Paul et les autres apôtres
1Ce n’est que quatorze ans plus tard que je suis remonté à Jérusalem en compagnie de Barnabas. J’avais aussi emmené Tite avec moi2.1 Selon plusieurs, il s’agirait du voyage mentionné en Ac 11.30 et 12.25 autour de l’an 46. D’autres pensent qu’il s’agirait du voyage mentionné en Ac 15. Barnabas: un lévite converti, originaire de l’île de Chypre (Ac 4.36), qui a accompagné Paul lors de son premier voyage missionnaire. Tite: un chrétien d’origine non juive auquel Paul écrira une lettre vers la fin de sa vie.. 2J’ai fait ce voyage pour obéir à une révélation divine. J’y ai exposé l’Evangile que j’annonce parmi les non-Juifs, je l’ai exposé dans un entretien particulier à ceux qui sont les plus considérés. Car je ne voulais pas que tout mon travail passé et futur soit compromis. 3Or Tite, mon compagnon, était d’origine païenne. Eh bien, on ne l’a même pas obligé à se soumettre au rite de la circoncision. 4Et cela, malgré la présence de faux frères, des intrus qui s’étaient infiltrés dans nos rangs pour espionner la liberté dont nous jouissons dans notre union avec Jésus-Christ. Ils voulaient faire de nous des esclaves. 5Mais nous ne leur avons pas cédé un seul instant ni fait la moindre concession afin que la vérité de l’Evangile soit maintenue pour vous.
6Quelle a été, à cet égard, l’attitude des personnes les plus considérées ? – En fait, ce qu’elles étaient alors m’importe peu, car Dieu ne fait pas de favoritisme. – Eh bien, ces personnes-là ne m’ont pas imposé d’autres directives. 7Au contraire ! Ils ont constaté que Dieu m’avait confié la charge d’annoncer l’Evangile aux non-Juifs comme à Pierre celle de l’annoncer aux Juifs. 8– Car celui qui a agi en Pierre pour qu’il soit l’apôtre des Juifs a aussi agi en moi pour que je sois celui des non-Juifs. – 9Ainsi Jacques, Pierre et Jean, qui sont considérés comme « colonnes » de l’Eglise, ont reconnu que Dieu, dans sa grâce, m’avait confié cette tâche particulière. C’est pourquoi ils nous ont serré la main, à Barnabas et à moi, en signe d’accord et de communion ; et nous avons convenu ensemble que nous irions, nous, vers les peuples païens tandis qu’eux se consacreraient aux Juifs. 10Ils nous ont seulement demandé de nous souvenir des pauvres – ce que j’ai bien pris soin de faire.
Paul et Pierre à Antioche
11Mais, lorsque Pierre est venu à Antioche2.11 Antioche de Syrie (voir Ac 11.19-26)., je me suis opposé ouvertement à lui, car il avait tort. 12En effet, avant l’arrivée de quelques personnes de l’entourage de Jacques, il prenait part aux repas communs avec les croyants non juifs ; mais après leur venue, il s’est esquivé et s’est tenu à l’écart, parce qu’il craignait les croyants d’origine juive2.12 Autre traduction : il craignait les Juifs. La Loi interdisait aux Juifs de manger avec des non-Juifs ; or, la cène se prenait au cours d’un repas. Pour ne pas scandaliser les judaïsants, Pierre s’est plié à leurs exigences et n’a donc plus mangé (ni probablement pris la cène) avec des chrétiens issus du paganisme.. 13Comme lui, les autres chrétiens d’origine juive se sont mis, eux aussi, à cacher leurs véritables convictions, au point que Barnabas lui-même s’est laissé entraîner par leur dissimulation. 14Mais quand j’ai vu qu’ils ne marchaient pas droit, selon la vérité de l’Evangile, j’ai dit à Pierre devant tous les frères : « Toi qui es juif, tu vis comme un croyant d’origine païenne, et non comme un Juif. Comment peux-tu vouloir obliger les frères et sœurs d’origine païenne à vivre comme des Juifs ? » 15Nous qui sommes juifs de naissance, nous ne faisons pas partie de ces « pécheurs » que sont les païens2.15 Les Juifs traitaient tous les païens de pécheurs.. 16Cependant, nous avons compris qu’on est déclaré juste devant Dieu, non parce qu’on accomplit les œuvres que commande la Loi, mais uniquement par la foi en Jésus-Christ. C’est pourquoi nous avons, nous aussi, placé notre confiance en Jésus-Christ pour être déclarés justes par la foi et non parce que nous aurions accompli ce que la Loi ordonne. Car personne ne sera déclaré juste devant Dieu2.16 Ps 143.2. parce qu’il aura accompli ce qu’ordonne la Loi. 17Mais si, en cherchant à être déclarés justes dans l’union avec Christ, nous avons montré par là même que nous étions des pécheurs comme les païens, cela signifie-t-il que Christ est complice du péché ? Loin de là ! 18Car si je remets en vigueur le régime de la Loi que j’ai abandonné, alors je me place moi-même dans la situation d’un homme qui transgresse la Loi. 19Car c’est par la Loi que je suis mort au régime de la Loi afin de vivre pour Dieu. En effet, je suis crucifié avec Christ. 20Ce n’est plus moi qui vis, c’est Christ qui vit en moi. Ma vie en tant qu’homme, je la vis maintenant dans la foi au Fils de Dieu qui, par amour pour moi, s’est livré à la mort à ma place. 21Ainsi, je ne rejette pas la grâce de Dieu car si c’est l’obéissance à la Loi qui permet d’être déclaré juste, alors Christ est mort pour rien !
Si Pablo ug ang Uban nga mga Apostoles
1Paglabay sa 14 ka tuig, mibalik ako sa Jerusalem. Kauban ko si Barnabas, ug gidala ko usab si Tito. 2Mibalik ako tungod kay nagpadayag ang Dios kanako nga kinahanglan moadto ako didto. Nakigkita ako sa mga tigdumala sa mga tumutuo, ug sa dihang kami-kami na lang, gisaysay ko kanila kon unsa ang Maayong Balita nga akong giwali sa mga dili Judio. Gibuhat ko kadto kay dili ko buot nga mahimong walay kapuslanan ang akong mga paghago kaniadto ug hangtod karon. 3Nasabtan ko nga uyon sila sa akong giwali, kay bisan dili Judio si Tito nga kauban nako, wala sila mamugos nga tulion siya sumala sa Kasugoan ni Moises. 4Ang mga tawo lang nga nagpakaaron-ingnon nga mga tumutuo ang nagaingon nga kinahanglan siya nga tulion. Kadto nga mga tawo mitipon lang sa mga tumutuo aron panid-an ang atong kagawasan gikan sa Kasugoan ni Moises, nga naangkon nato pinaagi kang Cristo Jesus. Kay gusto nila kitang pugson sa pagsunod sa maong mga sugo. 5Apan wala gayod kami mosunod sa ilang gusto bisan gamay lang, aron maampingan namo alang kaninyo ang kamatuoran nga gitudlo sa Maayong Balita.
6Ang mga kadagkoan sa mga tumutuo didto sa Jerusalem wala gayoy gidugang sa akong gitudlo. (Hinuon walay bali kanako kon kinsa gayod sila, tungod kay sa Dios managsama lang kami.) 7Imbis nga modugang sila sa akong gitudlo, giila nila nga ako mao ang gitugyanan sa Dios sa pagtudlo sa Maayong Balita ngadto sa mga dili Judio, sama usab kang Pedro nga gitugyanan sa pagtudlo ngadto sa mga Judio. 8Kay ang Dios nga naghimo kang Pedro nga apostol alang sa mga Judio mao usab ang naghimo kanako nga apostol alang sa mga dili Judio. 9Busa pagkahibalo sa mga ginaila nga mga tigdumala sa mga tumutuo, nga mao sila si Santiago, Pedro,2:9 Pedro: sa Griego, Cefas. Mao usab ang ngalan ni Pedro. ug Juan, nga gihatagan ako sa Dios niini nga buluhaton, gidawat nila kami ni Barnabas isip ilang mga kauban sa pagtudlo sa Maayong Balita. Ug nagkauyon kami nga kami ni Barnabas magsangyaw sa mga dili Judio ug sila sa mga Judio. 10Ang ila lang gihangyo kanamo mao nga tabangan namo ang kabos nga mga tumutuo didto sa Jerusalem. Ug mao usab kana ang akong gustong buhaton.
Gibadlong ni Pablo si Pedro Didto sa Antioquia
11Unya, sa dihang didto si Pedro sa Antioquia gibadlong ko siya tungod kay sayop ang iyang gibuhat. 12Mao kini ang nahitabo: sa dihang wala pa moabot ang mga tawo ni Santiago, nagakaon si Pedro kauban sa mga dili Judio nga mga tumutuo. Apan pag-abot sa mga tawo ni Santiago, mibulag siya ug dili na siya mokaon uban sa mga dili Judio, kay nahadlok siya nga basin badlongon siya sa Judio nga mga tumutuo nga nagaingon nga ang tanan nga nagatuo kang Cristo kinahanglan mosunod sa Kasugoan ni Moises.2:12 Sumala kanila, kinahanglan ang mga sumusunod ni Cristo mosunod sa tanang mga sugo ni Moises, lakip ang mga sugo bahin sa pagkaon ug uban pa nga mga seremonya. 13Lakip ang uban nga Judio nga mga tumutuo didto sa Antioquia misunod usab kang Pedro bisan nasayran nila nga dili daotan ang mokaon uban sa mga dili Judio. Bisan gani si Barnabas nadala usab sa ilang pagpakaaron-ingnon. 14Sa dihang nakita ko nga wala sila mosunod sa kamatuoran nga gitudlo sa Maayong Balita, gisultihan ko si Pedro atubangan sa tanan. Miingon ako kaniya, “Nganong gibuhat mo kadto? Sama ra nga gipugos mo ang mga dili Judio sa pagsunod sa mga kasugoan sa mga Judio. Ikaw gani mismo nga Judio wala man mosunod sa mga kasugoan sa mga Judio, kondili nagakinabuhi ingon nga usa ka dili Judio.”
Judio o Dili Managsama nga Maluwas kon Motuo
15Natawo kami nga mga Judio, ug lahi kami sa mga dili Judio nga giisip namo kaniadto nga mga makasasala. 16Apan karon nasayran na namo nga gipakamatarong sa Dios ang tawo pinaagi sa iyang pagtuo kang Cristo Jesus ug dili sa pagtuman sa Kasugoan ni Moises. Busa kami usab nga mga Judio mituo kang Cristo Jesus aron pakamatarungon kami sa Dios tungod sa among pagtuo ug dili tungod sa among pagtuman sa Kasugoan. Kay wala gayoy tawo nga pakamatarungon sa Dios pinaagi sa iyang pagtuman sa Kasugoan. 17Karon, kon sa among tinguha nga pakamatarungon kami sa Dios pinaagi sa among pagpakighiusa kang Cristo makita nga kami makasasala, nagkahulogan ba kini nga si Cristo nagatukmod sa pagbuhat ug sala? Dili gayod! 18Apan kon balikan ko na usab ang pagsalig sa Kasugoan nga akong gibiyaan, ako na ang nagapamatuod nga makasasala ako tungod kay gilapas ko ang Kasugoan. 19Ang tinuod, pinaagi sa Kasugoan nasayran ko nga dili nako maangkon ang pagkamatarong pinaagi sa akong pagtinguha sa pagsunod niini. Ug karon nga dili na ako ilalom sa Kasugoan, gawasnon na ako nga magkinabuhi sa Dios. 20Namatay ako kauban ni Cristo sa krus. Dili na ako ang nagakinabuhi karon, kondili si Cristo na ang nagakinabuhi kanako. Ug kining kinabuhi nga akong ginakinabuhi karon mao ang resulta sa akong pagtuo sa Anak sa Dios nga nahigugma kanako ug naghalad sa iyang kinabuhi alang kanako. 21Wala ko gipakawalay pulos ang kalooy sa Dios. Kay kon ang pagtuman sa Kasugoan mao ang pamaagi nga pakamatarungon sa Dios ang tawo, nan walay kapuslanan ang kamatayon ni Cristo.