Le cœur corrompu
Le péché de Juda
1Le péché de Juda ╵est écrit avec un burin de fer,
il est gravé ╵sur la tablette de leur cœur
avec la pointe de diamant
et sur les cornes ╵aux coins de leurs autels17.1 Sur les cornes des autels, voir Ex 27.2..
2Aussi leurs fils ont leurs pensées, ╵tournées vers leurs autels
et vers leurs pieux sacrés ╵voués à Ashéra ╵près de chaque arbre vert
sur les hautes collines17.2 Le culte de la fécondité se pratiquait sur les hautes collines dominées par un bouquet d’arbres verts.
3et les montagnes ╵dans la campagne.
Mais je livrerai au pillage
vos biens, tous vos trésors,
ainsi que vos hauts lieux,
à cause des péchés ╵que vous avez commis
dans tout votre pays17.3 Pour les v. 3-4, voir 15.13-14..
4Tu te dessaisiras ╵du patrimoine que je t’ai donné
et de vos ennemis, ╵je vous rendrai esclaves,
dans un pays ╵qui vous est inconnu ;
car vous, vous avez attisé ╵le feu de ma colère :
il sera embrasé ╵à tout jamais.
5Voici ce que déclare l’Eternel :
Maudit soit l’homme ╵qui met sa confiance en l’homme
et qui fait des moyens humains ╵la source de sa force
mais qui détourne ╵son cœur de l’Eternel.
6Il est comme un buisson dans le désert,
et il ne verra pas ╵arriver le bonheur.
Il aura pour demeure ╵un aride désert,
une terre salée ╵où n’habite personne.
7Béni soit l’homme ╵qui met sa confiance ╵en l’Eternel
et qui fonde sur l’Eternel ╵toute son assurance.
8Il sera comme un arbre ╵planté près d’un cours d’eau
qui étend ses racines ╵vers le ruisseau,
il ne redoute rien ╵lorsque vient la chaleur :
ses feuilles restent vertes ;
il ne s’inquiète pas
pendant l’année de sécheresse,
et il ne cesse pas ╵de produire du fruit17.8 Voir Ps 1.3..
9Le cœur est tortueux ╵plus que toute autre chose,
et il est incurable,
qui pourrait le connaître ?
10Moi, l’Eternel, ╵moi, je sonde les cœurs,
je scrute le tréfonds de l’être
pour donner à chacun ╵ce que lui auront valu sa conduite
et les effets ╵de ses agissements.
11Semblable à la perdrix ╵qui a couvé des œufs ╵qu’elle n’a pas pondus
est l’homme qui amasse ╵des richesses acquises ╵injustement.
Au milieu de sa vie, ╵sa fortune le quitte
et il montre finalement ╵qu’il est un insensé.
Prière
12Il est un trône glorieux, ╵élevé dès les origines,
c’est là qu’est notre sanctuaire.
13O Eternel, ╵toi l’espoir d’Israël,
tous ceux qui t’abandonnent ╵seront couverts de honte.
Oui, ceux qui se détournent ╵de moi vont à leur perte,
parce qu’ils ont abandonné ╵la source des eaux vives17.13 Voir 2.13. ╵qu’est l’Eternel.
14Guéris-moi, Eternel, ╵et je serai guéri !
Oui, sauve-moi ╵et je serai sauvé !
Car c’est toi que je loue !
15Les voilà qui me disent :
« Où sont donc les menaces ╵que l’Eternel a proférées ?
Qu’elles se réalisent ! »
16Pourtant, je n’ai pas refusé
de marcher à ta suite ╵en étant un berger17.16 Pourtant, je n’ai pas refusé… un berger: selon le texte hébreu traditionnel. D’après deux manuscrits grecs : je ne t’ai pas pressé d’envoyer le malheur..
Je n’ai pas souhaité ╵que vienne le jour des douleurs.
Toi, tu es au courant ╵de ce qu’a dit ma bouche,
c’est devant toi que j’ai parlé.
17Ne deviens pas pour moi ╵un sujet de frayeur !
Tu es mon seul refuge ╵dans le temps du malheur !
18Que mes persécuteurs ╵soient dans la confusion,
et que je ne sois pas confus !
Qu’ils soient saisis de peur,
et que je n’aie pas peur !
Fais arriver sur eux ╵le jour de la détresse,
et brise-les ╵par un double désastre !
Le sabbat consacré à l’Eternel
19L’Eternel me parla en ces termes : Va te poster à « la porte du Peuple », par où entrent et sortent les rois de Juda. Et fais de même à toutes les autres portes de la cité de Jérusalem. 20Là tu proclameras : Ecoutez ce que déclare l’Eternel, rois de Juda, et vous, tous les Judéens, et vous, tous les habitants de Jérusalem, vous qui passez par ces portes !
21Voici ce que déclare l’Eternel : Gardez-vous de porter des fardeaux le jour du sabbat, et ne leur faites pas passer les portes de Jérusalem17.21 Voir Né 13.15-22. ! 22Ne faites pas non plus sortir de fardeau de vos maisons au jour du sabbat ! Abstenez-vous de tout travail, et faites de ce jour du sabbat un jour saint, comme je l’ai ordonné à vos ancêtres17.22 Voir Ex 20.8-10 ; Dt 5.12-14.. 23Ils n’ont pas écouté ni prêté attention, ils ont raidi leur nuque et ils ne m’ont pas écouté, ils n’ont pas accepté d’instructions de ma part.
24Mais si vous m’écoutez vraiment, déclare l’Eternel, si le jour du sabbat vous ne faites pas passer de fardeaux par les portes de cette ville et si vous faites de ce jour du sabbat un jour saint, vous abstenant en ce jour-là de tout travail, 25alors des rois et leurs ministres continueront à passer par ces portes. Ces rois, siégeant sur le trône de David, se déplaceront, montés sur des chars et des chevaux. Eux et leurs ministres, ainsi que les Judéens et les habitants de Jérusalem passeront par ces portes, et, pour toujours, la ville restera habitée. 26Alors, des villes de Juda et des environs de Jérusalem, du territoire de Benjamin et de la vallée du Jourdain17.26 Ou : Bas-Pays, région de collines à l’ouest de Jérusalem vers la plaine côtière de la Méditerranée., de la montagne et du Néguev, on viendra pour offrir des holocaustes et d’autres sacrifices, des offrandes et de l’encens, pour offrir des sacrifices de reconnaissance, dans le temple de l’Eternel. 27Mais si vous ne m’écoutez pas, si vous ne faites pas du jour du sabbat un jour saint, si vous ne vous abstenez pas de porter des fardeaux et de franchir les portes de Jérusalem en ce jour-là, alors je mettrai le feu aux portes de la ville, et il consumera les palais de Jérusalem : il ne s’éteindra pas.
Jeremia waarschuwt het volk
1‘De mensen van Juda zondigen alsof het een bevel is, alsof het kwaad een wet is die met een diamanten stift in hun stenen harten en op hun altaren is gegraveerd. 2-3 Zoals zij aan hun kinderen denken, denken zij aan hun altaren. Zij aanbidden afgoden onder elke boom, hoog op de heuvels en in het vlakke laagland. Daarom geef Ik al uw rijkdommen en voorraden aan uw vijanden, als een prijs die u moet betalen voor al uw zonden. 4De prachtige erfenis die Ik u heb gegeven, zult u weer moeten afstaan. Ik zal u als slaven wegsturen naar vijanden in verre, onbekende landen. Want u hebt het vuur van mijn toorn aangestoken en dat zal voor altijd blijven branden.’
5De Here zegt: ‘Vervloekt is de man die zijn vertrouwen stelt op sterfelijke mensen en zijn hart van God afkeert. 6Hij lijkt op een kale struik in de woestijn, zonder enige hoop voor de toekomst, hij staat op zoute grond in een barre wildernis waar geen mens woont. 7Maar gelukkig is de man die op de Here vertrouwt en al zijn geloof en hoop op Hem richt. 8Hij lijkt op een boom die aan een rivier staat, een boom die geen last heeft van de hitte en niet lijdt onder maandenlange droogte. Zijn bladeren blijven groen en hij blijft vrucht dragen. 9Het hart is het meest bedrieglijke ding dat bestaat. Het is door en door slecht. Niemand kan ooit precies weten hoe slecht het is! 10Behalve Ik, de Here! Ik doorgrond alle harten en toets de meest verborgen gedachten, om zo ieder mens het loon te geven dat hij verdient, afhankelijk van zijn daden en levenswijze. 11Als een patrijs die eieren uitbroedt die zij niet zelf heeft gelegd, zo is de man die op oneerlijke manier rijk wordt. Vroeg of laat zal hij zijn rijkdom verliezen en zijn dood tegemoet gaan als een arme, oude dwaas.’
12Maar onze toevlucht is uw troon, eeuwig en hoog verheven in heerlijkheid. 13O Here, hoop van Israël, allen die zich van U afkeren, zullen voor schut gezet worden. Zij zijn tot verdwijnen gedoemd zoals letters geschreven in het zand, want zij hebben de Here, de fontein van levend water, verlaten.
14Here, alleen U kunt mij genezen, alleen U kunt mij redden en mijn lofprijzingen zijn voor U alleen. 15De mensen zeggen spottend tegen mij: ‘Wat zijn dat voor woorden van de Here, waarover u het steeds maar hebt? Als die dreigementen van u werkelijk van God afkomstig zijn, waarom komen ze dan niet uit?’ 16Ik heb niet verzuimd hun herder te zijn. U weet dat ik niet verlangd heb naar de dag van het oordeel. U weet wat ik gezegd heb, U kent al mijn woorden. 17Here, U wilt mij toch niet afschrikken? U bent toch mijn toevlucht wanneer ze mij in het nauw drijven? 18Breng verwarring en moeilijkheden over allen die mij vervolgen, maar geef mij vrede. Ja, breng een dubbele vernietiging over hen! 19Toen zei de Here tegen mij: ‘Ga bij de poorten van Jeruzalem staan, het eerst bij die waardoor de koning naar buiten gaat en dan bij elk van de andere poorten. 20Zeg tegen ieder die langskomt: luister naar het woord van de Here, koningen van Juda en inwoners van dit land en van de stad Jeruzalem.’ 21-22 De Here zegt: ‘Luister naar deze waarschuwingen, zodat u in leven zult blijven. Werk niet op de sabbat, maar maak er een heilige dag van. Ik gaf uw voorouders dit gebod, 23maar zij weigerden te luisteren en te gehoorzamen. Koppig weigerden zij er aandacht aan te besteden. Zij wilden niet worden onderwezen. 24Maar als u Mij gehoorzaamt en weigert op de sabbat vracht te vervoeren door de poorten van deze stad en de sabbat in ere houdt als speciale, heilige dag, 25dan zal dit volk tot in eeuwigheid blijven bestaan. Onafgebroken zullen afstammelingen van David op de troon in Jeruzalem zitten en door deze poorten in- en uitgaan. Altijd zullen er koningen en prinsen met pracht en praal onder uw mensen rondrijden en deze stad zal voor altijd blijven bestaan. 26Uit de wijde omgeving van Jeruzalem, uit de steden van Juda en Benjamin, vanuit het heuvelland, de Negev en de laagvlakten ten westen van Juda zullen de mensen met hun brandoffers, vredeoffers, graanoffers en reukwerk hier naar toe komen om de Here in zijn tempel te prijzen. 27Maar als u niet naar Mij luistert en weigert de sabbat heilig te houden en—net als op de andere dagen—ladingen koopwaar door deze poorten van Jeruzalem blijft brengen, dan zal Ik deze poorten in brand zetten. Het vuur zal zich uitbreiden tot aan de paleizen en die totaal verwoesten, en niemand zal het blussen.’
