Exode 13 – BDS & HLGN

La Bible du Semeur

Exode 13:1-22

Les premiers-nés appartiennent à l’Eternel

1L’Eternel transmit ses instructions à Moïse en ces termes : 2Consacre-moi tout premier-né qui naîtra parmi les Israélites ; qu’il s’agisse d’un garçon ou d’un animal, il m’appartient.

La fête des Pains sans levain

3Moïse dit au peuple : Vous garderez le souvenir de ce jour où vous êtes sortis d’Egypte, du pays où vous avez été esclaves, car l’Eternel vous en a retirés par force. Vous ne mangerez pas de pain préparé à l’aide de levain. 4C’est aujourd’hui, au mois des épis, que vous partez d’Egypte. 5Lorsque l’Eternel vous aura fait entrer dans le pays des Cananéens, des Hittites, des Amoréens, des Héviens et des Yebousiens qu’il a promis par serment à vos ancêtres de vous donner, une terre ruisselant de lait et de miel, alors vous observerez cette cérémonie, en ce même mois. 6Pendant sept jours, vous mangerez des pains sans levain, et le septième jour vous célébrerez une fête en l’honneur de l’Eternel. 7On se nourrira de pains sans levain pendant ces sept jours et on ne trouvera chez vous ni pain levé ni levain dans tout votre territoire.

8En ce jour-là, vous expliquerez à vos enfants la signification de cette fête en disant : « Tout cela je le fais en mémoire de ce que l’Eternel a fait pour moi quand je suis sorti d’Egypte. » 9Cette fête sera pour vous comme un signe sur votre main et comme une marque sur votre front pour que la Loi de l’Eternel soit l’objet de vos conversations, car c’est lui qui vous a fait sortir d’Egypte par sa puissance. 10Vous célébrerez ce rite d’année en année au temps fixé.

L’offrande des premiers-nés

11Quand l’Eternel vous aura fait entrer dans le pays des Cananéens, comme il vous l’a solennellement promis, à vous et à vos ancêtres, et qu’il vous l’aura donné, 12vous lui offrirez tout garçon premier-né, et les premiers-nés mâles de votre bétail lui appartiendront. 13En ce qui concerne les ânes13.13 Animaux impurs (Nb 18.15) qui ne pouvaient être offerts en sacrifice. L’importance économique des ânes justifiait leur rachat par des agneaux., vous pourrez racheter leur premier-né par un agneau ; si vous ne voulez pas le racheter, vous lui briserez la nuque. Mais vous rachèterez tout garçon premier-né parmi vos enfants. 14Lorsque vos enfants vous questionneront en vous demandant : « Que signifie cela ? » vous leur répondrez : « C’est par sa puissance que l’Eternel nous a fait sortir d’Egypte, où nous étions esclaves. 15Comme le pharaon refusait de nous laisser partir, l’Eternel a fait mourir tous les premiers-nés en Egypte, les fils aînés des hommes et les premiers-nés des animaux. Voilà pourquoi nous offrons en sacrifice à l’Eternel tous les premiers-nés mâles des animaux et nous rachetons les aînés de nos fils. » 16Ce rite sera pour vous comme un signe sur votre main et comme une marque sur votre front, car c’est par sa puissance que l’Eternel nous a fait sortir d’Egypte.

Les conditions du départ

17Quand le pharaon eut laissé partir le peuple d’Israël, Dieu ne les conduisit pas par la route du pays des Philistins, bien qu’elle fût la plus directe13.17 Cette route était jalonnée de forteresses surveillées par les Egyptiens., car il s’était dit : « S’ils devaient affronter des combats, ils pourraient regretter leur départ et retourner en Egypte. » 18Il leur fit donc faire un détour par le chemin du désert, du côté de la mer des Roseaux13.18 La tradition l’identifie à la mer Rouge (voir note 14.2).. Les Israélites quittèrent l’Egypte, bien équipés13.18 Autre traduction : en bon ordre..

19Moïse emporta les ossements de Joseph, puisque celui-ci en avait solennellement adjuré les Israélites en leur disant : « Dieu ne manquera pas d’intervenir en votre faveur, alors vous emporterez mes ossements avec vous13.19 Voir Gn 50.25.. »

20Les Israélites partirent de Soukkoth et campèrent à Etam, en bordure du désert. 21L’Eternel marchait à leur tête, le jour dans une colonne de nuée pour leur montrer le chemin, et la nuit dans une colonne de feu pour les éclairer, afin qu’ils puissent marcher de jour et de nuit. 22La colonne de nuée ou la colonne de feu se trouvait en permanence à la tête du peuple.

Ang Pulong Sang Dios

Exodus 13:1-22

Ang Pagdedikar sa mga Kamagulangan nga Lalaki

1Nagsiling ang Ginoo kay Moises, 2“Idedikar sa akon ang tanan nga kamagulangan nga lalaki sang mga Israelinhon kag ang tanan nga kamagulangan nga sapat. Akon sila.” 3Dayon nagsiling si Moises sa mga tawo, “Dumduma ninyo ini nga adlaw, nga amo ang adlaw nga ginpaguwa kamo sa Egipto halin sa pagkaulipon. Kay ginpaguwa kamo sang Ginoo paagi sa iya gahom. Indi kamo magkaon sang tinapay nga may inugpahabok. 4Dumduma ninyo ini nga adlaw sang bulan sang Abib13:4 Abib: Ang nahauna nga bulan sang Hebreo nga kalendaryo. Natuon ini sa bulan sang Marso kag Abril.—ang adlaw nga ginpaguwa kamo sa Egipto. 5Dapat saulugon ninyo ini kon dal-on na kamo sang Ginoo sa duta sang mga Canaanhon, Hithanon, Amornon, Hivhanon, kag mga Jebusnon. Amo ini ang duta nga ginsumpa sang Ginoo sa inyo mga katigulangan nga ihatag sa inyo. Ini nga duta maayo kag mapatubason.13:5 duta… mapatubason: sa literal, duta nga nagailig ang gatas kag dugos. 6Sa tion sang inyo pagsaulog, magkaon kamo sang tinapay nga wala sing inugpahabok sa sulod sang pito ka adlaw, kag sa ikapito nga adlaw maghiwat kamo sang piesta para sa Ginoo. 7Indi gid kamo magkaon sang tinapay nga may inugpahabok sa sulod sinang pito ka adlaw, kag kinahanglan nga wala gid sing inugpahabok nga makita sa inyo mga balay ukon sa bisan diin sa inyo lugar. 8Sa tion sang inyo pagsaulog, ipaintiendi ninyo sa inyo mga anak nga ginahimo ninyo ini sa pagdumdom sang ginhimo sang Ginoo sang pagguwa ninyo sa Egipto. 9Ini nga piesta daw pareho sa isa ka marka sa inyo mga kamot ukon sa inyo mga agtang nga magapadumdom sa inyo nga dapat ninyo isugid ang mga sugo sang Ginoo, kay ginpaguwa niya kamo sa Egipto paagi sa iya gahom. 10Gani sauluga ninyo ini nga piesta sa natalana nga tion kada tuig.

11“Kon dal-on na gani kamo sang Ginoo sa duta sang mga Canaanhon nga iya ginsumpa nga ihatag sa inyo mga katigulangan kag sa inyo, 12idedikar ninyo sa Ginoo ang kamagulangan nga mga lalaki, tawo man ukon sapat, kay sila iya sang Ginoo. 13Puwede magawad sa Ginoo ang kamagulangan sang inyo mga asno paagi sa pagbaylo sini sang karnero. Pero kon indi ninyo ini paggawaron, kinahanglan nga patyon ang asno paagi sa pagbali sang iya liog. Dapat man ninyo magawad ang inyo kamagulangan nga mga anak nga lalaki. 14Kon sa ulihi magpamangkot ang inyo mga anak kon ngaa ginahimo ninyo ini, silinga sila nga, ‘Paagi sa gahom sang Ginoo ginpaguwa niya kami sa Egipto nga sa diin kami gin-ulipon. 15Sang wala pa kami pagtuguti sang hari nga maglakat, ginpamatay sang Ginoo ang tanan nga kamagulangan nga lalaki sa Egipto, tawo man ukon sapat. Amo ina kon ngaa ginahalad namon sa Ginoo ang tanan nga kamagulangan nga lalaki sang amon mga kasapatan kag ginatubos namon ang amon kamagulangan nga mga anak nga lalaki.’ 16Ini nga seremonya daw pareho sa isa ka marka sa inyo mga kamot ukon sa inyo mga agtang nga magapadumdom sa inyo nga ginpaguwa kamo sang Ginoo sa Egipto paagi sa iya gahom.”

Ang Pagtabok sang mga Israelinhon sa Mapula nga Dagat

17Sang ginpalakat sang hari ang mga Israelinhon, wala sila pagtuytuyi sang Dios sa dalan nga pakadto sa duta sang mga Filistinhon bisan amo ato ang laktod nga dalan. Kay nagsiling ang Dios, “Kon may inaway nga atubangon ang mga Israelinhon, basi magbaylo ang ila hunahuna kag magbalik sila sa Egipto.” 18Gani ginpalibot sila sang Dios sa kamingawan pakadto sa Mapula nga Dagat. Armado ang mga Israelinhon para sa inaway paghalin nila sa Egipto. 19Gindala ni Moises ang mga tul-an ni Jose, suno sa ginpasumpa anay ni Jose nga himuon sang mga Israelinhon. Nagsiling sadto si Jose, “Sigurado nga hilwayon kamo sang Dios. Kon matabo na nga maghalin na kamo sa sini nga lugar, dal-on ninyo ang akon mga tul-an.”

20Paghalin nila sa Sucot, nagkampo sila sa Etam, sa dulunan sang kamingawan. 21Kon adlaw, ginatuytuyan sila sang Ginoo paagi sa panganod nga daw haligi, kag kon gab-i ginatuytuyan sila paagi sa kalayo nga daw haligi nga nagahatag sa ila sang kasanag, agod makapanglakaton sila, adlaw man ukon gab-i. 22Wala gid nagahalin sa unahan sang mga tawo kon adlaw ang panganod nga daw haligi, kag kon gab-i, ang kalayo nga daw haligi.