L’intrusion de la violence
1L’homme s’unit à Eve, sa femme ; elle devint enceinte et donna naissance à Caïn. Elle dit : J’ai formé un homme avec l’aide de l’Eternel.
2Elle mit encore au monde le frère de Caïn, Abel. Abel devint berger et Caïn cultivateur.
3Au bout d’un certain temps, Caïn présenta des produits de la terre en offrande à l’Eternel. 4Abel, lui aussi, fit une offrande : il présenta les premiers-nés de son troupeau et en offrit les meilleurs morceaux. L’Eternel prêta attention à Abel et à son offrande4.4 Allusion en Hé 11.4. ; 5mais pas à Caïn et son offrande. Cela mit Caïn dans une grande colère, et son visage s’assombrit.
6L’Eternel dit à Caïn : Pourquoi es-tu en colère et pourquoi ton visage est-il sombre ? 7Si tu agis bien, tu le relèveras. Mais si tu n’agis pas bien, le péché est tapi à ta porte : son désir se porte vers toi, mais toi, domine-le !
8Mais Caïn dit à son frère Abel : Allons aux champs4.8 D’après le Pentateuque samaritain et les versions syriaques ; manque dans le texte hébreu traditionnel..
Et lorsqu’ils furent dans les champs, Caïn se jeta sur son frère Abel et le tua4.8 Voir Mt 23.35 ; 1 Jn 3.12..
9Alors l’Eternel demanda à Caïn : Où est ton frère Abel ?
– Je n’en sais rien, répondit-il. Suis-je le gardien de mon frère ?
10Dieu lui dit : Qu’as-tu fait ? J’entends le sang de ton frère crier vengeance depuis la terre jusqu’à moi. 11Maintenant, tu es maudit et chassé loin du sol qui a bu le sang de ton frère versé par ta main. 12Lorsque tu cultiveras le sol, il te refusera désormais ses produits, tu seras errant et fugitif sur la terre.
13Caïn dit à l’Eternel : Ma faute est trop lourde à porter. 14Voici que tu me chasses aujourd’hui loin du sol fertile, et je devrai me cacher loin de toi, je serai errant et fugitif sur la terre et si quelqu’un me trouve, il me tuera.
15L’Eternel lui dit : Eh bien ! Si on tue Caïn, il sera vengé sept fois.
Et l’Eternel marqua Caïn d’un signe pour qu’il ne soit pas tué par qui le rencontrerait.
16Caïn partit loin de l’Eternel : il alla séjourner au pays de Nod, le pays de l’Errance, à l’orient d’Eden, le pays des Délices.
La lignée de Caïn
17Caïn s’unit à sa femme, elle devint enceinte et mit au monde Hénok. Caïn bâtissait une ville qu’il appela Hénok, du nom de son fils.
18Hénok fut l’ancêtre d’Irad, qui eut pour descendants : Mehouyaël, Metoushaël et Lémek.
19Lémek prit deux femmes pour épouses : l’une s’appelait Ada et l’autre Tsilla. 20Ada mit au monde Yabal, le père des nomades habitant sous des tentes et au milieu de leurs troupeaux. 21Il avait pour frère Youbal, le père de tous ceux qui jouent de la lyre et de la flûte. 22Tsilla, de son côté, mit au monde Toubal-Caïn, qui forgeait tous les instruments de bronze et de fer. La sœur de Toubal-Caïn s’appelait Naama.
23Lémek dit à ses femmes :
Ada et Tsilla, ╵écoutez-moi bien,
femmes de Lémek, ╵et prêtez l’oreille ╵à ce que je dis :
J’ai tué un homme ╵pour une blessure
et un jeune enfant ╵pour prix de ma plaie.
24Caïn sera vengé sept fois
et Lémek soixante-dix-sept fois.
25Adam s’unit encore à sa femme et elle mit au monde un fils qu’elle nomma Seth car, dit-elle, Dieu m’a suscité une autre descendance pour remplacer Abel que Caïn a tué. 26Seth aussi eut un fils qu’il appela Enosh. C’est à cette époque-là qu’on a commencé à prier l’Eternel.
قائن و هابيل
1حوّا از آدم حامله شده، پسری زاييد. آنگاه حوّا گفت: «به كمک خداوند مردی حاصل نمودم.» پس نام او را قائن (يعنی «حاصل شده») گذاشت. 2حوّا بار ديگر حامله شده، پسری زاييد و نام او را هابيل گذاشت.
هابيل به گله‌داری پرداخت و قائن به كشاورزی مشغول شد. 3پس از مدتی، قائن هديه‌ای از حاصلِ زمينِ خود را به حضور خداوند آورد. 4هابيل نيز چند رأس از نخست‌زادگان گلهٔ خود را ذبح كرد و بهترين قسمت گوشت آنها را به خداوند تقديم نمود. خداوند هابيل و هديه‌اش را پذيرفت، 5اما قائن و هديه‌اش را قبول نكرد. پس قائن برآشفت و از شدت خشم سرش را به زير افكند.
6خداوند از قائن پرسيد: «چرا خشمگين شده‌ای و سرت را به زير افكنده‌ای؟ 7اگر درست عمل می‌كردی، آيا مقبول نمی‌شدی؟ اما چون چنين نكردی، گناه در كمين توست و می‌خواهد بر تو مسلط شود؛ ولی تو بر آن چيره شو!»
8روزی قائن از برادرش هابيل خواست كه با او به صحرا برود. هنگامی كه آنها در صحرا بودند، ناگهان قائن به برادرش حمله كرد و او را كشت.
9آنگاه خداوند از قائن پرسيد: «برادرت هابيل كجاست؟»
قائن جواب داد: «از كجا بدانم؟ مگر من نگهبان برادرم هستم؟»
10خداوند فرمود: «اين چه كاری بود كه كردی؟ خون برادرت از زمين نزد من فرياد برمی‌آورد. 11اكنون ملعون هستی و از زمينی كه با خون برادرت آن را رنگين كرده‌ای، طرد خواهی شد. 12از اين پس، هر چه كار كنی، ديگر زمين محصول خود را آنچنان كه بايد، به تو نخواهد داد، و تو در جهان آواره و پريشان خواهی بود.»
13قائن گفت: «مجازات من سنگينتر از آن است كه بتوانم تحمل كنم. 14امروز مرا از اين سرزمين و از حضور خودت می‌رانی و مرا در جهان آواره و پريشان می‌گردانی، پس هر كه مرا ببيند مرا خواهد كُشت.»
15خداوند جواب داد: «چنين نخواهد شد؛ زيرا هر كه تو را بكشد، مجازاتش هفت برابر شديدتر از مجازات تو خواهد بود.» سپس خداوند نشانی بر قائن گذاشت تا اگر كسی با او برخورد كند، او را نكشد. 16آنگاه قائن از حضور خداوند بيرون رفت و در زمين نُود (يعنی «سرگردانی») در سمت شرقی عدن ساكن شد.
17چندی بعد همسر قائن حامله شده، پسری به دنیا آورد و او را خَنوخ ناميدند. در آن موقع قائن سرگرم ساختن شهری بود، پس نام پسرش خنوخ را بر آن شهر گذاشت.
18خنوخ پدر عيراد، عيراد پدر محويائيل، محويائيل پدر متوشائيل و متوشائيل پدر لِمک بود. 19لِمک دو زن به نامهای عاده و ظله گرفت. 20عاده پسری زاييد و اسم او را يابال گذاشتند. او كسی بود كه خيمه‌نشينی و گله‌داری را رواج داد. 21برادرش يوبال اولين موسيقیدان و مخترع چنگ و نی بود. 22ظله، زنِ ديگر لمک هم پسری زاييد كه او را توبل قائن ناميدند. او كسی بود كه كار ساختن آلات آهنی و مسی را شروع كرد. خواهر توبل قائن، نَعمه نام داشت.
23روزی لمک به همسران خود، عاده و ظله، گفت: «ای زنان به من گوش كنيد. جوانی را كه مرا مجروح كرده بود، كُشتم. 24اگر قرار است مجازات كسی كه قائن را بكشد، هفت برابر مجازات قائن باشد، پس مجازات كسی هم كه بخواهد مرا بكشد، هفتاد و هفت برابر خواهد بود.»
25پس از آن، آدم و حوّا صاحب پسر ديگری شدند. حوّا گفت: «خدا به جای هابيل كه به دست برادرش قائن كشته شده بود، پسری ديگر به من عطا كرد.» پس نام او را شيث (يعنی «عطا شده») گذاشت.
26چون شيث بزرگ شد، برايش فرزندی به دنيا آمد كه او را انوش نام نهادند. در زمان انوش بود كه مردم شروع به عبادت خداوند نمودند.
