Jérémie 6 – BDS & HLGN

La Bible du Semeur

Jérémie 6:1-30

L’invasion

1Fuyez, Benjaminites, ╵quittez Jérusalem !

Sonnez du cor à Teqoa6.1 Teqoa: à quelques kilomètres au sud de Jérusalem. !

Elevez un signal ╵au-dessus de Beth-Hakkérem.

Car du nord arrive un malheur

et une grande catastrophe.

2La belle et délicate,

Dame Sion, ╵je la réduis en ruine.

3Des bergers monteront vers elle, ╵suivis de leurs troupeaux.

Ils planteront tout autour d’elle ╵leur campement de tentes

et chacun fera paître ╵ses bêtes sur son lot.

4Préparez-vous ╵pour le combat contre elle !

Debout ! Donnons l’assaut ╵à l’heure de midi !

Hélas, malheur à nous ╵car, déjà, le jour baisse,

et les ombres du soir s’allongent…

5Debout, attaquons-la de nuit,

détruisons ses palais !

6Voici ce que déclare l’Eternel, ╵le Seigneur des armées célestes :

Abattez donc ses arbres

et dressez des terrassements ╵contre Jérusalem,

cité qui doit être punie,

cité où règne la violence !

7Pareil au puits ╵qui fait couler son eau,

cette cité ╵fait couler sa méchanceté.

On n’entend, dans ses rues, ╵que violence et que ruine,

je n’y vois constamment

que souffrance et blessures.

8Laisse-toi avertir, ╵Jérusalem,

sinon mon cœur ╵s’éloignera de toi,

je te transformerai ╵en terre dévastée,

inhabitée.

9Voici ce que déclare l’Eternel, ╵le Seigneur des armées célestes :

Grappille jusqu’au bout ╵comme une vigne

ce qui subsiste d’Israël.

Fais repasser ta main,

comme le vendangeur ╵sur les sarments.

10Mais à qui parlerai-je

et qui avertirai-je ╵pour qu’enfin ils entendent ?

Leur oreille est incirconcise,

et ils sont incapables ╵de prêter attention.

La parole de l’Eternel

est devenue pour eux ╵un objet de mépris

dont ils ne veulent pas6.10 Voir Ac 7.51..

11Mais moi, je suis rempli ╵de la fureur de Dieu,

je ne peux plus la contenir.

Déverse-la ╵sur l’enfant dans la rue

et sur les jeunes gens ╵rassemblés dans leurs cercles.

Le mari et la femme seront pris,

l’ancien et le vieillard ╵qui est chargé de jours ╵seront pris eux aussi.

12Leurs maisons passeront à d’autres

ainsi que leurs champs et leurs femmes,

car ma main s’abattra ╵sur les habitants du pays,

l’Eternel le déclare6.12 Les v. 12-15 se retrouvent en 8.10-12..

13Car tous, petits ou grands,

sont avides de gains.

Tous, du prophète au prêtre,

pratiquent la duplicité.

14Ils guérissent superficiellement

mon peuple du désastre

en disant : « Tout va bien ! ╵Tout va vraiment très bien ! »

alors que rien ne va6.14 Voir Ez 13.10..

15Sont-ils honteux ╵d’avoir commis ╵des abominations ?

Ils n’ont aucune honte

et ils ne savent pas rougir,

et c’est pourquoi ils tomberont ╵avec ceux qui succombent,

et ils s’écrouleront ╵au moment où je leur ferai ╵rendre des comptes,

l’Eternel le déclare.

16Voici ce que dit l’Eternel :

Tenez-vous sur les routes, regardez ! ╵Informez-vous ╵des sentiers d’autrefois :

« Quel est le bon chemin ? » ╵Et puis, suivez-le donc

et vous y trouverez ╵du repos pour vous-mêmes.

Mais ils ont répondu :

« Nous n’y marcherons pas ! »

17Alors j’ai établi ╵des sentinelles parmi vous ╵qui vous ont dit :

« Prêtez donc attention ╵au son du cor ! »

Mais ils ont répondu :

« Nous n’écouterons pas » !

18C’est pourquoi écoutez, ╵vous, peuples étrangers !

Observez en témoins

ce qui6.18 Autre traduction : observe, assemblée, ce qui… se passera chez eux !

19Prête attention, ô terre :

je vais faire venir ╵sur ce peuple, un malheur,

fruit de ses stratagèmes.

Car ils n’ont pas voulu ╵écouter mes paroles

et ils ont rejeté ma Loi.

20Qu’ai-je à faire de l’encens ╵importé de Saba6.20 Saba: royaume du sud-ouest de l’Arabie, centre du commerce des épices (voir Es 60.6).

et du roseau aromatique ╵venant d’un pays éloigné6.20 Probablement l’Inde d’où l’on importait ce roseau aromatique. ?

Je n’agrée pas vos holocaustes,

et je n’apprécie pas vos sacrifices.

21Aussi, l’Eternel le déclare,

je vais dresser ╵sur le chemin du peuple ╵une série d’obstacles,

et ils feront tomber ╵les pères et les fils ensemble ;

voisins et compagnons ╵y périront.

Mauvaise nouvelle

22Voici ce que déclare l’Eternel :

« Un peuple va venir de la contrée du nord,

une grande nation ╵qui se met en campagne ╵des confins de la terre6.22 Les v. 22-24 ont leur parallèle en 50.41-43..

23Ils empoignent l’arc et la lance,

ils sont cruels et sans pitié,

et ils mugissent ╵comme la mer.

Ils sont montés sur des chevaux,

rangés en ordre de bataille ╵tout comme des soldats

pour te combattre, ╵toi, communauté de Sion ! »

24En entendant cette nouvelle,

nos bras ont défailli,

et l’angoisse nous a étreints,

et des douleurs nous ont saisis ╵comme pour une femme en couches.

25Ne sortez pas aux champs,

n’allez pas sur les routes,

car l’ennemi s’y tient, ╵le glaive dans la main :

de toutes parts, c’est la terreur6.25 Voir 20.3, 10 ; 46.5 ; 49.29..

26O communauté de mon peuple,

revêts ton habit de toile de sac,

roule-toi dans la cendre

et prends le deuil ╵comme pour un enfant unique !

Répands-toi en lamentations amères

car le dévastateur ╵fondra soudain sur nous !

27Voici, je t’ai placé ╵comme celui qui teste les métaux ╵au milieu de mon peuple

pour que tu examines,

que tu éprouves leur conduite.

28Ce sont tous des rebelles ╵qui refusent d’entendre,

qui vont, semant la calomnie.

Ils sont endurcis comme bronze et fer.

Et ce sont tous des destructeurs.

29Le soufflet souffle,

et le plomb est dévoré par le feu,

c’est en vain qu’on insiste ╵pour faire fondre les métaux,

car les scories ╵ne se détachent pas.

30Ils seront appelés : ╵« de l’argent de rebut »,

parce que l’Eternel ╵les a mis au rebut.

Ang Pulong Sang Dios

Jeremias 6:1-30

Ginkibon ang Jerusalem sang Iya mga Kaaway

1“Mga kaliwat ni Benjamin, magpalagyo kamo kag magpanago! Maghalin kamo sa Jerusalem! Patunuga ang budyong sa Tekoa kag maghatag sang senyales sa Bet Hakerem. Kay magaabot ang puwerte nga kalaglagan halin sa aminhan. 2Gub-on ko ang matahom nga siyudad sang Zion.6:2 siyudad sang Zion: sa literal, anak nga babayi sang Zion. 3Palibutan ini sang mga kumander kag sang ila mga soldado.6:3 mga kumander kag sang ila mga soldado: sa literal, mga manugbantay kag sang ila mga kasapatan. Magapatindog sila sang ila mga tolda sa palibot sini kag didto sila magapuwesto. 4Magasiling ang mga kumander, ‘Magpreparar kamo sa pagsalakay sa Jerusalem. Salakayon naton sila sa udto.’ Pero sang hapon na, magasiling ang mga kumander, ‘Sayang, nagahinunod na ang adlaw kag nagadulom na. 5Gani magsalakay na lang kita sa gab-i kag gub-on naton ang mabakod nga mga parte sang sini nga siyudad.’ ”

6Amo ini ang ginasiling sang Ginoo nga Makagagahom: “Mag-utod kamo sang mga kahoy nga pangwasak sa mga pader sang Jerusalem, kag magtumpok kamo sang duta sa kilid sang pader agod mataklas ninyo ini. Dapat silutan na ini nga siyudad, kay lapnag na sa sini nga lugar ang pagpamigos. 7Pareho sang isa ka tuburan nga padayon ang pag-ilig sang tubig, padayon man ang iya paghimo sang kalautan. Permi mabatian sa sini nga siyudad ang pagpamintas kag pagpanglaglag. Ang iya balatian kag mga pilas amo permi ang akon makita. 8Paandam ini sa imo, Jerusalem, kag kon indi ka pa magpamati, magatalikod gid ako sa imo; kag himuon ko ang imo duta nga mamingaw, nga wala na sing may mag-estar dira.”

9Amo pa gid ini ang ginasiling sang Ginoo nga Makagagahom: “Ang mabilin nga buhi sa Israel ipasipot ko sa mga kaaway, pareho sang pagsipot sang manugpupo sang ubas. Ginatan-aw niya liwat ang mga sanga sini kag ginakuha ang nabilin nga mga bunga.”

10Pero sin-o bala, Ginoo, ang akon paandaman? Sin-o ang mamati sa akon? Gintakpan nila ang ila mga dulunggan para indi sila makabati. Ginakangil-aran nila ang pulong sang Ginoo, gani indi sila luyag magpamati. 11Puwerte man ang akon kaakig pareho sa Ginoo kag indi ko na gid mapunggan.

Nagsiling ang Ginoo, “Ipaagom ang akon kaakig bisan sa mga kabataan nga nagahampang sa dalan, sa mga pamatan-on nga lalaki nga nagatilipon, sa mga bana kag mga asawa, kag pati sa mga tigulang na gid. 12Ang ila mga balay igahatag sa iban, pati ang ila mga uma kag mga asawa. Matabo ini kon silutan ko na ang mga katawhan nga nagaestar sa sini nga duta. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.

13“Halin sa pinakakubos hasta sa pinakadungganon, nagapangdaya sila agod makakuwarta. Bisan mga propeta kag mga pari nagapangdaya man. 14Wala nila ginabulong sing seryuso ang pilas sang akon katawhan, bisan grabe na ini. Nagasiling sila nga maayo ang tanan bisan pa nga indi maayo. 15Nahuya bala sila sa ila makangilil-ad nga batasan? Wala! Kay wala na sila sing huya! Wala na gani sila nagapanghilaw-hilaw. Gani malaglag sila pareho sa iban. Mapukan sila sa tion nga silutan ko sila. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”

16Amo pa gid ini ang ginasiling sang Ginoo: “Magtindog kamo sa ginsang-an sang mga dalan kag mag-usisa sing maayo. Magpamangkot kamo kon diin ang daan kag maayo nga alagyan, kag didto kamo mag-agi. Kag makaangkon kamo sang kalinong. Pero nagsiling kamo, ‘Indi kami mag-agi dira.’ 17Nagpili ako sang mga manugbantay sa pagsiling sa inyo, ‘Pamatii ninyo ang pagtunog sang budyong bilang paandam.’ Pero nagsiling kamo, ‘Indi kami mamati.’

18“Gani magpamati kamo nga mga nasyon. Panilagi ninyo ang akon katawhan kon ano ang matabo sa ila. 19Pamati, O kalibutan! Magapadala ako sang kalaglagan sa sini nga mga tawo bilang silot sa ila malaot nga mga plano. Kay wala sila nagpamati sa akon mga pulong kag ginsikway nila ang akon kasuguan. 20Baliwala sa akon ang ginahalad nila nga insenso nga halin pa sa Sheba, ukon ang mga pahamot nga naghalin pa sa malayo nga lugar. Indi ko pagbatunon ang ila mga halad nga ginasunog. Ang ila mga halad wala makapalipay sa akon. 21Gani ako, ang Ginoo, nagasiling nga magabutang ako sang makapalaglag sa sini nga mga tawo. Tungod sini, malaglag ang mga amay kag mga bata nga lalaki, pati mga mag-abyan kag magkaingod.”

22Amo pa gid ini ang ginasiling sang Ginoo: “Tan-awa, may mga soldado nga nagapadulong halin sa duta sa aminhan, isa ka gamhanan nga nasyon halin sa malayo gid nga lugar6:22 malayo gid nga lugar: sa literal, pinakapunta sang kalibutan. nga handa sa pagsalakay. 23Armado sila sang mga pana kag bangkaw. Mga mapintas sila kag wala sing kaluoy. Ang ila gahod pareho sang mabaskog nga balod samtang nagasakay sila sa ila mga kabayo. Magaabot sila nga handa sa pagsalakay sa inyo nga mga pumuluyo sang Zion.”6:23 mga pumuluyo sang Zion: sa literal, anak nga babayi sang Zion.

24Nakabati kami sang balita parte sa sina nga mga soldado kag nagpalamuypoy ang amon mga kamot. Kahadlok kag kasakit ang amon nabatyagan pareho sang pagpasakit sang babayi nga manugbata. 25Indi kamo magkadto sa mga uma ukon maglakat sa mga dalan, kay may mga kaaway nga handa sa pagpatay sa aton. Makahaladlok bisan diin sa palibot naton. 26Mga kasimanwa, magsuksok kamo sang sako kag magligid sa abo sa pagpakita sang inyo pagpangasubo. Magpangasubo kamo sing tudo nga daw sa napatay ang inyo bugtong nga anak nga lalaki. Kay gulpi lang nga magsalakay ang manuglaglag sa aton.

27Nagsiling ang Ginoo sa akon, “Ginhimo ko ikaw nga daw manugtesting sang metal agod matestingan mo ang pagginawi sang akon katawhan. 28Tanan sila mga rebelde kag mga matig-a sing ulo, pareho katig-a sang saway kag salsalon. Ang ila ginahimo amo ang pagpakalain kag pagpanunto sa iban. 29Ginapainit sing tudo ang hurnohan para mapapuraw ang pilak. Pero wala sing pulos ang pagpapuraw sa akon katawhan, kay ang mga malaot wala gihapon makuha. 30Pagatawgon sila nga ‘Ginsikway nga Pilak’ kay ginsikway ko sila.”