Israël est un peuple rebelle
La raison du châtiment des Cananéens
1Ecoute, Israël ! Te voilà aujourd’hui sur le point de franchir le Jourdain pour aller à la conquête du territoire de peuples plus grands et plus puissants que toi, qui vivent dans des villes importantes, fortifiées par des remparts montant jusqu’au ciel. 2Ce sont des peuples puissants, des géants de la race des Anaqim. Tu les connais et tu as entendu dire : « Qui peut résister aux descendants d’Anaq ? » 3Mais sache aussi aujourd’hui que l’Eternel ton Dieu marche lui-même devant toi comme un feu dévorant ; il détruira ces peuples, il les fera plier devant toi, si bien que tu prendras possession de leur territoire et tu les feras périr sans tarder, comme l’Eternel te l’a promis.
4Lorsque l’Eternel ton Dieu les aura dépossédés en ta faveur, ne t’avise pas de penser : « C’est parce que je suis juste que l’Eternel m’a fait venir pour prendre possession de ce pays. » Non ! C’est à cause de la perversité de ces peuples qu’il va les chasser devant toi. 5Ce n’est vraiment pas parce que tu es juste, ou que tu as la droiture dans le cœur, que tu vas entrer en possession de leur pays ; en vérité, c’est parce que ces peuples sont pervertis que l’Eternel ton Dieu va les déposséder en ta faveur. C’est aussi pour tenir la promesse que l’Eternel a faite avec serment à tes ancêtres Abraham, Isaac et Jacob. 6Sache donc bien que ce n’est pas parce que tu es juste que l’Eternel ton Dieu te donne ce bon pays en possession ; en fait, tu es un peuple rebelle.
Le veau d’or
7Rappelle-toi – et ne l’oublie jamais – combien tu as provoqué la colère de l’Eternel ton Dieu dans le désert : depuis le jour où vous êtes sortis du pays d’Egypte jusqu’à votre arrivée en ce lieu-ci, vous n’avez cessé de lui désobéir.
8Souvenez-vous en particulier à quel point vous avez irrité l’Eternel au mont Horeb9.8 Voir note 1.2. Voir Ex 32 à 34. : il s’est emporté contre vous au point de vouloir vous exterminer. 9Quand j’étais monté sur la montagne pour recevoir les tablettes de pierre de l’alliance que l’Eternel avait conclue avec vous, je suis resté là-haut durant quarante jours et quarante nuits sans manger ni boire9.9 Voir Ex 24.18.. 10L’Eternel m’a remis les deux tablettes de pierre écrites du doigt de Dieu. Elles portaient toutes les paroles qu’il vous avait adressées du milieu du feu sur la montagne le jour où vous étiez tous assemblés9.10 Voir Ex 19.10-17 ; 20.1-18..
11Au bout de quarante jours et quarante nuits, l’Eternel m’a remis les deux tablettes de pierre de l’alliance 12et il m’a dit : « Va, redescends vite de cette montagne, car ton peuple que tu as conduit hors d’Egypte s’est corrompu ; ils se sont vite détournés de la voie que je leur avais commandé de suivre. Ils se sont fabriqué une idole de métal fondu. » 13Puis il a ajouté : « J’ai observé ce peuple : c’est un peuple rebelle. 14Laisse-moi faire : je vais les détruire et j’effacerai tout souvenir d’eux de dessous le ciel, mais je ferai de toi le père d’un peuple plus puissant et plus nombreux que celui-ci. » 15Alors, je m’en suis retourné, je suis redescendu de la montagne qui était encore tout embrasée, tenant des deux mains les deux tablettes de l’alliance. 16J’ai regardé et j’ai constaté qu’en effet vous aviez commis un péché contre l’Eternel, votre Dieu : vous vous étiez fabriqué une idole de métal fondu en forme de veau, vous vous étiez vite détournés de la voie que l’Eternel vous avait prescrite. 17Alors j’ai pris les deux tablettes, et je les ai jetées à terre des deux mains et les ai brisées sous vos yeux9.17 Voir Ex 32.19..
18Ensuite, je me suis effondré devant l’Eternel et suis resté comme la première fois sans manger ni boire durant quarante jours et quarante nuits à cause du grand péché que vous aviez commis en faisant ce que l’Eternel juge mauvais et par lequel vous aviez provoqué sa colère. 19Car je redoutais cette colère, cette fureur, dont l’Eternel était animé contre vous au point de vouloir vous détruire. Mais cette fois encore, l’Eternel m’a exaucé. 20Il était aussi très irrité contre Aaron, au point de vouloir le détruire, et j’ai aussi prié pour Aaron. 21Quant à l’objet de votre péché, ce veau que vous aviez fabriqué, je l’ai pris et je l’ai jeté au feu, je l’ai mis entièrement en pièces, puis je l’ai broyé jusqu’à le réduire en poussière et j’ai dispersé cette poussière dans le torrent qui descend de la montagne9.21 Ex 32.20 ajoute que Moïse fit boire cette eau aux coupables..
Autres fautes et intercession de Moïse
22A Tabeéra, à Massa, à Qibroth-Hattaava, vous avez continuellement provoqué la colère de l’Eternel9.22 Ces versets ne suivent pas l’ordre chronologique. D’autres exemples de révolte des Israélites sont intercalés ici (v. 22-24) ; voir Nb 11.1-3 ; Ex 17.1-7 ; Nb 11.31-34.. 23Lorsque l’Eternel voulut vous faire quitter Qadesh-Barnéa9.23 Voir Nb 13.26 ; Dt 1.19-46., il vous a commandé : « Allez-y ! Prenez possession du pays que je vous ai donné ! » Mais vous avez désobéi à l’Eternel votre Dieu, vous n’avez pas eu confiance en lui, et vous ne l’avez pas écouté. 24Depuis que je vous connais, vous êtes désobéissants à l’Eternel.
25Je me suis donc effondré devant l’Eternel et je suis resté prosterné devant lui pendant quarante jours et quarante nuits, car il parlait de vous détruire. 26Je l’implorais en disant : « Seigneur Eternel, ne détruis pas ton peuple, celui qui t’appartient, que tu as magistralement délivré en le faisant sortir d’Egypte avec puissance. 27Souviens-toi de tes serviteurs Abraham, Isaac et Jacob ! Ne tiens pas compte du caractère rebelle de ce peuple, de sa méchanceté et de son péché ! 28Sinon les gens du pays d’où tu nous as fait sortir risquent de dire : “Si l’Eternel leur a fait quitter l’Egypte pour les faire mourir dans le désert, c’est parce qu’il n’était pas capable de les faire entrer dans le pays dont il leur avait parlé”, ou : “C’est parce qu’il les détestait.” 29Et pourtant, ils sont ton peuple, celui qui t’appartient et que tu as fait sortir d’Egypte en déployant ta grande puissance. »
ไม่ใช่เพราะความชอบธรรมของอิสราเอล
1อิสราเอลเอ๋ย จงฟังเถิด บัดนี้ท่านกำลังจะข้ามแม่น้ำจอร์แดนเข้าไปยึดครองดินแดนของชนชาติต่างๆ ที่ฟากข้างโน้นซึ่งยิ่งใหญ่และเข้มแข็งกว่าท่านมากนัก เมืองของเขาใหญ่โต มีปราการสูงเสียดฟ้า 2พวกเขาสูงใหญ่และแข็งแรงเพราะพวกเขาคือมนุษย์ยักษ์อานาค! ท่านรู้และเคยได้ยินผู้คนกล่าวกันว่า “ใครจะต่อสู้พวกมนุษย์ยักษ์อานาคได้?” 3แต่วันนี้จงมั่นใจว่าพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกท่านคือผู้ที่จะนำหน้าท่านไปเหมือนไฟเผาผลาญ พระองค์จะทรงทำลายล้างพวกเขา ปราบพวกเขาลงต่อหน้าท่าน และท่านจะขับไล่และกวาดล้างพวกเขาออกไปโดยเร็ว ตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสัญญาไว้กับท่าน
4เมื่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านได้ทรงขับไล่พวกเขาออกไปพ้นหน้าท่านแล้ว อย่านึกในใจว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงนำเรามายึดครองดินแดนนี้เพราะความชอบธรรมของเรา” เปล่าเลย เป็นเพราะความชั่วร้ายของชนชาติเหล่านี้ต่างหาก องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงทรงขับไล่พวกเขาออกไปต่อหน้าท่าน 5ที่พวกท่านจะเข้ายึดครองดินแดนของเขาได้ ไม่ใช่เพราะความชอบธรรมหรือความสัตย์ธรรมของท่าน แต่เป็นเพราะความชั่วร้ายของชนชาติเหล่านี้ พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทั้งหลายจึงทรงขับไล่พวกเขาออกไปต่อหน้าท่าน เพื่อให้เป็นไปตามคำปฏิญาณที่ทรงให้ไว้กับบรรพบุรุษของท่าน คืออับราฮัม อิสอัค และยาโคบ 6พึงเข้าใจเถิดว่าที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านประทานดินแดนอันอุดมสมบูรณ์นี้ให้ท่านครอบครอง ไม่ใช่เพราะความชอบธรรมของท่าน เพราะที่จริงท่านเป็นประชากรที่ดื้อรั้นหัวแข็ง
ลูกวัวทองคำ
7จงระลึกเสมอและอย่าลืมที่ท่านเคยยั่วยุพระพิโรธของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านในถิ่นกันดาร ตั้งแต่วันที่ท่านออกจากอียิปต์จนมาถึงที่นี่ ท่านกบฏขัดขืนองค์พระผู้เป็นเจ้าเสมอมา 8ท่านยั่วยุพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้าที่โฮเรบ ทำให้พระองค์กริ้วจนจะทำลายท่านอยู่แล้ว 9ครั้งนั้นข้าพเจ้าขึ้นไปบนภูเขาเพื่อรับแผ่นศิลาจารึกพันธสัญญาซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำไว้กับพวกท่าน ข้าพเจ้าอยู่บนภูเขาสี่สิบวันสี่สิบคืน ไม่ได้รับประทานอาหารหรือดื่มน้ำเลย 10องค์พระผู้เป็นเจ้าประทานศิลาสองแผ่นซึ่งจารึกด้วยนิ้วของพระองค์ เป็นบทบัญญัติทั้งปวงที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประกาศออกมาจากไฟบนภูเขาแก่ท่านในวันชุมนุมประชากรนั้น
11เมื่อครบสี่สิบวันสี่สิบคืน องค์พระผู้เป็นเจ้าประทานศิลาสองแผ่นเป็นศิลาพันธสัญญาแก่ข้าพเจ้า 12แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสสั่งข้าพเจ้าว่า “จงลงไปจากที่นี่โดยเร็วเพราะประชากรของเจ้าที่เจ้านำออกมาจากอียิปต์ได้เสื่อมทรามไปแล้ว พวกเขาหันเหจากสิ่งที่เราบัญชาไปอย่างรวดเร็ว และหล่อโลหะทำรูปเคารพขึ้นมา”
13และองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า “เราได้เห็นชนชาตินี้แล้ว เป็นชนชาติที่ดื้อรั้นหัวแข็งจริงๆ! 14อย่ามาห้ามเรา เพราะเราจะทำลายและลบชื่อพวกเขาออกจากใต้ฟ้า และเราจะทำให้เจ้าเป็นชนชาติที่เข้มแข็งและมีจำนวนมากมายกว่าพวกเขา”
15ข้าพเจ้าจึงกลับลงมาจากภูเขาซึ่งมีไฟลุกโชน และถือศิลาแห่งพันธสัญญาสองแผ่นมาด้วย 16เมื่อข้าพเจ้ามองดูก็เห็นว่าท่านได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ท่านได้หล่อรูปลูกวัวไว้เป็นรูปเคารพสำหรับพวกท่านเอง ท่านหันออกจากทางที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชานั้นอย่างรวดเร็ว 17ข้าพเจ้าจึงเหวี่ยงแผ่นศิลาทั้งสองทิ้ง ทำให้ศิลาแตกเป็นเสี่ยงๆ ต่อหน้าต่อตาท่าน
18แล้วอีกครั้งหนึ่งที่ข้าพเจ้าหมอบกราบลงต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าสี่สิบวันสี่สิบคืน ไม่กินไม่ดื่มอะไรเพราะบาปทั้งปวงที่ท่านได้ทำ ท่านได้ทำสิ่งที่ชั่วร้ายในสายพระเนตรขององค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นการยั่วยุให้พระองค์ทรงพระพิโรธ 19ข้าพเจ้าเกรงกลัวพระพิโรธโกรธกริ้วขององค์พระผู้เป็นเจ้าเพราะพระองค์กริ้วจนจะทำลายท่านอยู่แล้ว แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าก็ทรงฟังข้าพเจ้าอีกครั้ง 20และองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระพิโรธอาโรนมากจนจะทรงทำลายเขา แต่ในครั้งนั้นข้าพเจ้าอธิษฐานเผื่ออาโรนด้วย 21ข้าพเจ้าจึงเอาสิ่งผิดบาปของพวกท่านคือรูปลูกวัวซึ่งท่านสร้างขึ้นนั้นเผาทิ้งและบดเป็นผุยผง ทิ้งลงในลำธารซึ่งไหลลงมาจากภูเขา
22ท่านยังได้ทำให้องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระพิโรธอีกที่ทาเบราห์ ที่มัสสาห์ และที่ขิบโรทหัทธาอาวาห์
23เมื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงส่งท่านออกจากคาเดชบารเนียและตรัสสั่งว่า “จงเข้าไปครอบครองดินแดนที่เราให้เจ้า” แต่ท่านกบฏขัดขืนพระบัญชาของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ท่านไม่ไว้วางใจและไม่เชื่อฟังพระองค์ 24ท่านกบฏต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าเสมอมาตั้งแต่ข้าพเจ้ารู้จักท่านแล้ว
25ข้าพเจ้าจึงหมอบกราบลงต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าตลอดสี่สิบวันสี่สิบคืน เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่าจะทรงทำลายท่าน 26ข้าพเจ้าอธิษฐานต่อองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิต ขออย่าทำลายประชากรของพระองค์อันเป็นกรรมสิทธิ์ของพระองค์เองซึ่งทรงไถ่โดยฤทธานุภาพอันยิ่งใหญ่ และทรงนำออกมาจากอียิปต์โดยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์ 27ขอทรงระลึกถึงอับราฮัม อิสอัค และยาโคบผู้รับใช้ของพระองค์ โปรดทรงมองข้ามความดื้อรั้นหัวแข็ง ความชั่วร้าย และบาปของคนเหล่านี้ 28มิฉะนั้นประเทศซึ่งพระองค์ทรงนำพวกเราออกมาจะกล่าวว่า ‘เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่สามารถพาพวกเขาไปยังดินแดนที่ทรงสัญญาไว้ และเพราะพระองค์ทรงเกลียดพวกเขา จึงทรงพาพวกเขาเข้าไปตายในถิ่นกันดาร’ 29แต่พวกเขาเป็นประชากรของพระองค์ เป็นกรรมสิทธิ์ของพระองค์ซึ่งทรงนำออกมาโดยฤทธานุภาพอันยิ่งใหญ่และพระกรที่เหยียดออก”
