Jérémie 32 – BDS & HLGN

La Bible du Semeur

Jérémie 32:1-44

Est-ce le moment d’acheter un champ ?

1L’Eternel adressa la parole à Jérémie, la dixième année du règne de Sédécias, roi de Juda, qui correspond à la dix-huitième année du règne de Nabuchodonosor32.1 C’est-à-dire en l’an 588 ou 587 av. J.-C. Le règne de Sédécias avait commencé en 597, celui de Nabuchodonosor en 605.. 2C’était au moment où l’armée du roi de Babylone assiégeait Jérusalem et où le prophète Jérémie était emprisonné dans la cour du corps de garde qui se trouve au palais du roi de Juda32.2 Voir détails au chapitre 37.. 3Sédécias, roi de Juda, l’avait fait emprisonner en lui reprochant : Pourquoi prophétises-tu de la sorte : « Voici ce que déclare l’Eternel : Je vais livrer cette ville au roi de Babylone, qui s’en emparera. 4Et Sédécias, roi de Juda, n’échappera pas aux Chaldéens, mais il sera livré au roi de Babylone, à qui il parlera directement et qu’il verra face à face. 5Sédécias sera emmené à Babylone où il restera jusqu’à ce que je m’occupe de lui – l’Eternel le déclare. Si vous combattez les Chaldéens, vous n’arriverez à rien. »

6Jérémie dit : L’Eternel m’a adressé la parole en ces termes : 7Hanaméel, le fils de ton oncle Shalloum, va venir te voir pour te proposer d’acheter son champ situé à Anatoth car, en vertu du droit de rachat, c’est à toi de l’acquérir32.7 Les lévites et les prêtres ne possédaient pas de terres en Israël, mais les champs entourant leurs villes leur avaient été attribués (Nb 35.4) ; ceux-ci ne pouvaient être vendus à d’autres (Lv 25.32-34). Le plus proche parent avait le droit de les acheter (Lv 25.25)..

8Effectivement, mon cousin Hanaméel vint me trouver dans la cour du corps de garde, comme l’Eternel me l’avait annoncé, et il me dit : Achète, s’il te plaît, le champ que je possède à Anatoth, dans le territoire de Benjamin, car, par la loi d’héritage, tu as, en vertu du droit de rachat, priorité pour l’acquérir. Achète-le donc pour toi.

Alors je sus que l’Eternel m’avait bien parlé. 9J’achetai donc à mon cousin Hanaméel le champ qui se trouve à Anatoth et je lui en payai le prix de dix-sept pièces d’argent. 10Je rédigeai l’acte d’achat, j’y mis mon sceau en présence des témoins que j’avais convoqués, puis je pesai l’argent sur une balance. 11Ensuite je pris l’acte d’achat32.11 Le document sous forme de rouleau comprenait la signature des parties contractantes et des témoins, puis il était scellé pour être préservé dans son intégrité. Une copie « ouverte » en était faite pour être consultée à l’occasion. qui était scellé, où figuraient les stipulations et les clauses de la transaction, ainsi que l’exemplaire qui était ouvert, 12et je remis l’acte d’achat à Baruch32.12 Voir 36.4-32 ; 43.6-7 ; 45., fils de Nériya, fils de Mahséya, en présence de mon cousin Hanaméel et des témoins qui avaient signé l’acte, sous les yeux de tous les Judéens qui étaient assis dans la cour du corps de garde.

13Puis j’ordonnai à Baruch en présence de tous : 14Voici ce que déclare le Seigneur des armées célestes, Dieu d’Israël : Prends ces documents, l’acte d’achat qui est scellé et celui qui est ouvert, et dépose-les dans un vase de terre cuite pour qu’ils se conservent longtemps. 15Car voici ce que déclare le Seigneur des armées célestes, Dieu d’Israël : On achètera encore des maisons, des champs et des vignes dans ce pays.

Prière de Jérémie

16Après avoir remis à Baruch, fils de Nériya, l’acte d’achat, j’adressai cette prière à l’Eternel : 17Ah ! Seigneur Eternel ! C’est toi qui as créé le ciel et la terre par ta grande puissance, et en déployant ta force. Pour toi rien n’est trop extraordinaire. 18Tu agis avec amour envers mille générations, mais tu châties la faute commise par les pères sur leurs enfants. Oui, tu es le grand Dieu puissant qui se nomme : le Seigneur des armées célestes. 19Grand en tes projets, grand en tes œuvres, tu as les yeux ouverts sur tous les actes des hommes, tu rends à chacun ce que lui valent sa conduite et les effets de ses actions.

20Tu as réalisé des signes extraordinaires et des prodiges en Egypte, et jusqu’à aujourd’hui au milieu d’Israël et de l’humanité, et tu t’es fait la renommée que tu as aujourd’hui. 21Toi, tu as fait sortir d’Egypte ton peuple Israël par des signes extraordinaires et des prodiges et en agissant avec force, en déployant ta puissance, en semant la terreur. 22Et tu leur as donné ce pays où ruissellent le lait et le miel que tu avais promis à leurs ancêtres par serment. 23Ils y ont pénétré et ils en ont pris possession ; mais ils ne t’ont pas obéi, ils n’ont pas appliqué ta Loi et n’ont rien fait de ce que tu leur avais ordonné. C’est pourquoi tu as fait venir sur eux tous ces malheurs.

24Voici que l’ennemi met ses terrassements en place contre la ville pour la prendre et, en proie à l’épée, la famine et la peste, elle sera livrée aux Chaldéens qui la combattent. Ce que tu avais annoncé va se trouver ainsi réalisé, comme tu le vois bien. 25Et toi, Seigneur, Eternel, tu m’as dit : Achète-toi ce champ à prix d’argent par-devant des témoins, alors que cette ville est en train de tomber aux mains des Chaldéens !

La réponse de l’Eternel

26Mais l’Eternel adressa la parole à Jérémie : 27Oui, je suis l’Eternel, le Dieu de tout être humain. Y a-t-il une chose qui soit trop extraordinaire pour moi ? 28C’est pourquoi voici ce que déclare l’Eternel : Je vais livrer cette ville aux Chaldéens, et à Nabuchodonosor, le roi de Babylone, pour qu’il s’en empare. 29Oui, les Babyloniens qui la combattent entreront dans cette ville et y mettront le feu, ils la brûleront ainsi que les maisons dont les toits ont servi pour brûler des parfums en l’honneur de Baal et pour offrir des libations à des dieux étrangers, ce qui m’a irrité. 30Car les Israélites et les gens de Juda n’ont fait dès leur jeunesse que ce que je considère comme mal. Les Israélites n’ont fait que m’irriter par tous leurs actes, l’Eternel le déclare. 31Cette ville a provoqué ma colère et mon indignation, depuis qu’on l’a bâtie jusqu’à ce jour : je vais l’écarter de ma vue, 32à cause de tous les méfaits commis par les Israélites et les gens de Juda, par lesquels ils m’ont irrité, eux, leurs rois et leurs chefs, leurs prêtres, leurs prophètes, les hommes de Juda et les habitants de Jérusalem. 33Ils m’ont tourné le dos au lieu de regarder vers moi, alors que je n’ai cessé de les instruire, sans me lasser. Mais ils ne m’ont pas écouté, ils n’ont pas accepté l’éducation. 34Ils ont même installé leurs abominations dans le Temple qui m’appartient et l’ont ainsi souillé32.34 Voir 7.30.. 35Et ils ont érigé des hauts lieux consacrés à Baal dans la vallée de Ben-Hinnom, pour brûler leurs fils et leurs filles en l’honneur de Molok ; c’est là une abomination que je n’ai pas ordonnée, et qui ne m’est même pas venue à la pensée. Ainsi ils ont fait tomber Juda dans le péché32.35 Voir 3.24 et note..

Dieu rend le bien pour le mal

36C’est pourquoi maintenant, voici ce que déclare l’Eternel, Dieu d’Israël, à cette ville que vous dites livrée au roi de Babylone, sous l’effet de l’épée, de la famine et de la peste : 37Je vais les rassembler de toutes les contrées où je les aurai dispersés dans mon indignation, dans ma colère, et dans mon grand courroux. Je les ramènerai ici pour les y faire vivre dans la sécurité. 38Ils seront mon peuple et je serai leur Dieu. 39Je leur accorderai un cœur et une conduite qui me seront entièrement dévoués32.39 Selon le texte hébreu traditionnel. L’ancienne version grecque a : une autre pensée. En hébreu la différence ne tient qu’à un trait de lettre., afin qu’ils me craignent toute leur vie durant, et cela, pour leur bien et pour celui de leurs enfants après eux. 40Je conclurai avec eux une alliance éternelle, telle que je ne les délaisserai pas mais leur ferai du bien, je les amènerai à me craindre de tout leur cœur pour qu’ils ne se détournent plus de moi. 41Je trouverai ma joie à leur faire du bien, je les implanterai durablement ici, dans ce pays, oui, je le ferai de tout mon cœur et de toute mon âme. 42Car voici ce que déclare l’Eternel : Comme je fais venir sur ce peuple ce grand malheur, je leur accorderai aussi tous les biens que je leur promets. 43Et l’on achètera des champs dans ce pays qui est, selon vos dires, un pays dévasté, sans homme ni bêtes, et livré aux Chaldéens. 44On y achètera des champs à prix d’argent, on rédigera des actes d’achat que l’on cachettera devant témoins, dans le pays de Benjamin et aux alentours de Jérusalem, dans les villes de Juda et les villes de la région montagneuse, dans les villes de la plaine, et dans les villes du Néguev. Oui, j’accomplirai leur restauration, l’Eternel le déclare.

Ang Pulong Sang Dios

Jeremias 32:1-44

Nagbakal si Jeremias sang Uma

1May ginhambal ang Ginoo kay Jeremias sang ika-10 nga tuig sang paghari ni Zedekia sa Juda, nga amo ang ika-18 nga tuig sang paghari ni Nebucadnezar sa Babilonia. 2Sadto nga tion, ginakibon sang mga soldado sang Babilonia ang Jerusalem, kag si Propeta Jeremias napriso sa lagwerta sang mga guwardya sa palasyo sang hari sang Juda. 3Ginpapriso siya ni Haring Zedekia tungod sa iya ginhambal. Kay nagsiling si Jeremias, “Amo ini ang ginasiling sang Ginoo: Itugyan ko ini nga siyudad sa hari sang Babilonia, kag maagaw niya ini. 4Indi makapalagyo si Haring Zedekia sa mga taga-Babilonia,32:4 taga-Babilonia: sa literal, Kaldeanhon. Amo man sa bersikulo 5, 24, 25, 28 kag 43. kundi itugyan gid siya sa hari sang Babilonia kag magaatubang sa iya agod sentensyahan. 5Dal-on si Zedekia sa Babilonia, kag magapabilin siya didto hasta nga matapos ang pagsilot ko sa iya. Bisan magpakig-away kamo sa mga taga-Babilonia indi gihapon kamo magdaog. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”

6Nagsiling si Jeremias, “Ginhambalan ako sang Ginoo nga 7si Hanamel nga anak ni Shalum nga akon tiyo magakadto sa akon kag magasiling, ‘Bakla ang akon uma sa Anatot. Tungod nga ikaw ang pinakamalapit ko nga paryente, may kinamatarong ka kag katungdanan sa pagbakal sini.’

8“Kag suno sa ginsiling sang Ginoo, nagkadto sa akon si Hanamel nga akon pakaisa didto sa lagwerta sang mga guwardya. Nagsiling siya, ‘Bakla ang akon uma sa Anatot sa kadutaan sang tribo ni Benjamin. May kinamatarong ka kag katungdanan sa pagpanag-iya sini, gani bakla ini.’

“Nahibaluan ko nga ang Ginoo gid ang nagsiling sadto, 9gani ginbakal ko ato nga uma kay Hanamel sa bili nga 17 ka bilog nga pilak. 10Ginpirmahan ko kag ginselyuhan ang papeles sa pagbakal sa atubangan sang mga saksi. Ginkilo ko dayon ang pilak kag ginbayad kay Hanamel. 11Dayon ginkuha ko ang papeles nga naselyuhan kag ang kopya sini nga wala naselyuhan, nga sa diin nasulat ang mga kasugtanan sang pagbakal. 12Kag ginhatag ko ini kay Baruc nga anak ni Neria kag apo ni Masea, sa presensya ni Hanamel kag sang mga saksi nga nagpirma sang sini nga papeles, kag sa presensya sang tanan nga Judio nga nagapungko didto sa lagwerta sang mga guwardya.

13“Kag sa atubangan nila ginsilingan ko si Baruc, 14‘Amo ini ang ginasiling sang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel: Kuhaa inang papeles nga naselyuhan kag ang wala naselyuhan, kag isulod ini sa bulobanga agod indi maano sa malawig nga panahon. 15Kay magaabot ang tion nga magaangkon liwat sang mga pagkabutang ang mga tawo sa sini nga lugar. Magabinaklanay sila sang mga balay, mga uma, kag mga talamnan sang ubas. Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel, ang nagasiling sini.’ ”

16Pagkatapos ko hatag sang papeles kay Baruc nga anak ni Neria, amo ini ang akon pangamuyo: 17“O Ginoong Dios, gintuga mo ang kalangitan kag ang kalibutan paagi sa imo puwerte nga gahom. Wala gid sing butang nga indi mo mahimo. 18Ginapakita mo ang imo gugma sa madamo nga mga henerasyon, pero ginasilutan mo man ang mga anak tungod sa sala sang ila mga ginikanan. Daw ano ikaw ka makagagahom nga Dios, nga ang ngalan Ginoo nga Makagagahom. 19Maayo gid ang imo mga plano kag makatilingala ang imo mga binuhatan. Makita mo ang tanan nga ginahimo sang mga tawo, kag ginabalusan mo sila suno sa ila pagginawi kag mga binuhatan. 20Naghimo ka sang mga milagro kag makatilingala nga mga butang didto sa Egipto kag ginapadayon mo ini hasta subong diri sa Israel kag sa iban nga mga nasyon. Kag paagi sini nangin bantog ka sa gihapon. 21Paagi sa mga milagro kag makatilingala nga mga butang, kag sa imo gahom nga nakapahadlok sa mga Egiptohanon, ginpaguwa mo ang imo katawhan nga mga Israelinhon sa Egipto. 22Ginhatag mo sa ila ining maayo kag mapatubason nga duta32:22 maayo… duta: sa literal, duta nga nagailig ang gatas kag dugos. nga imo ginpromisa nga ihatag sa ila mga katigulangan. 23Ginpanag-iyahan nila ini, pero wala sila magtuman sa imo ukon magsunod sa imo kasuguan. Wala sila maghimo sang imo ginpahimo sa ila. Gani ginpadal-an mo sila sang kalaglagan. 24Kag karon nagatumpok ang mga taga-Babilonia sang duta sa kilid sang pader sang Jerusalem agod mataklas nila ini kag maagaw ang siyudad. Kag tungod sa inaway, gutom, kag balatian, maagaw sang mga taga-Babilonia ang siyudad suno gid sa imo ginsiling. 25Pero sa pihak sini, O Ginoong Dios, ginsugo mo ako sa pagbakal sang uma sa atubangan sang mga saksi, bisan madali na lang maagaw sang mga taga-Babilonia ang ini nga siyudad.”

26Dayon nagsiling ang Ginoo kay Jeremias, 27“Ako ang Ginoo, ang Dios sang tanan nga katawhan. May butang bala nga indi ko mahimo? 28Gani, itugyan ko ini nga siyudad sa mga taga-Babilonia kag sa ila hari nga si Nebucadnezar, kag maagaw nila ini. 29Sunugon nila ini, pati ang mga balay nga ang mga atop sini ginasunugan sang mga insenso kay Baal kag ginahalaran sang halad nga ilimnon para sa iban nga mga dios, nga nakapaakig gid sa akon.

30Ako, ang Ginoo, nagasiling nga halin pa gid sang una, wala sing iban nga ginahimo ang katawhan sang Israel kag Juda kundi puro lang pagpakasala. Ginpaakig nila ako paagi sa ila mga ginpanghimo. 31Halin sang pagtukod sang sini nga siyudad hasta subong, ginapaakig ako sang mga pumuluyo sini. Gani laglagon ko gid ini. 32Ginapaakig ako sang katawhan sang Israel kag Juda tungod sa tanan nga malain nga ila ginahimo—tanan gid sila: ang ila mga hari kag mga opisyal, ang ila mga pari kag mga propeta, kag ang katawhan sang Juda kag Jerusalem. 33Nagtalikod sila sa akon bisan sige-sige ang akon pagtudlo sa ila. Indi sila magpamati kag indi gusto tudluan. 34Gindagtaan nila ang templo nga akon ginpili nga lugar para padunggan ako paagi sa pagbutang sang makangilil-ad nga mga dios-dios didto. 35Nagpatindog sila sang mga simbahan para kay Baal didto sa Pulopatag sang Ben Hinom, kag didto man nila ginahalad ang ila mga anak kay Molec. Wala gid ako magsugo sini sa ila; wala gani ini magsulod sa akon hunahuna nga himuon nila ining makangilil-ad nga mga butang nga nangin kabangdanan sang pagpakasala sang katawhan sang Juda.

36“Nagasiling kamo nga paagi sa inaway, gutom, kag balatian itugyan ini nga siyudad sa hari sang Babilonia. Pero karon nagasiling ako, ang Ginoo, ang Dios sang Israel, nga 37pagatipunon ko ang akon katawhan halin sa tanan nga lugar nga sa diin ginpalapta ko sila tungod sa puwerte ko nga kaakig sa ila. Dal-on ko sila liwat sa sini nga lugar kag magakabuhi sila nga malinong. 38Mangin katawhan ko sila kag mangin Dios nila ako. 39Himuon ko nga mangin isa sila sa tinutuyo kag pagkabuhi, agod magtahod sila permi sa akon para sa ila kaugalingon nga kaayuhan kag sa kaayuhan man sang ila mga kaliwat. 40Magahimo ako sa ila sang kasugtanan nga wala sing katapusan, nga indi ako mag-untat sa paghimo sang maayo sa ila. Hatagan ko sila sang handom sa pagtahod sa akon, agod indi sila magbiya sa akon. 41Magakalipay ako sa paghimo sang maayo sa ila, kag paestaron ko sila sa sini nga duta nga hugot gid sa akon tagipusuon.”

42Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Subong nga ginpadal-an ko sang puwerte nga kalaglagan ini nga katawhan, padal-an ko man sila sang mga kaayuhan nga akon ginpromisa sa ila. 43Sa liwat magbinaklanay sang mga uma sa sini nga duta nga sa karon mamingaw kag wala sing may nagaestar, tawo man ukon sapat, kay gintugyan ini sa mga taga-Babilonia.

44“Huo, magbinaklanay liwat sang mga uma. Pirmahan, selyuhan, kag saksihan ang mga papeles sang pagbakal sini. Pagahimuon ini sa kadutaan ni Benjamin, sa mga baryo sa palibot sang Jerusalem, sa mga banwa sang Juda, sa mga banwa nga ara sa kabukiran, sa mga banwa sa bulobukid sa nakatundan, kag sa mga banwa sa Negev. Matabo ini tungod nga pabalikon ko ang akon katawhan sa ila duta halin sa pagkabihag.32:44 pabalikon… pagkabihag: ukon, ibalik ko ang maayo nga kahimtangan sang akon katawhan. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”