Vrai Dieu et faux dieux
Les idoles et le Dieu vivant
1O peuple d’Israël, ╵écoute la parole ╵que l’Eternel prononce !
2Voici ce que déclare l’Eternel :
N’adoptez pas ╵la conduite des autres peuples
et ne redoutez pas ╵les signes dans le ciel
même les peuples étrangers ╵qui les redoutent.
3Les coutumes des autres peuples ╵sont inutiles,
leur dieu n’est que du bois ╵coupé dans la forêt,
travaillé au ciseau ╵par la main d’un sculpteur.
4On l’embellit d’argent ou d’or,
un marteau et des clous ╵le font tenir en place
pour qu’il ne branle pas !
5Ces dieux-là sont semblables ╵à des épouvantails ╵dans un champ de concombres :
ils ne savent parler,
il faut qu’on les transporte
car ils ne marchent pas.
Ne les craignez donc pas :
ils ne font pas de mal ;
et ils ne peuvent pas ╵non plus faire du bien.
6Nul n’est semblable à toi, ╵ô Eternel !
Car tu es grand ╵et parce que tu es puissant, ╵ta renommée est grande !
7Qui donc ne te craindrait, ╵ô, roi des peuples ?
On doit te craindre
car parmi tous les sages ╵de tous les peuples
et dans tous leurs royaumes,
nul n’est semblable à toi10.7 Voir Ap 15.4. !
8Tous, en effet, sans exception, ╵ils sont insensés et stupides,
et leur enseignement ╵est une absurdité,
car il ne porte ╵que sur un dieu en bois.
9C’est de l’argent battu ╵apporté de Tarsis,
de l’or venu d’Ouphaz10.9 Tarsis: aux confins occidentaux de la mer Méditerranée, sans doute en Espagne (voir Gn 10.4 ; Jon 1.3 ; Ps 72.10). Ouphaz, mentionné aussi dans Dn 10.5, est inconnu. Certaines versions anciennes ont remplacé par Ophir, célèbre pour son or (1 R 10.11 ; 22.49).,
une œuvre de sculpteur, ╵le travail d’un orfèvre.
On revêt ces dieux-là ╵de vêtements de pourpre ╵et d’étoffes d’azur,
mais tous ne sont que l’œuvre ╵d’habiles ouvriers.
10Mais l’Eternel ╵est le vrai Dieu ;
il est le Dieu vivant ╵et le roi éternel ;
par sa colère, ╵la terre est ébranlée,
et les peuples ne peuvent ╵soutenir son courroux.
11Vous leur direz ceci : Les dieux qui n’ont fait ni le ciel ni la terre disparaîtront de dessus cette terre et de dessous ce ciel10.11 Ce verset est en araméen dans l’original..
12L’Eternel, lui, a fait la terre ╵par sa puissance,
il a solidement ╵fondé le monde ╵par sa sagesse,
et il a déployé le ciel ╵par son intelligence10.12 Les v. 12-16 ont leur parallèle en 51.15-19..
13Quand il fait retentir sa voix,
les eaux s’amassent dans le ciel,
des nuages s’élèvent ╵des confins de la terre ;
il fait jaillir l’éclair ╵au milieu des averses
et il fait s’élancer ╵le vent de ses réserves.
14Alors tout être humain ╵reste hébété ╵et ne comprend plus rien.
Tout orfèvre est honteux ╵de son idole,
car sa statue de fonte ╵est une tromperie
qui n’a en elle aucun souffle de vie.
15Ils ne sont que néant
et œuvres illusoires ;
et ils disparaîtront
au jour du châtiment.
16Combien est différent ╵le Dieu qui est la part ╵du peuple de Jacob.
Il a tout façonné ;
Israël est le peuple ╵qui constitue son patrimoine.
Il a pour nom ╵le Seigneur des armées célestes.
La panique et la prière
Annonce de l’exil
17Ramasse ton bagage,
toi qui es assiégée !
18Car voici ce que l’Eternel déclare :
« Cette fois-ci, ╵je vais lancer au loin ╵les habitants de ce pays
et je ferai venir ╵la détresse sur eux.
Ils n’échapperont pas10.18 Ils n’échapperont pas: hébreu peu clair. Autre traduction : afin qu’on les capture.. »
19Malheur à moi ! Je suis blessée !
Ma plaie est douloureuse.
Pour ma part, je disais :
C’est un mal qui m’atteint,
je dois le supporter.
20Ma tente est dévastée,
mes cordeaux sont rompus,
mes enfants m’ont quittée,
aucun d’eux n’est plus là,
il n’y a plus personne ╵pour remonter ma tente
et retendre mes toiles.
21Les dirigeants du peuple ╵ont été insensés :
ils n’ont pas suivi l’Eternel.
Et c’est bien pour cela ╵qu’ils n’ont pas réussi
et que tout le troupeau ╵dont ils avaient la charge ╵a été dispersé.
22Ecoutez la rumeur, ╵elle s’approche.
Un grand tumulte arrive ╵en provenance du pays du nord ;
les villes de Juda ╵vont être transformées ╵en terre dévastée,
en gîtes de chacals.
Prière du prophète
23Je sais, ô Eternel,
que le destin de l’homme ╵n’est pas entre ses mains,
et que celui qui marche
n’est pas le maître de ses pas.
24Châtie-nous, Eternel,
mais avec équité
et non avec colère,
pour ne pas nous détruire ╵totalement.
25Déverse ta fureur ╵sur les peuples païens,
ceux qui ne te connaissent pas,
sur les peuplades
qui ne t’invoquent pas,
car ils ont dévoré,
oui, dévoré Jacob,
jusqu’à l’exterminer
et ils ont ravagé ╵le lieu de sa demeure10.25 Voir Ps 79.6-7..
Kapahamakan ang Dulot ng Pagsamba sa mga dios-diosan
1Mamamayan ng Israel, pakinggan nʼyo ang sinasabi ng Panginoon. 2Sinasabi niya, “Huwag ninyong tutularan ang pag-uugali ng mga tao sa ibang mga bansa na naghahanap ng mga tanda sa kalangitan. Huwag kayong matakot sa mga ganyang tanda kahit na ang mga tao sa ibang bansa ay takot sa mga tandang iyan. 3Walang kabuluhan ang kaugalian ng mga taong iyon. Pumuputol sila ng puno sa gubat at pinauukitan nila sa mahuhusay na mang-uukit. 4Pagkatapos, pinapalamutian nila ng pilak at ginto, at pinapakuan ng mabuti para hindi matumba. 5Ang mga dios-diosang itoʼy parang taong panakot ng ibon sa bukid na hindi nakakapagsalita. Kailangan pa itong buhatin dahil hindi ito nakakalakad. Huwag kayong matakot sa mga dios-diosang ito dahil hindi sila makakagawa ng masama at hindi rin makakagawa ng mabuti.”
6O Panginoon, wala po kayong katulad. Makapangyarihan kayo at dakila ang pangalan. 7Sino po ang hindi matatakot sa inyo, O Hari ng mga bansa? Karapat-dapat lang na igalang kayo. Wala po kayong katulad sa lahat ng matalino na mula sa ibaʼt ibang bansa, o sa lahat ng hari. 8Silang lahat ay matitigas ang ulo at mga hangal. Wala pong kabuluhan ang mga turo tungkol sa mga dios-diosan nila na gawa sa kahoy. 9Nagpagawa po sila sa mga panday at mga platero ng mga dios-diosan na binalutan ng pilak mula sa Tarshish at ginto mula sa Ufaz. Pagkatapos, binihisan po nila ang mga ito ng damit na asul at kulay ube na tinahi ng bihasang mananahi. 10Pero ang Panginoon ang tunay na Dios. Siya ang buhay na Dios at walang hanggang Hari. Kapag nagagalit siya, nayayanig ang daigdig, at walang bansa na makatatagal sa tindi ng galit niya. 11Sabihin ninyo sa mga sumasamba sa ibang mga dios, “Ang inyong mga dios na hindi lumikha ng langit at lupa ay mawawala sa mundo.”
12Pero ang Dios ang lumikha ng langit at lupa sa pamamagitan ng kapangyarihan at karunungan niya. 13Sa utos niyaʼy lumalabas ang mga ulap at mga kidlat sa kalangitan, at bumubuhos ang malakas na ulan. Pinapalabas niya ang hangin mula sa pinanggagalingan nito. 14Mga hangal at mangmang ang mga sumasamba sa mga dios-diosan. Mapapahiya lang ang mga platerong gumawa ng mga dios-diosan nila, dahil hindi naman totoong dios ang mga ito. Wala silang buhay. 15Wala silang kabuluhan at dapat kamuhian. Darating ang araw na wawasakin ang lahat ng ito. 16Pero ang Dios ni Jacob10:16 Dios ni Jacob: sa literal, bahagi ni Jacob. ay hindi katulad ng mga iyon. Siya ang lumikha ng lahat ng bagay pati na ang Israel, ang mga taong hinirang niya – Panginoong Makapangyarihan ang pangalan niya.
Ang Kapahamakang Darating
17Mga taga-Jerusalem, tipunin na ninyo ang mga kagamitan at umalis, dahil malapit nang salakayin ang lungsod ninyo. 18Sapagkat ito ang sinasabi ng Panginoon, “Makinig kayo! Paaalisin ko kayo sa lupaing ito. Pahihirapan ko kayo hanggang sa madama nʼyo ang galit ko.”
19Sinabi ng mga taga-Jerusalem, “Nakakaawa tayo dahil sa kapahamakan natin. Malubha ang kalagayan natin, pero kailangan natin itong tiisin. 20Wasak na ang mga tolda natin; nalagot na ang mga tali nito. Iniwan na tayo ng mga anak natin. Wala nang natira na muling magtatayo ng mga toldang tinitirhan natin.”
21Nangyari ito sa atin dahil hangal ang mga pinuno natin. Hindi sila lumapit sa Panginoon para sumangguni. Kaya hindi sila nagtagumpay, at nangalat ang mga taong nasasakupan nila. 22Pakinggan nʼyo ang malakas na ingay ng mga sundalo na dumarating mula sa hilaga! Wawasakin nila ang mga bayan ng Juda at magiging tirahan na lang ito ng mga asong-gubat.10:22 asong-gubat: sa Ingles, jackal.
Ang Panalangin ni Jeremias
23Panginoon, alam ko po na ang buhay ng tao ay hindi kanya. Hindi siya ang may hawak ng kinabukasan niya. 24Ituwid nʼyo po kami10:24 kami: sa Hebreo, ako. Si Jeremias ay nagsasalita para sa mga kababayan niya. Panginoon, nang nararapat sa amin. Huwag nʼyo po itong gawin nang dahil sa inyong galit, baka wala ng matira sa amin. 25Ipadama nʼyo po ang inyong galit sa mga bansang hindi kumikilala sa inyo at sa mga taong hindi dumudulog sa inyo. Sapagkat inubos po nila ang lahi ni Jacob at winasak ang mga tahanan nila.
