Esaïe 42 – BDS & APSD-CEB

La Bible du Semeur

Esaïe 42:1-25

Le premier chant du Serviteur

1Voici mon serviteur, ╵que je soutiens,

celui que j’ai choisi, ╵qui fait toute ma joie.

Je lui ai donné mon Esprit

et il établira ╵le droit pour tous les peuples42.1 Voir Mt 3.17 ; 17.5 ; Mc 1.11 ; Lc 3.22 ; 9.35. Les v. 1-4 sont cités en Mt 12.18-21..

2Mais il ne criera pas,

il n’élèvera pas la voix,

il ne la fera pas ╵entendre dans les rues.

3Il ne brisera pas ╵le roseau qui se ploie

et il n’éteindra pas ╵la flamme qui faiblit,

mais il établira le droit ╵selon la vérité.

4Il ne faiblira pas,

et il ne ploiera pas

jusqu’à ce qu’il ait établi ╵le droit sur terre,

jusqu’à ce que les îles ╵et les régions côtières ╵mettent leur espoir en sa loi.

5Car voici ce que dit ╵l’Eternel Dieu

qui a créé les cieux ╵et les a déployés,

lui qui a disposé la terre ╵avec tout ce qu’elle produit,

qui a donné la vie ╵aux hommes qui la peuplent

et le souffle de vie ╵à ceux qui la parcourent :

6Moi, l’Eternel, ╵moi, je t’ai appelé ╵dans un juste dessein

et je te tiendrai par la main ;

je te protégerai ╵et je t’établirai

pour conclure une alliance avec le peuple,

pour être la lumière des peuples étrangers42.6 Voir Es 49.8. Cité en Ac 13.47 ; allusion en Lc 2.32 (voir Jn 8.12 ; Ac 26.23).,

7pour ouvrir les yeux des aveugles,

pour tirer du cachot ╵les prisonniers,

de la maison d’arrêt ╵ceux qui habitent les ténèbres.

8Moi, je suis l’Eternel, ╵tel est mon nom.

Et je ne donnerai ╵ma gloire à aucun autre.

Je ne livrerai pas ╵mon honneur aux idoles.

9Les événements du passé ╵se sont produits.

Et maintenant, j’annonce ╵des événements tout nouveaux ;

avant qu’ils germent,

je vous les fais connaître.

Le cantique nouveau

10Chantez à l’Eternel ╵un cantique nouveau,

entonnez sa louange ╵aux confins de la terre,

vous qui voguez sur mer,

et vous qui la peuplez,

vous les îles ╵et les régions côtières, ╵vous qui les habitez !

11Désert et villes du désert,

campements de Qédar, ╵élevez votre voix !

Habitants de Séla42.11 Qédar désigne le désert Arabique et ses tribus nomades, Séla la capitale fortifiée des Edomites (voir note 2 R 14.7), dont les Nabatéens s’empareront., ╵exultez d’allégresse !

Du sommet des montagnes, ╵poussez des cris de joie,

12et rendez gloire à l’Eternel !

Que jusque dans les îles ╵et les régions côtières, ╵on publie sa louange !

13L’Eternel sortira ╵comme un héros,

comme un homme de guerre, ╵il réveillera son ardeur,

il poussera des cris de guerre, ╵des cris terribles,

il triomphera ╵de ses ennemis.

14Je me suis tu pendant longtemps,

j’ai gardé le silence, ╵je me suis contenu

mais maintenant, ╵comme une femme qui enfante, ╵je pousse des gémissements,

et je respire en haletant.

15Je m’en vais dévaster ╵montagnes et collines

et j’en dessécherai ╵toute végétation,

je changerai les fleuves ╵et j’en ferai des îles,

j’assécherai les lacs,

16les aveugles, ╵je les ferai marcher

sur une route ╵qu’ils ne connaissent pas.

Oui, je les conduirai sur des sentiers ╵dont ils ignorent tout.

Je transformerai devant eux ╵leur obscurité en lumière

et leurs parcours accidentés ╵en terrains plats.

Tout cela, je l’accomplirai

sans rien laisser d’inachevé.

17Mais ceux qui se fient aux idoles,

qui disent aux statues ╵fabriquées de métal fondu :

« Nos dieux, c’est vous ! »

devront se retirer ╵couverts de honte.

La libération du peuple aveugle

Aux sourds et aux aveugles

18Vous les sourds, écoutez !

Vous, les aveugles, ╵regardez et voyez !

19Qui est aveugle, ╵sinon mon serviteur42.19 Il s’agit ici du peuple d’Israël, serviteur de l’Eternel (41.8 ; 43.8, 10). ?

Et qui est sourd, ╵sinon mon messager, ╵mon envoyé ?

Qui est aveugle ╵sinon celui ╵que l’Eternel réhabilite42.19 Autre traduction : celui qui m’est consacré.,

et qui est sourd ╵sinon le serviteur ╵de l’Eternel42.19 D’après deux manuscrits hébreux et un manuscrit grec. Les autres manuscrits ont : et qui est aveugle comme mon serviteur ? ?

20Tu as vu bien des choses,

tu n’as rien retenu.

Tu as l’oreille ouverte,

tu n’as rien entendu.

21Mais à cause de sa justice, ╵l’Eternel a voulu

rendre sa Loi ╵magnifique et sublime.

Un peuple pillé et dépouillé

22Et cependant, voilà un peuple ╵pillé et dépouillé42.22 Par les Babyloniens (39.6).,

ils sont tous pris au piège ╵au fond des fosses,

mis au secret dans des prisons,

ils sont pillés

et nul ne les délivre.

On les a dépouillés

et aucun ne dit : « Restitue ! »

23Qui, parmi vous, ╵prêtera donc l’oreille ?

Qui sera attentif ╵pour écouter, à l’avenir ?

24Qui a livré Jacob ╵à ceux qui le dépouillent ?

Qui livra Israël ╵à ceux qui l’ont pillé ?

N’est-ce pas l’Eternel,

envers qui nous avons péché,

et dont nous avons refusé ╵de suivre les sentiers ╵qu’il nous avait prescrits ?

Oui, ils n’ont pas ╵obéi à sa Loi.

25Alors, il a versé ╵sur Israël

l’ardeur de son courroux,

il a fait déferler sur lui ╵de violents combats.

Sa colère a flambé ╵autour de lui

sans qu’il le reconnaisse,

le feu l’a embrasé

sans qu’il y prenne garde.

Ang Pulong Sa Dios

Isaias 42:1-25

Ang Alagad sa Ginoo

1Miingon ang Ginoo, “Ania ang akong alagad nga akong gilig-on. Ako siyang gipili ug nalipay ako kaniya. Gamhan ko siya sa akong Espiritu, ug magdala siyag katarungan ug kaangayan sa mga nasod. 2Dili siya mosinggit o mosulti ug kusog diha sa mga kadalanan. 3Dili niya pasagdan ang mga maluya sa pagtuo,42:3 mga maluya sa pagtuo: o, mga gidaog-daog. kay tabangan niya ang tanan bisan ang gamay lang gayod ug pagtuo. Sa iyang pagkamatinumanon ipatuman gayod niya ang hustisya. 4Dili gayod siya moundang o mawad-ag paglaom hangtod nga mapatunhay niya ang hustisya ug kaangayan sa kalibotan. Ang mga tawo sa mga isla nagahulat sa iyang mga pagtulon-an.” 5Mao kini ang giingon sa Dios, ang Ginoo nga nagbuhat sa kalangitan nga iyang gibukhad nga daw tela. Gibuhat niya ang kalibotan ug ang tanang anaa niini. Siya usab ang naghatag ug gininhawa sa mga tawo ug sa tanang mga binuhat nga anaa sa kalibotan. 6Miingon siya sa iyang alagad, “Ako, ang Ginoo, mao ang nagtawag kanimo sa pagpakita sa akong pagkamatarong. Tabangan ug panalipdan ko ikaw, ug pinaagi kanimo mohimo akog kasabotan uban sa mga tawo. Himuon ko ikaw nga suga ngadto sa mga nasod, 7aron mobuka ang mga mata sa mga buta ug mahatagag kagawasan ang mga binihag nga nabilanggo sa mangiob nga bilanggoan. 8Ako mao ang Ginoo, mao kana ang akong ngalan! Dili ko ihatag ang akong pasidungog kang bisan kinsa o ang pagdayeg nga alang kanako ngadto sa mga dios-dios. 9Ang akong mga giingon kaniadto natuman na, ug karon ipadayag ko ang mga bag-ong mga panghitabo sa dili pa kini moabot.”

Awit sa Pagdayeg sa Ginoo

10Pag-awit kamo ug bag-ong awit ngadto sa Ginoo! Pag-awit kamo ug mga pagdayeg kaniya, bisan kamo nga anaa sa pinakalayong bahin sa kalibotan. Dayga ninyo siya, kamo nga nagalawig sa dagat ug tanan kamong mga binuhat nga anaa niini, ug kamong nagapuyo sa mga isla. 11Dayga ninyo siya, kamong anaa sa mga lungsod sa kamingawan ug kamong mga lumulupyo sa Kedar. Pag-awit kamo sa kalipay, kamong mga katawhan sa Shela. Panghugyaw kamo gikan sa tumoy sa mga bukid. 12Pasidunggi ug dayga ang Ginoo, kamong anaa sa mga isla. 13Makig-away ang Ginoo sama sa usa ka sundalong kusgan ug isog. Mosinggit siya sa pagsulong, ug modaog siya batok sa iyang mga kaaway. 14Moingon siya, “Sa taas nga panahon naghilom lang ako ug gipugngan ko ang akong kaugalingon. Apan karon mosinggit ako sama sa usa ka babayeng gapanganak. 15Tumpagon ko ang mga bukid ug mga bungtod, ug palayaon ko ang mga tanom niini. Himuon ko ang mga suba nga malang yuta,42:15 malang yuta: sa Hebreo, mga isla. ug pahubsan ko ang mga katubigan. 16Agakon ko ang akong katawhan nga mga buta sa kamatuoran ngadto sa dalan nga wala nila masinati ug maagii. Himuon kong kahayag ang kangitngit sa ilang agianan, ug patagon ko ang mga libaong nga mga dapit nga ilang pagalaktan. Himuon ko kini ug dili ko sila isalikway. 17Apan kadtong nagsalig sa mga dios-dios ug nagaila sa tinunaw nga mga rebulto nga ilang dios-dios, mangikyas sa kaulaw.”

Ang Israel sama sa Bungol ug Buta

18Miingon ang Ginoo sa iyang katawhan, “Kamong sama sa mga bungol ug buta, pamati kamo ug tan-aw! 19Alagad ug pinili ko kamo. Mga mensahero ko kamo, apan walay makalabaw sa inyong pagkabuta ug pagkabungol. 20Daghan na kamog nakita, apan wala ninyo tagda. Makadungog kamo, apan dili kamo mamati.”

21Buot gayod sa Ginoo nga mapakita ang iyang pagkamatarong,42:21 mapakita ang iyang pagkamatarong: o, luwason ang iyang katawhan. aron ang iyang kasugoan mapasidunggan. 22Apan karon ang iyang katawhan gikawatan, giilogan sa ilang mga kabtangan, gipriso sa mga bangag o sa mga bilanggoan, ug wala gayoy nakatabang kanila. 23Kinsa kaninyoy buot mamati o mohatag ug pagtagad niining inyong nadunggan gikan karon? 24Kinsa ba ang nagtugot nga kawatan ug ilogan sa ilang kabtangan ang Israel? Dili ba ang Ginoo nga atong nasad-an? Kay wala nato sunda ang iyang mga pamaagi ug wala nato tumana ang iyang kasugoan. 25Busa gipakita sa Ginoo ang iyang hilabihan nga kasuko kanato pinaagi sa pagpaantos kanato sa kapait sa gira. Ang iyang kasuko sama sa kalayo nga milukop ug misunog kanato, apan wala nato kini gihunahuna ug gitagad.