Moïse bénit les douze tribus d’Israël
1Voici les paroles de bénédiction que Moïse, l’homme de Dieu, prononça sur les Israélites avant sa mort. 2Il dit :
L’Eternel est venu ╵du Sinaï,
il s’est levé pour eux ; ╵aux confins de Séir33.2 Le Sinaï et le mont Séir sont associés au don de la Loi qui fut comme un lever de soleil illuminant le peuple de sa clarté. ╵tel le soleil à l’horizon,
et il a resplendi ╵de la montagne de Parân.
Et les saints anges par myriades ╵étaient autour de lui33.2 Hébreu obscur. Certains traduisent du midi, vers les pentes des montagnes, ou du midi, des pentes des montagnes..
3Oui, il aime des peuples,
il prend soin de ceux qui lui ╵appartiennent.
Les voici à tes pieds,
recueillant tes paroles.
4C’est pour nous qu’il donna ╵à Moïse une Loi,
l’assemblée de Jacob ╵en obtint possession :
5et il fut roi de Yeshouroun33.5 Voir 32.15.
quand tous les chefs du peuple ╵ont été rassemblés
avec les tribus d’Israël.
6Que Ruben vive ╵et qu’il ne meure pas,
que sa population ╵peu nombreuse subsiste.
7Et pour Juda il dit :
Ecoute, ô Eternel, ╵la tribu de Juda,
conduis-la vers son peuple !
Que ses mains la défendent,
sois toi-même son aide ╵contre ses ennemis !
8Et pour Lévi il dit :
L’ourim et le toummim ╵appartiennent à l’homme ╵qui t’est très attaché,
que tu as fait passer ╵par l’épreuve à Massa,
avec qui tu as contesté ╵aux eaux de Meriba33.8 Voir Ex 17.1-7 ; Nb 20.1-13.,
9qui a dit de son père ╵et de sa propre mère :
« Je n’y ai pas égard ! »
Qui pour ses fils, ses frères,
n’a pas fait d’exception
et s’est montré fidèle ╵à ta parole seule
et à ton alliance33.9 Voir Ex 32.25-29..
10Les lévites enseignent ╵tout ton droit à Jacob,
ta Loi à Israël,
ils font monter vers toi ╵le parfum de l’encens
et offrent l’holocauste ╵sur ton autel.
11Bénis, ô Eternel, ╵tout ce qu’ils accomplissent,
reçois avec faveur ╵les œuvres de leurs mains !
Brise les reins, ô Dieu, ╵de tous leurs adversaires,
que ceux qui les haïssent ╵ne se relèvent plus !
12Pour Benjamin, il dit :
Aimé de l’Eternel,
il demeure en sécurité ╵auprès de lui,
ce Dieu qui le protège ╵continuellement,
qui habite lui-même ╵entre ses deux épaules.
13Et pour Joseph, il dit :
L’Eternel bénit son pays
par la rosée précieuse ╵qui vient du ciel
et par les eaux profondes, ╵des nappes souterraines33.13 Voir 1 Ch 5.1-2. Pour les v. 13-16, voir Gn 49.25-26.,
14par les produits précieux ╵que mûrit le soleil
et par les fruits exquis ╵qui germent chaque mois,
15par les dons excellents ╵des montagnes anciennes
et les meilleurs produits ╵des antiques coteaux,
16par les plus précieux fruits ╵dont la terre est remplie.
Que la faveur du Dieu ╵qui s’est manifesté ╵dans le buisson ardent33.16 Voir Ex 3.1-6.
vienne pour couronner ╵la tête de Joseph,
et pour orner le front ╵du prince de ses frères !
17Qu’il est majestueux, ╵son taureau premier-né.
Ses cornes sont semblables ╵à celles des grands buffles,
il en frappe les peuples
jusqu’aux confins du monde.
Voilà pour les myriades ╵descendant d’Ephraïm,
voilà pour les « milliers » ╵issus de Manassé.
18Pour Zabulon, il dit :
Réjouis-toi, Zabulon, ╵dans tes expéditions !
Sois heureux, Issacar, ╵quand tu es sous tes tentes !
19Ils convieront des peuples ╵au haut de leur montagne ;
là, ils immoleront ╵des sacrifices ╵conformément aux règles,
par mer, ils draineront ╵d’abondantes richesses
et ils recueilleront ╵les trésors enfouis ╵dans le sable des plages33.19 Il peut s’agir soit de la récolte de mollusques dont on tirait la pourpre, soit de l’exploitation du sable pour la fabrication du verre..
20Pour Gad, il dit :
Que soit béni celui ╵qui fait pour Gad ╵beaucoup de place !
Couché comme un lion,
il déchire sa proie ╵des pattes jusqu’au crâne.
21Il a jeté les yeux ╵sur la meilleure part,
on lui a réservé ╵une portion de chef,
et il s’est élancé ╵à la tête du peuple
pour agir en toute justice ╵tel que Dieu le voulait,
et pour se conformer au droit ╵qu’il avait défini ╵en faveur d’Israël33.21 Voir Nb 32.16-18..
22Pour Dan, il dit :
Dan est un jeune lion
qui bondit du Basan.
23Pour Nephtali, il dit :
Nephtali est comblé ╵de la faveur de l’Eternel,
de ses bénédictions.
Qu’il prenne possession ╵de l’ouest et du midi33.23 Le même mot hébreu désigne l’ouest et la mer ; Nephtali s’installera au nord-ouest de Canaan et occupera les coteaux sud du Liban et de l’Hermon. Le mot midi désigne aussi un pays bien ensoleillé et fertile comme l’était son territoire. Si l’on opte pour le sens de mer, ce mot désignerait la « mer de Galilée »..
24Et pour Aser, il dit :
Que parmi les fils de Jacob, ╵il soit béni, Aser.
Qu’il ait la faveur de ses frères
et que ses pieds trempent ╵dans l’huile33.24 L’abondance d’huile est signe de prospérité agricole..
25Que les verrous de tes villes ╵soient de fer et de bronze !
Que ta vigueur ╵dure autant que tes jours33.25 D’après l’ancienne version grecque et la version syriaque. Le mot hébreu du texte hébreu traditionnel est de sens incertain. !
26Nul n’est semblable à Dieu, ╵ô Yeshouroun !
Chevauchant dans le ciel, ╵il vient à ton secours,
il est majestueux, ╵monté sur les nuages.
27Le Dieu d’éternité ╵est un refuge,
il est depuis toujours ╵un soutien ici-bas.
Et il met devant toi ╵l’ennemi en déroute
et il dit : « Extermine ! »
28Car Israël demeure ╵dans la sécurité,
la source de Jacob ╵jaillit bien à l’écart
vers un pays où poussent ╵le froment et la vigne
et où le ciel ╵distille la rosée.
29Que tu es heureux, Israël, ╵car qui est comme toi
un peuple secouru ╵par l’Eternel lui-même ?
Il est le bouclier ╵qui vient à ton secours,
il est aussi le glaive ╵qui te mène au triomphe !
Tes ennemis te flatteront,
mais toi, tu marcheras ╵sur les hauteurs de leur pays.
موسی قبايل اسرائيل را بركت میدهد
1اين است بركتی كه موسی، مرد خدا، قبل از مرگش به قوم اسرائيل داد:
2خداوند از كوه سينا آمد،
او از كوه سعير طلوع كرد
و از كوه فاران درخشيد.
دهها هزار فرشته همراه او بودند
و آتشی مشتعل در دست راست او.
3او قوم خود را دوست میدارد
و از آنها حمايت میكند،
ايشان نزد پاهای او مینشينند
و از سخنانش بهرهمند میگردند.
4قوانينی كه من برای قوم اسرائيل آوردم،
ميراث ايشان است.
5وقتی قبايل و رهبران اسرائيل جمع شدند،
خداوند را به پادشاهی خود برگزيدند.
6موسی دربارهٔ قبيلهٔ رئوبين چنين گفت:
«رئوبين زنده باشد و نميرد
و افراد قبيلهاش كم نشوند.»
7و دربارهٔ قبيلهٔ يهودا گفت:
«ای خداوند، صدای يهودا را بشنو!
او را با قومش متحد گردان،
او را در مقابل دشمنان ياری ده
تا بتواند از خود دفاع كند.»
8دربارهٔ قبيلهٔ لاوی گفت:
«ای خداوند، اوريم و تميم33:8 اوريم و تُميم دو شیئی بودند که جهت پی بردن به خواست خدا، بوسيلهٔ کاهن بکار میرفتند. نگاه کنيد به خروج 28:30. خود را
به خادمان امين خود سپردی.
تو ايشان را در مسا آزمودی
و در کنار چشمهٔ مريبه امتحان نمودی.
9ايشان تو را بيش از پدر و مادر، برادر و فرزند خود، دوست داشتند،
از كلام تو اطاعت كردند و نسبت به عهد تو وفادار ماندند.
10آنها قوانين تو را به بنیاسرائيل میآموزند
و بر قربانگاه تو، بخور و قربانی به تو تقديم میكنند.
11ای خداوند، قبيلهٔ لاوی را بركت بده
و خدمت ايشان را قبول بفرما.
كمر دشمنانشان را بشكن تا ديگر برنخيزند.»
12موسی دربارهٔ قبيلهٔ بنيامين چنين گفت:
«او محبوب خداوند است
و در پناه او زيست میكند،
خداوند تمامی روز او را احاطه مینمايد
و از هر بلايی او را حفظ میكند.»
13دربارهٔ قبيلهٔ يوسف چنين گفت:
«خداوند سرزمينشان را بركت دهد،
با باران و با آبهای زير زمين.
14سرزمينشان در هر فصلی پر بار باشد
و از محصولاتی كه آفتاب میروياند غنی گردد.
15کوههای قديمیشان پر از درخت ميوه شوند
و تپههای جاودانیشان حاصلخيز گردند.
16در زمينشان وفور نعمت باشد
و ايشان از رضايت خداوند برخوردار گردند،
خداوندی كه در بوتهٔ مشتعل ظاهر گشت.
تمامی اين بركات بر يوسف باد،
بر كسی كه ميان برادران خود شاهزاده بود.
17يوسف در قوت مانند گاو جوان است،
و همچون گاو وحشی با شاخهای خويش تمام قومها را میزند.
اين بركات بر هزارههای منسی33:17 منسی و افرايم فرزندان يوسف بودند. و ده هزارههای افرايم33:17 منسی و افرايم فرزندان يوسف بودند. باد.»
18موسی دربارهٔ قبايل زبولون و يساكار چنين گفت:
«ای زبولون سفرهای تو با شادی همراه باشد،
و تو ای يساكار در خيمههای خود شادمان باش.
19زبولون و يساكار قومها را به كوه خود دعوت خواهند كرد
و در آنجا قربانیهای راستين تقديم خواهند نمود.
ثروت دريا از آن ايشان خواهد شد
و گنجينههای نهفته در شن نصيب آنها خواهد گرديد.»
20دربارهٔ قبيلهٔ جاد گفت:
«بركت بر كسانی باد كه به جاد كمک میكنند.
او مانند شيری است درنده و قوی.
21بهترين قسمت سرزمين را برای خود برگزيد،
قسمتی را كه سهم حاكم بود به او دادند.
او مردم را هدايت كرد
و حكم و داوری خدا را در مورد اسرائيل اجرا نمود.»
22موسی دربارهٔ قبيلهٔ دان چنين گفت:
«دان مانند بچه شيری است كه از باشان میجهد.»
23دربارهٔ قبيلهٔ نفتالی گفت:
«نفتالی از رحمتها و بركات خداوند لبريز است،
مرز جنوبی سرزمين او، تا درياچه جليل وسعت خواهد يافت.»
24دربارهٔ قبيلهٔ اشير چنين گفت:
«اشير بيش از قبايل ديگر بركت يافته است.
در ميان برادرانش محبوب باشد
و سرزمينش از محصول زيتون غنی گردد.
25شهرهايش با دروازههای آهنين محصور شود،
و تا وقتی زنده است از قدرتش كاسته نگردد.»
26ای اسرائيل، خدايی مانند خدای تو نيست.
او باشكوه و جلال بر ابرهای آسمان سوار میشود
تا به كمک تو بيايد.
27خدای ازلی پناهگاه توست
و بازوان ابدی او تو را محافظت خواهند كرد.
او دشمنانت را از مقابل تو خواهد راند
و به تو خواهد گفت كه آنها را هلاک كنی.
28پس اسرائيل در امنيت ساكن خواهد شد.
او در سرزمينی زندگی خواهد كرد كه پر از غله و شراب است
و از آسمان آن شبنم بر زمين میبارد.
29خوشا به حال تو، ای اسرائيل،
زيرا هيچ قومی مثل تو نيست،
قومی كه خداوند، آن را نجات داده باشد.
خداوند سپر و شمشير توست،
او تو را كمک میكند و به تو پيروزی میبخشد.
دشمنانت در مقابل تو به زانو در خواهند آمد
و تو ايشان را پايمال خواهی نمود.
