitirang bunga.”
10Nagtanong ako, “Pero Panginoon sino po ang bibigyan ko ng babala? Sino po kaya ang makikinig sa akin? Tinakpan po nila ang kanilang mga tainga para hindi sila makarinig. Kinasusuklaman po nila ang salita ng Panginoon, kaya ayaw nilang makinig. 11Matindi rin ang galit na nararamdaman ko tulad ng sa Panginoon at hindi ko mapigilan.”
Sinabi ng Panginoon, “Ipapadama ko ang galit ko pati sa mga batang naglalaro sa lansangan, mga kabataang lalaki na nagkakatipon, mga mag-asawa at pati na sa matatanda. 12Ibibigay sa iba ang mga bahay nila, pati ang mga bukid at mga asawa nila. Mangyayari ito kapag pinarusahan ko na ang mga nakatira sa lupaing ito. Ako, ang Panginoon, ang nagsasabi nito.
13“Mula sa pinakahamak hanggang sa pinakadakila, pare-pareho silang sakim sa pera. Kahit ang mga propeta at mga pari ay mga mandaraya rin. 14Binabalewala nila ang sugat ng aking mga mamamayan kahit malala na ito. Sinasabi rin nila na payapa ang lahat, kahit hindi naman. 15Nahihiya ba sila sa ugali nilang kasuklam-suklam? Hindi! Wala na kasi silang kahihiyan! Ni hindi nga namumula ang kanilang mukha sa kahihiyan. Kaya mapapahamak sila katulad ng iba. Ibabagsak sila sa araw na parusahan ko sila. Ako, ang Panginoon, ang nagsasabi nito.”
16Ito pa ang sinabi ng Panginoon, “Tumayo kayo sa mga kanto at magmasid kayo nang mabuti. Magtanong kayo kung alin ang dati at mabuting daan, at doon kayo dumaan. At makakamtan ninyo ang kapayapaan. Pero sinabi ninyo, ‘Hindi kami dadaan doon.’ 17Naglagay ako ng mga tagapagbantay at sinabi nila sa inyo, ‘Pakinggan ninyo ang tunog ng trumpeta bilang babala.’ Pero sinabi ninyo, ‘Hindi namin iyon pakikinggan.’
18“Kaya kayong mga bansa, makinig kayo. Masdan ninyong mabuti kung ano ang mangyayari sa kanila. 19Buong mundo, makinig kayo! Magpapadala ako ng kapahamakan sa mga taong ito para parusahan sila sa kanilang masamang mga binabalak. Sapagkat ayaw nilang pakinggan ang mga salita ko at itinakwil nila ang mga kautusan ko. 20Walang halaga sa akin ang inihahandog nilang insenso kahit na galing pa ito sa Sheba, o ang mga pabangong mula pa sa malayong lugar. Hindi ko tatanggapin ang kanilang mga handog na sinusunog. Hindi ako natutuwa sa mga handog nila sa akin. 21Kaya ako, ang Panginoon, ay maglalagay ng katitisuran sa dinadaanan ng mga taong ito. At dahil dito, babagsak ang mga ama at mga batang lalaki, pati ang mga magkaibigan at magkapitbahay.”
22Ito pa ang sinasabi ng Panginoon, “Tingnan ninyo, may mga sundalong dumarating galing sa lupain sa hilaga, isang makapangyarihang bansa na galing sa malayong lupain6:22 malayong lupain: sa literal, sa dulo ng mundo. na handang sumalakay. 23Ang dala nilang armas ay mga pana at mga sibat. Malulupit sila at walang habag. Ang ingay nila ay parang malalakas na alon habang nakasakay sila sa kanilang mga kabayo. Darating sila para salakayin kayo, mga taga-Jerusalem.”
24Nabalitaan namin ang tungkol sa kanila at kami ay nanlupaypay. Takot at hirap ang naramdaman namin katulad ng paghihirap ng babaeng manganganak na. 25Huwag na kayong lalabas para pumunta sa mga bukid o lumakad sa mga daan, dahil may mga kaaway kahit saan na handang pumatay. Nakakatakot sa ating paligid. 26Mga kababayan, magsuot kayo ng damit na panluksa6:26 damit na panluksa: sa Hebreo, sakong damit. at gumulong kayo sa abo para ipakita ang kalungkutan ninyo. Umiyak kayo na parang namatay ang kaisa-isa ninyong anak na lalaki. Sapagkat bigla tayong sasalakayin ng kaaway.
27Sinabi sa akin ng Panginoon, “Ginawa kitang tulad ng tagasuri ng mga metal, para masuri mo ang pag-uugali ng aking mga mamamayan. 28Silang lahat ay rebelde at matitigas ang ulo, kasintigas ng tanso at bakal. Nanlalait at nanloloko sila ng kanilang kapwa. 29Pinapainit nang husto ang pugon para dalisayin ang pilak mula sa tinggang nakahalo rito, pero hindi rin lubusang nadalisay ang pilak. Ganyan din ang mga mamamayan ko, wala ring kabuluhan ang pagdalisay sa kanila, dahil hindi pa rin naaalis nang lubusan ang kasamaan nila. 30Tatawagin silang, ‘Itinakwil na Pilak’ dahil itinakwil ko sila.”
