Genèse 18 – BDS & APSD-CEB

La Bible du Semeur

Genèse 18:1-33

« Tu auras un fils »

1L’Eternel apparut à Abraham près des chênes de Mamré. Abraham était assis à l’entrée de sa tente. C’était l’heure de la forte chaleur. 2Il regarda et aperçut soudain trois hommes18.2 Abraham voit dans ces trois visiteurs des hommes (voir v. 16, 22) envers lesquels il accomplit les devoirs normaux d’hospitalité. La suite du récit parle de deux anges (19.1) et de l’Eternel (v. 10, 20, 23). Voir Hé 13.2. qui se tenaient à quelque distance de lui. Dès qu’il les vit, il courut à leur rencontre depuis l’entrée de sa tente et se prosterna jusqu’à terre.

3– Mes seigneurs, leur dit-il, faites-moi la faveur de ne pas passer près de chez votre serviteur sans vous arrêter ! 4Permettez-moi d’aller chercher un peu d’eau pour que vous vous laviez les pieds, puis vous vous reposerez là sous cet arbre. 5Je vous apporterai un morceau de pain et vous reprendrez des forces avant de poursuivre votre chemin puisque vous êtes passés si près de chez votre serviteur.

Ils répondirent : Très bien, fais comme tu as dit !

6Abraham se dépêcha d’entrer dans sa tente et de dire à Sara : Pétris vite trois mesures18.6 C’est-à-dire 12 litres. de fleur de farine, et fais-en des galettes.

7Puis il courut au troupeau et choisit un veau gras à la chair bien tendre, il l’amena à un serviteur qui se hâta de l’apprêter. 8Il prit du fromage et du lait avec la viande qu’il avait fait apprêter, et les apporta aux trois hommes. Abraham se tint auprès d’eux sous l’arbre pendant qu’ils mangeaient.

9Ils lui demandèrent alors : Où est Sara, ta femme ?

– Elle est là dans la tente, leur répondit-il.

10Puis l’un d’eux lui dit : L’an prochain, à la même époque, je ne manquerai pas de revenir chez toi, et ta femme Sara aura un fils18.10 Cité en Rm 9.9..

Derrière lui, à l’entrée de la tente, Sara entendit ces paroles. 11Or, Abraham et Sara étaient tous deux très âgés et Sara avait dépassé l’âge d’avoir des enfants. 12Alors Sara rit en elle-même en se disant : Maintenant, vieille comme je suis, aurais-je encore du plaisir ? Mon mari aussi est un vieillard18.12 Allusion en 1 P 3.6..

13Alors l’Eternel dit à Abraham : Pourquoi donc Sara a-t-elle ri en se disant : « Peut-il être vrai que j’aurai un enfant, âgée comme je suis ? » 14Y a-t-il quoi que ce soit de trop extraordinaire pour l’Eternel18.14 Voir Lc 1.37. ? L’an prochain, à l’époque où je repasserai chez toi, Sara aura un fils.

15Saisie de crainte, Sara mentit : Je n’ai pas ri, dit-elle.

– Si ! tu as bel et bien ri, répliqua l’Eternel.

16Puis ces hommes se remirent en route en prenant la direction de Sodome18.16 Sodome se trouvait à l’emplacement actuel du sud de la mer Morte.. Abraham les accompagna pour prendre congé d’eux.

17L’Eternel se dit alors : Cacherai-je à Abraham ce que je vais faire ? 18Il deviendra l’ancêtre d’un peuple grand et puissant et une source de bénédictions pour tous les peuples de la terre. 19Car je l’ai choisi pour qu’il prescrive à ses descendants et à tous les siens après lui de faire la volonté de l’Eternel, en faisant ce qui est juste et droit ; ainsi j’accomplirai les promesses que je lui ai faites.

Abraham prie pour Sodome

20Alors l’Eternel dit à Abraham : De graves accusations contre Sodome et Gomorrhe sont montées jusqu’à moi : leur perversité est énorme. 21Je veux y descendre pour voir si leur conduite est vraiment conforme à ce que j’entends dire. Et si ce n’est pas le cas, je le saurai.

22Là-dessus, ces hommes partirent en direction de Sodome, tandis qu’Abraham continuait à se tenir en présence de l’Eternel18.22 Selon le texte hébreu traditionnel. Une ancienne tradition scribale porte : tandis que l’Eternel continuait à se tenir devant Abraham.. 23Il s’approcha et dit : Vas-tu vraiment faire périr le juste avec le coupable ? 24Peut-être y a-t-il cinquante justes dans la ville ; vas-tu aussi les faire périr ? Ne pardonneras-tu pas à la ville à cause de ces cinquante justes qui sont au milieu d’elle ? 25Tu ne peux pas faire cela ! Tu ne peux pas traiter de la même manière le juste et le coupable et faire mourir le juste avec le méchant ! Toi qui juges la terre entière, n’agirais-tu pas selon le droit ?

26L’Eternel lui répondit : Si je trouve à Sodome cinquante justes, je pardonnerai à toute la ville à cause d’eux.

27Abraham reprit : Je ne suis que poussière et cendre, et pourtant j’ai osé parler à mon Seigneur. 28Peut-être que des cinquante justes, il en manquera cinq. A cause de ces cinq hommes en moins, vas-tu détruire toute la ville ?

Dieu répondit : Non, je ne la détruirai pas si j’y trouve quarante-cinq justes.

29Abraham reprit à nouveau la parole et dit : Peut-être ne s’y trouvera-t-il que quarante justes ?

Et Dieu dit : A cause de ces quarante, je ne la détruirai pas.

30Abraham poursuivit : Que mon Seigneur ne se fâche pas si j’insiste. Peut-être n’y aura-t-il que trente justes ?

Et Dieu dit : Si j’en trouve trente, je ne détruirai pas la ville.

31Abraham reprit : Voilà que j’ai osé parler à mon Seigneur. Mais peut-être s’en trouvera-t-il seulement vingt.

Et Dieu répondit : A cause de ces vingt, je ne détruirai pas la ville.

32Abraham dit : Que mon Seigneur ne se mette pas en colère, et je parlerai une dernière fois. Peut-être ne s’y trouvera-t-il que dix justes.

Et Dieu dit : A cause de ces dix, je ne détruirai pas Sodome.

33Quand il eut fini de s’entretenir avec Abraham, l’Eternel s’en alla et Abraham retourna chez lui.

Ang Pulong Sa Dios

Genesis 18:1-33

Ang Tulo ka Bisita ni Abraham

1Nagpakita ang Ginoo kang Abraham sa dihang didto pa siya nagpuyo duol sa dagkong mga kahoy ni Mamre. Init kadto nga adlaw, ug si Abraham naglingkod-lingkod didto sa pultahan sa iyang tolda. 2Samtang naglantaw-lantaw siya, may nakita siyang tulo ka lalaki nga nagtindog sa unahan. Midagan dayon siya sa pagtagbo kanila. Miyukbo siya agig pagtahod kanila 3ug miingon, “Ginoo,18:3 Ginoo: o, Sir. Mahibaloan nato sa mosunod nga mga bersikulo nga ang nagpakita kang Abraham mao ang Ginoo kauban ang duha ka anghel. kon mahimo, hapit una sa amo. 4Magpakuha ako ug tubig aron makapanghugas kamo sa inyong mga tiil ug unya makapahulay ilalom niining kahoy. 5Mokuha usab ako ug pagkaon alang kaninyo aron may kusog na usab kamo sa inyong paglakaw. Ikalipay ko ang pag-alagad kaninyo samtang ania kamo uban kanamo.” Ug mitubag sila, “Sige, buhata ang imong gisulti.”

6Busa nagdali-dali si Abraham ug sulod sa tolda ug miingon kang Sara, “Pagdali, pagkuha ug usa ka sako sa maayong klase sa harina ug pagluto ug pan.” 7Midagan usab si Abraham ngadto sa iyang mga baka ug nagpili ug tambok nga nati. Gipadali niya kinig paihaw ug paluto sa iyang batan-ong sulugoon. 8Unya gidala niya kini ngadto sa iyang mga bisita, uban sa keso ug gatas. Ug samtang nangaon ang iyang mga bisita ilalom sa kahoy, didto usab si Abraham sa ilang duol nga andam sa pag-alagad kanila.

9Unya, nangutana ang mga bisita kang Abraham, “Hain si Sara nga imong asawa?” Mitubag siya, “Tua sa sulod sa tolda.” 10Ang usa sa mga bisita miingon, “Ipaniguro ko nga mobalik ako dinhi sa sunod nga tuig, sa sama gihapon nga panahon, ug ang imong asawa nga si Sara may anak na nga lalaki.”

Naminaw diay si Sara didto sa pultahan sa tolda sa likod ni Abraham. 11(Tigulang na silang duha ni Abraham ug miundang na gani ang binulan ni Sara.) 12Mikatawa si Sara sa iyang kaugalingon nga nagaingon, “Sa akong katigulangon ganahan pa ba kaha ako makigdulog sa akong bana nga tigulang na usab aron makaanak kami?”

13Unya nangutana ang Ginoo kang Abraham, “Nganong mikatawa si Sara ug miingon, ‘Makaanak pa ba ako nga tigulang na man ako?’ 14May butang ba nga dili mahimo sa Ginoo? Sumala sa giingon ko, mobalik ako dinhi sa sunod nga tuig sa sama gihapon nga panahon, ug si Sara may anak na nga lalaki.”

15Nahadlok si Sara, busa namakak siya. Miingon siya, “Wala ko mokatawa!” Apan miingon ang Ginoo, “Mikatawa ka gayod.”

Nagpakilooy si Abraham alang sa Lungsod sa Sodoma

16Pagkahuman, milakaw ang tulo ka lalaki. Gihatod sila ni Abraham hangtod sa usa ka dapit diin makita nila sa ubos ang lungsod sa Sodoma. 17Miingon ang Ginoo, “Dili ko itago kang Abraham ang akong pagabuhaton. 18Sigurado gayod nga ang iyang mga kaliwat mahimong dako ug gamhanan nga nasod sa umaabot, ug pinaagi kaniya, makadawat ug panalangin ang tanang mga nasod sa kalibotan. 19Gipili ko siya aron iyang mandoan ang iyang mga kaanakan ug mga kaliwat nga motuman sa akong mga sugo pinaagi sa pagbuhat sa husto ug matarong. Ug pinaagi niana, matuman ang akong gisaad kaniya.”

20Unya miingon ang Ginoo kang Abraham, “Daghan na ang mga reklamo bahin sa Sodoma ug Gomora, kay labihan na gayod kadaotan ang maong mga dapit. 21Busa moadto ako didto aron pagsusi kon tinuod ba o dili kini nga mga reklamo.”

22Milakaw ang duha ka lalaki paingon sa Sodoma, apan nagpabilin ang Ginoo uban kang Abraham.18:22 nagpabilin ang Ginoo uban kang Abraham: Sa ubang hubad, nagpabiling nagtindog si Abraham atubangan sa Ginoo. 23Miduol si Abraham sa Ginoo ug nangutana, “Laglagon mo ba ang mga matarong uban sa mga makasasala? 24Kon pananglit may 50 ka tawong matarong niana nga lungsod, laglagon mo ba ang tibuok nga lungsod? Dili mo ba kaloy-an ang lungsod tungod ug alang sa 50 ka mga tawong matarong? 25Imposible nga laglagon mo ang mga matarong uban sa mga makasasala. Dili mahimo nga managsama ra ang pagtagad mo kanila. Ikaw ang nagahukom sa tibuok kalibotan, dili ba nga angay lang nga buhaton mo kon unsa ang husto?” 26Mitubag ang Ginoo, “Kon may makita akong 50 ka tawong matarong sa Sodoma, dili ko laglagon ang tibuok nga lungsod tungod ug alang kanila.”

27Miingon pag-usab si Abraham, “O Ginoo, pasayloa ako nga mangahas sa pagpakigsulti kanimo. Tawo lang ako, ug wala akoy katungod sa pagsulti niini kanimo. 28Kon pananglit may 45 ka tawong matarong, laglagon mo ba ang tibuok nga lungsod tungod kay kulang kini ug lima?” Mitubag ang Ginoo, “Kon may makita akong 45 ka tawong matarong, dili ko laglagon ang lungsod.”

29Midugang pag-ingon si Abraham, “Kon pananglit 40 lang ang matarong?” Mitubag ang Ginoo, “Dili ko laglagon ang lungsod tungod ug alang sa 40 ka tawong matarong.”

30Miingon pag-usab si Abraham, “Ayaw kasuko kanako, Ginoo, kay mangutana pa ako. Kon pananglit may 30 lang ka tawong matarong?” Mitubag ang Ginoo, “Dili ko gihapon laglagon ang lungsod kon may makita akong 30 ka tawong matarong.”

31Miingon pa gayod si Abraham, “Ginoo, pasayloa ako sa akong pagpangahas sa pagpadayon nga makigsulti kanimo. Kon pananglit may 20 lang ka tawong matarong?” Mitubag ang Ginoo, “Dili ko gihapon laglagon ang lungsod tungod ug alang sa 20 ka tawong matarong.”

32Miingon pa gayod pag-usab si Abraham, “Ginoo, ayaw kasuko; kataposan ko na lang gayod kini nga pangutana. Kon pananglit 10 lang ang imong makita nga matarong?” Mitubag ang Ginoo, “Dili ko gihapon laglagon ang lungsod tungod ug alang sa 10 ka tawong matarong.”

33Pagkahuman niyag pakigsulti kang Abraham, mibiya ang Ginoo ug si Abraham mipauli sa ila.